ทุกทีไป รร ก็ไม่ค่อยได้คุยกันครับผมอยู่ห้อง 2 เธออยู่ห้อง 1 ซึ่งไม่ค่อยได้มีเวลากันอยู่แล้วมีเวลาก็พบกันน้อยมาก แล้ววันนี้มีคาบประชุมทุกห้องก้เลยเข้าไปในหอประชุมกันหมดผมเห็นไอ่เพื่อนผมเข้าไปคุยกับแฟนผมสุดคาบเลย อาจจะทุกคาบที่มีประชุมไปนั่งไกล้แฟนผมแฟนผมก็คุยกับมันเรื่อย ๆ แล้วทิ้งผมอยู่ด้านหลังคนเดียวโดยไม่แลมามองหรือเรียกเลยทั้ง ๆ ที่อยู่ข้างหลังเธอเธอก็รู้ตัว แล้วเพื่อนญข้างหลังผม2-3คนก็บอกว่า "ไอ่นั่นไปคุยกับแฟนไม่โกรธหรอ ฉันโกดแทนเธอนะ" เพราะ? ไอ่นั่นรู้ทั้งรู้อยู่ว่าเค้าเป็นแฟนกันยังจะมานั่งให้เค้าต้องห่างกันอีก (เพื่อนผมกระซิบบอก) เพื่อน ญ ผมบอกว่า สงสารผมจริงๆเลยเป็นแฟนกันแท้ๆ ทำไมกลับกลายมานั่งข้างหลังแบบนี้ไอ่นั่นก้ไม่มีจิตเกรงใจให้เกียรติเขาบ้างเลย พอเสร็จคาบประชุม ก้กลับบ้านกันแฟนผมก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้เธอ พอตอนกลางคืนก็คุยโทรศัพท์กันผมถามเธอว่า เพื่อนผมนะยังมีใจสงสารผมเลยยังเอนดูผม แล้วเธอทำไมไมสนผมเลยไปคุยกับไอ่นั่นตลอด แล้วแฟนผมบอกว่า อ่าวแล้วทำไมไม่มานั่งเองหละ? ผมก็บอกว่าเก้าอี้มันเต็มแล้ว "แฟนผมก็บอกขอโทษนะเป็นแฟนที่ไม่ดีเลย" ผมก็บอกไม่เป็นไรครับแค่น้อยใจ แฟนผมบอก อ่าวน้อยใจทำไม ผมก็บอกว่า ไม่ให้น้อยใจได้ไงหละ นี่แฟนของเธอนะ! จะทักจะแล ก็ไม่มีกันบ้างเลยแค่นั่งห่างกันไปโตะเดียว รู้ไหม! ทุกคาบเลยนะเธอคุยกับไอ่นั้นตลอดแล้วก็ บอกว่าเพื่อน!!!! เออใช่ แล้วแฟนเธอหละไม่มีค่าหรอ มีค่าแค่ตอนกลางคืน!!!! แล้วผมก้พูดไปร้องไห้ไปเพราะ ไปรร จะไปหาไปทักก้ไม่ไห้ผมไปเลย บอกอายคำเดียว แล้วบอกว่า หึงหรอ ผมก็บอกว่า ใช่หึงสิ ไม่ไห้หึงก็บ้าแล้วผมก็มีจิตใจเหมือนกัน แต่เธอไม่เคยใส่ใจ แล้วแฟนผมก็บอก ขอโทษนะขอโทษ อย่างร้องไห้เลยนะพอๆนะ จะไม่คุยแล้วค่ะ! รักเธอคนเดียว ผมก็บอก อืมๆ
ปล.คือถ้าจะว่าเพื่อนกัน แต่มันก้เกินไปนะครับทุกคาบเลยผมนะน้อยใจจริงๆ