เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. ครับ คุณไม่ใช่คนเดียวที่มีคนรอบข้างเหนือกว่าคุณ พี่สาวผมไม่ใช่พี่แท้นะสายเลือดเดียวกัน [ลูกป้า] เรียนแพทย์ มหิดล ตอนนี้เป็นหมอเงินเดือน 2แสนกว่า พี่ชายสอบเข้าเตรียมทหาร สอบชิงทุนไปเรียนต่ออเมริกาได้อีก ตอนนี้ยศ ร้อยเอก อายุแค่ 29 ปี ผมโดนเปรียบเทียบมาตลอดขนาดพ่อแม่ผมยังดูถูกผมเลย เข้าสตรีวิทยา 2 ได้จับฉลากได้จน ไม่มีเทอมไหนที่ไม่ 0 อย่างน้อย 2 ตัว ผมหน่ะ ปวช. 3ปี ผมจบมาได้เพราะอาจารย์ช่วยผม
ไม่งั้นผมก็ไม่จบหรอก ขร ไป 2 ตัว ผมก็มานั่งคิดถ้าขืนผมเรียนต่อไป ผมคงกลับไปเป็นแบบเดิมแน่ มหาลัยเสียเงินไม่ใช่น้อยๆ ผมคิดกับตัวเองตลอดว่าเราอยากเรียนหรอ ถ้าเรายังไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ ตอนนี้ผมมองดูพี่สาว พี่ชายผม เวลามาเยี่ยม ผมอดอิจฉาไม่ได้เลยครับเค้ามีเงิน มีรถมีทุกอย่าง มีนาฬิกาเรือนหลายหมื่น ใส่กัน มีร้องเท้าแบรนดีๆใส่ มีกระเป๋าใบเป็นแสน
ส่วนผมนั้นปัญญาแค่ผ่อนรถก็เจ็บแล้ว แต่ผมไม่ท้อครับ ชีวิตนี้ถ้ามันไม่ถึงที่สุดจริงๆผมไม่ถอยเด็ดขาด เพราะฉะนั้น จขกท. อย่าท้อนะครับ สู้ครับเพื่อสักวันนึง ที่เราจะได้ยืนกอด อก ภูมิใจที่ไม่เสียดายที่ในอดีตเราได้ฟันฝ่าอุปสรรค์มา ผมขอเป็นกำลังใจให้ท่านครับ ถ้าเราไม่เก่ง ไม่ฉลาด ออกไปหาประสบการณ์ครับ มันจะสอนเราเอง เพื่อนในรุ่นเดียวกันกับผม เรียนมหาลับกันหมด มีผมที่ออกมาทำงานคนเดียว แต่ผมไม่เสียดายที่ผมไม่ได้เรียนไปกับพวกมัน เพราะผมคิดว่าในขณะที่มันใช้เวลา 4 ปีในการเรียน เจอสังคม เจอเพื่อนไหม่ แต่ผมเริ่มออกเดินก่อนพวกมัน ทีละก้าวๆ ก้าวเล็กๆ ไม่ยิ่งใหญ่ แต่มันสามารถที่จะแซงเค้าได้นะครับ อนาคตต้องดีกว่าที่เป็นอยู่ครับ เป็นกำลังใจให้ครับอยากให้สู้ เพราะผมก็กำลังสู้อยู่เหมือนกัน สู้ๆครับ