ผมเศร้า.. ผมขอระบายน่ะ.

[manya456]

ผมเศร้ามากตอนนี้ ขอเล่าระบายหน่อยน่ะครับ ยาวหน่อยน่ะ

ผมรักผู้หญิงคนนึงมานานแล้วครับ รักข้างเดียวมา 5 ปีกว่า ผมกับเธอรู้จักกันกันตั้งแต่ตอน ป.6 ผมจำครั้งแรกที่เจอเขาได้ ถึงผมจะบอกว่ารักมา 5 ปี แต่ผมพึ่งได้คุยกับเขา ได้ใกล้ชิดก็ตอนปีที่ 4 นี้แหละ ผมขอเล่ามาตั้งแต่ ป.6เลยน่ะ

ครั้งแรกที่เจอเขา มันเป็นวันศุกของเทลมแรกป.6 จำได้ดีเลย วันนั้นวันที่ 27 พฤพาคม 2550 ตอนบ่าย 3 เพือนผมมันชื่อสมพงษ์ มันบอกเขาคนนั้นว่า "เธอๆเพื่อนเราชอบ" ผมก็ตอบกลับไปทันทีว่า "ไม่" แต่พอได้เห็นหน้าแค่นั้นแหละ ความรู้สึกผมคือ."น่ารักดีจัง" ผมเลยไปสืบมา จนได้รู้ว่า เขาอยู่ห้องข้างๆผม เขาพึ่งย้ายเขามาได้ไม่นาน ผมไม่กล้าคุย ไม่กล้าทัก จนในที่สุดโอกาศมาถึง มไปนั่งเล่นกับเพื่อนๆข้างๆห้องเขา พอเค้าออกมา ผมก็ถามเพื่อนว่า "นั้นใครอ่ะ ?น่ารักดี" เพื่อนมได้ยินแค่นั้น ก็ตะโกนเลยทั้งกลุ่มว่า "เธอๆ เพื่อนเราคนเนี่ย ชอบเธอ" ผมปฎิเสธไม่ได้ เพราะนั้นมันความจริง นั้นแหละทำให้มได้รู้จักเธอ จากนั้นผมก็ซื้อขนมไปให้เธอเกือบทุกวัน แต่ก็ไม่ได้คุยเหมือยเดิม ผ่านไปซักพักตอนเทลมสอง สิ่งที่ผมไม่คาดคิดคือ เขามาซื้อของบ้านผมคับ กับเพื่อนเขา ซึ่งบ่อยมาก แล้วดขายิ้มให้ บางทีก็ได้คุยกันเล็กน้อย มได้ใกล้เธอ ได้เล่นกับเธอ ก็ไอตอนเข้าค่ายลูกเสือนี้แหละ  ผมมีความสุขมาก จนเวลาหมดไป วันที่จบป.6 ผมได้ไปหาเขาที่ร้านเกมที่เจอกันประจำ ผมได้นั่งใกล้เขา แต่ที่มานั่งในวันนั้น ผมมาเพื่อบอกลาเขา เพราะผมต้องไปเข้าเรียนที่อื่น ผมได้คุยกับเขา ได้พูดความรู้สึก ซึ่งเขาเองก็น่าจะรู้มาตลอดว่าผมรักเขา ในตอนนั้นมยังใช้คอมไม่เป็นเลย 5555 ไปนั่งเข้ากูเกิ้ล พิมข้อความที่จะคุยกับเขาในนั้น แล้วเรียกให้เขาอ่าน เพราะผมไม่กล้าคุยกับเขา พอคุยเสร๊จผมก็บอกเขา ว่าต้องไปแล้วน่ะ แล้วก็ร้องไห้.
นั้นเป็นช่วงเวลาตอนป.6

