TKM Love VS Zombies

[nicenice001]

นานเหมือนกันนะครับ แต่ก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลย รอชมต่อไปครับ (ไนท์)

[ultimatezpro]

>< นานมากก . พึ่งจะมาอ่าน อิอิ เป็นกำลังใจให้ครับ ^^

[Stormwind]

อยากจะบอกว่า ผมลงตอนที่ 14 เพิ่มนะครับ จะลงให้หมดก่อนวันที่ 2 เมษาครับผม ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นท์ครับ

By Stormwind

ปล. หน้าใหม่มาเยอะมากๆ ต้องปั้มกระทู้แล้วล่ะสินะไม่งั้นเดี๋ยวโดนดันตกไปจริงด้วย

[nicenice001]

ช่วยปั๊มไหมครับ ฮ่าๆ

[5day-ago]

ดันๆครับ รอตอนใหม่ ^^~

[kodeem]

รอติดตามผลงานนะครับ

[Stormwind]

ตอนใหม่ลงพรุ่งนี้นะคะ ฟังเพลงนี้ไปก่อนแล้วกัน เพราะตอนใหม่ยาวมาก 5555

"ในวันนี้แค่ฉันเห็นเธอ ความเข้มแข็งมันก็ละลาย
ยิ่งเธอบอกให้เรา "เป็นอย่างเดิมได้ไหม?"
เธอรู้ไหมว่าทั้งหัวใจ ยอมกลับไปเป็นของเธอ
ตั้งแต่เจอเธอยืนหน้าประตู"

ให้คนแต่งนิยายเลยเจ้าค่ะ

By Stormwind [Female]

[Stormwind]

เยสสสสสสส กระทู้ครบ 300 แล้วววววว

By Stormwind [Female]

[Stormwind]

Chapter 13 - Chapter 14 new!!!!!!



ตอนใหม่ลงเรียบร้อยนะคะ

By Stormwind [Female]

[nicenice001]

รอดูกันต่อไปครับ ฮ่า ๆ

[LoveSeeker]

จบได้โหดมาก!

[pongput1995]

มาให้กำลังใจให้ครับ ตัวละครผมมาแล้วววว 555+

[Stormwind]

พรุ่งนี้จะมาลงตัวอย่างตอนใหม่นะคะ คืนนี้ขอไปนอนคิดก่อนนะ แง่มๆ

By Storemwind [Female]

ปล. บอร์ดเงียบมาก เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย?

[saphira]

ไปเทียววันหยุดยาวกันหมดแล้วครับ แหม่ม ว่าแต่ ไม่ไป จูจีกะตั้มเลยเหรอ หรือว่าจะ มาปล่อย นิยาย ช้วงวันหยุดยาวๆละครับ

[nakiann123]

พรุ่งนี้จะมาลงตัวอย่างตอนใหม่นะคะ คืนนี้ขอไปนอนคิดก่อนนะ แง่มๆ

By Storemwind [Female]

ปล. บอร์ดเงียบมาก เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย?

ผมก็สิงอยู่ทุกวันนะครับ แต่ไม่มีคนโพสเลย *-*

[Stormwind]

ผมก็สิงอยู่ทุกวันนะครับ แต่ไม่มีคนโพสเลย *-*

มาแข่งกันนอนดึกมั้ยเจ้าคะ? 55555555


By Stormwind [Female]

[Nut_crazyboy]

มาแข่งกันนอนดึกมั้ยเจ้าคะ? 55555555


By Stormwind [Female]

มาดันให้ครับ ^^

[pongput1995]

มาแข่งกันนอนดึกมั้ยเจ้าคะ? 55555555


By Stormwind [Female]

ผมยังไม่นอนคร๊าบบ :P

[Stormwind]

บรรยากาศในเมืองตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับขุมนรกดีๆนี่เอง เพราะในเวลาที่อาทิตย์อัสดงนั้นเป็นเวลาของเหล่าผีกระหายเลือดที่จะออกมาเดินเพ่นพ่านกันมากกว่าเดิม จะเดินไปทางไหนก็ล้วนแต่จะเห็นพวกมันเดินตรงรี่เข้าหาทั่วทิศทาง

“บัดซบฉิบ” ร.อ. เชิดวุธสบถหยาบคายออกมาพร้อมสาดกระสุนปืน P90 เก็บเสียงเข้าใส่เป้าหมายที่เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ กระสุนเจาะเข้าที่หน้าผากอย่างแม่นยำ
ผู้ติดเชื้อทยอยล้มลงไปทีละคน ละคน แต่เมื่อแถวหน้าล้มหายแถวหลังก็หนุนเนืองเข้ามาราวกับเป็นคลื่นมนุษย์ก็มิปาน

“เอาไงดีวะเชิด” หัวหน้าหน่วยอินทรีเอ่ยถามพลางออกคำสั่งให้ยิงพลาง ถอยพลาง

“ถอยมาตั้งหลักก่อน” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับชี้นิ้วไปข้างหลัง

จากนั้นเหล่าหน่วยล่าสังหารทั้งสองหน่วยก็เริ่มดำเนินการถอยไปทีละน้อย ละน้อย จนกระทั่งรู้สึกได้ว่าจนมุมเสียแล้วเพราะทางด้านหลังนั้นก็เป็นกำแพงขนาดใหญ่

“ขอให้ได้คิดซักหน่อย ว่าจะเอายังไง......” เชิดวุธหลับตาลงพร้อมเค้นสมองคิดหาวิธีหลบหนีจากสถานการณ์นี้ออกไปให้ได้....และเขาก็นึกออกแล้ว !

ชายหนุ่มยิ้ม*****มเกรียมออกมาพร้อมกำลังจะเอาระเบิดออกมากระชากสลักออก แต่ก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของกลุ่มคนที่ดังกึก้องมาจากทางด้านหลังของเหล่าผีดิบกระหายเลือด จึงเลือกที่จะไม่ใช้ระเบิด
เพราะจะกลายเป็นดึงดูดความสนใจไปแทน และตอนนี้เหล่าผีดิบก็เปลี่ยนไปให้ความสนใจกับเสียงอื้ออึงของกลุ่มคนปริศนา และภาพที่ชายคนหนึ่งเห็นจากบนตึกสูงเสียดฟ้านั้นก็ทำเอาหัวใจของเขาเต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ นั่นก็เพราะเสียงโห่ร้องนั้นมาจากเหล่าประชาชนผู้อดทนต่อการรอคอยความช่วยเหลือไม่ไหว ระเบิดเวลาก็ได้เริ่มต้นขึ้น !

ดวงตาที่แดงเข้มไปด้วยเส้นเลือดอันเกิดจากการอดนอนอย่างต่อเนี่องได้เพ่งมองผ่านกล้องสไนเปอร์ ไรเฟิล อย่างดีที่ถูกเตรียมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ภาพที่มองเห็นนั้นยิ่งปลุกสารอะดรีนาลีนในร่างกายของเขาให้หลั่งไหลพลุ่งพล่านออกมา

เพราะสิ่งที่เห็นนั้นคือฝูงชนผู้กราดเกรี้ยว พวกแถวหน้านั้นมีอาวุธครบมือ อาทิเช่น มีด ดาบ จอบ ปืน ไม้หลายแหลม และอีกหลายๆอย่าง พวกเขาวิ่งเข้าปะทะกับฝูงซอมบี้อย่างไม่คิดชีวิต แต่เมื่อเห็นว่าเหล่าทหารที่อยู่อีกฝั่งทำท่าว่าจะเข้าไปช่วยเหล่าประชาชน ซึ่งนั่นไม่ใช่จุดประสงค์ที่เสี่ยงชีวิตมา ชายหนุ่มจึงรีบดึงวิทยุสื่อสารขนาดจิ๋วออกมากรอกเสียงลงไป

“จากพิราบ จากพิราบ อย่าไปครับ เป้าหมายของเราไม่ได้มาเพื่อทำแบบนี้”

แต่แล้วสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น....เพราะหน่วยล่าสังหารทั้งสองหน่วยต่างวิ่งเข้าหาพร้อมกับระเบิดกระสุนใส่พวกมัน

“ไม่นะ....”




