ระบายชีวิต (หมวดนี้ได้ไหม) ยาเสพติด อนาคต วังวน ความฝัน กับ สภาพปัจจุบัน

[gspretun]

คือตอนนี้ชีวิตผมมันล้ม คือ ผมพยายามหาที่ให้ขึ้นไปเเล้วนะ ออกจากวงเวียนวงจร เเต่มันก็ไม่เคยหนีไปได้ซักรอบ
ตอนนี้ ผมไม่มีโรงเรียนอยู่ละครับ ต้องไปทำงานกับญาติครับ ไม่ใช่ไม่มีเงินเเต่ผมยอมรับ ผมมันใจตุ้ดมาก ผมมันโคตรป๋อด ผมรักชีวิตกว่าศักดิ์ศรี
เคยเป็นไหมครับ เวลาคิดจะทำอะไรดีๆบ้าง เปลี่ยนตัวเองบ้าง มันก็ทำไม่ได้ เพราะเพื่อนตัวเองอะครับ
ครับ ผมเคยมั่วน้ำเเข็งกับเพื่อน ผมเคยตามเพื่อน เเล้วผมก็ไม่บอกพ่อเเม่เลย เงินที่หามาได้ก็เอาไปถลุงกับยาหมด อดพักไปเล่นยาในห้องน้ำ
จนตอนนี้ ผมเริ่มปรับตัว ผมเริ่มถอยห่างจากมัน ไปอยู่กับพวกเด็กเรียน เเต่ผมก็เข้ากับเขาไม่ได้อีก ผมเคยบอกเรื่องนี้กับครู ครูก็ไม่ช่วยเพราะมันมีพวกกันอยูในนั้น
เเล้วก็ถึงหูเพื่อนที่ผมคิดว่าเป็นคนที่เคียงบ่าเคียงไหล่อะ เหมือนผมเจอใครท้าต่อย มันคุมอะครับ ผมก็บอก ผมขอโทษ ผมคิดไรไม่ออกเเล้ว หัวมันมั่วไปหมด
ผมเเค่ไม่อยากให้พ่อเเม่รู้ เเต่พวกมันไม่เชื่อ มันหาว่าผมต้องการให้มันโดนไล่ออก ผลสรุปคือ มันผลักไสผมไม่มีที่ดีเลย พอผมเดินไปกำลังขับรถกลับบ้านก็โดนเจาะยาง
ผมถามมันว่าทำเเบบนี้ทำไม มันก็ตอบว่าผมไม่ใช่พวกของมันเเล้ว ผมมันควาย ผมมันเเค่พวกใจตุ๋ด ท่าลูกผู้ชายจริง จะไม่สนเรื่องพวกนี้
ผมร้อง ผมถามพวกมันทั้งน้ำตาว่า จะทำกับผมเหมือนที่มันทำกับเพื่อนของผมอีกคนใช่ไหม จะปิดปากเเบบรุมสกรัมกันใช่ไหม ผมไม่ใช่พวกของมันเเล้วใช่ไหม
ไอลูกโสเภณีเอ๋ย วิ่งไปให้ไวนะ ไอเวร พ่อเอ็งกับเอ็งไม่ต่างกันเลย ผมฟังพวกมันด่า เเล้วก็วิ่งหนีเเบบไม่คิดชีวิต ไม่สนศักดิ์ศรีไม่สนอะไรทั้งสิ้น ผมคิดว่าตอนนั้นชีวิตผมคงจบเเล้วหละ
ผมเคยฝันว่าจะไปเรียนในตัวเมืองจะออกจากที่เเบบนี้ เเต่เพราะพี่ผมเเท้ๆ ผมไม่กล้าบอกเเม่เรื่องนี้ เเม่ก็ไม่ให้ผมปต่างจังหวัด ให้อยู่บ้านเช่าเเทน
จนกระทั่ง เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมตัดสินใจบอกเเม่เรื่องที่เกิดขึ้ตอนนั้นไป เเม่ผมช็อค จ้องพาเข้าโรงบาลผมทำไรไม่ถูกได้เเต่พยายามบอกพ่ออีกคน เเต่พ่อผมก็ไม่มา
ตอนนี้ผมเพิ่งมีโอกาศได้ใช้คอมพ์อีกครั้ง ผมเคยฝันว่าจะไปอยู่ที่ๆไม่มีนักเลงไม่มีบ่อนยา บ่อนโสเภณี ผมเคยคิดจะออกไปจากจุดนี้ เเต่เหมือนผมโดนคนที่ผมรักที่สุดเเกล้งอยู่
เพื่อนที่ช่วยผมทุกอย่าง เเต่ผม เพราะผมมันโง่ โง่โคตรๆ ทำไรไม่คิด พี่ตัวเองก็ดันเป็นเเค่กุ๋ย ผมจะเป็นไรได้มากกว่านี้ละจริงไหม
ผมละทิ้งศักดิ์ศรีที่มีอยู่ ไปเพ้อฝันถึงอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้จริงไหม ผมมันโง่เเท้ๆ ผมยอมเป็นลูกตุ้ดเพื่อเเม่ผม จนตอนนี้ เเม่ผมก็ไล่ผมไปอยู่กับญาติ
เเม่ผมก็ไม่ต้องการผมเเล้ว เพื่อนก็ผลักไสไล่ส่งประกาศทั่ววัดให้ผมโดนไล่ สุดท้ายผมต้องลาออกจากโรงเรียน ทั้งที่โรงเรียนใกล้จะเปิดเเล้ว
ผมอยากจะบอกว่า ใครที่คิดว่าปรับปรุงตัวเเล้วบางอย่างอาจจะทัน ท่ามันถลำลงไปเเล้ว มันก็จะพาเราลงเหวต่อเเรงกว่าเดิม
จะด่าอะไรผมเชิญเลยครับ ผมจะไม่เข้ามาตอบ ผมคงจะมาเล่นคอมพ์อีกทีก็เดือนหน้ามั้ง ตอนนี้ผมยังมีชีวิตอยู่เเค่อยากระบายครับ
เเอดมินเห็นไม่เหมาะสมเชิญลบนะครับ ขอบคุณครับ