ผ่านไปจนชั้น ม.1 ช่วงยุค Hi5 กำลังบูม ผมได้รู้ว่าเขาเล่น HI5 แต่ในตอนนั้นผมยังใช้คอมไม่เป็นเลย ผมเลยพยายามหัด หัดจนทุกวันนี้เพื่อนคอมพัง ผมก็ไปซ่อมให้มัน 5555 เขาเหมือนเปลี่ยนชีวิตผม พอผมได้เล่น hi5 คนแรกที่แอดคือเขา จากวันนั้นผมก็ได้คุยกับเขามาตลอด จนม.2 ผมก็ได้ทำสิ่งที่ิดผลาดที่สุดในชีวิต คือพูดไม่ดีกับเขา ผมด่าเขานั้นแหละ นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเกลียดผมมาเกือบปี บล้อก hi5 บล็อก facebook ผมพยายามขอโทษ พยายามจนเหนื่อย จนผมรู้สึกเฉยๆ ไม่แคร์ แต่พอผ่านไปได้เกือบ6-7 เดือน บ้านผมโดนไฟไหม้ ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความหวัง ความฝัน อนาคต ความรู้สึก มันโดน Damage จากไฟ ไปหมด ผมเลยมานั่งคิดว่า สิง่ที่อยากทำมากที่สุดในตอนนี้คืออะไร ? คำตอบได้คือ "ขอโทษเขา" นั้นคือเหตุผลที่ผมจะย้ายไปเรียนกับเขา

ก่อนจบม.3 มเคยถามเพื่อนผมที่เรียนห้องเดียวกับเขาแล้ว ว่าเขาจะเรียนไหน จนในที่สุดผมก็รู้ว่าเขาเรียกที่เดิม ผมเลยตัดสินใจลงสมัครเรียน โดยสืบมาหมดแล้วว่าเขาจะลงสายอะไร ห้องอะไร จนในที่สุดมก็ได้เรียนกับเขา ^^

วันแรกที่เข้าไป สิ่งแรกที่เห็นคือ เขายิ้มมาให้ผม ผมดีใจ ความรู้สึกของคนที่โดนเกลียดมาตลอดปีกว่า มันเหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่ ผ่านไปซักพัก ผมได้คุย ได้เล่น ได้สนิท ผมมีความสุขมากครับ ถึงเราจะเคยทะเลาะ งี่เง่า ต่างๆนาๆ จนจบเทอมแรกของม.4 มรู้สึกแย่ เพราะแม่อยากให้ผมย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัด แต่มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผมเหมือนกันผมเลยตัดสินใจถามเขาตรงๆ ว่าเขารักผมไหม ? คำตอบที่ได้คือ"ไม่" ผมรู้สึกแย่ ผมอยากไป แต่ข้อความต่อมาคือ "ตอนนี้อ่ะ ไม่ แต่อนาคตนั้นไม่แน่ ซักวันฉันอาจจะรักแกก็ได้" เขาพูดพร้อมกับน้ำตา ผมเลยตัดสินใจบอกแม่ว่าผมจะเรียนต่อ

