God The Penalize night อภินิหารตำนาน Assassin :ภาคRevelations การตามหาความจริง

[ASSASSIN S]

แก้เสร็จแล้ว(ขอโทษที่เอาตอน2ออกนะครับ)

"Soul in Force"

[IMG][/IMG]
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมนำมาปรับปรุงจากเรื่องGod The Penalize nightโดยขอคำแนะนำต่างๆมาและเรื่องนี้มีเนื้อหาออกจะ18+อยู่บ้างแต่จะยังไงก็ตามเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตัวเอกมีพลังเหมือนใน prototype นะครับหากไม่ดียังไงก็ขออภัยด้วย

....................................................................................................................................................................................

"เนื้อเรื่องย่อ(ใหม่)"

ชายหนุ่มผู้หนึ่งเกิดมาพร้อมความเกรียดชัง เติบโตมากับการฆ่าฟัน มีชีวิตอยู่กับความตาย
แต่จิดใจยังคงความถูกต้อง จนวันหนึงเขาได้รับภารกิจให้ไปขโมยของ จากบริษัทยักไหญ่แห่งหนึ่ง แต่เขากลับถูกกองกำลังปริศนาจู่โจมจนปางตาย
แต่ขณะที่เขากำลังจะถูกสังหาร เขากลับหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเขานั้นยีนอยู่บนกองซากศบของพวกที่กำลังจะฆ่าเขาก่อนหมดสติไป
และมือของเขานั้นกลับกลายเป็นกรงเล็บเหล็กและตัวแขนนั้นก็กลายเป็นเหมือนเส้นเลือดขนาด
ใหญ่มารวมกันเหมือนกับอสูรกาย

....................................................................................................................................................................................

ตัวละคร

ชื่อ Amano jame kinro
ชื่อเล่น คินโล(Kinro)
อายุ 15ปี(ตั้งแต่อายุ15-20จะชะลอลงและพอถึงอายุ20ปีอายุจะหยุดไม่เพิ่มอีก)
อาวุธ ธนู.พลังปรสิธ.ปืน.ดาบใหญ่มือเดียว.ดาบใหญ่คู่
[IMG][/IMG]
บุคลิก เป็นคนที่ดีเกินไป.ไม่มักใหญ่ไฝ่สูง.โกรธอยากแต่หายช้า.ชอบช้วยคนเป็นประจำ.ไม่ชอบสู้กับผู้หญิง

..................................................................................................................................................................................

ตอนที่ 0 จุดจบนี้คือจุดเริ่มต้น
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วในขณะที่ห้วงจักรวาลมีเพียงชายสองคนที่ต่อสู้กันเพื่อแย้งชิงความเอ็นดูจากสิ่ง

ที่สร้างพวกเขาขึ้นมา จนเวลาหนึ่งพวกเขาได้สร้างโลกต่างๆขึ้นมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตอีกคนละ

สามสายพันธุ์

คนแรกเป็นชายผู้สวมเกราะสีขาวตาสีเงิน เขาได้สร้างเหล่าเทพ,เอลฟ์และยมทูต

พร้อมกับการสร้างภพสวรรค์และโลกวิญญาณ

อีกคนเป็นชายผู้สวมเกราะสีดำตาสีทอง เขาได้สร้าง ปีศาจ,มาร,และมังกร พร้อมกับโลกปีศาจและโลกมาร

เมื่อสงครามเริ่มขึ้น พวกเขาได้ทำสงครามกันบนดาวดวงหนึ่ง แล้วสงครามก็เริ่มขึ้นเสียงโห่ร้องเสียงดาบกระทบกัน

เสียงระเบิดตูมตามดังไม่หยุด สองผู้นำต่างใช้ดาบประจำตัวต่อสู้กันโดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบตัวเลยซักนิด

จาการต่อสู้เพื่อต้องการความสนใจ กลับกลายเป็นสงครามเพื่อแย้งชิงพลังอันยิ่งใหญ่ของสิ่งที่

พวกเขาเรียกว่า'พระเจ้า' จนวันหนึ่งผู้นำทั้งสองก็ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการครอบครองนั้นได้หายไปแล้ว และเมื่อ

พวกเขาหันกลับไปมองสิ่งที่พวกเขาทำ มันมีแต่ความสูณเสียผู้คนล้มตายมากเกินกว่าจะรับได้ ในขณะที่พวกเขา

ได้แต่สำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป บนท้องฟ้าได้มีแสงสีทองสาดส่องไปทั่วเอกภพแสงนั้นทำให้ซากศพจากสงคราม

จมลงไปในดินแล้วเกิดเป็นธรรมชาติขึ้นมาจนดาวที่รกร้างว่างเปล่ากลับกลายดาวทีสวยงาม และขี้เท่าจากสงคราม

ได้ก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตไหม่ที่เรียกว่า 'มนุษย์'

แสงนั้นหายไปเหล่าสิ่งมีชีวิตแรกเริ่มกลับไปยังภพของตน ผู้นำทั้งสองได้สาบานต่อดาวดวงนั้นว่าจะไม่ต่อสู้กันอีก