[jokabobo147]

ทุกปัญหาย่อมมีทางแก้เสมอครับ
เป็นกำลังใจให้นะ

[pan125543951]

เอิ่ม.. ขอโทดนะครับ ตัวหนังสือติดกันเกิ้น อ่านบรรทัดเเรกเเล้วมึน -.-

คือ ชีวิตมันมีลงก็มีขึ้นนะ คนที่ชีวิตไม่มีขึ้นลงเท่ากับคนนั้นตายเเล้ว
ซึ่งในช่วงขึ้นๆลงของชีวิตมันก็มีข้อดีของมันอยู่นะ ลองมองโลกในเเง่ดีดูครับ ชีวิตจะสดใสขึ้น .-

ปล. อ่านไปบรรทัดเดียว

[Ruffian]

ต้องตัดสินใจถอยห่างออกมาให้ได้ ออกมาให้ไกลที่สุด ทำงานเก็บเงินไปจนตัวเองพอรอด จากนั้นค่อยดึงแม่หรือคัยก็ได้เข้ามาทีละคน
ต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ ต้องเข้มแข็งมากกว่านี้ ถ้าไม่งั้นชีวิตก็จะอยู่วังวนอย่างงี้ อ่ะ

[maxkungg704]

เรื่องบางเรื่องถ้าขืนไปยืนสู้กับมันก็มีแต่จะเจ็บตัวเปล่าๆ หาเงินทุนซักก้อน แล้วหนีไปต่างจังหวัด ที่ที่คุณไม่รู้จักใคร แล้วใครก็ไม่รู้จักคุณ

เริ่มต้นนับ 1 ใหม่ เป็นคนใหม่ หาเงิบรับจ้างทั่วไป ล้างจาน งานครัว แบกหาม ล้างรถ ส่งน้ำแข็ง อะไรก็ได้ที่คิดว่าทำได้ ทำไหว

ถ้าคิดว่าทำได้ก็ทำซ่ะ ไหนๆก็หนีมาทั้งชีวิตแล้ว หนีจากที่เดิมอีกครั้ง จะเป็นไรไป หนีมันให้ไกลกว่าเดิม ไปเจอที่ใหม่