จนเข้าเทอม 2 สิ่งที่ผมกลัวที่สุดก็มาถึง เขาได้คบกับรุ่นน้องนักร้องโรงเรียน ผมรู้สึกแย่มาก ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เสียใจกับเจ็บใจ ผมเลยตัดสินใจบอกเขาว่า "ต่อไปเราไม่รู้จักกันน่ะ" แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือ เขาหัวเราะ แล้วพูดเล่นแบบ เพ้อเจ้ออะไรเนี่ย ? เหอะๆ ผมเลยไม่ไปโรงเรียน*****เกือบ 2 อาทิต แต่พอวันที่ผมไปเรียน เขาก็เข้ามาคุยกับผม ผมไม่คุย เพราะยังเจ็บอยู่ในตอนนั้น ปรากฎว่าเขาร้องไห้.. เหอะๆ ผมมารู้ทีหลังว่าเขาเลิกกับแฟนมา ผมเลยกลับไปคุยกับเขาเหมือนเดิม จนไม่นานผ่านไปจนถึงปีใหม่ เขาปลดบล็อก facebook ผม ซึ่งนั้นคือสิ้งที่ผมรอมาตลอด ผมได้รับการปลดปล่อยจากพันทะที่ตั้งเป้าหมายกับตัวเองไว้ ผมรู้สึกดีมาก ผมรักเขาครับ รักเขามาก จนก่อนวาเลนไทน์ประมาณหนึ่งอาทิต ผมได้ทะเลาะกับเขา เขาพูดแบบไม่แคร์ความรู้สึกผม เคำพูดเขาทำลายความรู้สึกผมมาก ทะเลาะกันจนผมพูดออกไปว่า "กรูนี้น่าตายตั้งแต่ตอนไฟไหม้น่ะ" คำตอบที่ได้กลับมาคือ "อืม ก็จริง" เท่านั้นนแหละ ทุกอย่างในชีวิตของผมหายไปหมด ผมเลยตัดสินใจโง่ๆโดยการกรีดข้อมือ แล้วเอามาวาดกระดาษ เป็นข้อความภาษาอังกิดเช่น Painful, Hopeless, บลาๆ ไม่ไปเรียน แล้วกรีดเกือบทุกวัน จนเหมือนตัวเองเป็นโรคจิต เพื่อนๆในห้องเป็นห่วงผม ห้ามผม เพราะผมไม่ได้ไปเรียนเลยช่วงนั้น จนผมตัดสินใจหยุด แล้วรอจนวาเลนไทน์ เพราะผมเตรียมตัวขอเค้าเป็นแฟน บอกกับเพื่อนๆทุกคน เตรียมแผนไว้ล่วงหน้าเกือบ 2 อาทิต พอถึงวันขอเป็นแฟน ทุกอย่างเป็นไปตามที่วาดไว้ ต่างกันที่แค่ คำตอบคือ "ไม่" เหมือนเดิม ผมเลยบอกเขาว่า"มีคนเคยพูดไว้ ว่าซักวันอาจจะรัก.." ผมพูดแค่นั้นเขาพูดตัดบทผมทันทีว่า "ไม่ ! ไม่ก็คือไม่ ! ตอนนั้นอาจจะพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้มันคือไม่ และไม่มีวันที่กรูกับ****จะคบกัน" น้ำตาแตก 5555" ร้องไห้ทั้งคู่ แต่เอาเถอะ ผมเตรียมตัวรับคำตอบมานานแล้ว ผมตัดสินใจว่า วันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่รักเขา ผมกลับบ้านไปพร้อมกับความเศร้า.. และได้คุยกับเขาใน Facebook เรื่องเกี่ยวกับวันนี้ เขาห้ามผมทำอะไรโง่ อย่างกรีดข้อมืออีก ผมไม่ได้รับปากหรอก เพราะตอนนั้นผมไม่รู้สึกเศร้าแล้ว เพราะเพื่อนๆทุกคนปรอบใจผม แต่วันต่อมา เขาได้มาคุยกับผมในห้องสมุด 2 ต่อ 2 แล้วพูดกับผม ว่าทำไมต้องกรีดข้อมือ ทำไมต้องทำอะไรโง่ๆ เลิกทำได้ไหม ?เป็นแค่เพื่อนกันไม่ได้เหรอ พร้อมกับร้องไห้ ผมก็ตอบไปว่า "ขอโทษจริง กรูเป็นเพื่อนกับคนที่ตัวเองรักไม่ได้ เป็นได้ก็ตอนคบกันจนเลิกกันไปแล้ว" เขาก็ตอบกลับว่า "เออ ! กรูคบกกับ****ก็ได้ แล้วพอตอนเย็นก็เลิกกันเอาไหม" ผมตอบ "นั้นไม่ใช่ความรัก" เธอก็บอก "****จะให้กรูทำยังไง ? อยากให้คบใช่ไหม โอเค คบก็ได้" ผมดีใจพร้อมกับเสียใจในเวลาเดียวกัน เพราะนั้นไม่ใช่การคบกันที่ผมต้องการ มันไม่ใช่แบบนี้ พอตอนเย็นผมไปถาม ว่า"ตกลงเราคบกันแล้วใช่ไหม ?" เขาก็บอก "ปล่าว เราคบกันตอนกลางวัน แต่ตอนนี้เลิกแล้ว" ผมเสียใจ เพราะไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ ผมก็เลยทะเลาะกับเธอทั้งน้ำตา เพราะไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ผมทั้งโกรธ ทั้งเศร้าทั้งเครียด จนผมกลับไปทำเรื่องโง่ๆอีกครั้ง นั้นคือกรีดข้อมือ แต่คราวนี้ไม่ใช่ข้อความเศร้า เป็นข้อความโกรธแบบสุดๆ พร้อมกับละเลงเลือดบนกระดาษว่า "Problem ?" วันต่อมาเธอไม่ได้มาเรียน ผมก็ไม่ได้ไป เพื่อนๆเป็นห่วง ผมเลยไปเรียนตามปกติ และทำตัวตามปกติ แต่เธอก็ไม่มาเรียน ผมคิดว่าคงรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำ ในที่สุดเธอก็มา แต่เธอเปลี่ยนไป เธอเปลี่ยนไปเพราะผม เขากลายเป็นอีกคนที่ผมไม่รู้จัก จากคนที่แคร์ความรู้สึก กลายเป็นเย็นชา ถึงยังเฮฮาเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกได้ถึงสิง่ที่เปลี่ยนไป จนผมได้รู้ว่า "เขากำลังจะย้ายเรียนเพราะปัญหาหลายๆอย่าง" ผมได้รู้แค่นั้น ความรู้สึกผมกลายเป็นเลวร้ายหนัก เพราะผมโทษตัวเอง ว่าผมเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอไป ผมเลยกลับไปคุยกลับไปเล่นเหมือนเก่า ทำตัวเหมือนก่อนๆ ผมบอกเขา ผมขอโทษ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก ผมรั้งเขาไว้ ผมบอกจะดูแลเขาในเวลาที่เหลืออยู่ แล้วผมก็ทำตามที่ผมพูด จนปิดเทอมที่ผ่านมา เวลาของผมหมดแล้ว เขากำลังจะไปแล้ว ผมกำลังจะเสียเขาไป

