~ มาเล่าเรื่องผีๆกัน ~

[Mikimar]

เรื่องเล่าวิญญาณ

เรื่อง : โรงยิม (บาส)

เพื่อนเราก็เจอนะ แต่ไม่ใช่เรา มันอยู่ทำเกมส์กับอาจารย์ เพราะต้องไปประกวดกับเขาอ่ะ มันเลยอยู่ีที่โรงเรียนประมาณซัก 4 ทุ่ม โรงเรียนมันมี 7 ชั้น เราก็บอกกับเพื่อนว่า " ขอกลับก่อนนะ " เราก็เลยกลับไป แต่เราไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นเลยนะ ลงมาก็ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน พอเพื่อนมันโบกมือลาเราเสร็จ มันก็จะเดินเลี้ยวซ้าย แต่ที่ห้องนั้นเป็นโรงยิม มันได้ยินเสียงเหมือนใครเดาะบาส ดังขึ้นเรื่อยๆ มันก็สงสัย แถมไฟก็ปิดอีก พอเดินเข้าไป ไฟก็เหมือนจะเสีย มันก็อยู่กลางๆของโรงยิมอ่ะ " ใครอยู่ที่นี้ค่ะ "... เสียงเงียบ ไม่มีใครตอบ มันก็เลยเหม่อขึ้นไปข้างบน ไฟก็ดับ! อยู่ๆก็เปิดและสิ่งที่มันเห็นคือนักบาสโชกเลือด แต่เห็นผ่านๆ จากนั้นไฟก็ดับอีก มันก็เลยวิ่งหนี ตาถลนเลย เสียงเดินก็เดินตาม แบบเสียงเดาะบอลด้วยอ่ะ และมันก็นั่งรถเมล์กลับเลย แล้วมันทิ้งรถเฟอร์จูเนอร์ของมันอีก..-*- เพราะมันรู้ดี ว่ายามที่นั้นดูแลดี พอกลับมาถึง กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่า " เอาเพื่อนลงไปด้วย " มันอึ้งทำไรไม่ถูก จากนั้นมันก็เห็น เขาโชกเลือด และยิ้มให้ " ผีๆๆๆ " ต้องกระโดดเกาะกระเป๋ารถเมล์อ่ะ ขอความช่วยเหลือ เขาก็รู้นะ เขาก็บอกว่า " ไม่เป็นไรหนู เขาเป็นห่วงหนูเฉยๆ เขาแค่พามาส่ง " มันก็ร้องให้ร้องดังมาก จนคนในรถแทบจะวิ่งหนีไม่ทันเลย พอมาอีกที มันรู้สึกตัวอยู่ที่บ้าน พอมารู้ข่าวคราวจริงๆ ญาติของเพื่อนเราไปเจอ และพามาส่้งบ้าน สลบนะค่ะ - - ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้วล่ะ เขาย้ายโรงเรียน แต่โรงเรียนอะไรไม่บอกหรอก กุ๊กกู๊

By : ❀Me_DJ*


มาแชร์กันได้ที่ : https://www.facebook.com/SpiritNarrative

[Mikimar]

เรื่อง : มุมผนัง

เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับเรา คือบ้านเราอยู่ใกล้วัดป่าถ้าตอนกลางคืนงี้เป็นเป็นอันหลับอันนอนเพราะหมาหอนแต่มันก็กลายเป็นความเคยชินไปแล้วละ คือตอนนั้นเราก็ให้อาหารแมวของเราตอมปกติ แต่มันไม่ปกติก็ตรงที่เวลาที่เราให้อาหารแมวเนี่ยมันชอบร้อง แมวๆ แล้วกระโดดลงมาข้างล่างแล้วเดินไปตรงผนังบ้านตรงที่เป็นมุมแล้วร้องแมวๆใส่ผนังตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรอ่ะนะเราก็อุ้มแมวมาแล้วจับมันวางลงบนโต๊ะที่มีอาหารแมวให้ ก่อนแมวจะกินมันมองหน้าเราแล้วก็ร้องใส่แล้วมันก็กิน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก แต่พอวันถัดมาเราก็มาให้อาหารแมวอีกแต่พอเราเดินไปถึงโต๊ะวางอาหารให้มัน มันกลับกระโดดลงมาแล้วไปร้องใส่ผนังอีกสร้างความมึนงงกับเราเป็นอย่างมากแต่พอเราจะไปอุ้มมันมาวางไว้บนโต๊ะ มันกลับวิ่งหนีแล้วกระโดดลงจากระเบียงเข้าไปในป่า เราก็งง ไปได้สักพักเราก็เดินเข้าบ้านเราคิดว่าเดี๋ยวมันคงกลับมาเอง วันที่สามเนี่ยเราก็มาให้อาหารมันตามเดิมแต่สิ่งที่ไม่เดิมก็คือ ตอนนั้นเราเดินไปที่โต๊ะตัวเดิมวางอาหารแมวไว้แมวมันก็กระโดดลงไปอย่างเดิม ร้องใส่ผนังอย่างเดิมแต่ตอนนั้นเราทนไม่ไหวขี้เกลียดอุ้มมันขึ้นมาแล้ว เรากะว่าอยากร้องใส่ผนังก็ร้องไปแต่อย่าลืมมากินให้หมดด้วย แต่พอตอนที่เรากำลังเดินไปที่ประตูไม่รู้อะไรดนใจให้มองไปตรงผนังที่แมวเราร้องใส่ พอเรามองไปภาพที่เราเห็นคือ มีเงาดำๆ ได้เกาะอยู่ตรงมุมผนัง เขาคนนั้นมองมาที่เรา เราก็อ้าปากค้าง ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยพอเราค่อยๆหันไปหาแมวเรามันก็มองเราอยู่เช่นกัน ตอนนั้นเราตกใจมากหันกลับไปที่ผนังอีกทีแต่เราก็ยังเห็นเงานั้นอยู่ ตอนนั้นที่เราคิดได้คือวิ่งเราต้องวิ่ง เมื่อคิดได้ดังนั้นเราก็วิ่งไม่คิดชีวิตกลับเข้าไปในบ้านของเรา ตอนนั้นตัวเราเย็นไปหมดหัวใจงี้เต้แรงมากๆ ในหัวคิดว่า เคยได้ยินแต่เสียงหมาหอนแต่ตอนนี้มาเป็นตัวเลย ตอนนั้นเราไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังสักคน แต่พอเช้าวันต่อมาเราก็เล่าให้แม่ฟังแม่เราก็เชื่อ แล้วบอกว่าเขาคงมาขอส่วนบุญ

By : nook

[postgeno159]

รู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังตลอด เวลาที่อยู่แถวๆห้องนํ้าสาธารณะ

[pug1]

อืม..... ผมตัดสินใจอยู่นานเลยว่าจะเล่าหรือไม่เล่าดีเรื่องนี้ เพราะมันค่อนข้างจะเหลือเชื่อและยาวไปบ้าง(ประเด็นหลักก็คือมันยาวนี่แหละครับ)

