คือจริงๆผมไม่อยากจะเล่าเรื่องนี้เลย ตอนแรกผมคิดว่าวันนี้ยังมีโอกาสแต่มันสายไปแล้วครับT-T
คือเมื่อวันสอบ PAT-2 วิทยาศาสตร์อะครับ มันก็เป็นแค่วันสอบธรรมดาๆ ทั้งๆที่สายตาของผมไม่ได้ไขวหาสิ่งนั้นเลย
แต่หัวใจก็บอกว่าใช่อะครับT-T ผมเห็นเธอในห้องสอบแล้วหล่ะ แต่ใครจะไปคิดหล่ะว่าจะนั่งรถ 2 แถวคันเดียวกัน
ตอนที่นั่งไปผมก็แค่เห็นว่าเป็นผญ.น่ารักๆธรรมดาคนนึง แต่ยิ่งเห็นกริยาของเธอแล้วยิ่งน่ารัก เหมือนหนังสือที่อ่านไปเรื่อยๆแล้วน่าติดตาม
ลงจากรถ ในสมองของผมก็เตรียมใว้เลยว่าถ้าเธอเดินคนเดียวจะไม่ให้พลาดเลย และแล้วเธอก็กำลังจะข้ามถนนไปอีกฟาก
ผมก็ทำเป็นเดินเลยไปก่อนแล้วค่อยข้ามไปดักหน้า ผมทำสำเร็จครับเธอเดินตามหลังผม จุดที่กำลังเดินไปเป็นจุดต่อรถ
ซึ่งผมก็ใจไม่กล้าพอซะอีก ดันเลี้ยวเข้าเซเวน ผมเห็นเธอหยุดชะลอ ทันทีที่ผมออกมาจากเซเวน เธอเดินไปทางรถที่เธอจะขึ้นละ
และสุดท้ายมันก็ไม่ทัน เธอขึ้นรถไปซะก่อน วันนั้นผมเซงไปทั้งวันเลย รู้สึกว่าตัวเองป๊อดๆมากๆเลย
และวันนี้ก็เป็นอีกวันผมไปนั่งรอ ตรงรถที่เธอขึ้น แต่เธอก็ไม่มา นั่งรออยู่2ชม. 555 ทำไรวะเนี้ยกูงี่เง่าจริง
Butterfly Effect มันเกิดขึ้นในช่วงเวลาการตัดสินใจแค่นิดเดียวจริงๆ
.
.
.
ถ้าย้อนกับไปได้ แค่คำพูดง่ายๆแค่ "วันนี้ทำได้ไหม?" มันอาจเปลี่ยนกระทู้ของวันนี้ เป็นการเล่าเรื่องความรักของผมก็เป็นได้ T-T
เิกิดมาไม่เคยมีฟงมีแฟนกะเค้าเลย เซงโว้ยเพราะดันเป็นพวกชอบ สเป็คสูง แต่ใจป๊อด T-T เซงหว่ะ
ใครที่คิดจะเล่นมุข ว่้าวันสอบpat2เจอไอโรคจิตตาม ไม่เอานะครับ T-T
แต่ถ้าใครมี Time Machine ก็มาบอกกันบ้างนะครับ