สุดจะทนเก็บกดมาหลายปีขอบ่นหน่อยเหอะ

[fifa25420115]

ผมไม่รุ้นะว่าจะบอกยังไงดี เเต่อ่านเเล้วบอกตรงๆ อยากเถียง+ด่า พี่คุฌจุงเลย เเต่ผมเเนะนำ คุฌต้อง สุ้ครับ เชือว่าเรามีดีกว่าพี่ของคุฌ ใครด่าว่าอดทนเเล้วเราโต หาง่านเลี้ยงตัวเอง ชีวิตเราจะสบายเเล้ว <มั้งผมไม่รุ้ พึง13 -*-> เป็นกำลังใจให้ครับสุ้ๆ

[sattawat1979]

ในโลกนี้มันไม่มีอะไรเท่ากันหรอกครับ พ่อแม่ทุกคนก็รักลูกไม่เท่ากันหมดหรอก นี่คือโลกแห่งความจริง

แต่พ่อแม่ ก็คือ พ่อแม่ ครับ เป็นผู้มีพระคุณที่สุดของเรา เราต้องแยกแยะให้ถูกนะครับ อย่าเป็นคนทะนงตน

บางครั้งการที่เราเป็นฝ่ายยอม ฝ่ายปล่อยวาง เจียมตัวซะบ้างมันก็ดี ยังไงมันก็เรื่องในครอบครัวเราเอง ผมมองว่าเรื่องมันเล็กน้อยนะ

[adidas123]

ผมก็โน สดๆ ร้อนๆ เลย ครับ วันที่ 1 ม.ค. 56 เริ่มเลย พ่อแม่ทำเลาะกันแล้วผมเข้าไปช่วยห้าม พยายาม บอกพ่อว่า ด่าแม่ยังงี้ได้ยังไง พ่อ ผมก็มีสวนกลับมาเลย ว่า ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกพ่อ อีกต่อไป ผมนี้แบบ เจ็บสุดๆ พ่อตัวเองแท้ๆ

[Onyxiiz]

ฮ่าๆ ผมก็น้องนะ แล้วก็รับของเป็นช่วงๆมาตลอด มีใช้ก็พอละ ไม่เคยคิดจะขออารายเพิ่มเติม มือถือเพิ่งมีตอน ม.ต้น 3310 มั้ง แล้วก็ปัจจุบันก็ n70 อะนะอยู่มหาลัยละ ฮี่ๆ โลกนี้มันไม่เคยเท่าเทียมเลย ไม่เคย แต่คุณรับความไม่เท่าเทียมได้มากน้อยแค่ไหนละ ถ้าคุณรับได้ต่อให้มันไม่เท่าเทียม คุณก็มองให้มันเท่าเทียมได้แหละ อ้อแล้วก็เวลาทะเลาะอะนะ ผมถามเหตุผลก่อนแหละ อย่าไปใช้อารมมากครับ ใช้เหตุผลไปเรื่อยๆ ใจเย็นๆ ยิ่งใช้อารมเรื่องมันยิ่งยาวนะเออ

[ballpoi007]

นาย นายต้องสู้นะ

พิสูจน์ให้เขาเห็น เราก็คล้ายๆนาย ทำให้เขาเห็น เงียบๆไว้

ทำออกมาให้มันเป็นรูปธรรม ไม่มีอะไรขวางนายได้ ตราบใดที่นายคิดจะทำมัน ไม่ว่าล้มเหลว หรือ สำเร็จ

จงทำออกมาให้มันดีที่สุด พิสูจน์มันออก มาเราก็จะทำด้วยละครับ



สู้ๆละกันนาย

[<^ F i N i X ^>]

ระบายออกมาบ้างก็ดีแล้วครับ

ถึงคุณจะเปลี่ยนพ่อไม่ได้ แต่คุณสามารถเปลี่ยนตัวเองให้เป็นพ่อที่ดีกว่านี้ได้ในอนาคตครับ..

