ตอนเราจบ ม.6 กันไปเมื่อเดือนมีนาคม ไปรับใบปฐมนิเทศ ผมกันแฟนอยู่ รร เดียวกันครับ แต่ผมห้อง 2 เธอห้อง 1 ครับวันนั้นเป็นวันจบการศึกษาครับมีจัดงานกันแบบ congratulation ครับมีแต่คนถ่ายรูปถือใบจบด้วยกันครับ แต่ผมทั้งๆที่ผมเดินผ่านแฟนผมส่งยิ้มให้กันแต่ทำไมแฟนผมถึงไม่ชวนผมไปถ่ายรูปเลยครับทั้งๆที่ผมเป็นแฟนแท้ๆด้วยครับเธอก็มัวถ่ายกับเพื่อน ญ ร่วมชั้นด้วยกันครับ ทำไมผมเป็นแฟนถึงไม่ชวนผมแม่แต่พูดออกมาซักคำเรยอ่ะครับผมน้อยใจมากๆเลยโคตรๆ ผมเดินไปเดินๆมาคนที่เป็นแฟนกันเขาถ่ายรูปตอนจบด้วยกันด้วยมีความสุขกันมาก แต่ผมต้องเดินไปเดินมาเพราะอิจฉาทั้งๆที่ผมมีแฟนแล้วแต่แฟนผมก็เอากล้องมาด้วย แต่ไม่ชวนผมถ่ายแม้แต่รูปนึงเลย (เป็นชาว JKG ทุกท่านก็คงน้อยใจแบบผมไช่ไหม) แต่ผมรู้ว่าเธอก็รักผมจริงๆ เราสัญญาจะหมั้นกันด้วยครับ
แล้วผมกลับมาบ้านแฟนผมก็โทรมาครับแฟนผมบอกว่าสนุกไหมวันนี้ ผมก็บอกว่า อืมๆอือๆ แล้วแฟนผมก็ว่าทำไมแปลกจังทุกทีไม่เคยเห็นผมเป็นแบบนี้ แล้วผมก็ร้องไห้เลยครับผมบอกทำไมเราเป็นแฟนกันแท้ๆเธอถึงไม่มาชวนผมเลยแม้แต่เอ่อปากออกมาสักคำก็ไม่มีเลยครับ ผมต้องเดินไปเดินมาเห็นคู่อื่นๆเค้า ถ่ายกันอย่างมีความสุข มีแต่ผมคนเดียวที่เศร้ามากมายเลยครับ แฟนผมก็บอกว่า แล้วทำไมไม่มาหาหละ?? แล้วผมบอกว่าดูซิเธอมีกล้องก็น่าจะเห็นใจผมบ้างนะผมก็เป็นแฟนเธอนะทำไมต้องไห้ผมเป็นฝ่ายถามคำตอบคำเธอถึงจะพูดกับผม แล้วถ้าเราโตมาอยากดูรูปความทรงจำตอน ม ปลาย เธอไม่คิดเลยหรอห่ะ!! อนาคตข้างหน้าไม่สนใจเลยเหร๊อ!! ( เพื่อมีลูกละลูกอยากเห็นรูปของเราหละ 555 ) พอผมพูดแบบนี้ออกมา แฟนผมก็รีบขอโทดผมเลยครับง้อผมอย่างเดียวเลยครับ วันนั้นผมเสียใจมากเป็นวันที่สำคัญแท้ๆ แต่เธอขอโทดผมก็เหมือนได้ใจคืนมาครึ่งนึงครับผมไม่ค่อยเข้าใจเลยครับ