และนี้เป็นอีกครั้งให้ผมคิดทบทวนเรื่อง ย้ายเรียน เพราะผมอยู่ที่นี้ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ถ้าเขาไป ความทรงจำต่างๆที่นี้ มันทำลายผมไปหมด ผมเรียนที่นี้ไม่ได้จริงๆ.(อีกทั้งปัญหาทางบ้าน,ทั้งเรื่องเรียนไม่ไหว,สังคมในโรงเรียน ไม่ใช่แค่เรื่องเขาเรื่องเดียว)
หลายๆคนบอกว่า "แค่ผู้หญิงคนเดียวหาใหม่ได้" แต่ผมไม่อยากได้ดีกว่า ผมอยากได้แบบเขา เขาเป็นแขาแบบที่ผมรัก เขามีค่ากับผมมาก เขาเปลี่ยนชีวิตผมมาหมายครั้ง.

ในตอนนี้ทุกอย่างมันมืดมนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ

ผมเศร้าใจจริงๆ ผมย้ายไป ผมก็ต้องเริ่มต้นใหม่ในขณะที่ลืมเขายังไม่ได้ ผมอยู่นี้ก็อยู่โดยไม่มีเขาไม่ได้


ผมขอแค่ได้ระบายบ้าง..

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ.

[lnwbot2535]

[PreciousTar]

เวลาจะทำให้เรานั้นลืมอะไรหลายๆอย่างที่ไม่น่าจดจำ

[gspretun]

ยาวเป็นกิโลผมถึงกับ ไม่ได้อ่านเลยทีเดียว 555+

ผมก็ไม่รู้ว่าปัญหาของ จขกท. คืออะไร เเต่เวลาเศร้าใช่ปะ ให้เรานึกถึงอนาคตไว้ดีกว่า

[SaruDoki]

ผมก็เคยมีเรื่องคล้ายๆแบบนี้นะ เรื่องผู้หญิงแบบนายนี่แหละ
ก็ประมาณแบบผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อเธอ เปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนแทบทุกๆอย่างก็เพราะเธอ
ในตอนนั้นผมก็รักเธอมากแหละ แต่ก็โดนปฎิเสธมา ต่อหน้าก็พูดดีนะ แต่พอไปดูในทวิตเตอร์อะไรพวกนี้ ผมเสาะหาไปทั่วเลยครับ
ผมโดนว่ายับเลยครับ ทั้งอยู่โรงเรียนอีก
แล้วต่อก็กลับกลายเป็นเย็นชาใส่ผม..
ผมก็เคยคิดแบบนายนะ ที่จะตามไปเรียนที่เดียวกัน...
จนอะไรๆมัน ผ่านไป ทำให้ผมคิดได้ ว่า สมควรที่จะพอแล้วล่ะ

ความรักน่ะมันทำให้คนเรายอมทำแทบอย่าง ถ้าทำเพื่อใครบางคน
แต่ควรแยกคำว่า "รัก" กับ "หลง" ด้วยนะครับ เพื่อที่มันจะไม่กลับมาทำร้ายนายน่ะ
ในจุดๆนี้ นายอาจจะคิดว่า มีคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น
แต่ต่อไป ถ้าได้ไปที่อื่น ยังมีผู้คนอีกมากมายที่นายจะได้พบนะ
เรื่องที่ไม่ดีก็ให้มันผ่านไป เรื่องดีๆที่เคยอยู่ด้วยกันก็เก็บเป็นความทรงจำที่ดีไว้... [ตอนนี้ผมก็ยังลืมเธอไม่ได้เหมือนกัน]