สู้ๆ นะครับ อย่าหมดกำลังใจ

[maxnizium]

ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกคุณดีครับเพราะพี่ผมก็ได้เกรด4มาตลอดส่วนผมก็3-3.7มาตลอด(แต่ที่ยังไม่โดนด่าเยอะเพราะสอบติดที่ดีๆตลอดแหะๆ)
คุณต้องเปิดใจลองคุยกับพ่อแม่คุณก็ได้ครับเพราะพอผมได้คุยกับพ่อผมจริงๆว่าทำไมพ่อถึงตามใจพี่ผมมากกว่า
พ่อบอกผมว่า"ลูกเป็นลูกผู้ชายคนเดียว พ่อต้องการให้ลูกดูแลตัวเองได้ทำทุกอย่างด้วยตนเอง เพราะอนาคตลูกจะต้องเป็นคนดูแลครอบครัว"
ซึ่งก่อนหน้านี้ผมทะเลาะกับทางบ้านแรงมากเลยครับพ่อเห็นผมเศร้าก็เลยมาปรับความเข้าใจพอผมได้ยินประโยคนี้เข้าไปก็ต้องยอมรับอ่ะครับว่าเขาทำทุกอย่างเพื่ออนาคตเราจริงๆ
ผมก็เคยโดนด่าครับว่าเห็นแก่ตัวบ้าง อกตัญญูบ้างเพราะผมเป็นเด็กหออ่ะครับเลบไม่ค่อยสนิทกับที่บ้านแต่ผมก็พอเข้าใจอ่ะครับว่าที่เขาพูดเพื่อให้เราได้คิดว่าควรจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
อย่างเทอมก่อนนี่ผมเสียใจมาก คือแม่ผมโทรมาว่าปู่ป่วยมากอยู่โรงพยาบาลให้มาดูแลหน่อยผมก็บอกว่างานเยอะเดี๋ยวค่อยกลับวันอื่น
แต่วันนั้นแม่ผมมารับพอดี ผมก็เลยไปเยี่ยมซะหน่อยปรากฏว่าคุณปู่ผมอาการแย่มากสุดท้ายผมก็ค้างที่รพ.แล้วคุณปู่ก็เสียคืนนั้น ถ้าวันนั้นผมไม่ยอมไปผมคงเป็นคนอกตัญญูจริงๆแน่ๆ
สู้ๆต่อไปครับจขกท.

[Keo]

ผมเองก็มีประสบการณ์คล้ายๆ อย่างนี้อยู่ ช่วงตอนที่ผมไปเมืองนอกใหม่ๆ ผมรู้สึกว่าผู้เป็นกาฝาก ไม่เข้ากับที่นั่น มีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆ (ผมอยู่กับญาติครับ) ญาติผมเขาชอบชวนผมทะเลาะ แล้วก็ด้วยความที่ว่าแกเป็นไทยละมั้ง เลยไม่ยอมรับผิด เอาแต่หาเรื่อง มันอึดอัดใจจนผมไม่อยากกลับบ้านบ่อยๆ เลิกเรียนก็ไปนั่งที่สวนสาธารณะ (สะกดถูกไหมนี่) ทุกครั้งที่มีเรื่องผมก็จะโทรไปหาแม่ แต่ว่าแม่ก็ไม่ฟังผม และเข้าข้างญาติผมตลอด ผมอยู่ที่นั่นอย่างไม่มีความสุขเลย ไม่มีใครคอยให้กำลังใจผมด้วย เมื่อที่บ้านก็เข้าข้างญาติแทนที่จะเป็นผม มันก็เป็นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งผมทนไม่ไหว ทะเลาะกันอยู่ก็ร้องไห้ออกมาเลย แล้วก็หอบกิน หายใจไม่ทัน มันคับอยู่ในใจ จนอยากระเบิด หลายๆ ครั้งผมก็ออกไปนั่งนอกบ้าน รู้สึกกดดัน เครียด แล้วก็อยากเป็นบ้า อยากเป็นบ้าจริงๆ นะครับ ไม่ใช่แบบพวกอารมณ์ที่อยากเป็นบ้า (เอ่ยเฉยๆ) ทั่วๆ ไป ผมต่อยหน้าตัวเองไป ร้องไห้ไป ผมก็เคยระบายกับเพื่อน แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย

สถาณการณ์ผมอาจจะแตกต่างจากคุณ แต่ผมก็ผ่านมันมาแล้ว แล้วรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นข้อคิดให้คุณได้ ของผมอาจจะดีหน่อยคือไม่ใช่พ่อแม่ แต่เป็นญาติ แล้วผมก็ไม่ได้เป็นโรคอย่างที่คุณเป็น แต่ผมเป็นคนคิดมาก แล้วก็ชอบรู้สึกว่าตัวเองขาดความอบอุ่น ชอบตัดพ้อตัวเองบ่อยๆ ประสบการณ์ในชีวิตผมมันทำให้ผมเข้มแข็งขึ้น มีหลายครั้งที่ผมตัดพ้อไม่ได้คิดถึงคนอื่น ไม่ได้มองว่าที่เราเป็นมันไม่ได้แย่ที่สุดในโลก ยังมีอีกหลายคนที่เจออะไรเลวร้ายกว่าเรา แต่ก็ยังอยู่ได้อย่างเข้มแข็ง ช่วงเวลานั้นผมทำอะไรหลายอย่างพลาดไป ที่ตอนนี้ผมเองก็ยังเสียใจ

ผมอาจจะช่วยอะไรคุณไม่ได้มากนัก แต่จากประสบการณ์ผมแล้วนะ ถ้าคุณคิดว่าคุยกับพ่อแม่ไปก็ไม่มีประโยชน์ แม้ว่าจะลองไม่รู้กี่ครั้งก็ตามแล้ว ผมเข้าใจครับ ไม่ใช่คนทุกคนจะยอมฟังคุณและพยายามจะเข้าใจ ถ้ามันไม่ได้ ผมแนะนำได้อย่างเดียวครับให้ปล่อยวาง ฟังอาจจะเบาๆ ง่ายๆ แต่ทำยาก แต่ผมก็อยากให้คุณทำ ไม่ใช่อดทน เก็บมันไว้ข้างในนะครับ อย่างนั้นไม่ดี สักวันมันจะระเบิดออกมา ปล่อยวางครับ ฟังดูแล้วคุณก็อายุน้อยกว่าผมประมาณปีนึง มันอาจจะไม่ยากมากสำหรับคุณก็ได้นะ ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่ต่างประเทศนี้ นอกจากที่นอน (ผมนอนโซฟา) อาหาร พวกนี้ ผมก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือเรื่องอื่นเลย ออกจะขัดขวางด้วยซ้ำ ตอนแรกๆ ที่ผมทำงานเก็บเงินแล้วไปซื้อ xbox 360 ญาติกะบอกให้เอาไปคืน ทุกสิ่งทุกอย่างผมต้องใช้เงินผมเอง ที่บ้านก็ไม่ได้ส่งมาให้หรอกครับ นอกจากซองแรกตอนผมมา ทุกอย่างผมต้องทำงานซื้อมา คุณอย่าน้อยใจไปเลยครับเรื่องมือสองน่ะ ถ้าคุณปล่อยวางได้ คุณก็คงจะไม่รู้สึกเจ็บใจเรื่องนี้อีกแล้ว ถ้าคุณอยากได้สิ่งใดจริงๆ ก็เก็บเงินเอาครับ คุณจะรู้สึกภูมิใจอย่างบอกไม่ถูกเลยละ ผมเองยังอยากได้ของมือสองจากพี่ผมเลย แต่เขาไม่ให้

