ยินดีต้อนรับเข้าสู่ jokergameth.com
jokergame
jokergame shop webboard Article Social


Colocation, VPS


joker123


เว็บไซต์เราจะอยู่ไม่ได้หากขาดเขาเหล่านี้ รวมช่วยกันสนับสนุนสปอนเซอร์ของพวกเรา

colocation,โคโลเคชั่น,ฝากเซิร์ฟเวอร์ game pc โหลดเกม pc slotxo Gameserver-Thai.com Bitcoin โหลดเกมส์ pc
ให้เช่า Colocation
รวมเซิฟเวอร์ Ragnarok
Bitcoin

หน้าที่ 5 จากทั้งหมด 5 หน้า หน้าแรกหน้าแรก ... 345
กำลังแสดงผล 101 ถึง 116 จากทั้งหมด 116
  1. #101
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 18 Fight for evening

    ฉลองครบ 5000 View จัดตอนใหม่ไปอีกหนึ่งตอน!!

    ==================

    Chapter 18 Fight for evening

    “เอาล่ะ…” ดวงอาทิตย์ยามเช้าขึ้นมาทางทิศตะวันออกตามปกติ ทุกคนในค่ายอพยพต่างตื่นขึ้นมาอย่างมีความหวังเพราะว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป ความช่วยเหลือกำลังเดินทางมาเรื่อยๆ แต่หารู้ไม่ว่าดวงอาทิตย์ที่ขึ้นในวันนี้เป็นสัญญาณของหายนะครั้งใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

    “อะแฮ่มๆ” เสียงทางวิทยุภายในค่ายดังขึ้น แต่เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของทหารที่พวกเขาได้ยินประจำ และเป็นเสียงของเร็กซ์ที่กำลังแฮกเข้ามา “สวัสดียามเช้าทุกคน…”

    “หวังน่าทุกคนพร้อมกับเรื่องสนุกในวันนี้นะ” ทุกคนภายในค่ายเริ่มออกอาการหวาดหวั่น “วันนี้ภูเก็ตเก่าจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ…..” สัญญาณตัดหายไป…

    “เวสเตอร์กดปุ่มได้…” ภายในฐานลับของเร็กซ์ เขาสั่งให้ลูกน้องคนสนิทกดปุ่มอะไรบางอย่าง

    ……………
    “บึ้มๆๆๆๆๆ” เกิดระเบิดอย่างรุนแรงตามจุดต่างๆภายในภูเก็ตเก่าทั่วทั้งเกาะ เกิดความเสียหายอย่างรุนแรง ทำให้ภูเก็ตเก่าค่อยๆจมลงไปในทะเล

    “อีกไม่นานพวกคุณทุกคนก็จะได้ข่าว…และระเบิดที่ผมใช้นั้นคือระเบิดนาปาม อันเดียวกันกับที่เกิดในสงครามเวียดนาม ฮ่าๆๆๆ”
    “ต่อไปก็คือ นิวภูเก็ต…” ทันทีที่เร็กซ์พูดจบ ผู้คนภายในค่ายต่างแตกตื่นและบุกเข้าไปในเต็นท์ทหารเพื่อขอให้พวกเขาเอา เฮลิคอปเตอร์มารับออกไปจากเกาะนี้

    “พับๆๆ” เฮลิคอปเตอร์หนึ่งลำกำลังบินเข้ามาเพื่อส่งเสบียงพอดิบพอดี…

    “มันมาแล้วลิ่ว…” ดิวพูดขึ้น ขณะที่กำลังส่องกล้องส่องทางไกล

    “มันมาเร็วแท้ แฮะ…” ลิ่วซักปืน FN- five seven ตัวเก่งของเขาออกมา และยิงกระสุนไซค์โค้งไปที่ ศีรษะคนขับเฮลิคอปเตอร์อย่างแม่นยำ

    ………………………….
    “ฮ. มันท่าทางแปลกๆวะ” ทหารนายหนึ่งในค่ายพูดขึ้น “เฮ้ย! ทุกคนหาที่หลบเร็ว!”

    เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นดิ่งลงพื้นอย่างรวดเร็ว ถลาเข้ามาภายในค่าย และเกิดการระเบิดขึ้น! ทำให้ผู้บาดเจ็บล้มตายไปนับไม่น้อย

    “ลุงครับๆ” ปูนวิ่งเข้าไปผยุงตัวของชายวัยกลางคนขึ้น “เป็นอะไรเปล่าครับ”

    “ลุงคงไม่รอดแล้วละ…” ชายคนนั้นพูดอย่างอ่อนแรง เพราะบาดแผล “หมดหวังแล้วล่ะ…”

    “ไม่ลุง ความหวังยังมีเสมอไงล่ะ!” ชายคนนั้นไม่ตอบอะไรและหลับตาลงไป… ปูนวางตัวของเขาลงอย่างสงบ ผู้คนรอบๆตัวเขาต่างสิ้นหวังจากการสูญเสียคนที่รักไปมากมายน้ำตาลูกชายของเขาไหลรินออกมาด้วยความโกรธแค้น… ก่อนเกิดเหตุการณ์นั้นเขาได้เห็นคนที่ยิงเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น ปูนจึงหยิบ Model 1887 ออกมาและวิ่งไปที่ตึกหลังนั้นทันที…

