เด็กเเวนซ์ผมก็เป็นนะเมื่อก่อนบอกเลย มันเป็นไรที่ละเอียดอ่อนมาก
มีเเต่คนสาปเเช่งเป็นไปก็ไม่รู้ได้อะไร เเม่ผมบอกผมตั้งเเต่ผมบิดเเฮนด์มอไซค์ตอน ป.5
พอผมขึ้น ป.6 ปั้บ ซ้ำชั้น ต่างกับญาติผมเรียนดีๆ 3.4 - 3.5 ตลอด ทำไมเเกไม่เลียนเเบบน้องเค้าวะ เเม่พูดกับผมอยู่เเค่นั้น
ผมไม่รู้จะทำไรดีเรียนก็ไม่รู้เรื่องสมองหมาปัญญากระบือ ผมก็หันไปมองรถพ่อคนเก่า มองไปมองมา เอ้อ เรายังมีค่าอยู่นะ
ผมเริ่มไปกับกลุ่มเด็กเเวนซ์ต่างถิ่น มาจากยะลาบ้าง รุ่นเทคนิคบ้าง เเต่ละคนตัวโตกันเพ เพื่อนผมเเนะนำให้ไปเดิมพันกับไอพวกรถ dash ก่อน
ผลปรากฏผมเอียงรถกลับมาถึงที่เส้นขอบ ชนะไป ผมได้ทั้งเงินเดิมพัน ตบเข็บขัด ตบป้ายร้านมันหมด เพื่อนเริ่มให้หัดบุหรี่ หัดลองของ จนถึงเรื่องยาไอซ์ที่ผมเคยเห็นคนเมายาบ้าเมามาเเล้ว
ผมพูดไปว่า เราไม่เอาวะ ถ้าต้องสูบมันตลอดเเล้วหยุดไม่ได้ เออ เพื่อนมันก็ไม่ยุ่งกับผมทำให้ผมไม่รู้ว่าเสียเพื่อนดีไป หรือเลวไปกันเเน่
จนกระทั่งวันนึงผมก็มาเเข่งเหมือนเดิม เเพ้บ้างชนะบ้าง ผมไม่สน ตอนนั้นเเม่ผมมั่งคั่งเเล้ว ผมเเข่งเพื่อความสนุกเเค่นั้น จากเมื่อก่อนที่หาคำว่า ค่าของชีวิตตัวเอง
เเต่คราวนี้ต่างไปจากก่อน เเทนที่ผมจะเห็นพวกเด็กขับรถ sonic เดิมๆ เเต่ท่อสูบยัดลูกโซกันมา คราวนี้ผมกลับเจอพวกรุ่นพี่เทคนิคจากไหนไม่รู้มาเเทนที่
ผมก็เลยนึกว่า สงสัยมันย้ายถิ่นกันละม้างผมก็เลยเข้าไปเเข่งเเบบไม่รู้จักใครสักคน สก๋อยตัวเองก็ไม่มา
พอเสียงปะทัดดังขึ้น เท่านั้นเเหละ ผมบิ่งรถออกไป ผมพยายามเเซงซ้ายพี่เเกผลปรากฎว่า พี่เเกถีบรถผมเฉย
สุดท้ายก็อยู่โรงบาล จนตอนนี้ก็ ปีครึ่งได้ละที่ผมไม่ไปอยู่กับไอพวกขี้ยาที่มีเเต่คำว่าเราต้องชนะไป
.....................
.........
.....
.
..
.
.
.ปัจจุบัน ผมก็ยังขับรถที่ผมรักอยู่ เเต่ไม่ได้พามันไปทำเรื่องเเบบนั้นอีกเเล้ว
ผมได้เเต่พารถผมไปขับบนถนน ใช่ รถดีๆ รุ่นเก่าราคาเเพงๆ ทำไมต้องพาไปทำเรื่องเเบบนั้นจริงไหม ?
สุดท้ายนี้ ใครที่บอกว่าเด็กเเวนซ์อะเลว ผมขอบอกว่า บางคนนะ (บางคนจริงๆ) เเว้นไปเพื่อเหตุผลอื่น มันคือเหตุผลที่ตัวเราไม่เข้าใจตัวเอง
การค้นหาตัวเอง มันคือการลองของ ที่สุดท้ายท่าจะเเก้มันต้องเเก้ที่................
การให้โอกาศเเค่นั้นเเหละครับ..............ใช้การภาวนาเเทนการบังคับเขาให้เลิกครับ
ปล.ผมเล่าซะยาว ใครไม่เข้าใจก็ขออภัยนะ เเค่อยากบอกให้ฟังว่าเด็กเเวนซ์ไม่ใช่ทำเพื่ออยากซ่าเสมอไป