ไม่แน่ มันอาจจะเป็นรากฐานที่ดีในอนาคตก็ได้ ขอแค่ขยัน อดทน ซื่อตรง 3ข้อที่ไปที่ไหนก็เจริญก้าวหน้า

แล้วที่สำคัญที่สุด อย่า...ย้ำว่า อย่า กลับไปค่องเกี่ยวกับยาเสพติดทุกชนิดอีกเป็นอันขาด แล้วทุกอย่างมันก็จะดีเอง

[speaknase]

ผมเองก็มีชีวิตไม่ต่างจาก จขกท ซักเท่าไหร่หลอกนะครับผมเองกล้ายอมรับเลยครับว่าเมื่อก่อนตอนเด็กๆผมเองเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะมีเพื่อนซักเท่าไหร่เพราะเพื่อนๆหลายๆคนมักจะมองผมว่าเป็นตุ๊ดบ้างหละเป็นเกย์บ้างหละเพราะว่าตัวของผมค่อนข้างจะขาว+กับหน้าตาค่อนข้างจะหวานไปทางเกย์เอาเรื่อง ซึ่งเพราะอย่างงี้มันเลยทำให้ผมโดนแกล้งมาโดยตลอดจนมาวันนึงผมเองเริ่มรู้สึกตัวว่าถ้าผมยังทำตัวแบบนี้ยอมคนไม่สู้คน ผมก็จะกลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นๆแกล้งเล่นไปเรื่อยๆจนตายผมเลยเริ่มเปลี่ยนตัวเองครับผันตัวไปฝึกมวย แต่ค่ายมวยที่ผมไปอยู่เนี้ยรุ่นพี่แต่ละคนก็แหม่นักเลงและขาบู๊กันทั้งนั้นมันเลยทำให้ผมซึมซับมาเรื่อยๆช่วงเวลา 1 ปีกว่าๆที่ผมกินนอนอยู่ค่ายมวยพูดตรงๆเลยฝึกมวยมาเพื่อชกต่อยกับชาวบ้านผมไม่ได้ฝึกเพื่อร่างกายแข็งแรงหลอก แต่หลังจากที่ผมชกต่อยกับชาวบ้านเค้าไปเรื่อยๆใช่ครับมันก็ทำให้ผมดังในระดับโรงเรียนขึ้นมาเฉย ผมกลายเป็นผู้นำของพวกเด็กเกเรทั้งหลายในโรงเรียนซึ่งนั้นมันก็ทำให้ชีวิตผมยิ่งแย่ลงไปอีก วันๆผมได้แต่โดดเรียนสูบบุหรี่กัญชายาต่างๆเอามาเล่นกันในโรงเรียน (ตอนนี้เรียน ม.ต้น นะครับ) จนสุดท้ายก็เรียนไม่จบเอา สุดท้ายก็ผันตัวไปในทางยาอย่างเต็มตัวแต่ยังโชคดีที่ผมไม่ค่อนเล่นซักเท่าไหร่เริ่มจากเด็กส่งของ แล้วหลังจากนั้นมีทุนก็เริ่มหามาขายเอง จนสุดท้ายโดนจับติดบ้านเมตตา ติดอยู่ 3 เดือนเพราะตอนนั้นผมยังอายุไม่ถึง 18 บวกกับพ่อของผมท่านพอมีเส้นมีสายอยู่บ้างเลยได้ออกมาไวหลังจากที่ออกมาแล้วพ่อผมก็ส่งเรียน กศน จนจบ ม.3 ในเวลาเพียง 2 เดือน (เหมือนซื้อวุฒิอ่ะครับจ่ายเงินไป 5000 ให้อาจารย์ประจำกลุ่มแล้วเค้าก็จะเคลียร์ให้เอง) หลังจากที่จบออกมาผมก็คิดที่อยากจะเรียนต่อเลยไปเรียนโรงเรียนช่างกลแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ตอนแรกก็ตั้งใจว่ายังไงก็ต้องจบให้ได้ตั้งใจเรียนให้จบแต่พอเอาเข้าจริงๆกลับกลายเป็นผมดันไปอยู่กับเพื่อนๆที่เรียน มัธยมด้วยกันซึ่งผมเข้า ปี1 พวกมันก็อยู่ ปี2 ไอพวกนี้ก็มักจะพาผมไปออกงานอยู่เสมอเพราะมันคงคิดว่าเมื่อก่อนผมเป็นขาบู๊ ตอนนี้ก้ยังเป็นขาบู๊อยู่ ใช่ครับผมก็บ้าจี้ไปกับมันจนสุดท้ายโดนไล่ออกเพราะไปแทงคู่อริเข้า ICU จ่ายเงินค่าเสียหายไปเกือบแสน .. ช่วงนั้นบอกตรงๆครับชีวิตผมแย่มากๆมันเคว้งคว้างสุดๆ พ่อผมก็เริ่มที่จะตัดหางปล่อยวัดผม ผมจะทำอะไรจะเป็นอะไรเค้าก็เริ่มไม่สนใจ แต่ยังดีที่มีแม่คอยให้กำลังใจเสมอ แม่ผมมักพูดกับผมเสมอนะว่าสิ่งพวกนี้ที่ผมได้ทำลงไปมันก็เหมือนกับการหาประสบการ์ณ ซึ่งถ้าเรารู้แล้วว่าสิ่งนี้ทำแล้วดีสิ่งนี้ทำแล้วไม่ดีก็จดจำเอาไว้ แม่เชื่อนะว่าทุกคนไม่ได้เกิดมาเป็นโจรหรืออยากจะเกิดมาแย่แต่สิ่งพวกนี้คือสื่งที่เราทั้งหมดคิดกันไปเอง เอาใหม่ตั้งใจเรื่องเงินแม่จัดการให้ .. หลังจากนั้นผมก็ไปสมัครงานแล้วก็ทำงานอยู่เกือบ 1 ปีแต่สุดท้ายก็โดนไล่ออกเพราะดันไปมีเรื่องกับหัวหน้าแผนก (หัวหน้าแผนกค่อนข้างที่จะกวนประสาทผมเอามากๆชอบพูดอะไรแบบแทงใจดำผมแต่ปกติผมก็ทนมาตลอดเพราะไม่อยากจะโดนไล่ออกจากงานแต่วันนั้นมันไม่ไหวจริงๆ โซ่โลซะน้าเค้าฟันหักเลย) ซึ่งเรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแค่อดีดครับ ตอนนี้ผมเองก็ตั้งใจที่จะกลับไปเรียน ปวช .ปี 1 อีกหนึ่งครั้งถึงแม่จะเรียนกับรุ่นน้องก็ไม่เป้นไรรอบนี้ผมสัญญาและสาบานกับแม่ไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องเรียนให้จบ และผมก็จะทำอนาคตที่ดีให้กับผมและครอบครัวครับ แล้วท่านหละคิดจะทำสิ่งพวกนี้บ้างหรือยัง