“น้ำ.....น้ำ......ขอน้ำหน่อย.....” เสียงที่ชายผมโมฮอคได้ยินนั้นทำเอาระบบปัสสาวะที่กำลังทำงานได้เพียงชั่วครู่ถึงกับปิดระบบทันทีด้วยความหวาดกลัวตัวสั่นงันงก และตั้มก็หูไวใช่ย่อยเพราะรีบวิ่งมาทันทีที่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ถึงแม้ว่าเสียงจะแหบจนแทบจะไม่ได้ยินก็ตามที

“ถอยไป ถอย!” เจ้าของบ้านผลักเต้ออกไปให้พ้นทางก่อนจะวิ่งฝ่าพงไม้ไปยังเสียงที่เขาคุ้นเคย และพร้อมกันนั้นเองก็มีเสียงสวบสาบดังมาจากทิศทางด้านข้าง เมื่อชายหนุ่มเหลียวไปมองก็พบกับผู้ติดเชื้อรายหนึ่งโผล่มาทางเขาพอดิบพอดี ซึ่งเพลิงและเต้ต่างตกอยู่ในภาวะตะลึงงัน ทำให้ตั้มต้องรีบกลับตัวเพื่อเปลี่ยนทิศทางให้วิ่งตรงไปหาซอมบี้ตัวนั้น

“โอ....อือ....”

และดูเหมือนมีอะไรบางอย่างที่มาฉุดรั้งข้อเท้าของเขาไว้ เมื่อก้มลงมองก็พบกับที่มา นั่นคือร่างของหญิงติดเชื้อที่ตัวขาดครึ่งกำลังบีบข้อเท้าของเขาไว้อย่างแน่นเกร็ง

การเสี่ยงตายของเขาจะเป็นการทำคุญบูชาโทษหรือไม่ ???

โปรดติดตามได้ใน TKM Love Vs Zombies Chapter 15

Coming soon

[LoveSeeker]

โอ้ มีตัวอย่างมายั่วน้ำลายด้วย

[StormRain]

ยั่วน้ำลายตลอดเลยน่ะครับ

[Stormwind]

ใตนจะไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนก็ขอให้ดูแลความปลอดภัยของตัวเองและคนที่รักด้วยนะครับ
มีสติและอย่าทะเลาะวิวาทนะครับ
ส่วนนิยายผมวันนี้ตอนเย็นๆก็อาจจะลงนะครับ แต่งเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้จะลงรึเปล่า
ขอบคุณสำหรับการติิดตามมาตลอดนะครับ

By Stormwind [Male]

[StormRain]

ใตนจะไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนก็ขอให้ดูแลความปลอดภัยของตัวเองและคนที่รักด้วยนะครับ
มีสติและอย่าทะเลาะวิวาทนะครับ
ส่วนนิยายผมวันนี้ตอนเย็นๆก็อาจจะลงนะครับ แต่งเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้จะลงรึเปล่า
ขอบคุณสำหรับการติิดตามมาตลอดนะครับ

By Stormwind [Male]

คำนี้และต้องดูแลมากที่สุดเลยครับ

[nicenice001]

ตัวอย่างตอนที่15 ความรู้สึกผมเหมือนได้ดูตัวอย่างหนังแล้วแบบว่าหนังมันน่าสนใจมากอยากไปดูซะให้ได้วันนี้เลย(ใจร้อน) ตื่นเต้นดีครับ น่าติดตามมาก ๆ

[Stormwind]