แล้วทั้งสองก็หายตัวไป ทว่าคำสาบานที่ทำไว้นั้นไม่ได้มีครอบคลุมถึงลูกหลานที่พวกเขาสร้างขึ้นมา เเล้วเมื่อ

มหาสงครามกลับมาอีกจะมีบรุษผู้เป็นความหวังมาตัดสินผลสงครามบนดาวดวงนั้นที่มนุษย์เรียกว่าโลก

_________________________________________________________________

บันทึกแห่งจุดจบสงครามและการเริ่มต้นของทุกสิ่ง

บัญญัติโดย Dark(ดาร์ค)ผู้นำแห่งโลกมารและโลกปีศาจ
God(ก็อต)ผู้นำแห่งภพสวรรค์และโลกวิญญาณ

__________________________________________________________________

หลายพันปีต่อมา มนุษย์ได้พัฒนาความรู้และเทคโนโลยีไนด้านต่างๆจนก่อสงครามของมนุษย์เองขึ้น ซึ่งไม่ได้ใช้แค่เทคโนโลยี แต่ทุกประเทศงัดทุกๆอย่างมาใช้ไม่เว้นแม่แต่เวทมนต์หรือปีศาจ บางฝ่ายใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจเทพ บ่างใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจปีศาจ แต่สิ่งที่เป็นพลังที่แท้จริงของของทุกฝ่ายคืออัศวิน จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ และ เวทมนต์จนกระทั้งยุคสงครามยุติลง

ผลกระทบจากสงครามทำให้เกิดเป็นทวีปขนาดใหญ่หลายทวีป และมีทวีปหนึ่งเกิดการแบ่งดินแดนขึ้นมา

4อนาจักคือ 1.คอนแสตนตินโนเปิล 2.อาณาจักมังกรแสง 3.วิทาเนีย และ 4.วิลลาออดิโทเล แต่ถึงมหาสงครามจะยุติลงก็ยังมีสงครามเกิดขึ้นอยู่บ้างและเพราะสงครามครั้งก่อนที่ทำให้
ผู้คนที่เคยอยู่ในเงามืดได้รับการยอมรับจากคนทั่วโลก (จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ) นับวันผู้คนเหล่านี้เริ่มจะแพร่กระจายกันอยู่ตามทั่วทุกมุมโลก บางคนก็ได้ยกย้องคนพวกนั้นเป็นดั่งพระเจ้า
แต่บางคนกลับดูถูกพวกเขาว่าเป็นได้แค่ปีศาจ และเพราะจำนวนที่เพิ่มขึ้นจึงใด้มีการแบ่งชนชั้นขึ้นมาซึ่งรู้กันแค่ในกลุ่ม จอมเวทต์กับผู้มีพลังพิเศษเท่านั้น

"ฝ่าบาท"หญิงคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมา

"มีอะไร ไม่เห็นรึไงว่าข้ากำลังยุ้ง" ชายวัยกลางคนกำลังเคลียเอกสารที่กองเถ้าภูเขาด้วยถ้าทีรีบร้อนอยู่บนโต๊ะ

"พระนางมาเลียยกำลังจะให้กำเนิดบุตรแล้วคะ"

"...หา!" ชายวัยกลางคนซึ่ง(น่าจะ)เป็นองราชาพอได้ข่าวก็หยุดกิจกรรมทุกอย่างแล้วรีบวิ้งไปยังห้องทีชายาของตนเองอยู่ทันที

"มาเลียในที่สุดเจาก็ให้กำเนิดบุตรให้เราแล้วสินะ...นี่มันอะไรกัน!" พอราชาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาดูก็ตกใจ เพราะร้างกายเด็กคนนี้มีบางอย่างเลื้อยไปมาอยู่บนร้างของทารก
และมันไม่ได้เลื้อยอยู่ไต้ผิวหนัง แต่มันออกมานอกร้างกายทำให้เห็นว่ามันเป็นสีดำปนแดง(หน้าจะเป็นเส้นเลือด)แต่จู่ๆมันก็หายไป

1วันหลังจากนั้น

"ท่านปราชญ์ลูก...ไม่สิ เด็กคนนีเป็นตัวอะไรกันแน่" ราชาถามอย่างเกรี่ยวกราดปนความหวาดกลัวพรางจ้องไปทีเด็กซึ่งอยู่กลางห้องโถง
ตอนนี้เด็กน้อยอยู่ในห้องท้องพระโลงพร้อมกับ ขุณพล ราชินี นางสนมและอืนๆอีกน้อยนิด เพราะเรื้องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ
ซึ่งตอนนี้นอกจากปราชญ์ที่คุกเข่าอยู่หน้าบัลลังแล้วทุกคนที่อยู่ในห้องล้วนเป็นคนในราชวงศ์

"ขอข้าดูหน่อยใด้ใหมท่านราชา" ปราชญ์ถามแต่ตานั้นจ่องไปยังเด็กที่หลับอยู่บนโตะ

"ตามสบายเลย"