    ……………………..
    ทางด้านไม้และเหนือ ที่กำลังออกตามล่าตัวเร็กซ์ แต่ทันที่พวกเขาออกจากห้องหักมาสู่ภายนอก

    ‘ปัง! เฟี้ยววว’

    “ฉัวะ!” ร่างของไม้ ร่วงลงไปกองกับพื้น “สไนเปอร์!”
    เหนือจึงวิ่งไปลากตัวของไม้เข้ากำบังหลังรถยนต์ทันที “ใครกัน…”

    “ยิงมาจากทางไหน…อ้ากกก” ไม้ใช้มือซ้ายกดแผลที่ไหล่ขวาของเขา เพื่อห้ามเลือด “ระยะเท่าไร…”

    “น่าจะทางทิศเหนือ ระยะประมาณ 200 เมตรได้มั้ง” เหนือพยายามมองคนที่ยิง

    “ไม่ต้องมองหรอก ก้มหัวไว้ ระยะ 200 เมตรจากที่นี้คือตึกที่สูงที่สุดในเมือง ตรงไปที่นั้น…แฮ่กๆ” ไม้กล่าว เลือดของเขายังไหลไม่หยุด

    “คุณบาดเจ็บหนักนะ” เหนือพูด

    “นายไปก่อน เดี๋ยวฉันตามไป…อ้ากกก” ไม้กรีดร้องอย่างเจ็บปวด “เชี่ย ยิงซะทะลุ…”

    จากนั้นเหนือก็มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ตามที่ไม้สั่งเพื่อหยุดมือสไนเปอร์ ไม้พยายามห้ามเลือดไม่ให้ออกมามากกว่านี้ “โอย…โทษนะเหนือ…” เขาฉีกแขนเสื้อมาพันแผลยิงทะลุที่ไหล่ขวาของเขา “ทำไมไม่ยิงหัวกุเลยฟะ…”

    …………………….

    ทางด้านปูนที่วิ่งมาหาคนที่ยิงเฮลิคอปเตอร์ตกที่ดาดฟ้าตึกแห่งหนึ่ง ตรงข้ามกับค่ายผู้อพยพ

    “แกใช่ไหมที่ยิง ฮ. นั้น!” เขาประทับปืนลูกซอง Model 1887 ขึ้น

    “ใช่ ฉันเองแหละ…” ลิ่วพูดขึ้น “นัดเดียวจอด…”

    “เฮ้ๆเจ้าหนู อย่าใจร้อนน่า”ดิวพูดขึ้นและหยิบหน้ากากขึ้นมาใส่ “เฮ้ยลิ่ว แกว่าหน้ากากนี้เป็นไงวะ”

    “เฮ้ย!” ปูนตะโกนลั่น จนทำให้สองคนนั้นหันมา “ปืนเล็งพวกแกอยู่นะเว้ย”

    “อืม…” ลิ่วซักปืน FN- five seven ออกมาแล้วเล็งมาที่ปูน

    “ฉันคิดว่าอย่าทำแบบนั้นดีกว่าจ้าหนู…” รังสีอำหิตแรงกล้าแผ่ออกมาจากดิว “ถ้าแกไม่อยากเห็นเลือดของตัวเองไหลออกมา…”

    …………………….
    ณ บริษัทรีสัน ทู ฟาย
    “ไม่ต้องห่วง ชาช่าปลอดภัยแน่” ภาคีพูดขึ้นและกดประตูลับสำหรับหลบภัยออกมา ชาช่าก็เดินเข้าไปพร้อมส่งยิ้มให้กับดาร์ทเนสเล็กน้อย

    “ขอบคุณมาก คุณเองก็ควรหลบด้วย พวกมันอาจจะเล็งคุณไว้” ดาร์ทเนสกล่าวพลางคิดอยู่ในใจว่าแล้วฮิรูมิอยู่ไหนทำเธอยังมาไม่ถึงที่นี้ จากนั้นกระโดดขึ้นดาร์ท-ซีบีอาของเขา และขับทะลุกระจกห้องประธานออกไป

    “ไม่อยากจะเชื่อ เขาขโมยต้นแบบรถบินของผมไป…” ภาคีกล่าว จากนั้นสัญญาณเตือนภัยของบริษัทก็ดังขึ้น

    “ท่านประธาน มีคนจำนวนมากพยายามบุกรุกเข้ามาในบริษัทครับผม!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแจ้งสถานการณ์เข้ามา “พวกเราต้านได้ไม่นานหรอกครับ!”