ชื่อเรื่อง : เจอดีวันสอบเสร็จ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายของพวกผมพอดี(สอบเสร็จประาณ 11 โมง) พวกผมก็นัดเลี้ยงฉลองจบม.3กันที่อุทยานแห่งหนึ่งในจ.เชียงราย ซึ่งก็มีคนไปกันเกือบทั้งห้อง (ประมาณ 40 กว่าคน) พวกผมกะว่าไปนอนกันคืนหนึ่ง แล้วรุ่งเช้าจะรีบกลับเพราะเป็นวันที่ทางโรงเรียนจะเรียกรายงานตัวคนที่ติดห้องวิทย์-คณิตพอดี ซึ่งตอนแรกนั้น ผมกับพวกเพื่อนอีก 4-5 คน นัดจะเอาผีถ้วยแก้วไปเล่น ซึ่งตามนัดหมายนั้น รถจะออกในเวลา 15.00 พวกผมจึงนัดเตรียมอุปกรณ์กันไปก่อน โดยฝากไว้ที่เพื่อนอีกคน ซึ่งเมื่อผมไปพบพวกมันที่จุดนัดพบมันกลับบอกว่า ตอนที่มันขี่รถเครื่องไปเอาอุปกรณ์มาจากบ้าน อุปกรณืเหมือนจะหายไปในระหว่างทางอย่างไม่ทราบสาเหตุ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยบอกมันไปว่า "เอ่อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปวาดตารางกับหาส่วนที่เหลือกันที่นั่นเลยแล้วกัน" ซึ่งเมื่อพวกผมไปถึงกันแล้วก็ได้เข้าที่พัก ซึ่งเป็นบ้านพักที่ทางเจ้าหน้าที่เขาได้จัดเตรียมไว้ให้สำหรับมีคนมาพักอยุ่แล้วหลังหนึ่ง ประกอบด้วยห้องนอนประมาณ 3 ห้อง ห้องน้ำอีก 2 ห้อง ซึ่งทีแรกพวกผมกะว่า พวกผู้หญิงนอนหนึ่งห้อง ส่วนพวกผู้ชายที่เหลือก็นอนแยกๆกันไปอีกสองห้อง แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็จัดของอะไรกันจนเรียบร้อย แล้วห่างจากตัวบ้านไปประมาณ 20 เมตร ก็จะเป็นบ่อน้ำร้อน ซึ่งทางเจ้าหน้าที่เขาได้เปิดน้ำร้อนให้ลงไปแช่กันได้อยุ่เป็นปกติ ซึ่งแรกๆพวกผมก็ไปเล่นกันที่บ่อนั่นจนถึงเวลาเกือบค่ำ พวกผมจึงได้เริ่มกิจกรรมที่ได้วางแผนกันมาตั้งแต่ต้น ซึ่งจะเป็นการกินเลี้ยงกัน+ร้องเล่นเต้นรำกันตามที่ได้จัดกันมาก่อน (อ่อ งานนี้มีผู้ใหญ่และครูอาจารย์ไปด้วยนะครับ) หลังจากเสร็จกิจกรรมตรงนี้ก็เป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่ม ซึ่งตอนนั้นฝนตกพอดีแล้วที่จัดกิจกรรมของพวกผมก้เป้นระเบียงโล่งๆของบ้านพัก พวกผมก็เลยตกลงปรงใจกันว่าจะทำกิจกรรมสำคัญก็คือ การเปิดใจ ซึ่งจะมีพวกวิธยากรมากำกับดูแลด้วย แล้วพวกผมก้จัดกิจกรรมกันตรงนี้ไปพอสมควรจนเวลาล่วงมาเป็นประมาณ 5 ทุ่มกว่า กิจกรรมทั้งหมดจึงสิ้นสุด แล้วเดินกลับบ้านพัก (สถานที่ทำกิจกรรมเปิดใจคือศาลาโล่งๆแห่งหนึ่งใกล้ๆกับตัวบ้านพักนะครับ) ซึ่งในระว่างทางเดินนี้เอง ข้างหลังมันจะเป็นเนินหญ้าโล่งๆซึ่งกินพื้นที่ไปจนถึงบริเวณหลังบ้านพักเลยครับ พอพวกผมกลับมาถึงบ้านพักกันแล้ว ก็ได้ยินเพื่อนคนหึ่งมันเล่าว่าในระหว่างที่เดินกลับนี้ มันเห็นคนเสื้อขาววิ่งไปทางเนินโล่งๆนั่น แล้วพอมันหันไปดูก็กลับไม่พบอะไรเลย ซึ่งเนินตรงนั้นมันโล่งมาก เป็นไปไม่ได้เลยว่าจะมีที่ให้ใครแอบได้ในเวลาอันสั้น ซึ่งพวกผมก็ฟังหูไว้หูแล้วปลอบใจว่ามันคงตาฝาดไปเอง แต่ก็มีเสียงยืนยันจากพวกผู้หญิงว่าเห็นเหมือนกัน หลังจากนั้นพวกผมก็ไปเล่นน้ำพุร้อนกันต่อ จนเพื่อนมันขุดเรื่องนี้มาเล่า เลยกลับบ้านพักกัน(ตรงบริเวณบ่อน้ำพุร้อนจะมีสปอร์ตไลท์อันหนึ่งเตี้ยๆตั้นอยุ่กับเสาเหล็กที่ไม่สูงกว่าเอวนักส่องมาเพื่อให้แสงสว่างในตอนกลางคืน สามารถหมุนปรับให้หลอดไฟหะนยังทิศทางที่ต้องกาไรด้) ซึ่งเมื่อกลับไปก้เห็นเพื่อนบางส่วนนั่งเล่นไพ่กันอยุู่ตรงห้องกลางของบ้าน ผมกับเพื่อนอีกประมาณ4-5คนก็ออกมานั่งชิวอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้านแล้วก็ขุดเอาเรื่องชายเสื้อขาวที่เพื่อนอีกคนเห็นมาพูดกัน แล้วอยู่ๆเพื่อนคนหนึ่งก็ถามออกมาว่า "อะไรนะ เสื้อสีขาวเหรอ??" พวกผมก็ตอบว่าใช่แล้วถามกลับมาทำไม?? มันก็บอกว่า "เอ่อ ตะเกี้ย ตอนที่กรูเล่นไพ่อยู่ กรูเหลือมองไปทางหน้าต่างซึ่งมันจะสะท้อนให้เห็นบันใดของบ้านพักใช่ปะ เอ่อ กรูเห็นเป็นคนเสื้อขาวกระโดดข้ามบันใดไปหวะ แล้วพอกรูออกไปดูก็ไม่เห็นใครเลย" ตอนนั้นพวกผมบอกได้คำเดียวเลยครับว่า "ขนลุก" ซึ่งความวัวยังจะไม่ทันหาย ความค_ายก็เข้ามาแทรกพอดี ซึ่งจู่ๆก็มีเพื่อนอีกสองคนวิ่งมาจากทางบ่อน้ำพุร้อนมาหาพวกผม มันทำเสียงหอบๆพร้อมกับพูดว่า
เพื่อนก:"เห้ย พวกกรุเจอแล้วหวะ"
ผม:" เจอไรวะ มรึ่งอย่าบอกจะว่า..."
เพื่อนข : เอ่อ นั่นแหละ พวกกรุไปสูบบุหรี่กันสองคนในป่าตรงแถวๆบ่อน้ำร้อน แล้วทีนี้ สุบไปสูบมา กรูเหลือบไปเห็นคนเสื้อขาวยืนมองพวกกรูอยู่ กรูเลยบอกให้ไอ้ ก. มันดู"
เพื่อนก: "เอ่อ ***** มันยืนชี้เลย พวกกรุเยวิ่งมากันเนี้ย"
ผม: "แล้วลักาณะหนาตามันเป็นยังไงฟะ??"
เพื่อนก : "ไม่รู้ พวกกรูมองไม่เห็น มันมเป็นดำๆอะ แต่เสื้อนี่สีขาวชัดเจนเลย"

หลังจากคุยกันต่ออีกสักแปบ พวกมันสองคนก็ไปยืนคุยกันต่อที่หลังบ้านพักส่วนพวกผมก็นั่งพินิจพิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้นกันอยุ่ตรงที่หน้าระเบียง ก็พูดกันไปขนลุกไป แต่แล้วหลังจากเหตุการ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้ประมาณ 15 นาที ไอ่สองคนที่เพิ่งไปคุยกันหลังบ้านพักนั่นแหละครับ จู่ๆพวกมันวิ่งก็หน้าตั้งกันมาหาพวกผมอีกรอบ คราวนี้มันพูดว่า
เพื่อนก. : เชรี่ย แม่มเอ้ย โดนสองต่อเลยสั_
ผม : เห้ย จริงเหรอฟะ ไหนๆ เล่าๆๆ
เพื่อนก. : ก็เมื่อกี้ใช่ปะ พวกกรูสองคนไปคุยกันที่หลังบ้านพัก แล้วก็คุยกันเรื่องนี้อยู่พอดี "
เพื่อนข :เรื่องนี้เลย เรื่องผีนี่แหละ
เพื่อนก: เอ่อ แล้วจู่ๆไอ่ก.แมร่ก้ชี้ให้กรูดูตรงต้นไม้ใหญ่ที่เขาติดหลอดไฟไว้อะ นั่นแหละ ทีแรกพวกกรุเห็นเป็นเหมือนควันดำๆลอยมาบังตรงหลอยไฟไว้ แล้วควันนั้นก็ค่อยๆก่อจนหลายเป็นรูปคน พวกกรุเห้นปุ๊บ เลยมาหาพวกมรึ่งเนี้ย

เมื่อได้ยินดังนี้พวกผมก็เลยพากันไปตรวจสอบตรงสถานที่เกิดเหตุ ซึ่งจากตรงนั้น ผมสามารถเห็นต้นไม้ที่มันบอกได้ย่างชัดเจนทีเดียว มันเป็นต้นไม้ใหญ่อยุ่ห่างจากพวกเราไประมาณ 50 เมตร มีหลอดไฟนีออนหลอดยาวติดอยุ่ที่ต้นไม้ (เป็นปกติที่จะพบหลอกไฟพวกนี้ติดอยุ่ตามต้นไม้ใหญ่และเปิดในตอนกลางคืนเพื่อให้แสงสว่าง) แล้วพวกผมก็คุยกันตรงตั้นประมาณ 5 นาที แล้วกลับมาที่เดิมคือตรงหน้าระเบียงบ้านพักของเรานั้นเอง ซึ่งตอนนี้ต่างคนก็ต่างเครียด แล้วจุ่ๆก้มีเพื่อนผมอีกคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาพร้อมกับชี้ไปทางบ่อน้ำร้อนว่า "เห้ยๆ นั่นไง มันอยุ่นั่น" พอผมหันไปดู ก็เห็นเห้นผู้ชาย เสื้อขาว วิ่งหายเข้าไปในป่าข้างๆอย่างเร็ว วึ่งจะว่ามันเป็นควันของบ่อน้ำร้อนก็ไม่ใช่ เพราะมันเคลื่อนที่สวนทางกับทิศที่ควันลอยออกมา ตอนนั้นบอกได้เลยครับว่า "ขนลุก" พวกผมก็พากันวิ่งไปที่สปอร์ตไลท์ข้างๆแล้วหันหลอดไฟส่องเข้าไปทางป่าที่พวกผมเห็น ปรากฏว่าไม่มีอะไรเลยครับ ไม่พบอะไรที่ผิดแปลกจากธรรมชาติเลย เรื่องนี้ก้เป้นอันว่าขนลุกกันต่อไป ซึ่งพวกผมนั้นได้อาสานอนเต้นท์ที่ข้างนอกบ้านพักเพราะ 1.ข้างในคนมันเยอะ ร้อน 2.อยากจะพิสูจน์ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย(ซึ่งนี่เป็นเหตุผลหลัก) ซึ่งในระหว่างที่นอนในเตนท์นั้นก็ได้ยินเสียงแปลกๆเกือบตลอดทั้งคืน จนรุ่งเช้า พวกผมก็เดินทางกลับกันและจำเรื่องที่เกิดขึ้นมาโดยตลอด ขอบคุรทุกท่านที่ทนอ่านจนจบได้นะครับ ขอบคุณรับ