ทำใจให้สบายนะครับ เวลาโดนว่า โดนอะไรก็ฟังไว้ ผมว่าคุณเองก็อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ดีใจกับเรา แต่เมื่อไม่เป็นอย่างนั้น มันก็ทำให้เราทุกข์ใจแทน คุณคงต้องปล่อยมันไปอ่ะนะ เพื่อตัวเราเอง อย่าปล่อยให้ความคิดมาทำร้ายเราเลย เพราะมันอาจจะไม่ได้แค่ทำร้ายตัวเราเอง แต่ทำร้ายผู้อื่นโดยที่เราไม่รู้ตัวก็เป็นได้

คุณลองหยุดนิ่ง แล้วสัมผัสรอบๆ ตัวสิครับ มองสิ่งต่างๆ รอบตัว รับฟังเสียงต่างๆ ให้ความรู้สึกว่าเวลามันเดินช้าๆ เหมือนหยุดนิ่งเลยก็ได้ ทำสมองให้ว่างเปล่า แล้วยิ้มรับกับสิ่งที่เรามี บางครั้งเราก็อาจจะมัวแต่สนใจความทุกข์จนลืมความสุขไปบ้าง มันอาจจะไม่ใหญ่มากมาย แต่ถ้าคุณสามารถมีความสุขกับสิ่งเล็กๆ ชีวิตคุณก็จะมีความสุขเองแหละครับ

ขอโทษสำหรับข้อความยาวๆ ที่อาจจะไม่ได้ช่วยเหลืออะไรคุณเลย แต่ผมก็เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ^^

[speaknase]

เหมือนกับแฟน ของผมเลยนะเนี้ย แฟนผมก็ทำนองเดียวกับคุณนี่หละ มีพี่คนโต พ่อแม่ เอะ อะ อะไรก็ให้พี่ ..

ผมอยากให้คุณรู้ไว้อย่างนึงนะครับ ถึงแม้พ่อแม่ของคุณไม่สนใจคุณ คุณเองก็ไม่เห็นต้องน้อยใจหรือเสียใจเลยหนิครับ เอาความผิดผลาดที่ เกิดขึ้นกับเราแล้วไม่ทำผิดซ๊่ม กับลูกของเราไม่ดีกว่าหรอครับ ชีวิต คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกที่จะเป็นได้ครับ

ปล.ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ความคิดครับ เราคิดมากเราก็ ทุกข์ เราไม่คิด เราก็ สุข ..

[EviLBlacK03]

นี้ขนาดผมอ่านนะเนี่ยยังถึงกับเคลียดกันเลยทีเดี่ยว มันเกินไปจริงๆ ผมเิริ่มเคลียดตามก็ตรงไปเลือกโน๊ตบุ๊คนี้แหละ สิ่งที่คุณทำได้ตอนนี้ก็คงต้องรอและสู้ต่อไปอย่างเดี่ยวแหละครับ อย่าพึงไปขัดไปอะไร ไม่ก็ตีบทแตกด้วยการย้ายไปอยู่หอคนเดี่ยวที่นี้ก็หางานทำได้แล้ว ผมว่าระยะห่างยิ่งนานวันพวกเขาคงคิดถึงคุณใจขาดแน่ๆ และคุณก็กลับไปพร้อมกับก้มกราบและบอกรักพวกเขา วิธีนี้ต้องนักแสดงจริงๆถึงจะรอด

[jeditrainer]