"หือ...โอ้!พระเจ้านี่มันอะไร" ปราชพูดออกมาก่อนจะถอยหลังออกจากเด็ก "เด็กคนนี้มีพลังของปีศาจอยู่และ..."ท่านปราชญ์พูดออกมาเบาๆแต่ทุกคนในห้องก็ได้ยินกันหมด
และแทนที่จะพูดต่อเขากลับเงียบเอาไว้

"จริงๆด้วยสินะ...เอาเด็กคนนี้ไปทิ้งซะ" ชาชาสั่งแต่ทันไดนั้นก็มีหญิงสาววิ้งมาคว้าเด็กทารกไว้ก่อน

"ไม่ได้นะ!เด็กคนนี้เป็นลูกของข้า"

"แต่มันเป็นปีศาจนะมาเลีย และดินแดนของข้าก็ไม่ต้อนรับปีศาจ!" ราชาตะโกนบอกพร้อมกับทุบลงบนที่วางมือ

"ท่านราชาถึงจะมีพลังของของปีศาจแต่เขาก็มีพลังพิเศษของมนุษเช่นกัน" ปราชญ์บอกก่อนแสยะยิ้มแล้วหันไปดูเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของมาเลีย

"ผมขอแนะนำให้นำเด็กคนนี้ใว้ในหอคอยดำ และอย่าปล่อยให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนของราชวงศ์เห็นโดยเด็ดขาดยกเว้นคนใช้ซึ่งมีได้แค่2คนเท่านั้นพร้อมกับคนคอยตรวจดูคนรับใช้ว่า
เอาความรับเรื่ององชายไปปูดหรือไม่และถ้าทำก็ให้ฆ่าได้เลย"

"งั้นก็ประกาศออกไปว่าโอรสชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลสิ้นพระชนม์แล้ว จะไม่มีการเผาฟังหรือทำการได้ๆทั้งสิ้น" ราชาประกาศอย่างกู่ก้อง
นับแต่นั้นมาองชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลก็ถูกลบออกไป

หลังจากนั้นไม่นานพระนางมาเลียก็ได้คลอดบุตรตรีขึ้นมาเป็นลำดับที่8ถ้ารวมกับนางสนมคนอื่นของราชวงศ์ แล้วตั้งชื่อให้ว่า นานาลี
และด้วยความน่ารักอ่อนโยนและใสซื้อทำให้เป็นที่ชื่นชอบของทุกคนจนแม้แต่กษัตริย์จากเมืองต่างๆก็หมายจะแนะนำบุตรชายของตนเองให้องหญิงน้อย

5ปีต่อมา

ปราสาทหลังใหญ่กำลังจะมีงานฉลองครั้งใหญ่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดขององหญิงคนสุดท้อง
แต่ไม่มีคัยสังเกตเห็นเด็กที่นั้งอยู่ริมหน้าต่างในหอคอยที่มืดมิด จนเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับมาเลียก้าวท้าว

เข้ามา

"ท่านแม่หรอ ท่านมาทำอะไรที่นี้ท่านหน้าจะอยู่ในงานพิธีกับน้องของข้าไม่ใช้เหรอ" เด็กทารกในตอนนั้นโตขึ้นมาเป็นเด็กน้อยที่มีผมกับตาเป็นสีดำและมันเงา
บวกกับหน้าตาที่หล่อเหล่าทั้งทียังเด็กแต่ก็ซ้อนความซุกซนไว้ ซึ้งขัดกับน้ำเสียงที่ดูจริงจังปนกับความเป็นห่วงและสีหน้าที่ยิ้มน้อยๆให้ผู้เป็นมารดา

"แม่แค้เป็นห่วงเจ้านะ...เจ้าไม่อิจฉาหรือโกรธคนอื่นเลยหรอที่ทำกับเจ้าแบบนี้" มาเลียถามขณะก้มหน้าบีบมือเหมือนกับเป็นความผิดของตนเอง
จนมือของเด็กน้อยวัย6ปีจับมือของมารดาเอาไว้แล้วพูดว่า

"โกรธหรอ? ไม่ ข้าไม่เคยโกรธเลยท่านแม่เพราะนั้นคือครอบครัวของข้าและข้าก็แยกแยะออกว่าอันให้ถูกอันไหนผิด"
เด็กชายบอกพร้อมกับปล่อยมือจากมารดาพร้อมกับทำมือให้มีปรสิธ(พลังในตอนนั้น)

"แต่อย่างน้อยเจ้าก็หน้าจะระบายอารม์ออกมาสิอา..." ขณะที่มาเลียกำลังจะเอ่ยชื่อ เด็กน้อยก็ยกมือขึ้นมาห้าม

"ข้าไม่ได้ชื้อนั้นอีกต่อไปแล้วท่านแม่ ต่อไปนี้ข้าจะไม่ใช้ชื่อของราชวงศ์อีกต่อไปตอนนี้ข้าชื่อ คินโล"

ในคือนั้นทุกคนในปราสาทไปงานฉลองกันจนหมดยกเว้นเด็กน้อยคินโลที่นอนหลับพร้อมกับน้ำตาแห่งความเหงา
แต่แล้วหน้าต่างก็ถูกเปิดออกโดยมีผู้ชาย3คนเขามาในห้องหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดมิด...

