เรื่องของผม สำหรับผมแล้วมันโคตรเศร้าเลยจริงๆ
ผมชอบเขามาตั้งแต่ ป.6 ตอนนี้อยู่ม.4 ผมจำได้ทุกอย่างในตอนป.6 จำวันที่เขอกันวันแรกได้ วันที่ได้นั่งใกล้ๆ วันที่ได้เล่นน้ำด้วยกันตอนเข้าค่าย แต่ผมก็ไม่เคยได้คุยกันซักที ช่วงตอนป.6เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากเลยจริงๆ แต่แล้ววันที่เศร้าใจที่สุดก็มาถึง คือวันสุดท้ายของป.6 ที่ทุกคนต้องย้ายจากกัน ผมรวบรวมความกล้าไปพูดคุยกับเขา ถามเขาว่าจะเรียนต่อไหน เขาก็บอก
"คงกลับบ้านเกิดแหละ" ผมเลยคิดได้ว่า เราควรตัดใจซะที จบป.6ไปได้ซักพัก ตอนนั้นผมกำลังหัดเล่นคอม แล้วไปเจอกับ Hi5 ของเขา (ยุคhi5รุ่งเรือง) มันเปลี่ยนชีวิตผมเลยครับ จากคนที่ใช้คอมไม่เป็น พยายามทุกอย่างเพ่ือเรียนรู้เรื่องคอม เพื่อจะได้คุยกับเขา เขาเป็นแรงบัลดาลใจก็ว่าได้. ในที่สุดผมก็สมัคร hi5 เป็น 5555 พอผมสมัครได้ คนแรกที่แอดไปคือเขา ผมก็ทักไปถาม "จำเราได้ไหม?" เขาก็บอกจำได้ซิ จากนั้นเราก็คุยกันสนุกสนานมีความสุข
จนวันที่สมัครเรียน ม.1 เขาเรียนต่อที่นี้แหละ แต่ผมเสรือกสมัครและเข้าเรียนอีกที่นึง
ทำให้ไม่ได้เจอกันเลย แต่ผมก็ยังได้คุยกันอยู่ จนวันนึงตอนม.2 ที่ผมคิดว่าสนิทกับเขามาก ผมเลยทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต คือด่าเขา แต่ผมด่าเพราะผมเล่นด้วย ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ จากเหตุการ์ณวันนั้น ทำให้ผมและเขาตัดขาดกัน เขาบล็อกทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น hi5 facebook หรืออีเมลที่สามารถติดต่อกันได้ ผมเลยพยายามไปเล่นร้านเกมข้างๆบ้านเขาบ่อยๆ แต่พอเจอเขา เขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้จัก ทำเป็นไม่เห็น มันเจ็บปวดมากจริงๆ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจมากเพราะยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ ผ่านไปหนึ่งปีที่เขาบล็อก
ตอนเทลมปลายม.3 บ้านผมโดนไฟไหม้ครับ ผมเสียไปทุกอย่าง แต่ยังดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต ทุกสิ่งที่เคยวาดฝันไว้ แต่มันพังไปเพราะไฟไหม้ ผมเลยมามองสิ่งที่อยากทำมากที่สุดในตอนนั้นคือ "ย้ายไปเรียนกับเขา" พอจบม.3 ผมตัดสินใจสมัครเรียนที่เดียวกับเขา วันแรกที่ไปสมัครผมเจอเขาครับ เพื่อนเขาซึ่งเลยเป็นเพื่อนผม มันเข้ามาทักพร้อมเดินมากับเขาแหละ เขายิ้มๆมองมาที่ผมแบบเขิน ผมก็แกล้งหยิ่งใส่มั่ง(555) แแต่ในใจมีความสุขจริงๆ พอวันสอบเข้า ผมนั่งรอเจอเขาครับ จากนั้นเขามาแล้วแลบลิ้นใส่ผม ! ความรู้สึกของคนที่โดเกลียดมานาน แต่อยู่มาวันนึงเขามาทำแบบนี้ ผมก็มีความสุขซิครับ >< ผมเลือกเรียนสายเดียวกับเขาคือศิลป์-จีน วันแรกที่เข้าเรียน เขามาสายมาก ระหว่างที่เขายังไม่มาผมกังวลว่า ที่เขาไม่มาคงเพราะไม่อยากเจอเราหรือย้ายไปเรียนที่อื่นไปแล้วมั่ง แต่ในที่สุดเขาก็มา !! พอเขามาสิ่งแรกที่เขาทำคือ เดินมาตีแขนผมแบบยิ้มๆ แล้วถามว่า"มาเรียนที่นี้ทำไมห๊ะ 555 ??" ความรู้สึกตอนนั้นมันดีไปทุกอย่าง