    “โอเคเดี๋ยวผมลงไป…” ภาคีกล่าวและเดินไปปิดประตูลับ “อยู่นี่แปปนะ…”

    “เดี๋ยวสิท่านประธาน” ชาช่าตะโกนลั่นและพยายามวิ่งออกมาให้ทัน แต่ประตูได้ปิดลงไปซะก่อน…

    เวลา 08:01เวลาประวัติศาสตร์ครั้งยิ่งใหญ่ของรีสัน ทู ฟาย…
    ภาคีประธานบริษัทรีสัน ทู ฟาย คนปัจจุบัน ได้ลงมาชั้นล่างสุดเพื่อหยุดยั้งการบุกรุกของกลุ่มคนจำนวนมาก

    “มีอะไรกันทุกคน…”

    “เราต้องการเครื่องบิน!” “เราต้องการออกจากที่นี้!” “พวกเราไม่อยากตาย”

    เสียงเรียกร้องของพวกเขกช่างเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ความหวาดกลัว ภาคีพยายามข่มความรู้สึกนั้นออกไป และพูดออกไป “คะ…”

    ‘เฟี้ยววววว’

    ร่างอ้วนๆของเขาค่อยๆล้มลงไป… แว่นตาของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ กระสุนของสไนเปอร์ KFF-1 ที่เขาเป็นคนสร้างเองกับมือ ได้เจาะทะลุหัวของเขาอย่างแม่นยำ ไม่ทราบตำแหน่งที่ยิง จากนั้นไม่นาน เหล่าเจ้าหน้าที่จำนวน 10 คนของบริษัทต่างก็ล้มลงไปจากฝีมือสไนเปอร์คนเดิม ทำให้พวกคนในบริเวณนั้นต่างแตกตื่น และวิ่งบุกเข้ามาในบริษัทได้สำเร็จ

    ………….

    ดาร์ทเนสได้แต่มองเพื่อนของเขา ล้มลงไปจากยอดตึกฝั่งตรงข้าม โดยที่เขาไม่สามารถช่วยอะไรเลย เป็นอีกครั้งที่เขาเห็นคนตายต่อหน้าต่อตา…
    สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด…ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว… เขาหันหลังกลับไปไม่ได้แล้ว จึงกลางปีกของดาร์ท-ซีบีอา และร่อนไปทั่วท้องนภา เพื่อหาเร็กซ์ในเจอก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป…

    ………………………………………

    “ถึงเวลาของเราแล้วล่ะเวสเตอร์” เร็กซ์พูดขึ้น พอทั้งคู่ออกมาจากฐานลับที่อยู่ในซอยเปลี่ยวๆแห่งหนึ่ง มีแค่กองขยะและกำแพงรอบข้าง พวกเขาก็พบกับ…


    “แกเป็นใคร” เวสเตอร์พูดขึ้น เขาโยนถ้วยไอศกรีมนมเย็นทิ้ง และหยิบปืน PISTAL สีเงิน ออกมาและเล็งไปที่ชายร่างยักษ์คนนั้นทันที

    “แจ็ค โอคอนเนอร์” ชายร่างยักษ์พูดขึ้น

    ………………………………..

    ปล.ตอนไม่มีเน็ตแต่งไปได้เยอะพอสมควรแฮะ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 27th May 2012 เมื่อ 16:37

    ---------------------------------------------------------------

  2. #102
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    ที่เดิม...ที่เรายังรักกัน
    กระทู้
    516
    กล่าวขอบคุณ
    345
    ได้รับคำขอบคุณ: 363
    เรื่องนี้ก็ต้องเจอมือมารฉุดขึ้นมาจากหลุม ขุดขึ้นมาจากความขี้เกียจ

    By Stormwind [Female]
    TKM Love Vs Zombies นี่แหละ นิยายของจริง

  3. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  4. #103
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    มันจบไม่ลงซักที......... ตอนใหม่ไม่ออกง่ายครับ รอกันอีกนิดล่ะกัน เพราะกองทัพงานกำลังถล่มเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง (ปีสุดท้ายแล้วเอาไรมาก -*-)

    ---------------------------------------------------------------

  5. #104
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 19 End with us

    Chapter 19 End with us

    ปูนซึ่งกำลังยืนประจันหน้ากับลิ่วและดิว หนึ่งในสมาชิกของเร็กซ์บนดาดฟ้าของตึก หลังจากที่พวกเขาทั้งสองได้สอยเฮลิคอปเตอร์ร่วงไปแล้ว

    “อย่าขยับดีกว่า…” ดิวเล็ง Marui Hi-Capa 5.1 ตัวเก่งของเขาออกมา “ลิ่วเอ็งกลับไปก่อนเหอะ ข้าขออยู่เล่นกับได้หมอนี่หน่อย…”

    ปูนประทับ Model 1887 ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พลางคิดในใจว่า 1-1 คงพอสู้ได้ และเขาก็ตัดสินใจเปิดฉากก่อน

    “ปัง!” ดิวกระโดดหลบออกไปข้างๆราวกับโจวหวินฟะและยิงสวนกลับมาทันทีอย่างเหนือชั้น ‘ปัง…..’

