อุทาหรณ์เกี่ยวกับเรื่องเรียนครับ

[tigerza7779]

ผมจะมาเล่าเรื่องของผมนะครับ ให้ทุกคน ที่จะเปลี่ยนแผนการเรียน หรือย้ายโรงเรียน นะครับ
ตัวผมขึ้นม.4 ผมเล่นกีต้าเป็น เก่งภาษา ผมสับสนมากๆ ระหว่าง ดนตรีกับภาษา จะเรียนอันไหนดี ผมตัดสินใจได้แล้วคือ ดนตรีครับ
ตั้งใจสอบมาก สอบเข้าได้ หลังจากเข้าไปเรียนปรับพื้นฐาน ก็คือวันนี้ ผมรู้ตัวเลยครับ ใจเต้นแรงมากๆ รู้สึกเครียด หัวจะระเบิด ผมรู้ตัวแล้วครับ
ว่า สายที่ผมรักจริงๆ คือศิลป์ภาษานั่นเอง ผมคิดถึงเพื่อน คิดถึงอาจารย์ คิดถึงโต๊ะ คิดถึงห้องเรียนเก่า ผมนั่งเรียนฟังครูพูด นั่งกลั้นน้ำตาทั้งชั่วโมง
ผมเสียค่าชุด ค่าเทอมไปแล้ว รวมๆแล้ว 10000กว่าบาทครับ ผมกลับบ้านมา พ่อถาม เป็นไงบ้าง สนุกมั้ย เพื่อนเยอะมั้ย เพื่อนมันเยอะครับ เรียนสนุกครับ แต่เรื่องเรียนผมไม่กล้าบอกพ่อ กลัวพ่อผมเครียด ว่าผมเรียนไม่สนุก
ผมกลับบ้านมาผมนั่งร้องไห้ คิดแล้วคิดอีก ว่าเราคิดดีแล้วหรอ เรียนสาย ศิลป์-ดนตรี มันต้องเป็นอาชีพดนตรีอย่างเดียวเลยไปใช่หรอ ทั้งที่ในใจเราอยากเป็น สจ๊วด ที่สุด
ผมเครียดมากๆครับ ผมโทรหาแม่ แม่บอกไม่เป็นไรเดี๋ยวลองคุยกับครูร.ร.เก่าดูให้ หลังจากนั้นแม่บอกว่า ย้ายกลับตอนนี้ยังทันนะ ผมเกือบร้องให้แล้วถามกลับว่า แล้วพ่อละ ถ้ารู้เรื่องนี้พ่อจะเสียใจมั้ย เพราะเค้าตั้งความหวังไว้มาก
แม่ตอบกลับมาว่า ไม่เป็นไร เรื่องตัง 10000กว่าไม่เป็นไรหรอก ให้ลูกเรียนแบบมีความสุขก็พอแล้ว เงินแค่นี้นิดเดียวเอง หลังจากสายตัดผมนั่ง ร้องไห้เลยครับ
ว่าดีใจมากๆ ผมดีใจจริงๆ ที่โรงเรียนเก่าผม ให้โอกาศถึงขนาดนี้ ผมตัดใจจาก ร.ร.เก่าไม่ขาดจริงๆครับ นี่แหละครับเรื่องที่ผมอยากจะระบายครับ
พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป ไม่เคย ดีใจและเสียใจอย่างนี้มาก่อนเลย ผมรู้สึกรักโรงเรียนนี้มากครับ

[final0009]

เห็นด้วยกับ จขกท. เลยครับ ตอนผมเลือกสายก็อย่างนี้หละครับ เครียด กดดัน กลัวเรียนไม่ได้ TT'
ปล.ดีใจกับ จขกท. นะครับที่ได้ไปทำในสิ่งที่ตัวเองรัก

[chutchaval]

เอาตามที่ชอบเอาตามที่ฝันย่อมดีที่สุดครับ ถ้าไปแล้วไม่ชอบก็ถอยครับอย่าไปกังวล เพราะนั้นคืออนาคตเราเอง

