สวัสดีครับไม่ได้มานานเลยกับบอร์ดนี้ 555+
คือในชีวิตผมเหมือนจะตกอับความรักมาก ให้ความช่วยเหลือคนอื่นได้ แต่กับตนเองนี้คนล่ะเรื่อง
เอาจริงๆผมบอกให้คนอื่นมองคนที่จิตใจนะ แต่ไม่รู้ดิครับ ผมอาจจะเรืิ่องมาก อยากได้คนที่ดีแล้วหน้าตาต้องดีด้วย
ในชีวิตนี้เอาจริงๆ ก็ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอกนะครับ ก็มีจีบๆบ้างแต่ก็ไม่ติดง่ายๆ 55+ คนล่าสุดนี้ก็เหมือนจะนิสัยดีนะครับ
พอลองเข้าไปดูนิสัยจริงๆ โธ่ เรื่องมาก น่าลำคาร งานไม่ส่ง หลายใจ บลาๆๆ สารพัดความชั่วเอาง่ายๆ ภายนอกโครตเรียบร้อย
แต่ข้างในคนล่ะเรื่อง ตอนนี้ผมเป็นคนไม่มีแรงบรรดาลใจในการดำรงชีวิตแล้ว ไปเรียนทุกวันก็ต้องนั่งข้างคนที่พึงเลิกชอบมาก
บอกตามตรงโครตทรมารครับ คิดดูเหอะครับ มันยากแค่ไหนที่จะตัดใจคนๆหนึ่งที่ต้องนั่งข้างเราทุกวัน จะบอกอาจารย์ก็กลัวคนในห้องจะรู้กัน
แล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนเท่าไหร ผมจึงทนมา เดือนกว่าๆ แล้ว แทบบ้าเลยครับ 555 ยังดีที่ผมไม่ไปโดดน้ำตายก่อน(ว่ายน้ำเป็น - -*)
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำไงล่ะครับ จะหยุดให้ใครเข้ามาในชีวิตเองก็คงเป็นไปไม่ได้ ผมทั้ง ไม่หล่อ แล้วตอนนี้เริ่มจนๆ ตังไม่ค่อยมี 55 คงอยู่ไม่รอดล่ะสังคมนี้
ทุกทีผมเรียนหนังสือได้เพราะผมมีความรัก เข้ามาเป็นแรงบรรดาลใจ ให้ไปถึงนะครับ แต่ตอนนี้ไม่มี ไม่รู้ว่า ควรทำยังไง แต่ก็ยังเรียนตามปรกติ ถึงแม้ผมจะไม่ค่อย
มีความสุขในการเรียนเท่าไหร่แต่ชั่งเหอะครับ คือตอนนี้ผมสงสัยว่า ผมควรจะหยุดให้ใครเข้ามาในชีวิต หรือ ว่าควรเข้าไปหาคนอื่้นๆครับ
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
mongkolzaaaa
คือ ผมก็เหมอนเจ้าของกระทู้เลย เหมือนกันเลย
ตอนนี้คือ ผมจะพยายาม ทำให้ตัวเองให้ดี ครับ
อย่างน้อยก็ยัง มีดี ไม่ใช่ ไปจีบทั้งๆที่เขายังไม่มีใจให้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรดีเลยก็ไม่ไหวนะครับ
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะครับ 555+
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
aucrazy
ใช้สัญชาตณาณ
โครตได้ใจความ