อนาคตต้องมีคนที่นายมองหาอยู่แน่ๆ

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตที่ดีกว่า

สู้เขา

[GIYOTIN]

อายุยังน้อย อย่าพึ่งท้อเน้อ...ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ

[topperioz]

ดูจากที่เขียนมาเยอะมาก เห็นใจเลยครับ เอาใจช่วยครับ สู้ๆ

ปล.ไม่ได้อ่านเหมือนกัน ยาวจัด

[Zean_Neo]

สู้ๆครับ วันนี้ยังไม่ดี ยังมีวันอื่น

[madarain]

[blacklotus55]

ไม่เห็นเป็นไรครับ เบิกตากว้าง ๆ ชีวิตนี้ยังอีกยาวนาน เลิกคิดเรื่องนี้ไปคิดเรื่องสร้างชีวิต กับทดแทนคุณพ่อแม่ มีประโยชน์กว่ามากเลยครับ เลิกคิดเรื่องนี้แล้วคิดเรื่องสร้าง "อนาคต" สำคัญกว่าครับ ที่พูดอย่างนี้ไม่ได้จะทำลายน้ำใจอะไร ผมก็เคยเจอเหตุการณ์แบบคุณนะ แล้วก็คิดแบบคุณแบบเป๊ะ ๆ เลย เวลานั้นผมทำร้ายตัวเองอย่างหนักเลยครับ ผมเข้าใจคุณดีครับ เพียงแต่ ผมผ่านมาแล้ว ก็อยากเตือนคนที่กำลังผ่าน เหตุการณ์แบบผมเท่านั้น อยากให้คิดมุมที่แตกต่าง ชีวิตคุณยังต้องเจอคนอีกมาก เป็นลูกผู้ชายทั้งที อย่าไปผูกใจเรากับอะไรง่าย ๆ เข้มแข็งไว้ครับ อย่าขีดเส้นชีวิตมุ่งไปหาผู้หญิงแค่คนเดียยวครับ อายุไม่มาก ยังมีโอกาสอีกมากครับ สร้างชีวิตดี ๆ ขึ้นมา แล้ววันนึงเราจะสามารถ ขีดเขียนอะไรก็ได้ที่เราต้องการ เป็นกำลังใจให้นระครับ มองไปข้างหน้าดีกว่า คิดซะว่าเรื่องนี้ทำให้ใจเราแกร่งขึั้น แน่วแน่เรื่องที่จำเป็นต้องทำดีกว่าครับ สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้ ถ้าคนมันจะเป็นคู่กันจริง ๆ วันนึงต้องกลับมาเจอกันแน่นอนครับ แต่ถ้าไม่ได้เกิดมาคู่กัน วันนึงที่ชีวิตเรามั่นคง จิตใจเราก็จะแข็งแกร่งพอที่จะมองหาคนที่ใช่ในเวลานั้นเองครับ

[Wakeup]

ตอนนี้แกอายุเท่าไหร่ ? แกไม่เปิดใจมองคนใหม่เผื่ออะไร ? ในเมื่อเขาจะไปเพราะแกเป็นต้นเหตุ แกก้ควรให้เขาไปไม่ใช่เหรอ ? แกจำไว้อีกอย่าง ถ้าแกไม่เปิดใจรับคนอื่นที่ทำให้แกมีความสุขขึ้นมาบ้าง แกก้จะเป็นหยั่งงี้ต่อไป ให้แกเลือก รอยยิ้มกับความสุข หรือ น้ำตากับเลือด ? คิดดีๆแกจะเจอคำตอบเอง )

[princegameza]

สู้น่ะครับๆ ^^" ตอนนี้ผมกับแฟนก็ไม่ได้อยุ้ด้วยกันแล้ว
เค้าไปเรียนมหาลัยน่ะครับ ผมอยุ้ ม.6 อยุ้ ผมก็อยุ่ไม่ได้เมื่อไม่มีเค้า มันเศร้าน่ะครับ
อนาคตยังอีกไกลครับกว่าจะได้เจอกัน ทำพรุ้งนี้ให้ดีเสมอ
ยังไงเราก็ยังได้คุยกัน ในFacebook ก็ยังดีครับ ^^"
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ !

[HANG-ON]

ความรัก มีทั้งทุกข์ มีทั้งสุข ปะปนกันไปจริงๆ...