ช้าววันต่อมา

"คุณคะ" มาเลียก้าวเข้ามายังหน้าบัลลังด้วยสีหน้าโกลดสุดขีด

"มีอะไรหรอมาเลีย"ราชานั่งอยู่บนบัลลังอย่างสบายใจไม่ใช่เพราะเครียเอกสารเสร็จแต่เพราะมีบางอย่างถูกกำจัดไป

"ลูกชายคนทีสามของท่านหายตัวไปแล้ว"

"งั้นหรอ" ราชาพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยพร้อมกับหาวต่อหน้ามาเลีย

"นี่ท่านทำอะไรกับลูกของเรากัน" มาเลียถามอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมก้าวเข้าหาสามีของนางอย่างเอาเรื่องจนองครักษ์ต้องมาห้ามไว้

"ทำอะไรนะหรอก็ทำในสิ่งที่ควรทำไง...เมื่อคืนเป็นงานวันเกิดของนานาลี้ลูกคนแรกของเจ้ากับข้า และเพื่อให้เป็นแบบนั้นก็ควรกำจัดไอ้เด็กนั้นไปซะ" ราชาบอกด้วยน้ำเสียงสะใจนิดๆ

"ท่านทำใด้ยังไงกันนั้นมันลูกของเรานะ" มาเลียพอใด้ยินเขาก็ถึงกับเข่าอ่อนแล้วก็ล้มลงด้วยสีหน้าที่ช๊อกสุดๆ

"เจ้าไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ...ไอ้เด็กนั้นมันไม่ใช้ลูกของฉัน!

10ปีต่อมา

ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเดินอยู่ในสถานที่ที่เขาไม่รู้ว่ามันคือที่ใหน มีเพียงเสียงเพลงอันไพเราะ ทางเดินปูด้วยพรมสีเเดงพนังทำจาก หินอ่อน
และแสงสลัวๆเขาเดินตามเสียงนั้นไป จนมาถึงบันไดหินอ่อนทีปรายสุดมีประตูสีขาวเขาเข้าก้าวขึ้นบันไดไปเปิดประตูทุกอย่างเงียบลงและหายไปหมือนกับกลุ่มควัน

แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมา

เสียงและน้ำฝนที่ตกลงมาทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นโดนยังมีสีหน้าที่มึนงง รอบตัวขามีแต่กองเศษขยะและของเน่าเหม็น

หลังจากที่ลุกขึ้นนั้งได้เขาก็มองไปรอบๆพร้อมกับคิดว่าทำไมถึงอยู่ในห้องแคบๆที่มีขยะหล่นลงมาเป็นระยะๆจากช่องบนเพดาน
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสลดแล้วเอ่ยกับตัวเองว่า"ขอต้อนรับกลับสู่โลกแห่งความจริงนะ อามาโนะ เจมส์ คินโล"


__________________________________________________________________________________________________

รูปประกอบเรื่อง
ทวีปเซา (ความรุ่งเรืองและอารยธรรม)

[IMG][/IMG]
อธิบายเพิ่มเติม: หลังจากสงครามโลกของมนุษย์ทำให้โลกใหญ่ขึ้นถึง3เท่าตัว อันเนื่องมาจากการใช้มหาเวทตาวตกและการใช้อาวุธที่มีอานุภาพแรงสูง
ผ่านแกนโลก จึงทำให้แผ่นดินแยกจากกัน โลกมีขนาดใหญ่ขึน และเกิดแผ่นดินใหม่ขึ้นมา

[TEENOY ']

นิดนึงครับ
อย่าใช้ 55555 ครับให้ใช้ว่า ฮ่าฮ่าฮ่า ดีกว่าครับ ไม่มีนิยายที่ไหนเค้าเขียนแบบนั้นหรอกครับ
อ้อ แล้วก้เว้นวรรคบ้างนะครับ อีกอย่างคือคำบางคำใช้ภาษาไทยให้ถูกจะดีกว่านะครับ คุณก้รู้ว่าบอร์ดเราเคร่งแค่ไหนเรื่องภาษา

[LoveSeeker]

ในคืนที่ดวงจันทร์เป็นสีแดงฉาน สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งกำลังลุกเป็นไฟ เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของเด็กและผู้หญิงก้องกังวานไปในป่า มีชายหลายคนกำลังใช้ของมีคม(เรียกว่าอาวุธ หรือดาบไปเลยจะดีกว่านะ:ความเห็นส่วนตัว)ฟาดฟันไปยังเด็กและผู้หญิงพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจ

"55555+ฆ่ามันฆ่ามันให้หมด5555+" นอกจากเสียงหัวเราะนั้นก็ยังมีเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยคนหนึ่งที่อายุประมาณ6ขวบกำลังยืนอยู่ท่ามกลางไฟทีกำลังรุกโชน ไม่นานนักท่อนไม้ก็หล่นลงมาทับเด็กน้อยคนนั้น เวลาผ่านไปจนรุ่งเช้าสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ตอนนี้
เหลือเพียงขี้เท่ากับซากศพที่ไหม้เกรียม แต่ในซากเหล่านั้นก็ยังมีเด็กน้อยรอดชีวิตอยู่1คนเด็กน้อยที่ตอนนี้ในหัวมี่แต่เรื่องโศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาหยิบผ้าขี้ลิ้ว(ขี้ริ้ว)ที่มีลอย(รอย)ไหม้นิดหน่อยมาคลุมตัวแล้วเดินเท้าเปล่าไปบนถนน เขาเดินไปโดยไม่หยุด
ถึง3วันจนในที่สุดเขาก็ล้มลงในหุกเขา(น่าจะเป็น หุบเขา นะ ไม่แน่ใจ)

"ไม่ไหวแล้ว..." คำพูดสุดท้ายก่อนเด็กน้อยจะล้มลง

"เจ้าเด็กนี่เป็นคัย(ใคร)กัน ช่างเหอะ! เอามันไปใส่ในกรง อย่างน้อยก็หน้า(น่า)จะขายได้ราคาซัก100เหลียน(เหรียญ)ละน่า!" เสียงที่เด็กน้อยได้ยินขณะที่ยังพอมีสติอยู่นิดหน่อย

''ซู้..........." (น่าจะไม่มีเครื่องหมายคำพูดนะ เขาเรียนเครื่องหมายอะไรนะ อัญประกาศรึเปล่า) เสียงน้ำที่สาดใส่เด็กน้อยที่พึ่งได้สติ

"เอ้า!ลุกขึ้นได้แล้วนับแต่นี้ไปแกคือทาสในปราสาทแห่งนี้" ปราสาทที่เด็กน้อยอยู่นั้นเป็นปราสาทหลังใหญ่ที่มีราชาราชินีและเจ้าหญิงอยู่4อง(องค์)และตลอด4ปีนั้นเด็กน้อยหรือทาสเบอร์10 คินโล ถูกเจ้าหญิงในปราสาททั้ง4คน
ทารุณ เพียงเพราะเขาเป็นทาสผู้ชายเพียงคนเดียวที่อยู่ในปราสาทแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่แค้นเคืองอะไรและอีกอย่างขณะที่เขาอยู่ในปราสาทเขาแอบไปดูการฝึกและการเรียน ทำให้ถึงจะเป็นทาสก็มีความรู้ความสามารถ
เทียบเท่ากับเจ้าชายที่เดียว แต่แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุบางอย่างทำให้เขาหนีออกมาจากเมือง

ก็ ปรับปรุงเรื่องภาษานะครับผม ส่วนใหญ่จะเป็นคำผิดแล้วก็ การเว้นวรรค ถ้าไม่เว้นวรรคจะทำให้อ่านยาก แล้วก็อาจจะเข้าใจความหมายที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อผิด
เรื่องของเนื้อเรื่องนะครับ รู้สึกว่ามันจะเบาๆไปนิดนึง เหมือนว่าเนื้อเรื่องมันจะโหลๆ ซ้ำกับนิยาย แล้วก็เกมจำนวนมาก แนวๆจากเด็กเป็นวีรบรุษเนี่ย แต่ผมไม่ถนัดแนวนี้ รอท่านอื่นมาต่อแล้วกัน

[ASSASSIN S]

ในคืนที่ดวงจันทร์เป็นสีแดงฉาน สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งกำลังลุกเป็นไฟ เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของเด็กและผู้หญิงก้องกังวานไปในป่า มีชายหลายคนกำลังใช้ของมีคม(เรียกว่าอาวุธ หรือดาบไปเลยจะดีกว่านะ:ความเห็นส่วนตัว)ฟาดฟันไปยังเด็กและผู้หญิงพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจ

"55555+ฆ่ามันฆ่ามันให้หมด5555+" นอกจากเสียงหัวเราะนั้นก็ยังมีเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยคนหนึ่งที่อายุประมาณ6ขวบกำลังยืนอยู่ท่ามกลางไฟทีกำลังรุกโชน ไม่นานนักท่อนไม้ก็หล่นลงมาทับเด็กน้อยคนนั้น เวลาผ่านไปจนรุ่งเช้าสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ตอนนี้
เหลือเพียงขี้เท่ากับซากศพที่ไหม้เกรียม แต่ในซากเหล่านั้นก็ยังมีเด็กน้อยรอดชีวิตอยู่1คนเด็กน้อยที่ตอนนี้ในหัวมี่แต่เรื่องโศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาหยิบผ้าขี้ลิ้ว(ขี้ริ้ว)ที่มีลอย(รอย)ไหม้นิดหน่อยมาคลุมตัวแล้วเดินเท้าเปล่าไปบนถนน เขาเดินไปโดยไม่หยุด
ถึง3วันจนในที่สุดเขาก็ล้มลงในหุกเขา(น่าจะเป็น หุบเขา นะ ไม่แน่ใจ)