    …………………

    “แล้วแกมีปัญหาอะไร” เร็กซ์พูดขึ้นน้ำเสียงดูไม่พอใจอย่างหนัก “มาพังรถของฉันได้ยังไงกัน”

    “แกจับตัวนายหญิงฮิรูมิมาสินะ” แจ็คเดินมาเผชิญหน้ากับเร็กซ์และเวสเตอร์

    “ไอ้ผู้หญิงนั้นน่ะเหรอ…” เร็กซ์ผยักหน้าให้สัญญาณกับเวสเตอร์…

    “ฮึม!” แจ็คต่อยเวสเตอร์อย่างรุนแรง จนเขากระเด็นไปชนกับกำแพงของซอย และยังคงจ้องหน้าเร็กซ์

    “แกกล้าหาญมากนะ…” เร็กซ์ดึงฮูดของเสื้อคลุมสีดำขึ้นมาปิดหัวของเขา จากนั้นก็ใช้ความเป็นนักวิ่งกรีฑา หนีออกจากซอยนั้นอย่างรวดเร็ว แจ็คชายร่างยักษ์กำลังจะวิ่งตามไป แต่…

    ‘ปัง!’ เวสเตอร์ใช้ปืน PISTOL สีเงินของเขายิงกระลุหัวไหล่ของแจ็ค

    “แกคิดจะไปไหน…” เวสเตอร์พูดขึ้น “ถ้าแกอยากได้ผู้หญิงนั้นก็มาสู้กับข้าเซ่!”

    ทันทีที่เวสเตอร์พูดจบ แจ็คก็วิ่งเข้ามาทันด้วยท่าสเปียของนักมวยปล้ำที่ชื่อว่าเอดส์ จนทะลุกำแพงเข้าไปอีกด้าน

    “อึก!” เวสเตอร์กระอักเลือดอย่างรุนแรง “แกคิดว่าตัวใหญ่แล้วกระสุนจะยิงหัวไม่เข้ารึไง…”

    เขาใช้ PISTOL เล็งไปที่หัวของแจ็ค แต่แจ็คไม่หวั่นเขาใช้แขนขวาของเขาจับแขนของเวสเตอร์และบิด 180 องศา อย่างรุนแรงจนแขนของเขาหัก

    “อ๊ากกกก แขนข้า” เวสเตอร์นอนดิ้นอย่างทรมานอยู่บนพื้น

    “แกสมควรตาย…” แจ็คใช้มือขวาอันทรงพลังของเขา จับมาที่หัวของเวสเตอร์…

    “นายทำอะไรน่ะ…” เสียงปริศนาพูดขึ้น

    แจ็คหันกลับมาพร้อมกับปล่อยมือจากหัวของเวสเตอร์ และปล่อยให้เขาดิ้นอย่างทรมานต่อไป

    “มันจับนายหญิงฮิรูมิไป…” ชายร่างยักษ์กล่าว

    “แล้วนายรู้ได้ไง” เจ้าของเสียงนั้นคือดาร์ทเนสนั้นเอง

    “ข้าไม่บอกแกหรอก!” จากนั้นแจ็คก็พุ่งเข้ามาด้วยท่าสเปียเหมือนเดิม…

    ดาร์ทยกมือซ้ายขึ้นมา และยิงกระแสไฟฟ้าออกไป…

    “อ้ากกก” แจ็คลงไปนอนดิ้นอยู่บนพื้นเนื่องจากถูกกระแสไฟฟ้าเข้าเต็มๆ

    “ฉันไม่มีเวลามาสู้กับนาย…” จากนั้นดาร์ทเนสก็ขึ้นดาร์ท-ซีบีอาของเขาและขับออกไปทันที

    ……………….

    สภาพเมืองของนิวภูเก็ตในตอนนี้ ไม่อาจเรียกว่าเมืองได้อีกต่อไปตึกราบ้านช่องพังทลายไปเป็นจำนวนมาก… จนประชาชนจำนวนมากต้องอพยพมาอยู่ในค่ายทหารใจกลางเมือง และ...

    เหลือเวลาอีก 1 ชม. ก่อนที่เร็กซ์จะกดระเบิดและนิวภูเก็ตก็จะหายไปจากแผนที่ตลอดกาล…

    เหล่าเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพต่างก็บินเข้ามเพื่อจะอพยพคนออกจากเกาะ แต่ก็โดน RPG-7 ของลิ่วที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึก สอยจนร่วงไปหลายลำ… ทำให้การอพยพดำเนินไปด้วยความยากลำบาก

    “สนุกจริงเว้ย!” ลิ่วตะโกนลั่น

    “อยากสนุกกว่านี้ไหมล่ะ…” เสียงดังมาจากด้านหลังเขา ลิ่วจึงหันไปดูด้วยความตกใจ

    “ได้…ยังไงล่ะ” ลิ่วทำมาดนิ่งๆ และซักปืนของเขาออกมา เพื่อพบว่าเจ้าของเสียงนั้นคือ ดาร์ทเนส "แกมาเร็วดีนะ"

    “เร็กซ์อยู่ไหน!” ดาร์ทเนสตะคอกเสียงแข็ง

    “เดี๋ยวๆเรามาเล่นกันก่อน…” ทันทีที่พูดจบลั่วก็หยิบ FN- five seven และเหนียวไกออกมาทันที..... "ปัง!"