ปล.เพื่อนหน่ะถ้ารักเราจริงจะไม่ชวนเราไปทำในสิ่งที่ไม่ดีหลอกนะครับอย่าไปคิดว่าเราไม่ทำตามเพื่อนแล้วเพื่อนจะไม่รักจะไม่คบ ถ้าเพื่อนคิดแบบนั้นก็เริ่มคบไปเถอะครับหาเพื่อนดีๆซักคนแล้วก็ให้เพื่อนคนนี้หละชี้นำทางสว่างให้ครับ ผมเป็นกำลังใจให้ จขกท และก็หลายๆท่านที่เคยทำผิดและก้าวพลาดเอาเถอะครับเรื่องมันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แล้วเอาเรื่องเก่าๆมาเป็นบทเรียน แล้วก็อีกเรื่องนึงฝากเตือนน้องๆที่พึ่งจบ ม.3 แล้วไปสมัครอาชีวะต่างๆจะทำอะไรก็คิดด้วยครับ ยุคสมัยนี้เทคโนโลยีมันกว้างไกลน้องชกใครไว้ชกกี่หมัด ไม่ถึงชั่วโมงตำรวจเค้าก็รู้หมดแล้วเพราะฉนั้นจะทำอะไรก็คิดด้วยครับโดนจับคิดคุกมาที่จะเสียอนาคตเอา ..ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจเลยครับ ขาบู๊ อดทนๆ ท่องเอาไว้.