Chapter 15 Rescue & Skill

หลังจากพักผ่อนจากอาการเหนื่อยแล้ว ชายหนุ่มผิวทองแดงกร้านแดดได้เรียกรวมพลเหล่าสมาชิกของเขา และจากนั้นไม่นานหน่วยรบอินทรีก็ทยอยกันมาพร้อมกับอาวุธและเครื่องกระสุนครบมือ

“หน้ากระดานเรียงหนึ่ง จัดแถว” เขาปรบมือแล้วกางแขนออกกว้าง สื่อถึงคำสั่งจัดแถวหน้ากระดาน เมื่อสื้นสัญญาณทหารกล้าทั้ง 10 นายก็รีบจะแถวตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาทันที

สายตาของเขากวาดไปยังใบหน้าเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา พลางเลื่อนสายตาไปที่อาวุธของแต่ละคนเป็นปืน AUG steyr A3 ติดเครื่องยิงลูกระเบิดเสร็จสรรพ ผสมไปกับปืน TAR - 21 ติดกล้อง ซึ่งถือว่าเป็นอาวุธชั้นสูงในหน่วยรบพิเศษที่วางใจได้

ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่นานจนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าที่เบาเงียบกริบแว่วมาสะกิดกับโสตประสาทอันแหลมคมของเขา ต้นเสียงนั้นก็คือ เชิดวุธ หัวหน้าหน่วยรบหมาป่าอันเป็นเพื่อนซี้ของเขานั่นเอง

“ พร้อมรึยังวะ เชิด?” เขาหันหน้ามากล่าวทักทายเพื่อน พร้อมทั้งทหารทั้ง 10 นายต่างพร้อมใจกันตบเท้าทำความเคารพ ‘ว่าที่นายพัน’ คนนี้ ร้อยเอกเชิดวุธยกมือขึ้นเสมอหน้าอกแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆว่า “ตามสบาย”

ฝ่ายชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงข้ามไม่รอช้า รีบยิงคำถามใส่เชิดวุธทันที “ตกลงจะเอาไงวะ?”

หัวหน้าหน่วยหมาป่ายิ้มเย็น ก่อนจะหันไปกวักมือเอาแผนที่จากลูกน้อง แล้วกางแผนที่ใบใหญ่พอๆกับโต๊ะของนักเรียนออกมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปยังจุดปัจจุบันที่ยืนอยู่

“ค่ายทหารของเราอยู่ที่จุดนี้ ซึ่งถือเป็นทางออกทางเดียว และตอนนี้ ‘พวกที่เราไม่รู้เรียกว่าอะไร’ ก็เดินเพ่นพ่านไปมาอยู่ทั่วเมือง และที่สำคัญคือเหมือนว่าพวกมันจะมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ
ภารกิจของเราตอนนี้คือต้องฝ่าไปช่วยไอ่เด็กเวร พงษ์พัฒน์ บ้าบอนั่น “ พร้อมกันนั้นเองเชิดวุธก็ดึงเอารูปของเด็กหนุ่มที่ยืนยิ้มอย่างทะเล้นออกมาชูหราแล้วพูดต่อ “ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไง”

ทุกคนตั้งใจฟังอย่างแน่วแน่จนกระทั่งหัวหน้าหน่วยอินทรีพูดต่อ “ใช่ กูว่าเราควรจะช่วยประชาชนที่ติดอยู่ในบ้านด้วย” ซึ่งเชิดวุธพยักหน้ารับแต่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่....เราไม่มีเวลามากขนาดนั้น” ร้อยเอกหนุ่มพูดจบก็ล้วงบุหรี่ ‘ลัคกี้ สไตรค์’ ออกมาจุดสูบ จากนั้นก็เอ่ยต่อ “เราจะลัดเลาะไปตามซอย ประหยัดกระสุน และหลีกเลี่ยงการปะทะให้น้อยที่สุด”

หัวหน้าหน่วยอินทรีพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะปล่อยให้เพื่อนซี้พูดต่อ