ปล.บอกแล้วว่ายาว ถ้าผมพิมพ์ผิดพลาดหรือตกหล่นไปก็ขออภัยด้วยนะครับ
ปล.2ความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้จักรญาณในการอ่านครับ

[Homies]

เรื่อง มาเเต่ไหน

มันก็มีอยู่ว่าผมต้องเฝ้าบ้านคนเดี่ยวจริงๆน่ะครับ ผมก็เล่นเฟสเล่นบอร์ดนี้ไปเผลินๆอยู่นี้เเหละจู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่ากุญเเจบ้านมันหายไปซึ่งผมเป็นคนถือคนสุดท้ายผมก็เลยเริ่มตามหาเเบบไม่คิดชีวิต
เพราะกุญเเจนั้นมันเปิดได้ทุกห้อง
ผมหาจนทั่วก็ไม่เจอเลยซักที่อยู่ดีๆก็มีคนเเก่อายุหกสิบปีมั้งมาบอกว่า
"พ่อหนุ่มหาไรอยู่"ชายเเก่ถาม
"อ้อกุญเเจบ้านหายอ่ะครับ"ผมตอบเเบบงงๆว่าใคร
"อ้ออยู่ที่นอนเเกอ่ะไปหาดูสิ"ชายเเก่ตอบเเล้วก็หัวเราะก่อนจะเข้าไปในโกดังเหมือนคนงาน
ผมก็ไปหาก็เจออย่างว่า ทีนี้ผมก็เดินไปหาชายเเก่จะบอกว่าวันนี้ปิด
ปรากฎว่าโกดังมันปิดอยู่ไม่มีใครเปิดผมเลยนึกว่าเเกนั้งอยู่หน้าบ้านพอไปถึงปุปปรากฎว่า
"ประตูยังไม่ได้เปิดเเม้เเต่บานเดี่ยว"
ผมก็ตกใจเอ้าตาย...เเละเเล้วเขาคือใครล่ะนิเท่านั่นเเหละไปหาพ่ออยู่กับพ่อจนเก้าโมงเลยทีเดี่ยว
ปล.เหตุเกิดเมื่อสามเดือนก่อนตอนเจ็ดโมงเช้า
ปล2.ลายเซ็นคุณpug1นี่ทำผมกลัวน่ะพิมพ์ไปดูไปกลัวไป

[Emo]

ลายเซ็น คุณ pug1



น่ากลัวกว่าเล่าเรื่องตั้งเยอะ

[Mikimar]

เรื่อง : เกินมา

เราไปทริปกับเพื่อนๆในสาขามา ที่รีสอร์ทแถวนครนายก ซึ่งเก่ามาก และเหมือนไม่ค่อยมีคนมาพัก (ตอนนั้นโมโหกันมาก เพราะคนที่หาสถานที่มันทำไว้ไม่ดี แล้วทำเปนไม่รู้ร้อนรู้หนาว) ไปกันหมดทั้งปี 1-4 หัองพักดันไม่พอ ตอนแรกเราจะได้ไปอยู่ห้องบนตึกกะเพื่อนอีก 7 คน พอขึ้นไปชั้น 3 ที่เปนห้องเรา...สายสิญจน์ระโยงหน้าห้องเลย แถมห้องกระจกข้างๆยังเปนห้องพักแล้วมีรูปใครไม่รู้ตั้งอยู่ บรื๋อออ โชคดีที่ห้องนั้นมันเล็กเกิน เรานอนกันได้ไม่หมด เค้าเลยเปลี่ยนห้องให้

ไปได้ห้องใหญ่อีกหน่อย เป็นบ้านพัก แต่มันอยู่หลังรีสอร์ท และแถวนั้นมืดตื๋อมาก!!! ด้วยความกลัวเราจึงรวมกันหลายกลุ่ม สรุปนอนห้องเดียว 17 คน! ทั้งบนพื้นบนเตียง เตียงใหญ่มี 2 เตียง ก้อนอนแนวขวางเตียงละ 4 คน ที่เหลือนอนที่พื้นเรียงๆกัน คืนแรกหลับไม่ลงเพราะกลัว 55 คืนที่ 2 เหนื่อยมาก เราหลับก่อนเลย แต่บางคนมันยังนั่งเล่นนั่งคุยกันอยู่หน้าห้อง ตอนดึกๆ เพื่อนเราคนนึงเข้าห้องมา จะเข้าห้องน้ำ ซึ่งเรานอนอยู่ใกล้ๆห้องน้ำ มันบอกว่ามันหันมามองแล้วมันเกิดสงสัย ก้อนับคนที่นอนอยู่ แล้วมันดันเห็นว่า บนเตียงที่แต่เดิมนอนแค่ 4 คน ตอนนี้มันมีคนที่ 5 เบียดอยู่ริมเตียง! ชุดสีขาว ไม่ได้ห่มผ้า ผมยาวปิดหน้า มันก้อนิ่งไป พยายามข่มใจแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ (นี่มันเจอแบบนี้บ่อย มันเลยนิ่งได้) พอออกมาอีกที มันหันกลับไปมองบนเตียง เหลือแค่ 4 คนเหมือนเดิม แต่ข้างๆเรากลับมีคนนอนเพิ่มอีกคนนึง ตอนแรกมันก้อนึกว่าเป็นเพื่อนที่นอนตรงนี้อยู่แล้วที่เพิ่งเข้ามานอน มันเลยออกไปนั่งเล่นข้างนอกต่อ แต่พอตอนเช้ามันเล่าให้ฟัง เพื่อนคนที่ต้องนอนคนนั้นกลับบอกว่า เมื่อคืนมันไปนอนอีกห้อง ไม่ได้นอนที่นี่! และคนที่เห็นมันก้อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เพื่อนคนนี้ผมสั้น แต่ที่มันเห็นน่ะ ผมยาว!

By : im_jung

มาแชร์กันได้ที่ : https://www.facebook.com/SpiritNarrative

[killrerb]

ผมอ่าหนังสือในห้องเงียบๆ ซักพักผมได้ยินเสียงเหมือนเสียงเปิดลิ้นชัก ผมก็หันไปมองที่ลิ้นชัก สิ่งที่ผมเห็นคือมีมือยื่นออกมา ผมตกใจมากผมแทบทำอะไรไม่ถูก แล้วที่ตกใจไปมากกว่านั้นคือมือที่บื่นออกมามันไม่มีนิ้ว

ซักพักมันก็โผล่ออกมาทั้งหมดตัว แล้วมันก็พูดว่า สวัสดีเราชื่อ "โดเรม่อน" นะยินดีที่ได้รู้จัก

ปล. เรื่องเก่าเล่าใหม่ เผื่อคนยังไม่เคยได้ยิน ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ

[armakusarecord]

รู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังตลอด เวลาที่อยู่แถวๆห้องนํ้าสาธารณะ

หน้าตาประมาณนี้ปะ

[Mikimar]

