อืมมมมมม ทำแบบนี้แล้วมีความสุขหรอ ? คุณเสียใจไหม ? แฟนคุณเสียใจมั๊ย ? แล้วคุณรักเขาไหม ? แล้วใจจริงๆของคุณอยากเลิกกับเธอจริงๆหรอ ? แต่ผมว่า คุณควรทำในสิ่งที่ คุณและเขา ไม่เจ็บดีกว่า ไม่อย่างนั้นคุณอาจรู้สึกผิดไปตลอดก็ได้
▲Sorry For Party Rocking▲
แนะบอกเค้าไปว่า มีคนอื่นดีๆ กว่าเราเธออาจจะชอบมากกว่าก็ได้ โลกไม่ได้แคบอย่างที่คิด
ถ้าใจแข็งจริง ก็ หลอก เธอไปเลย ว่ามีคนใหม่ เบื่อเธอแล้ว เธอจะได้ตัดใจจากนาย
ใจผมหล่อมาก
คิดสะว่า คนเกิดมาไม่คู่กัน ยังไงมันก็ไม่มีทางได้เป็นคู่กันอยู่ดี
CPU FX-8350 4.5 M/B GIGABYTE 990FXA-UD3 RAM DDR3 bus1866 16G VGA R9 270x HD 2T PSU 520W Seasonic S12II สเปคนี้ก็เทพพอแล้ว 55+
ถ้าคุณรักเขาจริงนะ คุณต้องทำให้ครอบครัวเขายอมรับคุณให้ได้ ให้ครอบครัวเขารู้ว่าเขาคิดไม่ผิดที่จะฝากชีวิตลูกเขาไว้กับคุณ อย่าพึ่งท้อครับสู้ต่อไป
ผมอ่านแล้วผม ใจหายวูบเลยแฮะ ผมเข้าใจความรู้สึกของแฟนคุณเลย เพราะผมก็เคยทำแบบคุณและเคยเป็นแบบแฟนคุณด้วย
ผมไม่มีอะไรจะบอกนอกจาก "ขอให้รักกันเหมือนเดิมนะครับ"
God Bless.
ต้องบอกก่อนว่าผมเองตอนนี้ก็รู้สึกไม่ต่างกับคุณเท่าไรนักครับ
ก่อนอื่นลองถามตัวเองก่อนครับว่า "ปัญหาหลักๆมีแค่นี้จริงๆ" ถ้าเป็นแบบนั้นลองพิจารณาเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ครับ
ผมเองก็เพิ่งกลับมาคบกับแฟนหลังจากที่เลิกกันไปมากกว่าครึ่งปี ส่วนเหตุผมก็คล้ายๆกันครับ
ผมเองอายุ 28 แล้วแต่ยังเรียนไม่จบ ป.ตรี (ด้วยเหตุผลหลายอย่าง) ยังขอเงินทางบ้านและทำงานไปด้วย
แฟนผมอายุเท่ากันครับ เธอเป็นพยาบาลแต่ตอนนี้ออกไปช่วยงานที่บ้าน ซึ่งบ้านเธอทำธุรกิจนำเข้าเครื่องจักร
เรื่องคนดีๆที่เข้ามา ไม่ต้องบอกก็คงเดาออกนะครับ (วิศวกรหรือเจ้าของกิจการต่างๆถือเป็นปกติครับ)
ซึ่งผมเองก็เข้าใจและคอยบอกอยู่เสมอว่า ไม่อยากให้การที่มีผมอยู่ทำให้เขาต้องเสียโอกาสที่ควรจะได้รับไป
ถ้าเมื่อไรที่มีคนที่ดีกว่าเข้ามา ถึงตอนนั้นผมก็จะหลีกทางให้เอง
จนเมื่อต้นปีที่ผ่านมาผมก็ทำแบบนั้น ผมบอกตัดสินใจบอกเลิกกับเขาแต่ไม่ใช่เพราะเขามีคนอื่นครับ
แต่คนๆนั้นแสดงตัวชัดเจนว่าจีบแบบจริงจัง แฟนผมก็บอกว่าก็คุยแบบคนอื่นทั่วๆไป
ผมเองก็มองว่าคงถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะเปิดใจมองคนอื่น และลองมองถึงอนาคต
ตอนที่จากกันเธอยังพูดแบบที่เคยพูดกับผมว่า "คิดว่าสิ่งที่ทุ่มเทให้นั้นเพราะอะไร"
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