"ไม่ไหวแล้ว..." คำพูดสุดท้ายก่อนเด็กน้อยจะล้มลง

"เจ้าเด็กนี่เป็นคัย(ใคร)กัน ช่างเหอะ! เอามันไปใส่ในกรง อย่างน้อยก็หน้า(น่า)จะขายได้ราคาซัก100เหลียน(เหรียญ)ละน่า!" เสียงที่เด็กน้อยได้ยินขณะที่ยังพอมีสติอยู่นิดหน่อย

''ซู้..........." (น่าจะไม่มีเครื่องหมายคำพูดนะ เขาเรียนเครื่องหมายอะไรนะ อัญประกาศรึเปล่า) เสียงน้ำที่สาดใส่เด็กน้อยที่พึ่งได้สติ

"เอ้า!ลุกขึ้นได้แล้วนับแต่นี้ไปแกคือทาสในปราสาทแห่งนี้" ปราสาทที่เด็กน้อยอยู่นั้นเป็นปราสาทหลังใหญ่ที่มีราชาราชินีและเจ้าหญิงอยู่4อง(องค์)และตลอด4ปีนั้นเด็กน้อยหรือทาสเบอร์10 คินโล ถูกเจ้าหญิงในปราสาททั้ง4คน
ทารุณ เพียงเพราะเขาเป็นทาสผู้ชายเพียงคนเดียวที่อยู่ในปราสาทแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่แค้นเคืองอะไรและอีกอย่างขณะที่เขาอยู่ในปราสาทเขาแอบไปดูการฝึกและการเรียน ทำให้ถึงจะเป็นทาสก็มีความรู้ความสามารถ
เทียบเท่ากับเจ้าชายที่เดียว แต่แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุบางอย่างทำให้เขาหนีออกมาจากเมือง

ก็ ปรับปรุงเรื่องภาษานะครับผม ส่วนใหญ่จะเป็นคำผิดแล้วก็ การเว้นวรรค ถ้าไม่เว้นวรรคจะทำให้อ่านยาก แล้วก็อาจจะเข้าใจความหมายที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อผิด
เรื่องของเนื้อเรื่องนะครับ รู้สึกว่ามันจะเบาๆไปนิดนึง เหมือนว่าเนื้อเรื่องมันจะโหลๆ ซ้ำกับนิยาย แล้วก็เกมจำนวนมาก แนวๆจากเด็กเป็นวีรบรุษเนี่ย แต่ผมไม่ถนัดแนวนี้ รอท่านอื่นมาต่อแล้วกัน

มันแค่ บทนำครับไม่ใช่เนื้อเรื่องแค่ปูทางไปยังเนื้อเรื่องหลักครับอีกอย่างบทนำเนี่ยเป็นเรื่องตอนเด็กของคินโล ก็อย่างที่ผมบอกไปในเรื่องย่อว่า"ความหลังที่เขาไม่เคยลืม!"

[kapo2010za]

ขอบคุณครับ

[~RIP~]

จากนั้นเด็กคนนี้จะกลายเป็นวีรบุรุษที่เก่ง***ๆแถมยังจะกลับมาล้างแค้นด้วย เดาได้เลย - -
เนื้อเรื่องโหลเหมือนดูละครไทยเลยครับ แถวบ้านเรียกนิยาย........
ถึงผมจะไม่เคยเขียนนิยายแต่ผมก็อ่านมาเป็นสิบๆเล่มแล้วนะ

อีกอย่างพระเอกจะเทพไปไหน แอบดูเขาเรียนหนังสือก็เมพเท่าเจ้าชายแล้ว T-T(หรือเจ้าชายจะไม่ค่อยฉลาด)
นิยายที่ดีควรจะฉีกกรอบคำว่านิยาย แล้วออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมเห็นมาเยอะครับ
พระเอกมีปม โดนจับ หลบหนีไป ไปเจอไอ้มหาเมพหรือค่ายอะไรซักอย่าง หรือพระเอกมีพลังพิเศษอยู่แล้ว
ฝึก ฝึก ฝึก เก่ง***ๆ พระเอกจะเป็นคนดีเกินเหตุ หรือจะเป็นคนเย็นชาเกินเหตุ มีความอดทนสูง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ ประมาณนี้แหละ

[ASSASSIN S]

จากนั้นเด็กคนนี้จะกลายเป็นวีรบุรุษที่เก่ง***ๆแถมยังจะกลับมาล้างแค้นด้วย เดาได้เลย - -
เนื้อเรื่องโหลเหมือนดูละครไทยเลยครับ แถวบ้านเรียกนิยาย........
ถึงผมจะไม่เคยเขียนนิยายแต่ผมก็อ่านมาเป็นสิบๆเล่มแล้วนะ