เรื่อง : ผีถ้วยแก้ว

หวัดดีจ่ะ ^^ เราชื่อแอน เราก๊มีประสบการที่จะเล่าไห้ฟัง เราเล่นมาหมดแล้ว ผีถ้วยแก้ว ผีเหรียญ ผีปากกา
ที่เราเล่นอ่ะ ผีเหรียญเข้าแล้วหลุด เข้ายากมาก! ไม่มีไรมาก ส่วนผีถ้วยแก้วน่ะ เล่นตอน ป.5 นะ (ตอนนี้เรา ม.4แล้ว) เล่นตอนกลางวันเวลา 12.00 เป๊ะ ไปเล่นที่ ห้องน้ำร้าง ข้าง ๆ หลัง ๆ โรงเรียนอ่ะ (แต่มันก๊อยยู่ไนตัว รร. อ่าแหละ) แล้วห้องน้ำนั้นประวัติ คือ มีภารโรง..ที่นั่นและไค อีกคน...ก๊ไม่รุ TT' เราเล่นกัน 6 คน มีธูป ข้าวสาร น้ำ ขนมพร้อม แล้วเพื่อนเราที่เป็นลูกสับปะเหร่อคนนึงอ่ะ ก๊ท่องคาถาแล้วพูดว่า "ขอเชิญดวงวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ ณ บริเวณนี้ เข้ามาในแก้วด้วยค่ะ" แล้วพวกเราก๊ท่อง ดิน น้ำ ลม ไฟ อ่ะ ท่องคนละคำนะ (ก๊ไม่รุว่าจะท่องทำไม ?) พอสักพัก กีเข้าค่ะ แรก ๆ เราก๊ไม่เชื่อ ก๊แข่งกัน ไคขยับสันดา_หม_ ประมานนั้น แต่ก๊ไม่มีไคขยับนะ แล้วพวกเราก๊ถาม ๆ แต่เราจำไม่ได้แล้ว จำได้แต่ว่า พอสักพัก เพื่อนเราคนนึงปล่อยแก้วแล้ววิ่ง แต่พวกเราไม่วิ่งนะ เพราะว่าแก้วยังคว่ำ เราเลยแตะแก้วกันต่อไป แล้วก๊มีเพื่อนเราคนนึงทักขึ้นมา ว่า "เฮ๊ย ! นิพวกเราเล่นกันกี่คนวะ?" พวกเราก๊นับ ถ้านับก๊จาก 6 ก๊เหลือ 5 นะ เพระมันวิ่งไปคนนึงแล้ว แต่นับแล้วได้ 7 ค่ะ !! ช็อกมาก วิ่งกันป่าลาบเลย แล้วพวกเราก๊วิ่งไปที่ห้องกัน แต่พอสักพักเพื่อนเรา 2 คน วิ่งลงมาข้างล่างมาที่ อ่างล้างหน้า แล้วมันก๊อาเจียนออกมาที้ง 2 คนเลย แล้วมีอาการเพ้อว่า มีคนเดินบนหลังคาเต็มเลย สติเลื่อนลอย ไม่รุสึกตัวด้วย บอกว่า เด็กนั่งเล่นกันเต็มหลังคาห้องสมุดเลยไรงี้ แล้วไอเพื่อนที่มันวิ่งคนแรกอ่ะก๊มาบอกว่า ตอนที่มันนั่งเล่นอยู่อ่ะ มีคนมากดไหล่มัน เค้าใส่เสื้อสีแดงสด เล็บยาวสีแดง กดมันได้เจ็บและลึกมาก มันเลยวิ่ง พอสักพัก พวกเราก๊พาเพื่อนไปหา คุณครูอ่ะ แล้วเพื่อนเราที่เหม่อลอย 2 คนอ่ะ คนนึงก๊พูดขึ้นมาว่า เห็นลุง ลุง ลุง! ที่หน้าห้องน้ำ คุณครูก๊ถามว่า ที่หลังค่อม ๆ หัวโล้น ๆ มั้ย เพื่อนเราบอกว่าใช่ แค่นั้นแหละ ! พวกเรากะครูงี้เงียบกันหมด เพื่อนเราทุกคนที่เล่นอ่ะ ร้องกันหมดเลย เพราะมันกลัว แล้วคุนครูก๊มาพูดเหมือน ลุงเค๊ามีจิง ๆ อีก ข่าวการเล่นของพวกเราดังมากๆ เลยล่ะ แล้วเย็นวันนั้นเราเป็นคนกลับบ้านคนสุดท้ายนะ พี่เรามารับช้ามาก เราก๊เอาแก้วที่เราเล่น ผีถ้วยแก้วอ่ะ (ยังไม่ทิ้งน่ะ พอดีว่า ของน้า) ตั้งไว้กลางโต๊ะ ! หน้าห้อง วิชาการ กลางโต๊ะนะ กลางโต๊ะ!! (มันเป็นแก้วยาดอง เล็ก ๆ อ่ะ)พอเราตั้งแก้วเส็ดเราก๊นั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ ช่ายป่ะ เราอยู่คนเดียวด้วย แล้วเราก๊หันไป พอเราหันกลับมา แก้วก๊หล่น เพล้ง ! แล้วมาบาดนิ้วมือเราอ่ะ เรางี้อึ้ง มาก ก ๆ TT กัวมากด้วย ไม่รุจะทำยังไง แล้ว แล้วพี่เราก๊มานรับ พอเรากลับบ้านเพื่อนเราก๊โทหา แล้วบอกว่า มะกี้มันกำลังกินน้ำอยู่ดี ๆ แล้วขวดยาที่อยู่กลางตู้เย็นอ่ะ หล่นลงมาที่พื้นมันงี้ร้องเลย แล้วก๊รู้สึกแปลก ๆ มันเลยขอแม่มานานบ้านเรา แร้วตั้งแต่มันมานอนบ้านเรานะ ก๊ไม่มีไรเกิดขึ้นอีก
จบแล้ว

By : ann

มาแชร์กันได้ที่ : https://www.facebook.com/SpiritNarrative

[aminookey]

เรื่อง:ไอ้เสื้อลาย
ตอนนั้นผมพึ่งจบ ม.หก ใหม่ๆ เป็นช่วงปิดเทอม พวกพี่ๆผมเขาจะมาเล่นอยู่ที่บ้านพ่อผม ก็จะมีพี่ตั้ม พี่เอ็ก พี่ต้อม แล้วก็ผม สถานที่ก็อยู่บ้านนอกพอสมควร(ไกลจากตัวเมืองประมาณ 15 กิโลเมตร) ตอนนั้นเวลาประมาณตีสอง พวกพี่ก็พากันดื่มเบียร์ ส่วนผมก็จิบน้ำอัดลม ดื่มกันจนถึงเวลาประมาณตีสามครึ่ง เบียร์หมด พี่ตั้มซึ่งพี่ใหญ่จึงอาสา แต่พี่ตั้มแกเริ่มเดินไม่ตรง ผมก็เลยอาสาไปแทน ซึ่งร้านขายของก็ไกลพอสมควร ขับรถไปก็ประมาณ 8 กิโลเมตร ผมก็จับมอไซได้ก็บไป ขับมาได้ประมาณ 5 กิโลเมตร เจอผู้ชายใส่เสื้อลายลักษณะเป็นเสื้อยืดแต่แขนเสื้อขาดไปข้างหนึ่ง สวมกางเกงยีนสีดำยืนนิ่งตรงข้างทาง ผมก็ขับผ่านไปโดยไม่สนใจ พอขับมาได้ซัก 2 กิโลเมตร เจออีกครับ เจอผู้ชายใส่เสื้อลายลักษณะเป็นเสื้อยืดแต่แขนเสื้อขาดไปข้างหนึ่ง สวมกางเกงยีนสีดำยืนนิ่งตรงข้างทาง(เดจาวูหรอฟ่ะ) จนถึงร้านขายของซื้อของจนเสร็จ จับมอไซได้สตาร์ดรถขับออกไป แต่ไม่รู้ยังไงผมเหลือบมองที่กระจกหลังเจอไอ้เสื้อลายคนเดิมเลยแขนเสื้อขาดผมจำได้ แต่คราวนี้พิเศษหน่อยมันไม่มีหัว เพราะไฟที่ร้านขายของส่องทะลุตรงคอเลย ไฟไม่ได้จ้านะครับ เป็นแค่หลอดนีออนสีเขียว ผมรีบบิดเลย พอขับไปได้ซักประมาณ 3 กิโลเมตร เจอไอ้เสื้อลายคนเดิมครับ มันยืนนิ่งอยู่ตรงข้างทาง ผมแน่ใจว่าคนเดียวกันเพราะแขนเสื้อขาดและแน่นอนคราวนี้ชัดๆส่องไฟไปหามัน..มัน..มัน..ไม่มีหัว เลยบิดแซงมันไปพร้อมกับเหลือบไปดูกระจกหลังว่ามันจะตามมามั้ย แต่เปล่าเลย มันหายไปซะเฉยๆ แล้วผมจึงหันหน้ากลับ แล้วก็เจออีกรอบครับ แต่คราวนี้มันเป็นก้อนรีๆกลมๆรูปประมาณไข่ ถ้าเป็นไข่คงไข่นกยักษ์กลิ้งกระดอนผ่านหน้าผมเข้าไปในพงหญ้า รถผมเกือบเสียหลักล้มดีนะดึงแฮนกลับมาได้ แล้วผมก็กลับบ้านโดยปลอดภัย พร้อมกับความกลัวและเบียร์ลีโออีกสี่ขวด น้ำแข็งอีก 10 บาท

[SixxTheRipper]

ไปเจอมาครับ อันนี้สนุกนะ เล่าเรื่องออกมาฮาดี

น้ำมันพราย

ช่วงนี้ลองสำรวจดูวัด หรือโรงพยาบาลใกล้ๆบ้าน ว่ามีผีตายท้องกลมบ้างหรือเปล่า

ท้องแฟบๆ อย่าไปสนใจ เมื่อได้เป้าหมายที่ต้องการแล้ว เตรียมอุปกรณ์


เทียนไข 1 เล่ม ถ้าโลภมากก็อนุญาตเพิ่มเป็น 2 เล่ม
ไฟแช็ค 1 อัน ไม่ควรใช้ไม้ขีดไฟ เพราะเวลาผีมา ลมมักจะแรง
แล้วมือเราก็อาจจะสั่นด้วย