ทำใจให้สบายนะครับ ทุกครอบครัวล้วนมีปัญหา แต่ของคุณคือพ่อแม่รักลูกลำเอียง ซึ่งหาได้ทั่วไป ขอให้คุณอดทน ผ่านพ้นมันไปให้ได้นะครับ
คิดซะว่าเราเคยทำกับเขามาก่อน เราเคยเป็นพ่อแม่ ที่เหยียบย่ำจิตใจเขามาก่อนก็ได้ อโหสิให้เขาไปเถอะครับ อย่าไปต่อล้อต่อเถียง คุณไม่มีทางชนะ
เพราะคุณเป็นเด็กยังหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ รอให้คุณโตแล้วอยากได้อะไรก็ซื้อ ไม่มีใครบังคับคุณได้อีกแล้วครับ แต่สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในเรื่องพ่อแม่ของคุณนะ
ที่เรียกลูกว่า "ลูกทรพี" เขาเข้าใจความหมายของคำนี้หรือเปล่าก่อนจะด่าลูก คำ ๆ นี้ใช้ด่าคนที่ทำร้ายพ่อแม่ หรือฆ่าพ่อแม่ตัวเองนะครับ ผมว่ามันแรงมาก
ถ้าเป็นไปได้คุณหาทางอธิบายให้เขาเลิกใช้คำนี้กับคุณดีกว่า หรือถ้ากล้าพอก็สวนกลับไปด้วยเหตุผลตอนด่าเลยก็ดี(ถ้าพ่อแม่คุณไม่ตีลูกแบบไร้เหตุผลเกินไปนะ)
ผมเป็นกำลังใจให้ครับ อดทน อย่าเครียด หัดนั่งสมาธิก็ดี การเรียนคุณจะดีขึ้นด้วย แต่สิ่งที่ผมอยากให้คุณทำก็คือ ทำดีกับพวกเขาเอาไว้ให้มากที่สุด
แล้วต่อไปถ้าคุณออกไปจากพวกเขาแล้ว เขาจะคิดถึง และเสียใจในการกระทำของพวกเขาเองแหละครับ พ่อแม่ไม่ใช่พระเจ้า ก็แค่มนุษย์เดินดินเหมือนกัน
และพ่อแม่ไม่ใช่เจ้าชีวิต ถ้าอะไรที่คุณฝันไว้ จงทำฝันให้เป็นจริงครับ ตัวผมเองสมัยเด็กก็เจอปัญหาครอบครัวที่ร้ายแรงมากมาย(แรงกว่าคุณอีก) แต่มีแม่ที่รักและเข้าใจ
ผมเลยอยู่มาได้จนทุกวันนี้ครับ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็คุยกันได้นะครับ ผมยินดีให้คำปรึกษาเสมอ

[rave0006]

ไม่ต้องไปสนใจคำพูดของใครครับทำไปในสิ่งที่เรารักและชอบก็พอแล้ว
ใครจะด่าจะว่ายังไงก็ช่าง
เป็นกำลังใจให้นะครับ

[kabukiput]

ผมก็เป็นครับผม ทำดีไม่ขึ้น ถ้าทำไม่ขึ้นก็ต่างคนต่างอยู่ครับผม ค่อยไปบวชให้ ทดแทนบุญคุณที่เค้าทำให้เกิดมา จากนั้นก็ต่างคนต่างอยู่กันไป ผมคิดอย่างนี้ เาแค่หายไปซักปีสองปีเดี๋ยวเค้าก็รู้เองครับ ไม่กลับบ้าน ไม่ไปยุ่งอะไรเลย

[mandragon66]

เอาใจช่วยนะครับ

[apiwut]

ผมก็เป็นแบบคุณนะ แต่ผมคิดว่ายังดีกว่าคนอื่น ที่เขาไม่มีโอกาสได้เท่าเรา แค่นี้ใจผมก็ชื่นแล้ว ^^

สู้ๆอย่าเครียดมากครับ เรามีทางออกแค่หาความสุขเล็กๆให้ใจเราสบาย

ผมอยากอยู่กับพ่อแม่ยังไม่มีโอกาสเลย ^^

[KHEMUBONZA]