“ที่สำคัญคือ....” เจ้าตัวเองก็พูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาทางเพื่อนรัก

“ยิงที่หัว !” นายทหารทั้งสองต่างพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน

หน่วยผสมทั้งสองปฏิเสธที่จะทะลวงเข้าไปกับหน่วยทหารม้ายานเกราะเนื่องจากกไม่ต้องการให้เกิดเสียงอึกทึกคึกโครม เลยตัดสินใจออกจากที่มั่นโดยการเดินเท้าซึ่งเป็นของถนัดของทหารไทยอยู่แล้ว ฝีเท้าของทหารทั้ง 22 นายต่างเบาเงียบกริบ วิทยุสื่อสารขนาดย่อมถูกเก็บเสียงด้วยหูฟัง แต่กระนั้น....ความเคลื่อนไหวทั้งหมดก้ตกอยู่ภายในกล้องส่องของปืน สไนเปอร์ไรเฟิล M82A1 สีรมดำ
อานุภาพหยุดยั้งสูงที่สุด สามารถยิงล้มภายในนัดเดียวได้ตั้งแต่ช้างไปจนถึงไดโนเสาร์! พร้อมกับข้างกายของเขานั้นมีปืน M 249 และปืนสไนเปอร์ทุกขนาด กระสุนทุกประเภท เท่าที่กองทัพบกจะจัดหาให้ได้ โดยได้รับความร่วมมือทางด้านการลำเลียงเสบียง ยุทโธปกรณ์ ทางอากาศจากกองทัพอากาศ มิหนำซ้ำทำเลที่เขายืนประจำการอยู่ยังเป็นตึกสูงที่สุด จึงแทบจะไม่มีอะไรที่เล็ดลอดจากสายคมกริบดุจพญาเหยี่ยวของเขาได้เลย

“จากพิราบ จากพิราบ ทราบแล้วเปลี่ยน”

พลันที่เสียงจากหูฟังดังขึ้นนั่นเอง ทั้งสองหัวหน้าหน่วยจึงได้ยินเสียงของ ‘หน่วยนกปริศนา’ เชิดวุธได้ยินดังนั้นจึงกดวอตอบ

“จากหน่วยผสม ว่าไป”

“ตรวจพบซอมบี้ที่ตำแหน่ง 3 นาฬิกา ย้ำ 3 นาฬิกา”

“จำนวน?”

ชายจากมุมสูงเพ่งพิจารณาชั่วครู่ก่อนจะตอบไปว่า “นับไม่ถ้วน”

“ทราบแล้ว บอกทางอื่นมาด้วย”

“ทาง 11 นาฬิกามีซอยเล็กไม่เห็นวิสัย”

“ตกลง เลิกกัน.”

สิ้นสุดการสนทนาเพียงเท่านั้น และร้อยเอกเชิดวุธได้ส่งสัญญาณมือเพื่อเบี่ยงทิศทางไปยังซอยที่หน่วยซุ่มยิงได้บอกมา แต่เมื่อเข้ามาในซอยก็ทำให้เหล่าทหารเบิกตากว้าง
ลมหายใจแทบจะขาดห้วงไปพร้อมๆกัน เพราะสิ่งที่เห็นนั้นคือ ฝูงอมนุษยที่ยืนเบียดเสียดอยู่ข้างในซอยแคบๆ

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้นช้าๆทำสัญญาณถอย พริบตานั้นเองหน่วยรบพิเศษก็ค่อยๆล่าถอยอย่างแผ่วเบา เงียบกริบ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็พลันบังเกิดขึ้น

แกร้ง !!!

เสียงของคอมแบทกระทบกับกองกระป๋องโลหะได้ดังก้องจนกระทบกับระบบโสตประสาทของมันโดยทันที ทำให้พวกมันหันมาทางต้นเสียงแทบจะพร้อมกัน.........

“******ล่ะ”