ถ้วยสำหรับใส่น้ำมัน กี่ใบแล้วแต่จำนวนเทียน
ชวน เพื่อนไปด้วย 1 คน เผื่อผีไม่ยอมจะได้ช่วยกันขู่ เพื่อนสายตาสั้นไม่ต้องชวนไป เดี๋ยวมาลนผิดที่ มาลนไฟที่คางเรา จะหมางใจกันเปล่าๆ เพื่อนที่วิ่งช้าๆ เป็นคนที่เราควรจะชวนไปด้วยเป็นอย่างยิ่ง
อย่าลืมแขวนพระ ไม้กางเขน กระเทียม กระบี่ และอื่นๆ ที่ผีไทย และผีนานาชาติกลัวไปด้วย เนื่องจากเราไม่รู้ว่าผีนับถือศาสนาใด
ก่อน ลงมือ ดูฤกษ์ดูยามให้ดี ผีจะได้ไม่หลอก เช็คดูกับกรมอุตุฯด้วยว่าต้องไม่มีฝน ถ้ามีฝนโดยเฉพาะฝนตกหนัก ควรไปยืนตากฝนร้องเพลงเศร้าๆหน้าบ้านคนที่เรารักมากกว่า อาจจะได้คะแนนเห็นใจ

เมื่อได้ฤกษ์งามยามดีแล้ว อย่าลืมตรวจสอบว่า มีการสวดศพกี่วัน ไม่ใช่พระกำลังกุสลาธรรมาอยู่ แล้วเราไปงัดโลงเหยงๆ เราอาจจะเป็นศพไปด้วย

ก่อนจะออกจากบ้าน ทดสอบลมหายใจก่อน โดยวิธีอุดจมูก แล้วหายใจทีละข้าง ข้างไหนหายใจสะดวก ให้ก้าวท้าวข้างนั้นก่อน ถ้าสะดวกทั้งสองข้าง ก็ก้าวเท้าทั้งสองข้างพร้อมกัน แต่ถ้าไม่สะดวกทั้งสองข้าง ควรไปหาหมอได้แล้ว

ระหว่างที่ก้าวเท้า ถ้ามีเสียงจิ้งจกทัก ให้หยุดทันที... มองหาจิ้งจก ทักทายตอบตามมารยาท แล้วค่อยก้าวต่อไป

พอ มาถึงวัด ตรงไปที่ป่าช้าทันที ไม่ควรแวะหาเจ้าอาวาส หรือหลวงพี่องค์ใด เพราะงานนี้ไม่จำเป็นต้องครบพระรัตนตรัย มีเพียงพระพุทธที่คล้องคออยู่ ก็พอแล้ว ถึงบริเวณป่าช้า หาเป้าหมายที่ต้องการ โดยตรวจชื่อดูตามโกดังเก็บศพ ถ้าเป้าหมายชื่อ “นาค” ควรกลับไปตั้งหลักที่บ้าน แล้วหาเป้าหมายใหม่ดีกว่า ไม่น่าเสี่ยง แม้จะไม่ได้อยู่พระโขนงก็ตาม

เมื่อเจอเป้าหมายที่ต้องการแล้ว เอาโลงออกจากช่องเก็บศพ เอาศพออกจากโลง ตามแต่วิธีของแต่ละคน อันนี้แล้วแต่ความกล้า ว่าจะอยู่ในระดับใด ถึงตอนนี้ หมาจะเริ่มหอน ลมจะพัดแรง มือซ้ายถือเทียนไขที่เตรียมมา มือขวาจับเพื่อนไว้แน่นๆ กันเพื่อนหนี

(ถ้าถนัดซ้าย ก็ใช้มือขวาถือเทียนไข มือซ้ายจับเพื่อน จะมั่นคงกว่า)

ให้เพื่อนจุดไฟแช็ค พร้อมเอามือป้องลมกันไฟดับ

(สังเกตว่า มือเพื่อนจะไม่ว่างทั้งสองข้าง เผื่อกรณีฉุกเฉิน เราจะเผ่นได้โดยสะดวก)

พอ เทียนไขติดไฟดีแล้ว เอาไปลนที่ใต้คางของผี เสียงจะดังฉี่ๆ คล้ายทอดปลา ถ้ารู้สึกหิว ให้ออกไปซื้อของกินได้ที่ร้านเซเว่นฯ หน้าวัด แล้วค่อยกลับมาใหม่ ช่วงนี้ยังไม่ต้องทำอะไร รอจนศพลุกขึ้นนั่ง ให้เพื่อนหยิบภาชนะมารองที่ใต้คางของผี อย่าลืมย้ำให้เพื่อนถือภาชนะด้วยมือทั้งสองข้าง (มือขวาเรายังจับเพื่อนไว้แน่นเช่นเดิม) น้ำมันพรายจะหยดลงภาชนะ ผีจะเฮี้ยนหรือไม่เฮี้ยน ดูได้ตอนนี้

ถ้าผีส่งเสียง โอย..โอย เราควรจับเพื่อนให้แน่นยิ่งขึ้น

แต่ถ้าเพื่อนร้อง โอย..โอย แสดงว่าเราจับเพื่อนแน่นเกินไปแล้ว

ผีบางตนที่เฮี้ยนมากๆ อาจจะมีการหักคอให้หวาดเสียว พอผีเอื้อมมือมาปุ๊บ เราจะรู้ได้ทันทีว่าพระเราศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ ถ้าพระดี ผีจะแหกปากร้องร้องลั่น ด้วยความกลัว ถ้าพระเก๊ เราก็จะแหกปากร้องด้วยความเจ็บแทน ตอนนี้เครื่องรางของขลังต่างๆ ที่เตรียมมา ให้ลืมไปก่อน แนะนำให้ใช้เท้าข้างใดข้างหนึ่ง ยันแรงๆ (หรือที่เรียกว่าถีบ)

ไปที่ยอดอกของผีหลายๆครั้ง จนกว่าผีจะปล่อยเรา



พอน้ำมันเต็มภาชนะ เอาเทียนออกจากคางผีช้าๆ อย่าเพิ่งดับไฟ เพราะช่วงนี้ผีอาจตุกติก มีลูกเล่น ให้เรากระดิกเท้าเบาๆเตือน ผีก็จะลงนอนแต่โดยดี เอาผีใส่โลง เอาโลงใส่ช่องเก็บศพ เก็บข้าวเก็บของกลับบ้าน เป็นอันเสร็จพิธี พอถึงตอนนี้ ลมจะสงบ ไก่จะเริ่มขันพอดีตามสูตร

ก่อนจะนำไปใช้งาน อย่าลืมสังเกตสีของน้ำมันก่อน ถ้าเป็นสีแดง ออกเทน 91 เหมาะสำหรับชายรุ่นใหม่ (New Generation) ผู้สดใส ร่าเริง มองโลกในแง่ดี ส่วนน้ำมันสีเหลืองอำพัน ออกเทน 95 เหมาะสำหรับผู้ชายรอบจัด เจ้าชู้ แต่ถ้าเป็นสีเหลืองคล้ำๆ ละก็ เหมาะสำหรับชายมาดแมน ผู้ใช้แรงงานเป็นอย่างมาก ใช้ไม่ตรงกับที่ระบุก็ได้ แต่คุณภาพอาจจะลดลง

วิธี ใช้ เมื่อเจอคนที่เราหมายปอง รีบเทน้ำมันพรายใส่นิ้วชี้ ไม่ควรใช้นิ้วกลาง เนื่องจากน่าเกลียดมาก เวลาเราชูนิ้วกลางโร่เข้าไปหาเหยื่อ ปริมาณน้ำมันพราย ก็แล้วแต่เราจะเอาขั้นไหน ถ้าหยดสองหยด ก็ “ลืมตัว มัวเมาเฝ้าพิศวาส” แต่ถ้าจะเอาถึงขั้น “หลงรูปจูบกระดาษที่วาดไว้” ละก็ ใช้วิธีสาดเอาเลยดีกว่า

น้ำมันพรายจะต้องป้ายให้โดนผิวหนังเหยื่อ ดังนั้น เราจะต้องเล็งให้แม่น ตรงข้อศอก ดีที่สุด เพราะตรงนั้นป้ายง่าย ไม่หวาดเสียว แต่ถ้าเหยื่อใส่เสื้อแขนยาว ก็เปลี่ยนมาเล็งที่หลังมือแทน ถ้าเหยื่อใส่ถุงมือ ก็เปลี่ยนมาที่แก้ม ถ้าเหยื่อยังใส่หน้ากากอีก ก็เลิกสนใจเถอะ หมอนั่นมัน บ้าแน่ๆ

ป้ายแล้ว อย่าลืมให้เบอร์โทร หรือ อีเมลแอดเดรส ด้วย เสร็จแล้วกลับมานอนยิ้มหวาน รอโทรศัพท์ที่บ้านได้ ไม่เกินสามวันเจ็ดวัน... เหงือกแห้ง

[tiktee37]

บ๊ะ ว่างๆจะเข้ามาอ่าน

[Mikimar]