[fifa25420115]

สู้ครับๆ สักวันอาจจะ รักคุณ ครับ เเต่คุณต้องรักตัวเองก่อนน่ะครับ อย่าทำอะไรที่มันทำร้ายตัวเองครับ ถ้ามันเจ็บที่เค้าไม่รักให้ฟังเพลงหรือไปเที่ยวกับเพื่อนๆดีกว่าน่ะ เเต่ตอนนี้เค้าไปเเล้ว เราก็ควรลืมเเล้วเริ่มใหม่ครับ สู้คับผมเป็นกำลังใจให้ครับ

[boye]

พูดไม่ออกเลย

[DrawDiaw]

ความรักเหมือนโรคา......บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล............อุปสรรคะใดใด
ความรักเหมือนโคถึก.....กำลังคึกผิว์ขังไว้
ย่อมโลดจากคอกไป......บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้...........ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง............บ่หวนคิดถึงเจ็บกาย

Cr มัทธนพาธา คงไม่ต้องอธิบายนะครับ ความรัก ปล่อยได้ก็ปล่อย เก็บได้แต่อย่าทุกข์ครับ

[rujzababin]

ผู้หญิงดีๆ ไม่ได้มีคนเดียวนะครับ คุณลองเปิดใจ รับคนใหม่ๆ บ้าง ผมว่ามีคนที่เขารอคุณอยู่อีกเยอะึครับ
คุณเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง แล้วเรื่องกรีดข้อมือน่ะ ผมขอพูดตรงๆนะ ถ้าจะทำร้ายตัวเองเพราะเรื่องแค่นี้
ไม่น่ามีชีวิตอยู่มาถึงทุกวันนี้ได้นะครับ ขอโทษทีผมพูดแรงไปแต่ผมโกรธ โกรธที่ึคุณไม่รู้คุณค่าของชีวิต
หยดเลือดที่คุณเสียไป มีคนอีกมากมาย ที่เขาต้องการเลือด คุณลองคิดดูดีๆนะครับ
ว่าสิ่งที่คุณทำไปมันถูกแล้วเหรอ คนนี้เหรอที่มันใช่สำหรับชีวิตของเรา คิดดูนะครับ

[liberate01]

คำพูดของคุณที่บอกว่า "ผมไม่อยากได้ดีกว่า ผมอยากได้แบบเขา เขาเป็นเขาแบบที่ผมรัก" ทำเอาผมน้ำตาไหลเลยครับ แฟนผมบอกเลิกผมครับแต่ผมบอกว่าผมจะรอเธอ แต่เธอกลับพูดกับผมว่า "เค้าไม่ใช่คนดีอะไร ทำไมแกไม่รอคนที่ดีว่าเค้าล่ะ อย่ามามาหวังอะไรกับคนอย่างเค้าเลย" แต่เธอคงไม่เข้าใจผมหรอกครับว่าผมไม่ต้องการคนที่ดีกว่านี้แล้ว ผมอยากคุยกับเธอ ผมอยากใช้ชีวิตกับเธอเหมือนที่เคยทำ อยากบอกรักเธอทุกวัน แค่นี้ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว ผมไม่ต้องการใครแล้ว ผมต้องการแค่เธอเท่านั้น

ปล.อย่าไปกรีดข้อมืออีกนะครับ ถึงคุณจะเสียใจแค่ไหนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทำร้ายตัวเองนิ่ครับ

[jossza]

นายเป็นคนทุ่มเทกับความรักมากๆเลยนะ อย่าไปคิดมาก ถือว่าเป็นบทเรียนเลเวลอัพ เรื่องร้ายๆก็อย่าไปจำเรื่องดีๆก็เก็บไว้

วิธีการลืมหรือทำใจไวไว ก็ไปหา น้องๆเด็กๆ เพศตรงข้ามคุยเยอะๆ สนุกกว่าจำปักอีก เรายังเด็กอยู่ อย่าหวังกับความรักมากเลย

อนาคตจากวันนี้นายอาจจะมีแฟนอีก 7-8 คนก็เป็นได้ ใช้ชีวิตวัยนี้ให้คุ้มดีกว่า ก่อนที่โตไปทำงานจะไม่ได้สนุกแบบ วัยนี้อีก สู้ๆนะ

[KRITVERYCOOL]

ย้าย รร เถอะคับจะได้ไม่เป็นภาระต่ออนาคต

[onalovejung]

อ่านแล้วอิน

[comeblack]

มีพบก็ต้องมีจากแหละน่า ลองบอกรักเขาไปครั้งสุดท้ายยัง เผื่อไม่มีโอกาสได้บอกอีกนะ