อีกอย่างพระเอกจะเทพไปไหน แอบดูเขาเรียนหนังสือก็เมพเท่าเจ้าชายแล้ว T-T(หรือเจ้าชายจะไม่ค่อยฉลาด)
นิยายที่ดีควรจะฉีกกรอบคำว่านิยาย แล้วออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมเห็นมาเยอะครับ
พระเอกมีปม โดนจับ หลบหนีไป ไปเจอไอ้มหาเมพหรือค่ายอะไรซักอย่าง หรือพระเอกมีพลังพิเศษอยู่แล้ว
ฝึก ฝึก ฝึก เก่ง***ๆ พระเอกจะเป็นคนดีเกินเหตุ หรือจะเป็นคนเย็นชาเกินเหตุ มีความอดทนสูง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ ประมาณนี้แหละ

ผมก็บอกไปแล้วนะครับว่าโกรธอยากแต่หายช้า ส่วนเนื้อเรื่องที่ผมคิดไว้คือพระเอกได้รับความจำกับพลังบางส่วนของตนเองในชาติก่อนมาครับ ทำให้เขาต้องเดินทางเพื่อตามหาศิลาทองคำทีผนึกความจำของเขาเอาไว้ หรือเรียกอีกอย่างคือ การตามหาความจริง

[LoveSeeker]

จากนั้นเด็กคนนี้จะกลายเป็นวีรบุรุษที่เก่ง***ๆแถมยังจะกลับมาล้างแค้นด้วย เดาได้เลย - -
เนื้อเรื่องโหลเหมือนดูละครไทยเลยครับ แถวบ้านเรียกนิยาย........
ถึงผมจะไม่เคยเขียนนิยายแต่ผมก็อ่านมาเป็นสิบๆเล่มแล้วนะ

อีกอย่างพระเอกจะเทพไปไหน แอบดูเขาเรียนหนังสือก็เมพเท่าเจ้าชายแล้ว T-T(หรือเจ้าชายจะไม่ค่อยฉลาด)
นิยายที่ดีควรจะฉีกกรอบคำว่านิยาย แล้วออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมเห็นมาเยอะครับ
พระเอกมีปม โดนจับ หลบหนีไป ไปเจอไอ้มหาเมพหรือค่ายอะไรซักอย่าง หรือพระเอกมีพลังพิเศษอยู่แล้ว
ฝึก ฝึก ฝึก เก่ง***ๆ พระเอกจะเป็นคนดีเกินเหตุ หรือจะเป็นคนเย็นชาเกินเหตุ มีความอดทนสูง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ ประมาณนี้แหละ

เห็นด้วยโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ==\

[~RIP~]

ผมก็บอกไปแล้วนะครับว่าโกรธอยากแต่หายช้า ส่วนเนื้อเรื่องที่ผมคิดไว้คือพระเอกได้รับความจำกับพลังบางส่วนของตนเองในชาติก่อนมาครับ ทำให้เขาต้องเดินทางเพื่อตามหาศิลาทองคำทีผนึกความจำของเขาเอาไว้ หรือเรียกอีกอย่างคือ การตามหาความจริง

งั้นผมเดาต่อเลยละกัน
พระเอกตามหาความทรงจำ ได้พลังมา รู้ความจริง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ

[ASSASSIN S]

งั้นผมเดาต่อเลยละกัน
พระเอกตามหาความทรงจำ ได้พลังมา รู้ความจริง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ

ล้างแค้นใครครับอีกอย่างยังไม่ถึงเนื้อเรื่องหลักอย่าเดาสุ่มนะครับไม่แน่พระเอกอาจจะตายหรือโดนทรยศก็ได้

อีกอย่างผมคิดเสมอว่า "คิดแตกต่างทำให้เราทำงานได้ ประสบการณ์ทำให้คนทำงานเป็น" ครับ

[5day-ago]

หลายท่านติไปแล้ว ผมคงไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ แต่ขอให้เเก้เรื่องภาษาหน่อยครับ เว้นวรรคสักหน่อย แล้วก็เช็คคำผิดด้วยครับ

ปล.อย่าให้มีมาม่ากันเด้อออ

[LoveSeeker]

หลายท่านติไปแล้ว ผมคงไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ แต่ขอให้เเก้เรื่องภาษาหน่อยครับ เว้นวรรคสักหน่อย แล้วก็เช็คคำผิดด้วยครับ

ปล.อย่าให้มีมาม่ากันเด้อออ

กลัวว่าจะได้กินมาม่าก่อนนอนนะสิ เลยไม่ติเรื่องบทพรรณา กับบทบรรยาย
แต่พอเห็นเนื้อเรื่อวจริงๆแล้วคงจะไม่ปล่อยเอาไว้หรอก เหอะๆ

[TEENOY ']

หลายท่านติไปแล้ว ผมคงไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ แต่ขอให้เเก้เรื่องภาษาหน่อยครับ เว้นวรรคสักหน่อย แล้วก็เช็คคำผิดด้วยครับ

ปล.อย่าให้มีมาม่ากันเด้อออ

พระเอกคงไม่เก่งกว่าลายเซ็นท่านเป็นแน่

[taone1414]