เรื่อง : ห้องโย

เราก็เด็กวงโยฯ นะ แต่ไม่เคยเจออ่ะ แต่เพื่อนเราเคยนอนที่ห้องวงโยฯ ตอนกลางวันเนี่ยแหละ แล้วแบบว่าอยู่ๆก้อได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมา คือ มันอยู่คนเดียว !! มันหันไปมองว่าใครก็เห็นเป็นผู้ชายวันกลางคน หน้าตาไม่คุ้น แต่พอมันจะลุกมันลุกไม่ขึ้น ผู้ชายคนนั้นก็ยังเดินไปเดินมา แล้วก็มาหยุดตรงหน้ามัน ไรงี้ มันก็ขยับไม่ได้ เลยหลับตา สวดนะโมตัสสะ ..ฯ ว่าไป .. พอไปเปิดอัลบัมรูปเก่าๆดู ปรากฎว่าคนที่มันเห็น หน้าเหมือนกันกับอาจารย์ที่เคยคุมวงโยฯ ที่เสียไปแล้ว พอรู้งี้ มันแทบร้องไห้เลย ย ย !! (เพื่อนผู้หญิงเจอ)

เพื่อนผู้ชายก็เจอ >> แบบว่าห้องวงโยฯจะกั้นส่วนห้องซ้อมกับห้องเก็บเครื่องดนตรี เพื่อนเรามันเป็นคนเปิดห้องตอนเช้ามันก็เลยต้องมาเช้ากว่าทุกคน มันเปิดห้องมาปุ๊ป เดินเข้าไปห้องเก็บเครื่งอด้านกลัง ถึงกับช็อคเพราะเจอผู้ชายคนนนึงหันหลังให้ ..สักพัก .หันหน้ามา ใช่เลยย !! คนๆเดียวกันแน่ๆ แล้วพอวันต่อมา อาจารย์ที่คุมวงปัจจุบัน ฝันว่า อาจารย์คนนั้นมาหาที่บ้านไรงี้ อาทิตย์นั้นเรารีบทำบุญห้องวงโยฯครั้งใหย่เลยล่ะคะ ทั้งทำความสะอาดห้องแบบยกครัวกันเลยทีเดียว ทั้งนิมนต์พระทำบุญ ใส่บาตรกันครบวงเลยค่ะ พูดแล้วก็ขนลุกค่ะ ปล.เรานอนห้องวงโยฯบ่อยค่ะ แต่ไม่เคยจะเจอกับเค้าซักที (อย่าเจอแหละค่ะดีแล้ว ว) บรื๊ยยย ยยย

By : flute in c major

[Mikimar]

เรื่อง : ต้นโพธิ์หน้าหอประชุม

สวัสดีครับ พี่ลาเต้ และเพื่อนๆ เรื่องลี้ลับวันนี้ผมมีประสบการณ์ขนหัวลุกมาเล่าให้ฟังกันครับ ผมชื่ออ่องครับเรียนอยู่ทางภาคเหนือ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนขนาดกลางที่มีชื่อเสียงทางด้านกีฬาครับ ก่อนอื่นผมขอออกตัวเลยนะครับว่าเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีๆ สางๆ ผมมองว่ามันเป็นเรื่องที่งมงาย และไร้สาระมากแต่มาพอเจอกับตัวเองจังๆ ถึงกับช็อกไปหลายวันเลย

เรื่องมันเกิดเมื่อปีที่แล้วตอน ม.5 เนื่องจากโรงเรียนจะมีกีฬาสีซึ่งผมเป็นคณะกรรมการโรงเรียน และคณะกรรมการสีเลยต้องอยู่เย็นเกือบทุกวันแต่ก่อนวันกีฬาสองวันพวกผมอยู่ กันจนค่ำสักประมาณทุ่มครึ่งพี่ประธานสีใช้ผมกับเพื่อนไปเอาธงของสีเรามาติด แล้วจะได้กลับบ้าน ธงสีอยู่ในห้องเก็บของหลังหอประชุมครับ ซึ่งก่อนจะถึงนั้นเราต้องเดินผ่านต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ที่นักเรียนในโรงเรียนชอบ มากราบไหว้ขอให้สอบได้เกรดดีๆรอบๆ ต้นโพธิ์จึงเต็มไปด้วยธูปแดงปักเต็มไปหมดผมเองก็ไม่ได้รู้ประวัติต้นโพธิ์ นี้มากนัก รู้แต่ว่ามันอยู่ก่อนโรงเรียนนี้จะสร้างและรุ่นพี่เค้าลือว่ามันเฮี้ยนเท่า นั้น

ตอนเดินก่อนจะถึงต้นโพธิ์เพื่อนผมที่มาด้วยกันซึ่งเป็นคนนิสัยห่ามๆ เกรียนๆ มันก็พูดขึ้นว่า "ไอ้อ่องเอ็งเชื่อเรื่องผีหรือเปล่า" พร้อมกับเอาเท้าชี้ไปที่ต้นโพธิ์ตอนนั้นผมตกใจนิดหนึ่ง ไม่ใช่เพราะผมกลัว แต่พอเห็นเพื่อนทำท่าหลบหลู่จู่ๆ ผมก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา "เฮ้ย ถึงเอ็งไม่เชื่อแต่อย่าเอาขาชี้ซิว่ะมันไม่ดี" ผมเตะขามันทีหนึ่งแล้วเดินเลยมันไปที่ห้องเก็บของ ตอนแรกผมว่าผมเห็นมันเดินตามหลังผมมาติดๆ แต่พอผมหาธงสีเจอ หันกลับไปก็ไม่เห็นมันแล้วผมคิดว่ามันคงจะโกรธที่ผมเตะมันเลยกลับไปก่อน ผมโทรเข้าเครื่องมันกะจะขอโทษแต่เสียงโทรศัพท์กลับดังตรงบริเวนต้นโพธิ์!!

ผมรีบวิ่งไปดูแต่ก็ไม่เจอทั้งเพื่อนผมและโทรศัพท์ ได้ยินแต่เสียงเท่านั้น ตอนนั้นผมยอมรับว่ารู้สึกกลัวมาก บริเวนต้นโพธิ์มันดูมืดๆ ทะมึนๆ มีแค่แสงไฟจากหอประชุมเท่านั้น ผมรีบโทรหารุ่นพี่ว่าให้มาดูหน่อยเพื่อนผมหาย พูดได้แค่นั้น จู่ๆ ผมรู้สึกเหมือนมีคนเดินลากขาลงส้นหนักๆ อยู่ข้างหลังผมรีบหันไปดูแต่ก็ไม่มีใคร แล้วเสียงโทรศัพท์เพื่อนผมมันก็ดังขึ้นอีกคราวนี้ผมไม่ได้โทรนะ แต่เสียงมันชัดมากผมมองตามเสียงขึ้นไปก็เจอเพื่อนผมมันนั่งห้อยขาอยู่บนต้น โพธิ์หน้าตามันดูเหม่อลอย ผมช็อกมากทั้งตัวสั่นไปหมดจะวิ่งก็ไม่ได้ เป็นห่วงเพื่อนแต่จริงๆ คือผมก้าวขาไม่ออกในใจภาวนาขอให้รุ่นพี่มาเร็วๆ

ตอนนั้นจู่ๆ ก็มีมือมาจับไหล่ ผมโคตรดีใจนึกว่ารุ่นพี่มาแล้วพอหันไปถึงกับแหกปากลั่นเลยน้ำตางี้ไหลออกมา เมื่อไรไม่รู้ เพราะไอ้ที่มาจับไหล่ผมไม่ใช่รุ่นพี่ แต่เป็นผู้หญิงแต่งงิ้ว ไม่ผิดครับนางงิ้วมายืนเต้นงิ้วข้างหลังผม และมือข้างหนึ่งของเขาเกาะไหล่ผมอยู่ ผมคลั่งเลยครับ ทั้งมือทั้งขาเตะรวนกันไปหมด ปากก็สวดมนต์ไปเรื่อยๆ ถูกมั้งผิดมั้ง สักพักเหมือนตัวเองจะหลุดจากการเกาะของเค้าผมวิ่งเลยครับวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ถ้าใครเคยโดนหมาไล่คงรู้ใช่ไหมว่าวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเป็นยังไง

พอวิ่งเกือบจะพ้นหอประชุมจู่ๆ ขาซ้ายผมก็รู้สึกหนักมากๆ ผมรีบหันไปดูภาพที่ผมเห็นในตอนนั้นมันทำให้สติผมขาด ผู้หญิงแต่งงิ้วที่เมื่อกี้เกาะไหล่ผมอยู่ตอนนี้นอนราบกับพื้น แต่มือจับขาผมแสดงว่าผมวิ่งลากผู้หญิงคนนี้มาเหรอ ? แล้วผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลยมารู้ตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ผมมารู้ทีหลังว่าต้นโพธิ์ต้นนั้นเป็นที่ฝังศพของชาวจีนที่เป็นเจ้าของที่ ซึ่งเขาบริจาคที่ดินให้สร้างโรงเรียน ส่วนเพื่อนผมรุ่นพี่ไปเจอมันนอนอยู่ใต้ต้นโพธิ์ตื่นมาพูดจาไม่รู้เรื่องช็อก ไปหลายวันต้องทำพิธีขอขมา ทำพิธีเรียกขวัญ นี่เป็นประสบการณ์สยองที่ผมไม่มีวันลืม และเข็ดไปทั้งชีวิตครับ