    ………………….
    ………………….
    ทางด้านเหนือและไม้

    เหนือกำลังมุ่งตรงมาที่ตึกสูงซึ่งเป็นจุดซุ่มยิงของมือสไนเปอร์ เพียงคนเดียวเนื่องจากไม้บาดเจ็บสาหัสจากฝีมือสไนเปอร์
    “ที่นี่สินะ…” เขาพูดขึ้นและตรวจเช็ดกระสุนปืน M9 ของเขาอย่างใจเย็น จากนั้นก็ย่องเข้าไปในตึกหลังนั้น พยายามที่จะขึ้นไปชั้นสูงสุดของตัวอาคาร

    “เฮ้อ…หายไปไหนแล้วนะ” ก้องมือสไนเปอร์พึมพำออกมาอย่างเบื่อหน่าย พร้อมกับเอามือลูบปืน KFF-1 ของเขา ราวกับการบอกลาระหว่างเจ้าของและหมาน้อย เลยทีเดียว
    “ในระยะ 200 เมตร เรายิงไปหนึ่งคน…เหลืออีกหนึ่ง…อ่ะ นั้นอะไรน่ะ”

    ไม้ซึ่งกำลังนอนรอความตายอย่างอ่อนแรง สายตาเริ่มพล่ามัว เขารู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ จึงหยิบอะไรบางอย่างของมาจากกระเป๋ากางเอง…
    นั้นก็คือรูปถ่ายครอบครัวของเขาเอง

    “ฉันคงไม่รอดแล้วละ…”

    และก่อนที่เขาจะหลับตาลง ก็มีคนกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาหา…

    ก้องเห็นกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง พยายามยกร่างของชายคนหนึ่ง เขารีบจับปืนและเล็งไปที่กลุ่มคนตรงนั้นทันที

    “ปิงโก!” เหนือจ่อปืนของเขาไปที่หัวของก้อง “ไม่ระวังตัวเองเลยน่ะ”

    “อ้า…” ก้องปล่อยมือจากปืนของเขา และลุกขึ้นพื้นห้อง “นายมาได้ยังไงกัน!”

    “ไม่ต้องพูดมาก เดินไปที่หน้าต่างนั้นซะ” เหนือตะโกนลั่น

    “ฆ่าฉันเลยเซ่!” ก้องน้อมรับความตาย ยกมือขึ้นเหนือหัวของตน และหันหลังให้กับเหนือ
    “…” เหนือไม่พูดอะไร ตัวสั่นเทา จิตใจของเขาลังเลงที่จะทำ…

    “ปัง!”

    ………………………………
    …………………………….

    ทางด้านดาร์ทเนส ที่เดินตามลิ่วเข้ามาในออฟฟิตของอาคารที่พวกเขาอยู่
    “แน่จริงก็หาข้าให้เจอเซ่” ลิ่วตะโกนท้าทาย มาจากที่ไหนซักแห่งในห้องนี้

    “…” ดาร์ทเนสไม่พูดอะไร และเดินไปอย่างมั่นคงและเยือกเย็น

    “ปัง!” กระสุนพุ่งออกมาจากมุมมืดภายในห้อง และอ้อมเสาพุ่งมาที่หน้ากากของดาร์ทเนส

    “ตุบ!” ดาร์ทเนสล้มลงไป…

    “ไงละๆกระสุนไซค์โค้งของข้า” ลิ่วตะโกนออกมาอีกครั้ง

    “…” ดาร์ทเนสไม่พูดอะไรลุกขึ้นมา จากนั้นก็ปาระเบิดควันลงและเขาก็หายไปกับกลุ่มควันนั้น

    “แค่กๆ” ลิ่วเกิดอาการสำลักควัน

    “นายพลาดแล้ว…” ดาร์ทเนสโผล่มาข้างหลังของเขา และทุบไปต้นคอของเขาจึงสลบไป “นายทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะนายประมาณเอง…”

    “เหลืออีก 30 นาทีสินะ”

    …………………………….
    ……………………………………

    เร็กซ์ชายชุดหลากสี ผู้มอบฝันร้าย ให้กับชาวเมืองนิวภูเก็ต ซิตี้ กำลังนั่งอยู่บนดาดฟ้าของบริษัทรีสัน ทู ฟาย เขากำลังเขียนอะไรบางอย่างลงไปในสมุดเล่มโปรดของเขา

    “อืม…คนของเราเสียสละไปเยอะเหมือนกันนะเนี้ย” เขาพึมพำออกมา จากนั้นก็หยิบนาฬิกาแขวนออกมาจากชุดคลุมสีแดงของเขา “อืม…อีก 30 นาทีเองเหรอ…”

    “แต่งให้ดาร์ทเนสสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องชาวเมืองโดยการนำระเบิดไปทิ้งในทะเลอันดามันดีไหมนะ…”

    “ไม่ดีๆมันคล้ายหนังเรื่องนึงเกินไป…”

    “อ่อ อย่างงี้ๆ”

    เร็กซ์อย่างคงพึมพำอย่างนี้ต่อไป ตามประสาของนักแต่งนิยาย สมองใสสุดชั่วร้าย

    “มาแล้วครับหัวหน้า…” คนของเร็กซ์โยนกระสอบทรายลงบนพื้น

    “ดีๆ เอาของข้างในออกมา…” เร็กซ์หันกลับมาอย่างรวดเร็ว

    จากนั้นลูกน้องของจอมวายร้ายก็ดึงกระสอบออกมา… สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นไม่ใช่สิ่งของ หรืออาวุธ แต่เป็น… “มาซากิ ฮิรูมิ”

    “แค่นี้ดาร์ทเนสก็ทำอะไรไม่ได้ละ…” เร็กซ์กล่าวปิดท้าย

    ……………………………………….