ช่วงเวลาที่ห่างกันทำให้ผมได้คิดอะไรหลายๆอย่าง ได้พิจารณาสิ่งที่เราทำพลาดไป
ทำให้ผมได้คำตอบต่างๆทีเคยมีคำถามในใจ
จนเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเราสองคนได้มีโอกาสกลับมาคุยกันอีกครั้ง
ตอนนี้ถึงเราจะไม่ได้กลับมาคบกันอย่างที่เคยเป็นทั้งหมด แต่ก็ได้คุยกัน ได้ทำทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันอย่างเคย
ถึงแม้ว่าความรู้สึกมันจะยังไม่ได้กลับมาเหมือนเดิมทั้งหมด หรือแม้ว่าเขาจะมีคนอื่น
แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าผมควรจะทำอะไร
ผมจะทำสิ่งที่ผมทำได้ ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
ทำหน้าที่ของผมอย่างเต็มที่ รักคนที่ผมรักอย่างเต็มที่
ต่อไปจะเป็นยังไงก็ให้เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น
แต่ถ้าถามว่าหากสักวันเขาได้เจอคนที่ดีกว่าจริงๆล่ะ ผมเองก็พร้อมหลีกทางให้เสมอ
บางครั้งคำตอบมันไม่ได้ยากหรอก แต่ผมว่าคุณเองไม่เข้าใจคำถามตัวเองมากกว่า
ผมเชื่อว่า "เธอ" รักคุณ และกำลังทำทุกๆอย่างเพื่อคุณ
ถ้า "คุณ" รักเธอ ก็ทำทุกอย่างเพื่อเธอครับ ทำสิ่งที่คุณทำได้ให้ดีที่สุด จนกว่าจะถึงวันที่คุณอยู่ในจุดที่พูดได้ว่าสามารถดูแลเธอได้
หากคุณคิดว่าการเลิกกันเป็นทางออกที่ดีที่สุดก็ลองดูได้ครับ
ให้ระยะห่างและเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ เพราะผมเชื่อว่าคนเป็นคู่กันแล้วยังไงก็ต้องกลับมาอยู่ดี
แต่ผลที่ตามมาอาจไม่เป็นอย่างที่คิดและคุณเองอาจจะรู้สึกผิดและเสียใจไปตลอดก็ได้
เคยมีคนบอกผมว่า "ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ผู้หญิงจะอยู่สูงกว่าเราแค่ไหน แต่อยู่ที่ทำยังไงเราจะสามารถไปอยู่ในจุดเดียวกันได้ต่างหาก"
คนที่จะใช้ชีวิตกับแฟนคุณตลอดชีวิตไม่ใช่พ่อแม่ แต่คือคนที่รักจริงและไม่ใช่คนที่เลือกให้ พ่อแม่เขาไม่ได้อยู่ดูแลกับเราตลอดชีวิตนะครับแต่เป็นแฟนเราเองครับ
เค้าเป็นผู้เลี้ยงดูเราและมีพระคุณต่อเราก็จริง แต่อนาคตคือของเราไม่ใช่พ่อแม่ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่กตัญญูกับพ่อแม่สักหน่อย เราก็ยังดูแลท่าน
รู้ไหมชีวิตผมเป็นแบบคุณ แต่ผมเป็นแบบแฟนคุณ
ผมโกหกพ่อแม่ต่างๆนาๆเพื่ออยู่กับคนนี้ พอเราโตขึ้นเราอยู่กันเองได้เขาก็เข้าใจผม ผมบอกใว้ก่อนว่าทะเลาะอาจหนักกว่าแฟนคุณด้วยซ้ำ
ชีวิตคู่ไม่ใช่ด้วยการบังคับแต่ด้วยใจ อยู่ด้วยกันแบบบังคับมีแต่อนาคตจะล่มปล่าวๆ เท่านั้นยังไม่พอยังทำร้ายความรู้สึกของแฟนลูกและลูกตัวเองอีกด้วย
ถ้าคุณจะคบก็คบไปเถอะครับ ถ้ารักกันจริง