By : feng-tofu

ไปอ่านต่อได้ที่ https://www.facebook.com/SpiritNarrative ^^

[Homies]

ได้เพิ่มล่ะ พึ่งเกิดเมื่อวาน
เรื่องเสียงใคร
เมื่อวานตอนดึกผมโทรหาคนๆหนึ่งจะถามเรื่องงานผมก็คุยอยู่เเถวๆเจ้าที่นี้เเหละ คุยไปคุยมาก็หลอนไปเองหรือยังไงไม่รู้น่ะครับมีคนพูดเเทรกว่า"บอกเพื่อนนอนได้เเล้ว"
ไอ้เราก็ตกใจรีบวางสายนึกว่าฝั่งนู้นด่ากันพอผ่านไปสัก20นาทีโทรกลับไปถามว่ามีใครว่าหรือเขาตอบว่า"ไม่กูอยู่คนเดี่ยว"
งานนี้มีเฮครับใครพูดเเทรกถ้างั้นพอวางสายปุปผมวิ้งเลย
ปล.เจอมากับหูไม่ฝาดเเน่ๆ

[Mikimar]

เรื่อง : เพื่อนเดิน

พี่เรากับเพื่อนไปทำงานที่มหาวิทยาลัย
แล้วทีนี้บ้านของเพื่อนพี่เราอ่ะ
อยู่ติดกับด้านหลังของโรงพยาบาล
แล้วทีนี้บ้านเราก็อยู่แถวๆบ้านเพื่อนพี่
พี่ก็เลยประมาณว่าเกรงใจ เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่ค่อยสบาย
จะให้ขับรถไปส่งก็กลัวจะไม่ปลอดภัย ก็เลยจะเดินกลับบ้านเอง
เพราะไม่ไกลมาก ไฟถนนก็พอมีแบบสลัวๆ
รถก็มีบ้างที่ผ่านตามถนน พี่เราก็เลยไม่กลัวเท่าไหร่
พอแยกย้ายเสร็จเพื่อนพี่เราก็ยืนดูอยู่หน้าบ้าน
จะได้รู้ว่าถึงปลอดภัยรึเปล่า พอเดินไปได้ซักพัก
พี่เราบอกว่าก็มีผู้ชายคนนึงเดินตามมาแบบว่าเดินข้างๆ
มาทำเป็นพูดแซวๆว่าบ้านอยู่ไหน มาทำอะไรดึกๆดื่นๆ
พี่เราก็พูดด้วยแล้วก็รีบเดินไปด้วยเพราะกลัวจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้น
แต่ระหว่างเดินคุยกันพี่เราก็สงสัยว่า ทำไมผู้ชายที่คุยด้วยเดินไม่ติดดินอ่ะ
ดูแบบเดินลอยๆไงไม่รู้ แต่พี่เราก็คิดว่าคงตาฝาดเพราะตอนนั้นก็ง่วงๆอยู่
แต่พอถึงบ้าน ผู้ชายคนนั้นก็ถามว่าถึงแล้วเหรอ
พี่เราก็บอกว่าถึงแล้ว พอจะหันไปขอบคุณ แต่พอหันไปแค่นั้นแหละ
พี่เราไม่เห็นใครเลยซักคน พี่เราเกือบเป็นลม แต่ก็รวบรวมสติเข้าบ้านได้
พอเช้ามาเพื่อนพี่เราก็โทรมาถามว่า เมื่อวานทำไมพูดคนเดียว
เป็นไรมากเปล่า พี่เราก็เลยเล่าเรื่องให้เพื่อนฟัง
เพื่อนพี่เราตกใจมากเกือบเป็นลมเลยทีเดียว

By : ......

ไปอ่านต่อได้ที่ https://www.facebook.com/SpiritNarrative ^^

[aminookey]

เรื่อง:ไอ้เสื้อลาย
ตอนนั้นผมพึ่งจบ ม.หก ใหม่ๆ เป็นช่วงปิดเทอม พวกพี่ๆผมเขาจะมาเล่นอยู่ที่บ้านพ่อผม ก็จะมีพี่ตั้ม พี่เอ็ก พี่ต้อม แล้วก็ผม สถานที่ก็อยู่บ้านนอกพอสมควร(ไกลจากตัวเมืองประมาณ 15 กิโลเมตร) ตอนนั้นเวลาประมาณตีสอง พวกพี่ก็พากันดื่มเบียร์ ส่วนผมก็จิบน้ำอัดลม ดื่มกันจนถึงเวลาประมาณตีสามครึ่ง เบียร์หมด พี่ตั้มซึ่งพี่ใหญ่จึงอาสา แต่พี่ตั้มแกเริ่มเดินไม่ตรง ผมก็เลยอาสาไปแทน ซึ่งร้านขายของก็ไกลพอสมควร ขับรถไปก็ประมาณ 8 กิโลเมตร ผมก็จับมอไซได้ก็บไป ขับมาได้ประมาณ 5 กิโลเมตร เจอผู้ชายใส่เสื้อลายลักษณะเป็นเสื้อยืดแต่แขนเสื้อขาดไปข้างหนึ่ง สวมกางเกงยีนสีดำยืนนิ่งตรงข้างทาง ผมก็ขับผ่านไปโดยไม่สนใจ พอขับมาได้ซัก 2 กิโลเมตร เจออีกครับ เจอผู้ชายใส่เสื้อลายลักษณะเป็นเสื้อยืดแต่แขนเสื้อขาดไปข้างหนึ่ง สวมกางเกงยีนสีดำยืนนิ่งตรงข้างทาง(เดจาวูหรอฟ่ะ) จนถึงร้านขายของซื้อของจนเสร็จ จับมอไซได้สตาร์ดรถขับออกไป แต่ไม่รู้ยังไงผมเหลือบมองที่กระจกหลังเจอไอ้เสื้อลายคนเดิมเลยแขนเสื้อขาดผมจำได้ แต่คราวนี้พิเศษหน่อยมันไม่มีหัว เพราะไฟที่ร้านขายของส่องทะลุตรงคอเลย ไฟไม่ได้จ้านะครับ เป็นแค่หลอดนีออนสีเขียว ผมรีบบิดเลย พอขับไปได้ซักประมาณ 3 กิโลเมตร เจอไอ้เสื้อลายคนเดิมครับ มันยืนนิ่งอยู่ตรงข้างทาง ผมแน่ใจว่าคนเดียวกันเพราะแขนเสื้อขาดและแน่นอนคราวนี้ชัดๆส่องไฟไปหามัน..มัน..มัน..ไม่มีหัว เลยบิดแซงมันไปพร้อมกับเหลือบไปดูกระจกหลังว่ามันจะตามมามั้ย แต่เปล่าเลย มันหายไปซะเฉยๆ แล้วผมจึงหันหน้ากลับ แล้วก็เจออีกรอบครับ แต่คราวนี้มันเป็นก้อนรีๆกลมๆรูปประมาณไข่ ถ้าเป็นไข่คงไข่นกยักษ์กลิ้งกระดอนผ่านหน้าผมเข้าไปในพงหญ้า รถผมเกือบเสียหลักล้มดีนะดึงแฮนกลับมาได้ แล้วผมก็กลับบ้านโดยปลอดภัย พร้อมกับความกลัวและเบียร์ลีโออีกสี่ขวด น้ำแข็งอีก 10 บาท

เพิ่มเติมครับ บรรยากาศสองข้างทางจะเป็นทุ่งนาตลอดทาง ไม่มีไฟเลยซักดอก กว่าจะเจอไฟก็บ้านพ่อผม กับร้านค้า แล้วแถวนั้นคนที่มาทำนาเค้าจะกลับดึกสุดคือ 2 ทุ่ม แล้วไม่ได้เจอแค่ผมคนเดียวครับ ชาวบ้านเจอบ่อยมาก โดยเฉพาะพวกชอบไปขโมยข้าว พวกไปกินเหล้าพึ่งกลับ เขาว่าถ้าจะไปนอนนาต้องจุดธุปเทียนบอกกล่าวด้วย แล้วคนที่ตายชาวบ้านเชื่อว่าตายมาประมาณ 5 ปีที่แล้ว(นับจากปี 2556 ผมเจอเหตุการนี้ 2554) ส่วนคนที่ตายชาวบ้านคาดการว่า คงกลับการดูหมอลำในอีกหมู่บ้านหนึ่ง แล้วกำลังจะกลับบ้านตัวเองซึ่งอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง แต่ดันเจอคู่อริกลางทางฟันคอขาด

[Mikimar]

^
^
ถ้าเรียงลำดับเหตุการณ์ดีๆนี่น่ากลัวขึ้นเยอะเรยนะ ^^

[Mikimar]