[คุณบอม]

ผมไม่ค่อยมีเพื่อนครับ เลยไม่ค่อยได้เจอเรื่องแบบนี้ รอบๆตัวผมคนที่มีเพื่อนเยอะๆแล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นคงต่อหลักการของตัวเองก็จะออกไปในแนวทางเดียวกับคุณครับ แต่ยังไม่แย่ขนาด ถ้าในความคิดเห็นของผมนะ ถ้าจะมีเพื่อนแบบนี้สู้ไม่มีซะ ยังจะดีกว่า และออกห่างจากสังคมสภาพแวดล้อมเดิมๆ และก็ในคิดให้นึกอยู่เสมอว่าตัวเองต้องการอะไร ต้องการเป็นคนดี ต้องการประสบความสำเร็จ แล้วก็กัดฟันสู้ไปครับ

[thanakom03]

ผมอยู่กับพวกติด น้ำแข็ง มา 2ปี
2ปีก็น่าจะรู้นะผมอยู่ที่ไหน คือว่า เพื่อนเล่นแต่ผมไม่เล่น สังเกตุมานาน จนทำให้ผมมีตาวิเศษ ใครเล่นจะดูออก เหมือนผีเห็นผี 555+ แต่บางคนก็ดูไม่ออก ถ้าเล่นไม่นาน คล้ายๆมือใหม่
ผมถามเพื่อนว่า เลิกยาเลิกได้ไหม มันบอก เลิกได้ แต่พอถึงเวลาเพื่อนอีกคนชวน มันก็เอาต่อ มันรู้ตัวเองดีพวกเล่นน้ำแข็ง ถามว่าติดไหม ไม่ติด แต่พอถึงเวลา ขอแค่ทีเดียวพอ 555+
น้ำแข็งผมว่าอันตรายสมองมากๆเลยครับ สมองเรานั้นมี ค่ายิ่งกว่า บ้าน รถ ซะอีก คิดดูระบบ กลไกลล้ำ กว่าคอมพิวเตอร์เสียอีกแล้วคนที่เล่นน้ำแข็ง ไม่เสียดาย สมองหรือ ความคิดผมนะ
ผมหลอกผี ทำไมมันกลัวผีจัง 55+พวกเล่นน้ำแข็ง

[untimate]

เมื่อก่อนผมคนนึงละิติดน้ำแข็งทีแรกตักรอบสองรอบก็เต็ม หลังๆเกือบจียังไม่เต็มเลย จนผมคิดจะเิลิกเล่นผมเลิกมาได้ครึ่งปี วันนั้นเครียดๆ ก็ไปสูบอีก หลายๆคนคงรู้น้ำแข็งทำให้มีความสุขแค่แรกๆ พอเราอยู๋คนเดียวมันจะไม่สนุกแล้ว คิดอะไรต่างๆนาๆ อะไรก็หลอนเข้ามาในหัวหมดฟุ้งซ่านมากๆ บางทีก็นอนร้องไห้คนเดียว บางทีก็มานั่งคิดว่า กรูเกือบจะปืนขึ้นจากเหวได้แล้ว สุดท้ายกรูก็ทำตัวเองจนตกลงไปอีก พอฤทธิ์มันถอนผมก็พยายามปืนขึ้นมาจากเหวนั้นอีก จนผมปีนขึ้นมาได้ และเป็นผมในปัจจุบัน สภาพครอบครัว สภาพฐานะของผมอาจต่างจาก จขกท. แต่เพื่อนที่เล่นยาผมก็ยังคบอยู๋ แต่เวลามันชวน ผมปฏิเสธทุกครั้งครับ ตอนนี้เริ่มห่างๆกันไปบ้างแล้ว เพราะผมเข้ามหาลัย แต่ถ้าวันไหนมันชวนนั่งกินเหล้าก็ไปอยู่ครับ คุณต้องห้ามใจ เวลาเพื่อนชวนแล้วเพื่อนบอกไม่ใจกับกรูอะไรอย่างงี้ จขกท. ก็บอกไปเลยว่า อย่าให้กรูถลำลงไปอีก ขอจากใจเลย ถ้าเพื่อนมันรักกันจริงมันเข้าใจอยู๋แล้วครับ หรือทางที่ดีเลิกคบไปเลยดีกว่า