    20 นาทีก่อนเวลาระเบิด… ชาวเมืองจำนวนมากเริ่มก่อจลาจล เนื่องเวลาที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของพวกเขา

    “แกอยู่ไหนวะ” ดาร์ทเนสขับดาร์ทซีบีอาวิ้งออกบินเพื่อหาตัวเร็กซ์

    ‘เฟี้ยววว’ มิสไซล์ลูกหนึ่ง พุ่งมาด้วยความเร็วสูง ตรงไปที่ดาร์ทเนส!

    “ฮึย!” ดาร์ทเนสคิดทำอะไรบางอย่างจึง…

    ‘บึ้ม!!!’ ดาร์ทซีบีอาระเบิดเป็นเสี่ยงๆ


    “เรียบร้อยครับ” หนึ่งในลูกสมุนของเร็กซ์พูดขึ้น หลังจากสอยดาร์ทเนสออกมาได้

    “แค่นั้น ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก” เร็กซ์กล่าว พลางส่องกล้องส่องทางไกล เพื่อหาตัวดาร์ทเนส

    “ยิงมาจากบริษัทของเรา…” ดาร์ทเนสโผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำที่เขาได้ตกลงมาตอนหนีมิสไซล์ที่ยิงมาหาเขา

    …………………………

    ทางด้านของเหนือ บนชั้นสูงสุดของตึกที่สูงที่สุดในเมืองแห่งนี้ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจ ‘แค่กๆ’

    “บุหรี่มันเป็นอย่างนี้นี่เอง” เหนือพูดออกมา พลางโยนบุหรี่ทิ้งลงไป

    “แฮ่กๆ ทำไมนายไม่ฆ่าฉันฟะ” ก้องตะโกนออกมา ในสภาพที่โดนจับมัดอยู่กับเก้าอี้

    “ทำไมฉันต้องเป็นเหมือนนายด้วยละ” เหนือกล่าวออกมา “การฆ่าไม่ใช่ทุกอย่างซะหน่อย”

    …………………………………..

    อีก 8 นาทีก่อนการระเบิด

    ณ บริษัทรีสัน ทู ฟาย ชั้นดาดฟ้า

    ‘ปัง!’ ลูกสมุนของจอมวายร้ายเร็กซ์กระเด็นออกมาจากประตูของชั้นดาดฟ้า

    “เจอแกสักที…” ดาร์ทเนสพูดอย่างเย็นชาและโหด*****ม

    “ใจเย็นๆ นายคงไม่คิดว่าฉันจะยอมเปิดเผยตำแหน่งโดยที่ไม่มีจุดประสงค์หรอกนะ…” เร็กซ์ร่ายยาว พร้อมกับชี้นิ้วไปทางซ้ายมือของเขาเอง

    “ฮะ ฮิรูมิ…” ดาร์ทเนสออกอาการตกใจเล็กน้อย “นายจะทำอะไรกับเธอกัน…”

    “มาดูบทสุดท้ายของนิยายฉันไงล่ะ” เร็กซ์กล่าว

    “ถึงนายระเบิดเมืองนี้ไป นายเองก็ต้องตายด้วย” ดาร์ทเนสสวนกับไป


    “ก็คงจะเป็นอย่างนั้น แต่ฉันได้รถบินที่บริษัทของนายสร้างขึ้นมา…” เร็กซ์กล่าวอย่างใจเย็น และซักมีดมาจ่อคอของฮิรูมิ

    “ชะ ช่วยด้วย…” เธอพยายามขอความช่วยเหลือ

    ในช่วงเวลานั้น เขาก็นึกบางอย่างออกมา นั้นคือ ชาช่าที่กำลังหลบอยู่ในห้องหลบภัยภายในห้องประธาน

    “นายคงจะโกรธสินะ…” เร็กซ์พูดขึ้นพร้อมกับหยิบนาฬิกาแขวนที่อยู่ในชุดคลุมของเขาเอง “อ่ะ เหลืออีก 5 นาที…”

    ดาร์ทเนสยกมือซ้ายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และยิงกระแสไฟฟ้าออกไป จึงเร็กซ์ล้มลงไป จากนั้นดาร์ทเนสก็พุ่งเข้าไปรวบตัวทันที

    “หยุดระเบิดซะ”

    “เป็นไปตามที่ฉันคาดเลย…” เร็กซ์พูดออกมา “เผลอนิดเดียวนายก็รวบฉันลงได้…”

    “หยุดระเบิดซะ!” ดาร์ทเนสตะคอกเสียงดังลั่น

    “กุญแจหยุดระเบิดก็อยู่ที่ระเบิดโดยตรง และระเบิดก็อยู่ในค่ายผู้อพยพ ฮ่าๆ” เร็กซ์กล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะซะดังลั่น “นายไปไม่ทันแล้ว…”