เรื่อง : เล่นผิดที่

เรื่องห้องสมุดนี่ โรงเรียนเราก้อสุดๆเหมือนกัน เจอมากับตัว ช็อคมาก
ร.ร.เราอยู่ชลบุรีอ่ะ ก้อห้องสมุดเราจะมีสองฝั่ง มีฝั่งที่เป็นห้องแอร์สะอาดๆ โปร่งๆ
กับอีกฝั่งนึงที่มีแต่ตู้หนังสือ ชั้นหนังสือเยอะแยะไปหมด เงียบมาก แล้วเรื่องมันก้อเกิดที่นี่แหละ
ตอนนั่นตอนเย็นอ่ะ ฝนมันตก แต่ไม่ได้ตกแรงมากหรอก เรากับเพื่อนเราประมาณ 5คนอ่ะ
ก้อไปหลบฝนกันอยู่ในห้องสมุด บางคนก้ออ่านหนังสือ บางคนก้อทำการบ้าน
แต่เรากับนาวเล่นวิ่งไล่แปะกันอยู่สองคน ตอนแรกก็วิ่งกันอยู่แถวๆที่เพื่อนๆนั่งกันอยู่
แต่พอเล่นไปเล่นมาก้อเริ่มมันส์ เลยวิ่งกันไกลขึ้นๆ เราวิ่งนำเข้าไปในห้องอีกฝั่งนึงซึ่งตอนนี้ปิดไฟเกือบหมดแล้ว แต่ตอนนั้นฉันไม่คิดกลัวอะไรเลย(ตอนนั้นไม่ค่อยเชื่อเรื่องผี) นาวมันหยุดวิ่ง ไม่ยอมตามเราเข้ามา มันบอกว่าห้องนั่นมีประวัติเยอะนะ เราก้อมีหรือจะกลัว รีบท้ามันให้เข้ามาหาเราให้เจอ ตอนนั้นเราคิดจะวิ่งไปหาที่ซ้อนเพราะคิดว่ายังไงนาวมันต้องตามมา เราวิ่งเข้าไปหลบหลังชั้นหนังสือเกือบท้ายห้อง แล้วเอาหนังสือออกจากชั้นสองเล่ม จะได้มีช่องโหว่เพื่อมองเห็นนาว สักพักนึงก้อไม่มีใครตามมาซักที แต่เราก็คิดว่านาวมันอาจจะกำลังหาเราอยู่ตรงอื่นรึป่าวเพราะห้องหนังสือฝั่งนี้ค่อนข้างกว้างพอควร เราก้อเลยตะโกนไปประมาณว่าเราอยู่นี่นะ แต่มีเสียงผู้หญิงตอบกลับมาว่าเราก็อยู่นี่ ฉันรู้ทันทีว่าไม่ใช่เสียงนาวแน่ ตอนนั่นฉันเริ่มหวั่นๆ และได้ยินเสียงเอี๊ยด แอ๊ด ๆ เหมือนเสียงไม้ แต่นี่มันพื้นกระเบื้องนี่
ฉันใช้มือทั้งสองข้างแหวกหนังหนังสือออกเพื่อจะได้เห็นภาพกว้างขึ้นกว่าเดิม เท่านั้นแหละ ฉันเห็นขาคนห้อยลงมาจากชั้นหนังสือที่ฉันหลบอยู่ (แบบว่าเหมือนขึ้นไปนั่งบนชั้นหนังสือแล้วห้อยขาลงมาอ่ะ)
เรากรี๊ดลั่นห้องเลยอ่ะ น้ำตาไหลมาเต็มไปหมด มันอยากวิ่งหนีแต่ขาสั่นมาก ทรุดนั่งกรี๊ดไป ร้องไห้ไปอยู่ตรงนั่น ไม่กล้ามองขึ้นไปข้างบน กลัวเจอมากกว่านี้ ตอนนั้นกลัวมาก แต่สุดท้ายเพื่อนๆก้อพาเราออกมาในสภาพกรี๊ดไปร้องไห้ไปเหมือนคนบ้าอ่ะ จนเพื่อนเราคิดว่าเราเสียสติไปแล้วอ่า กลัวมากๆ

By : โมจิ

[inwharn205]

ผีหรอครับก็ ไม่นานมานี้แข่งกับchelsea เสมอครับ นำไปก่อนแต่โดนตาม ผมก็เชียร์นะผีน่ะ 555

[hades051]

ขอเล่าบ้างนะคับ

เรื่อง : X-men เอ๊ย! ผีเจ้าที่(ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่คับ)

เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดที่บ้านผมนะคับ ส่วนตัวผมต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่าไมท่เคยเจอเองหรอกคับ ที่นำมาเล่าเป็นเรื่องของพี่ผมทั้งสองคนคับ

เรื่องแรก ผีบันได

ก่อนอื่นต้องบอกว่าบ้านผมเป็นบ้านสองชั้นมีบันไดเป็นทางขึ้่นลง ตอนนั้นพี่ผมอยู่ประมาณ ม.1 ตอนนี้ 24 แล้วคับ คืนนั้นพี่ผมนอนบนกับครอบครัว

แล้วพี่ผมเค้าปวดฉี่มากก็เลยจะมาฉี่ที่กระโถนบนบ้านหน่อย(ไม่มีห้องน้ำข้างบนคับ) แล้วทีนี้พอพี่ผมฉี่อยู่ก็เห็นผู้หญิงตัวสีฟ้าๆนั่งอยู่ตรงบันได้คับ หันหน้าลงไปข้างล่าง

แค่นั่งเฉยๆนะคับ พอพี่ผมเห็นปุ๊บก็ขาแข็งแล้วก็ฉี่เสร็จแล้วมานอนต่อคับ

เรื่องที่สอง:ผีกระโปรงแดง

สองปีต่อมาจากเรื่องแรก แม่ผมบอกพี่ผมว่าให้ไปเอาของให้ข้างนอกห้อง พอพี่ผมสองคนออกไปเท่านั้น วิ่งกลับมาแบบหน้าตั้งเลยคับ พอแม่ผมถามก็บอกว่า

เห็นผู้หญิงกำลังแต่งหน้าแล้วใส่กระโปรงสีแดงส่ายไปมา พอผมไปดูกับแม่ก็ไม่เห็นอะไรเลย เรื่องที่สองมีแค่นี้แหละคับ

เรื่องที่สาม : ผีอำ

อันนี้เกิดกับแม่บ้านผมคับ คือว่าป้าเค้าไปกวาดห้องข้างบนแล้วก็นอนเล่นซะหน่อยจนเผลอหลับไป ทีนี้ก็เริ่บมรู้สึกตัวนิดหน่อยแต่ยังอยู่ในภวังอยู่นะคับ ก็ได้ยินเสียง

คนขึ้นบันไดมาก็คิดว่าเป็นพี่ผมอะไรงี้ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แล้วที่นี้เสียงนั้นก็เดินเข้ามาใมนห้องนอน มานั่งบนเตียงที่เค้านอนอยู่(แม่บ้านผมบอกว่ารู้สึกเลยว่าเตียงยุบ)

ต่อมาก็รู้สึกว่ามีอะไรมาทับคับ เป็นแบบนี้นานมากแต่ซักพักก็หายแล้วรีบวิ่งลงไปอาบน้ำเลย แล้วก็เอาเรื่องพวกนี้มาเล่นให้ผมฟัง

[Real men cry]

เรื่อง : ไม่สงสัยเหรอ?

...เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจากบ้านหลังหนึ่งที่ทั้งครอบครัวดูจะไม่อบอุ่นเท่าไหร่ พ่อกับแม่มักจะทะเลาะกันเป็นประจำทุกครั้ง แต่ก็มีลูกที่คอยห้ามทั้งสองจึงทะเลาะดันไม่รุนแรงเท่าไหร่ ครอบครัวของพวกเขามีทั้งหมด 3 คน พ่อ,แม่,ลูก วันหนึ่งลูกมีภารกิจต้องไปเข้าค่ายลูกเสือกับทางโรงเรียนเป็นเวลา 7 วัน เมื่อลูกชายจากไปแล้ว ทั้งคู่ก้ทะเลาะกันเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ร้ายแรงกว่าครั้งเก่า คือทั้งคู่ทะเลาะกันไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีลูกชายคอยห้ามการทะเลาะเอาไว้

...ในที่สุด พ่อก็เกิดบันดาลโทสะ คว้าปืน M4 S SYSTME ออกมายิงผู้เป็นภรรยาตายอย่างสวยงาม ผู้เป็นพ่อเสียใจเมื่อสาย นั่งร้องไห้ข้างๆศพของผู้เป็นภรรยาอย่างโศกเศร้าเสียใจ แต่ก็ฝืนทน จำใจฝังร่างของผุ้เป็นภรรยา ไว้ที่หลังบ้านเป็นความลึก 20 เมตร. เพื่อไม่ให้กลิ่นเล็ดลอดออกมาได้

...ภายหลังจากที่ลูกชายกลับมา ลลูกชายก็ไม่ได้ถามถึงผู้เป้นแม่เลยว่าหายไปไหน หายไปได้อย่างไร สามันผ่านไป ผุ้เป็นพ่อเกิดความสงสัยในคามซึนเดเระ ของลูกชายเป็นอย่างมากจึงได้ถามออกไป

"ไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมแม่แกหายไปไหน? ไม่สงสัยบ้างเหรอว่าหลังบ้านทำไมมีรอยขุดดิน?"
เจ้าลูกชายตอบอย่างนิ่งเฉยว่า "ไม่นิครับ... แต่.."
เด็กหนุ่มมองไปเหนือศีรษะของผุ้เป้นพ่อ "ผมสงสัยว่าทำไมแม่ต้องขี่คอพ่อตลอดเวลาด้วย..."