ผมอ่านแล้วอจฉาผมเคยพี่ชายแต่เค้าตายไปได้10ปีแล้ว ผมอ่านความคิดเห็นและเห็นเพื่อนคนอื่นมีพี่มีน้องผมแทบแอบมาร้องไห้ ผมพยายามเข้มแข้งไม่พูดเรื่องนี้กับมครที่ไหนว่าผมแอบเจ้บปวดแค่ไหนผมอิจฉาด้วยซ้ำคนอื่นด้วยซ้ำที่มีพี่มีน้องกันหมดพ่อแม่ผมทำงานบ้าง
ไปทำธุระบ้าไงม่ค่อยอยู่บ้านบางครั้งผมก็อยู่คนเดียว ก็แอบอิจฉา ถึงปัจจุบันจะมีเพื่อนสนิทหรือแฟนบ้างผมก็ยังรุ้สึกเป็นปมด้วยอยุ่เหมือนกัน ออกนอกเรื่องมาเยอะล่ะมาเข้าประเด็ของคุณดีกว่า มันไม่มีพ่อแม่ที่ไหนที่ไม่รักลูกหรอกนะครับ แต่เค้าอาจจะสองมาตรฐานิดหน่อย
คุณต้องลองพิสูจน์ตัวเองว่าตัวเองไม่ได้กากนะ เช่น คุณก้ไปแข่งขันให้ได้รางวัลอะไรอย่างนี้ ไม่ก็พิศูนยืตัวเองให้เค้าเห็นว่าตัวเองเป็นคนดี มีวินัย อยากสม่ำเสมอตลอดมา เป็นต้น ปัจจุบันผมก็อายุใกล้คุณครับ ผมว่าก็พอเข้าใจความรู้สึกคุณครับ ผมเห้นตัวอย่างมาแบบคุรมาเยอะแล้วขอให้คุณสุ้ต่อไปนะครับ สักวันคุณพ่อแม่คุณจะสนใจคุณไม่แพ้คุณแน่ๆ ส่วนเรื่องของมือสอง คิดว่านะครับว่ามีอีกหลายคนไม่มีโอกาสได้ใช้ด้วยซ้ำ มีให้ใช้ก็ถือว่าดีแล้วครับ ลองคิดในแง่บวกดู อย่ามั้วคิดแต่ในแง่ลบเยอะไปเยอะครับ
คนเราเกิดมาเพื่อหาความสุขครับไม่ใช่มานั้งทุกข์

[NoM!NeE]

ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีมรสุมชีวิตบ้างล่ะครับ เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขเป็นปกติครับ
ผมว่าตอนนี้คุณก็ตั้งใจเรียนไปก่อนดีกว่าครับ แล้วพอคุณจบมามีหน้าที่การงานแล้ว มรสุมชีวิตที่ผ่านมานั่นแหละครับที่จะเป็นตัวผลักดันให้ตัวคุณก้าวไปเหนือกว่าคนอื่นๆ
อย่างที่เค้าบอกกันมานั่นแหละครับว่า "ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอ"

[Fuzzy]

เอาใจช่วย ยังดีที่เขาเลี้ยงมาจนโตนะ

[onisuke]