ผ่านไปซักระยะจนจะจบเทลมหนึ่ง ผมเลยตัดสินใจถามเขาทาง facebook ว่าทำไมถึงทำดีกับผมจัง คำตอบที่ผมได้คือ "ก็****เป็นเพื่อนกรูคนนึงนิ" ความรู้สึกตอนนันมันเหลวแหลกหมดแล้วครับ รักมา4-5ปี แต่มันเจอคำนี้ ผมเลยเงียบไปซักพัก แล้วคิดเรื่องย้ายเรียน(มาจากเหตุผลหลายๆอย่าง เช่น เรียนจีนไม่รู้เรือง การบ้านเยอะ แต่หลักๆก็เรื่องเขานี้แหละ) พอเขาได้ยินว่าผมจะย้าย เขาก็เขามาทักผมในfacebook ว่าจะย้ายทำไม ? ผมก็คุยไปถึงเรื่องเขา เขาก็บอกเขาไม่อยากให้ผมย้าย "ตอนนี้เขารักผมไม่ได้ แต่อนาคตน่ะไม่แน่" ผมได้ยินแบบนั้นผมจึงสู้ต่อครับ จนเข้าเทลมสองผมพยายามทำทุกอย่างให้เขา ทำงานช่วยเขา อยู่กลุ่มเขา วันที่เขารถล้ม ผมนี้แหละเป็นคนพาเขาไปส่งโรงบาล วันที่เขาร้องไห้ผมก็จับมือแล้วปลอบเขา ผมมีความสุข จนวันที่ผมกลัวก็มาถึง เขาคบกับรุ่นน้องม.3นักร้องประจำโรงเรียน ซึ่งก่อนหน้านั้นผมถามเขาแล้ เขาบอกไม่ได้คิดอะไร ตอนแรกที่ผมได้ยิน ผมไม่เชื่อใครจนกว่าจะได้ยินจากปาก ผมเลยไปถามตรงๆ คำตอบที่ได้คือ "เออ !! กรูคบกัน มีอะไรไหม" ผมตอบเสียงเบาๆไปว่า "งั้นดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน" แล้วก็เดินไป เขาก็หัวเราะมีความสุขกับเพื่อนๆต่อ ผมร้องไห้เลยครับ ทำเรื่องโง่ๆอย่างกรีดข้อมือตัวเอง ฟังเพลงเศร้าๆ วันที่2 ผมเอาที่ทุกอย่างไปเช่น กระดาษงาน ข้อความที่เคยคุย รูปเขาที่ผมมี ผมเอาไปคืนแล้วบอกว่า "ต่อไปเราทำเป็นไม่ร้จักกันน่ะ" คำตอบที่ผมได้คือ "เออ !! เพ้อเจ้อว่ะ***ง่ะ " ได้ยินแบบนั้น ผมไม่อยากเจอเขาเลยจริงๆ พอดีช่วงนั้นมันเป็นช่วงกิจกรรม แะลผมต้องกลับต่างจังหวัด เลยหยุดยาวไปเกือบ 2 อาทิตย์ ผมเลยมาเรียน แต่ที่แปลกคือ เขาพยายามคุยกับผม ผมยังคาใจเรื่องเก่าอยู่ เลยไม่พูดด้วย แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ เค้าร้องไห้ครับ เค้าร้องไห้ที่ผมไม่พูดด้วย มันเจ็บปวดมากที่เห็นคนที่ตนรักร้องไห้ แล้วเขาก็บอกกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ? แต่ผมจะกลบัไปได้ไง ในเมื่อเค้ามีแฟนแล้ว ผมกลับไปคุยไปเล่นกับเขาแบบเก่า มันจะทำให้คนอื่นมองไม่ดี ผมเลยอยู่เฉย จนวันศริสมาส เค้าเดินมานั่งข้างๆ ชวนผมคุย ผมก็คุย แต่ไม่สนิทเหมือนก่อน สิ่งที่ตามมาคือเขาร้องไห้อีกแล้ว ต่อหน้าคนเกือบร้อย คุยกันเกือบชั่วโมง คุยไปร้องไห้ไป ผมเลยถามว่า "ตอนที่บอก ต่อไปไม่รู้จักกัน แกยังหัวเราะอยู่เลย แล้วตอนนี้มาร้องไห้ทำไม ? ****แคร์กรูด้วยเหรอว่ะ ?? " เขาตอบเสียงดังว่า " เออ !! กรูแคร์" จากนั้นผมก็เลยเดินหนีไปเลย แล้วพอไปถามเพื่อนเขาผมก็รู้ว่า "เขาพึ่งเลิกกับแฟน" ในใจผมดีใจและคิดว่า โอกาศมันมาอีกแล้ว
ผมเลยกลับไปคุยกับเขาแบบเก่า ดูแล เล่นด้วย จนเมื่อไม่นานมานี้ อยู่ๆก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่คุยกับผม ผมก็พยายามทัก facebook ไปเขาก็ตอบแบบเย็นชา ผมเลยถาม เป็นอะไร ? ทำไมเย็นชาแบบนี้ เขาก็บอก ปล่าว คุยไปซักพักเค้าก็บอกรำคาญ แล้วก็บอก รำคาญมากที่****มานั่งใกล้ รำคาญที่****มาคุยด้วย รำคาญที่****ยุ่งวุ่นวาย รำคาญที่****มาเพ้อเจ้อเรื่องไร้สาระ
เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วก็บอกว่าถ้าไม่หยุดพูดอีก เขาจะบล็อก facebookผม ผมเคยโดนเขาทำแบบนั้นมาแล้วเกือบปี มันทรมานมาก ผมไม่อยากโดนอีก แล้วที่เขาพูดว่าจะบล้อก มันเท่ากับว่า "เขาจะฆ่าผมอีกครั้ง"
มันไม่เจ็บหรอก ถ้าเขาพูดแบบนี้ แต่มันเจ็บตรงที่ผมวาดฝันไว้แล้ว ว่าจะขอเค้าเป็นแฟนวันวาเลนไทน์ วางแผนไว้เยอะแยะ เตรี๊ยมกับเพื่อนแล้วจะทำ ซื้ออุปกรณ์ทำเค้กจะทำให้เค้าแล้วด้วย แต่แล้วมันก็เป็นแบบนี้ มันน่าเศร้าน่ะ
ยาวไปหน่อย แต่ผมขอระบายหน่อยละกัน T"T