[goblin2536]

ผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้หรอกครับ

สู้ ๆทาเคชิ

[TTN-You]

เหมือนผมเลย เครียดเรื่องเรียนมากๆ TT

[onalovejung]

เหมือนกันเลยอะครับผมชอบภาษาเหมือนกัน แต่ผมดันไปเลือกสายคอม

[rockblood39]

คุณดูผมดิ จะสอบสถาปัตย์เข้าสายวิทย์ 555555 เรียนฮาๆ มันส์ๆ

[BlueFriday]

อ่านแล้วก็แอบอิจฉาเล็กๆ สมัยผมนะ ย้ายมา 4 โรงเรียน มีโรงเรียนหนึ่ง มีเหตุการที่ทำให้ผูกพันกับที่โรงเรียนนี้มาก

อย่างเช่น เพื่อนผมคนหนึ่งต้องตัดขาตัวเอง เพื่อนทุกคนในห้องรักกันมากครับ เพื่อนในห้อง(เกือบ)ทุกคนไปเยี่ยมให้กำลังใจเพื่อนที่ถูกคนที่ตัดขา

แบบว่าถึงขั้นโดดเรียนไปเฝ้าอยู่เป็นกำลังใจให้ เพราะเวลานั้นเขากำลังจะต้องตัดขาตัวเองทิ้ง ที่บอกว่าไปเยี่ยมเกือบทุกคนเพราะบางคนไม่อยากโดด

ก็มีแต่พวกเด็กหลังห้องอย่างผมนี้แหละไปกัน แต่ผมก็ย้ายจากที่โรงเรียนนี้ไป ย้ายแล้วก็ย้ายอีก ในใจอยากจะกลับไปเรียนที่นั้นอีกเพราะรู้สึกผูกพันกับที่นั้น

ไม่เหมือนตอนแรกที่เข้าไปเรียนที่นั้นใหม่ๆ คือเข้าไปแรกๆ รู้ตัวอยู่แล้วว่าต้องย้ายโรงเรียน คงอยู่ที่นี้ได้ไม่นาน คงไม่ผูกพันอะไรกับที่นี้

แต่ก็เป็นไปไม่ได้แล้วที่ผมจะกลับไปเรียนที่นั้นได้...

[darkperson50]

สู้ต่อไปนะครับ คนเราย่อมผิดพลาดกันได้

[HANG-ON]

อืม...ผมก็เป็นแบบ จขกท. ผมเรียนศิลป์วิทย์-เทคโนโลยี แต่ดันอยากย้ายไปศิลป์ภาษา

เพราะผมเรียนพวกคณิต วิทย์ไม่ค่อยได้ ไม่ชอบ แต่ตอนนี้ย้ายไม่ทันละ คงต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมถึงจะไปรอด

[hades051]

ตอนนี้ผมเรียนคณิตวิทย์คับ อยากเรียนเปียโนมากเลย แบบว่าโตไปผมอยากไปเล่นดนตรีกับวงออเคสตร้าอ่ะคับ แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุน ผมก็เลยต้องเรียนไปเรื่อยๆ เฮ้อออออ

[wheretheLighTis]

เรียนอะไร ไม่สำคัญ
ทำอะไร สำคัญกว่า

มีคนบอกผมมาครับ

[ARSURA]

ตอนนี้ผมเรียนคณิตวิทย์คับ อยากเรียนเปียโนมากเลย แบบว่าโตไปผมอยากไปเล่นดนตรีกับวงออเคสตร้าอ่ะคับ แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุน ผมก็เลยต้องเรียนไปเรื่อยๆ เฮ้อออออ

ทำเถอะครับ ออกไปหามันเถอะครับ ถ้าเรารักมันจริงๆ อย่าเรียนไปเรื่อยๆเลยมันลำบากครับ อยากเล่นก็ออกไปเล่นเถอะครับ ดนตรีไม่เคยทำร้ายใครบอกพ่อแม่ไปครับ