คือผมอยากจะพูดอะไรบางอย่างนะครับ

แต่ก็ไม่อยากกลัวมีมาม่าเดี๋ยวผมโดนเต็มๆ

เอาเป็นว่าปรับปรุงเรื่องคำผิดหน่อยนะครับ (ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไม่มีคำผิดนะผมก็มี แต่หมายถึงให้น้อยลงหน่อย ควรเช็คหลังพิมพ์เสร็จ)

ยังไงก็สู้ๆนะครับ ขอให้นิยายออกมาดีละกัน

[Stormwind]

คือผมอยากจะพูดอะไรบางอย่างนะครับ

แต่ก็ไม่อยากกลัวมีมาม่าเดี๋ยวผมโดนเต็มๆ

เอาเป็นว่าปรับปรุงเรื่องคำผิดหน่อยนะครับ (ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไม่มีคำผิดนะผมก็มี แต่หมายถึงให้น้อยลงหน่อย ควรเช็คหลังพิมพ์เสร็จ)

ยังไงก็สู้ๆนะครับ ขอให้นิยายออกมาดีละกัน

ก็ลองคอมเม้นต์ดูครับ นักเขียนนิยายที่ดีต้องรับฟังทุกความเห็นแล้วนำมาปรับปรุงครับผม

By Stormwind [Male]

[ASSASSIN S]

ตอนที่ 1มาแล้วครับ

[Prince.NO9]

จากนั้นเด็กคนนี้จะกลายเป็นวีรบุรุษที่เก่ง***ๆแถมยังจะกลับมาล้างแค้นด้วย เดาได้เลย - -
เนื้อเรื่องโหลเหมือนดูละครไทยเลยครับ แถวบ้านเรียกนิยาย........
ถึงผมจะไม่เคยเขียนนิยายแต่ผมก็อ่านมาเป็นสิบๆเล่มแล้วนะ

อีกอย่างพระเอกจะเทพไปไหน แอบดูเขาเรียนหนังสือก็เมพเท่าเจ้าชายแล้ว T-T(หรือเจ้าชายจะไม่ค่อยฉลาด)
นิยายที่ดีควรจะฉีกกรอบคำว่านิยาย แล้วออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมเห็นมาเยอะครับ
พระเอกมีปม โดนจับ หลบหนีไป ไปเจอไอ้มหาเมพหรือค่ายอะไรซักอย่าง หรือพระเอกมีพลังพิเศษอยู่แล้ว
ฝึก ฝึก ฝึก เก่ง***ๆ พระเอกจะเป็นคนดีเกินเหตุ หรือจะเป็นคนเย็นชาเกินเหตุ มีความอดทนสูง ไปล้างแค้น
เจอหัวหน้าใหญ่ สู้กัน ชนะ ประมาณนี้แหละ

เห็นด้วยอีกคนนะ

[taone1414]

คำผิดมาเพียบเลยนะครับ อยากให้เช็คดูให้ดีก่อนลงหนะครับ

เสียเวลาสักนิดนั่งดูว่าเราพิมพ์ถูกหรือเปล่าก็จะดีมากนะครับ

[Stormwind]

ไปว่ามันมาก เดี๋ยวมันก็ท้อเอาซะหรอก 55555

By Stormwind [Female]

ปล. นานๆทีจะโผล่มา

[5day-ago]

ไปว่ามันมาก เดี๋ยวมันก็ท้อเอาซะหรอก 55555

By Stormwind [Female]

ปล. นานๆทีจะโผล่มา

เห้ยยยย บุคคลในตำนานโผล่ออกมา

[ASSASSIN S]

ตอนที่2มาแล้ว

[damkapee]

-.-ว่าจะเอา โนเวลที่แต่งไว้พักนึงละมาลง เจอคนติ และไม่อ่านให้จบแค่อ่านบทนำแล้ว วิจารณ์ มันทำให้ไม่อยากเอาลงเลยครับ ผมก็ไม่ได้ว่าไรนะ นิยายหรือโนเวลที่เดาทางออกเนี่ยมันก็ดีนะไม่เครียดดี เพราะอ่านสบาย

อ่อแนะนำเจ้าของกระทู้เปลี่ยนชื่อจากนิยายเป็น ไลท์โนเวลซะนะครับ มันจะสามารถใช้คำวัยรุ่น สมัยนี้ได้ ไม่เหมือนกับคำว่านิยายที่มีความหมายคือต้องเป็นวรรณะกรรมชิ้นโบว์แดงที่ ใช้คำถูกต้องทุกตัว เป็นกำลังใจนะครับ ผมก็มีงานเขียนหลายเรื่องที่ยังไม่ลงเหมือนกัน เพราะ กลัว ว่าเป็นแบบท่านเนี่ยละ บาย จุบุๆ

[ASSASSIN S]

ถ้าเปิดรับสมัคตัวละคร จะมีคนส่งมาหรือป่าวครับ

[ASSASSIN S]

เรียนผู้อ่านทุกๆท่าน เดียวผมจะเเก้ใขเนื้อเรื่องนิดหน่อยนะครับ!

[jomemy]

เอาใจช่วยนะครับ ^^