    อีก 2 นาที กับระยะทางจากบริษัทรีสัน ทู ฟาย ถึงค่ายผู้อพยพใจกลางเมือง โดยที่ไม่มีดาร์ทซีบีอา

    ‘ก็คงจะเป็นอย่างนั้น แต่ฉันได้รถบินที่บริษัทของนายสร้างขึ้นมา…’ คำพูดของเร็กซ์ลอยขึ้นมาให้หัวของเขา

    จึงวิ่งลงไปที่ชั้นวิทยาศาสตร์เพื่อหารถบินได้ ที่ภาคีได้สร้างเอาไว้หนึ่งคน…

    จากนั้นเขาก็ได้กับแลมโบกินีสีดำเปิดประทุน เขาจึงกระโดดขึ้นไปและกางปีกของมันออกมาและขับพุ่งออกไปจากหน้าต่าง ด้วยความเร็วสูง

    1 นาที….

    ……………….

    ณ ค่ายผู้อพยพใจกลางเมือง

    ‘ติ๊ดๆๆ’ มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากเต้นท์ของทหาร

    30 วินาที…
    ดาร์ทเนสกระโดดลงจากแลมโบกินีบินได้ของเขา ปล่อยให้พุ่งไปชนกับเต้นท์อื่นๆ ทำให้เหล่าผู้อพยพต่างแตกตื่นกัน และกลบเสียงระเบิดซะมิด

    20 วินาที….
    “อยู่ไหนกัน” ดาร์ทเนสพึมพำออกมาอย่างกระวนกระวาย

    “ระเบิดดดดด” ชายคนหนึ่งร้องดังลั่นบริเวณ ดาร์ทเนสวิ่งเข้าไปในเต้นท์นั้นทันที

    10 วินาที….
    5 วินาที….
    3 วินาที….
    2 วินาที….
    1 วินาที…. ดาร์ทเนส วิ่งไปหยิบกุญแจที่วางอยู่ข้างๆ จากนั้นก็…

    …………………………………………………..……………………………………………………..……………………………………………………..
    ……………………………………………………..
    ……………………………………………………..
    ……………………………………………………..
    ……………………………………………………..

    ผ่านมา 3 เดือน จากเหตุการณ์วางระเบิดเมืองครั้งใหญ่… สภาพเมืองส่วนใหญ่กลับมาเป็นเหมือนเดิม และอีกจำนวนมากกำลังก่อสร้างขึ้นมาใหม่
    บทสรุปมีดังนี้

    ภาคี ประธานบริษัทรีสัน ทู ฟาย ได้ถูกลอบสังหารจนถึงแก่ชีวิต ทางบริษัทจึงได้ตั้งให้ชาช่าเป็นผู้บริหารชั่วคราว

    ดิวและปูน ต่างบาดเจ็บสาหัสอย่างรุนแรงปางตาย แต่ได้หน่วยซีล ออกมาช่วยเหลือเอาใหม่ และปูนได้งานใหม่ในหน่วยซีล และดิวได้หลบหนีออกมาตอนกำลังจะถูกส่งเข้าคุกโนมอ รีสัน ปัจจุบันยังตามหาตัวไม่ได้

    ไม้ ที่รอดชีวิตจากกระสุนสไน KFF-1 ได้กลับรับงานตำรวจและกลายเป็นผู้กำกับตำรวจของนิวภูเก็ตซิตี้ และทางรีสัน ทู ฟาย ได้สร้างสถานีตำรวจขึ้นมาใหม่

    เหนือ ได้รับงานตำรวจและกลายเป็นผู้กองของสถานีไป

    ก้อง มือสไนถูกจับเข้าคุก โนมอ รีสัน โดนไม่ขัดขืนใดๆ

    แจ็ค ก็เข้าคุกโนมอ รีสัน

    ฮิรูมิ ได้เข้าสู่วงการบันเทิงและกลายเป็นดาราหญิงอันดับหนึ่งของประเทศไป

    โทรุ หายสาบสูญไม่สามารถหาตัวได้ คาดว่าคงแอบไปวางแผนอะไรบางอย่าง

    เวสเตอร์ เข้ารับการรักษาซี่โครงที่หักจากฝีมือของแจ็ค และเข้าคุกโมมอ รีสัน

    และ เร็กซ์มหาวายร้ายโดนจับเข้าคุกโนมอ รีสัน ที่ถูกสร้างกลางทะเลอันดามัน โดยบริษัทรีสัน ทู ฟาย

    ส่วนเต้และชาช่า ต่างย้ายมาอยู่ด้วยกัน และสร้างคฤหาสน์ภายในนิวภูเก็ต และเต้ได้พักการเป็นดาร์ทเนสไป เพราะต้องพักพื้นร่างกายของเขาที่ได้รับบาดเจ็บมาตลอดปี…
    “เดี๋ยวนี้ตื่นเร็วนะ” ชาช่าพูดขึ้น
    “ก็นอนเร็วแล้วนิ” เต้ตอบกลับมาขณะที่กำลังนั่งเล่น PS3 อยู่หน้าทีวีอย่างสบายใจ