พี่เคยเป็นแบบน้องนะ(ขอเรียกพี่ล่ะกันนะ เพราะแก่กว่าและมันดูอบอุ่นดี ^^) พี่มีน้องชายอยู่คนนึ่งแม่พี่จะโอ๋น้องชายพี่เป็นพิเศษแรกๆพี่ก็ไม่เค้าใจหรอกว่าเพราะอะไร น้องอยากได้อะไรก็ได้ เมื่อก่อนพี่ขออะไรนะ ไม่เคยจะได้ แต่พอน้องมาข่วยขอนะ ได้ทันที พี่ก็รู้สึกน้อยใจบ้าง(เป็นเด็กอ่ะนะมันก็ต้องน้อยใจเป็นธรรมดา) แต่ตอนนี้พี่เข้าใจแระว่าทำไมแม่ถึงโอ๋น้องพี่ตลอด เพราะว่าน้องพี่มันไม่เคยได้อะไรเป็นมือหนึ่งเลย มันใช้ขอต่อจากพี่ตลอดเลยสมัยเด็กๆอ่ะนะ(ทุกวันนี้ใช้ของต่อจากมัน หรือบางครั้งก็ใช้ให้มันไปซื้อให้พวกนาฬิกา รองเท้าพวกเนี้ย เอาที่มันชอบเลยเพราะทำงานแล้วไม่มีเวลาไปซื้อ)แต่ถามว่าทุกวันนี้ใช้ของต่อจากมันพี่เป็นไงบ้าง พี่ก็ Happy ดีนะไม่ต้องซื้อเอง เวลาเรามีอะไรมันก็หยิบของเราไปใช้ พี่มีน้องเหมือนเพื่อนเลยยืมกันได้ทุกอย่าง ของน้องเหมือนของพี่ ของพี่เหมือนของน้อง อย่าเพิ่งบอกว่า "แล้วมบอกทำไม" พี่แค่จะบอกว่า "น้องไปหางานทำนะ Part-time ก็ได้" ไปลองทำดูนะแล้วอยากได้ของมือหนึ่งใช้มั้ย "ซื้อเองเลย" พี่ว่ามันเป็นการพิสูจน์ตัวเองให้พ่อแม่พี่สาวน้องเห็นเลยนะ ว่า "น้องเองน่ะเก่งกว่าพี่สาวอีก" ซื้อของเองโดนที่ไม่ได้ไปรบกวนพ่อแม่เลย แต่พี่สาวน้องสิ โตจนทำงานได้แล้ว ยังไปขอเงินพ่อแม่ซื้อนู้นซื้อนี้อยู่เลย อย่าไปงอลเค้าครับน้อง เอาแรงอิจฉา แรงเกลีดชัง ให้มาเป็นแรงผลักดัน แล้วต่อสู้กับความ น้อยเนื้อต่ำใจเราดีกว่านะ ^^

[xxxlnwjung1]

เรื่องทุกเรื่องบนโลก รวมถึงเรื่องของคุณ มันก็หนักหนาอยู่สำหรับคุณอ่ะนะ บางคนเค้าก็เจอเรื่องหนักกว่านี้ แต่ยังมองว่ามันเบากว่าคุณ
ทุกเรื่องบนโลก มันอยู่ที่ว่าเราจะมองแบบไหน ถ้าไม่ใส่ใจ มันก็จะไม่รบกวนจิตใจเรา คำว่า ช่างมันเถอะและัไม่เป็นไร ให้คุณนำออกมาใช้
แล้วมันจะไม่หนักหนาอีกต่อไป มันอาจจะยากแต่คุณก็ต้องทำให้ได้ เพราะการทำแบบนี้ได้ ก็เท่ากับว่าชีวิตคุณง่ายขึ้นเยอะ
ผมทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตผม ผมเลือกเอง ใครจะว่ายังไง ผมก็รู้ว่าตัวผมเองเป็นยังไง ถ้าเค้าพูดเรื่องจริง ก็ช่างเค้าเพราะมันเป็นเรื่องจริง
ถ้าเค้าพูด เรื่องไม่จริง ก็ช่างเค้าเพราะมันไม่เป็นความจริง แ่ค่นั้นเอง ง่ายๆ

[songkingmc]

ผมก็เคยเป็นแบบท่านนี้แหละ....ผมระเบิดตูมเดียว....จนต้องหนีมาเช่าหอพัก ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ยอมรับว่าเหนื่อยในช่วงแรกๆ แต่พอทำไปเรื่อยๆ ก็เริ่มจะเข้าที่เข้าทาง
แล้วทุกอย่างที่เราต้องการ เราอยากได้ ก็ไม่ต้องไปปรึกษาใครแล้ว และมันจะทำให้เราภูมิใจมากๆ เพราะสิ่งที่เราหามา มันคือ กำลังของเรา ชีวิตเป็นของเรา.................ใช้ซะ