    ……………………………………………
    ณ คุกโมมอ รีสัน

    “นี่นายได้อ่านนิยายเรื่อง ลาสเดย์(Last Day) หรือเปล่า…” เร็กซ์ถามขึ้นภายในห้องขัง

    “ยังเลยวะ” เพื่อนร่วมห้องของเขาพูดขึ้น “เล่าหน่อยสิ”

    “ฉันยังแต่งไม่จบเลย…” เร็กซ์กล่าว “แต่ฉันจะเล่าให้ฟัง พร้อมกับภาคต่อให้เอง…”

    ----END----
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 1st August 2012 เมื่อ 21:35

    ---------------------------------------------------------------

  6. #105
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    ดันเล็กน้อย ไม่ได้อัพเพิ่มเติมนะครับ ยังคิดไม่ออกเหมือนเดิม (สงสัยต้องรอดูแบทแมนภาคใหม่ก่อน ฮา)

    แถมช่วงนี้ไม่ค่อยว่างด้วยครับ มีโปรแกรมอีกเยอะที่ผมต้องเครียร์

    ติดเรียน(อันนี้ไม่ค่อยเท่าไร)
    ติดฮอน(อันนี้เรื่องใหญ่)
    ติดบอล(โอ้ อันนี้ไม่ต้องพูดถึง หนักกว่าติดเกมอีก)
    ติดเมะ(เสพเข้าเส้นเลือด...)

    ---------------------------------------------------------------

  7. #106
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    แวะมาบอกข่าวนิดนึง เรื่องตอนสุดท้ายของ darkness: The chaos อาจจะลงช้าไปหน่อย (ไฟหมด) คาดว่าจะมีไฟ หลังจากที่ดูแบทแมน อาิทิตย์หน้าหลังสอบเสร็จ 555 อยากลงให้จบๆ ทิ้งท้ายงามๆซะหน่อย

    ปล.ความจริงยังมีนิยายอีกเรื่องนึงนะไม่รู้จะลงดีรึเปล่า กะว่าจะให้เป็น Storyboard ของแอนิเมชั่นในอนาคตของผม (ฝันกลางวันอีกละ) --"
    ปล2.บายๆ เดือนหน้าต้องสอบ GAT/PAT แล้ววว T^T
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 19th July 2012 เมื่อ 22:32

    ---------------------------------------------------------------

  8. #107
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อัพเดทตอนใหม่อีกนิดหน่อยครับ กระทู้เดิม ยังไม่จบนะคร้าบบบ

    ---------------------------------------------------------------

  9. #108
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    941
    กล่าวขอบคุณ
    2,321
    ได้รับคำขอบคุณ: 348
    *0* ไม่ได้กลับมาอ่านนานเลยผม... = =

  10. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  11. #109
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    จบแล้วจ้าาาาาาา เหนื่อยจริงๆ

    ลงหลุมยาวๆๆๆๆๆๆ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 11th August 2012 เมื่อ 19:23

    ---------------------------------------------------------------

  12. #110
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    fox6000.php
    กระทู้
    2,163
    กล่าวขอบคุณ
    4,975
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,898
    จบแล้วหรอเนี่ย อื้ม สุดยอดจริงๆครับ (ผมแต่งมาตั้งนานยังไม่ครึ่งเรื่อง เวร)

  13. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  14. #111
    มังกรน้อยคอยรัก
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    1,499
    กล่าวขอบคุณ
    689
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,060
    รอลุ้นตั้งนานเลยครับ
    MY CENTER ^

  15. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  16. #112
    ถูกระงับใช้งาน (Banned)
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Thrones
    กระทู้
    1,744
    กล่าวขอบคุณ
    41
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,032
    Blog Entries
    2
    ไปซะล่ะ ตัวแทนผม...... ขังคุกยาวๆ เลย รากงอก........

  17. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  18. #113
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    ที่เดิม...ที่เรายังรักกัน
    กระทู้
    516
    กล่าวขอบคุณ
    345
    ได้รับคำขอบคุณ: 363
    ฮืม.....ตาผมลุยบ้างละ !!!

    By Stormwind [male]
    TKM Love Vs Zombies นี่แหละ นิยายของจริง

  19. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  20. #114
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    ปี 2016 แล้วนะ ยังกลับมาอ่าน คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ #รู้สึกแก่

    ---------------------------------------------------------------

  21. #115
    ชอบดูไม่ชอบโพสต์
    วันที่สมัคร
    Oct 2011
    กระทู้
    44
    กล่าวขอบคุณ
    49
    ได้รับคำขอบคุณ: 17
    ไม่เคยไปภาคใต้มาก่อนเลยแหะ อ่านเรื่องนี้แล้วอยากไปเลย

  22. #116
    สมาชิกเต็มตัว
    วันที่สมัคร
    Jul 2016
    ที่อยู่
    ประเทศไทย
    กระทู้
    19
    กล่าวขอบคุณ
    16
    ได้รับคำขอบคุณ: 5
    ขอบคุณค้าบบบ
    ดาวน์โหลดเกมส์ฟรี ลิงค์ตรง 1PART ได้ที่เว็บ http://sealgameth.blogspot.com/


 

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •  
Back to top