[skullza]

ไม่ขอ อธิบายอะไรมากคับ ขอให้ จขกทฝ่ามันไปได้ก็พอแล้ว

[KKK-123]

เข้าใจ เสียคนอย่าเสียใจ ล้มก็ลุกได้ ให้กำลังใจตัวเอง หน่อยน้อง ผมก็ผ่านจุดนั้นมาแล้ว ผมทั้งเสพทั้งขาย อะไรที่ขึ้นชื่อว่าดูดผม ผ่านมาหมด ชีวิตติดอยุ่ในวงวล 6 ปี

ผมติดยา ชนะงอมแงม ไม่ได้นอนเป็นอาทิตย์ ชักชวนเพื่อนๆ ที่สนิทกันทำร้ายด้วยยาเสพติด ผมเลวกว่าคุณอีก ใครมีเงินผมขายหมด ชีวิตเหลวแหลกป่นปี้ เรียนไม่จบ ม6

จากชิวิต ม3 เริ่มติดยา มั่วสุม ขึ้น ม4-ม6 ไปโรงเรียนทุกวัน ไปปล่อยของ สรุป ผมติด0 67 ตัว เชื่อไหม ไม่ได้โม้นะ 67ตัวจริงๆ ผมก็เหลวแหลกมาเรื่อย ผมได้เงินเดือนละ 3พัน เงินพิเศษไม่รวม ไป โรงเรียน ผมถลุงกับยาหมด ไม่เหลืออะไรร่างกายทรุดโทรม โดนคนตราหน้าว่าเอเย่น (ตอนแรกก็เท่อยุ่หรอก) หลังๆมาเริ่มไม่ใช่ เสียหน้าพอโดนเพื่อนล้อ พ่อแม่ไม่เคยรู้ แม่ผมทำงานมีฐานะในสังคม ผมพยายามจะเลิกไม่กล้าบอกแม่ ช่วงนั้นคิดทุกวันจะเอาไงดีกับชีวิต จนวันที่ผมเรียนไม่จบ !

ช่วงนั้นโดนแรงกดดันเยอะ จากพ่อแม่ ไปทำอะไรมาติด0 67ตัว ก็ไม่กล้าบอก เพราะติดยา ได้แต่แถๆ ไปเรื่อย ซักพักผมคิดได้ ผมลงเรียน ปวช1 ใหม่ ผมดิ้นรนสุดชีวิต
จากเด็ก ใส่แว่น (ใส่แว่นแต่ขี้ยา) ผมตั่งใจเรียน แต่ถามว่าผมลงจากเส้นทางยาเสพติดไหม ผมบอกเลยว่าผมลงไม่ได้ แต่ผมลดได้ ผมใช้ยาน้อยลง ใส่ใจตัวเองมากขึ้น
ตั่งใจเรียน จนผม ได้เกรด gpa ปีเทอมแรก4.00 จริง ไม่ได้โกหก


คนเรานะ จะบอก ทุกคนมีดี แม้ตัวผมเองเคยคิดว่า ไม่มีดีอะไรเลย ผมยังทำได้ เพราะงั้นน้องอย่าท้อ เป็นคนไม่รักดีแล้วไง ?วะ แต่รักตัวเอง ใส่ใจตัวเองให้มากขึ้นพอ

พวกเพื่อนๆ ที่มันเคยด่าเคยว่าก็อย่าไปใส่ใจมัน ดูตัวเองเป็นพอ อย่าไปใส่ใจมันมาก ตั่งใจเพื่อตัวเอง สิ่งไหนรักสิ่งไหนชอบให้ทำ ลองลงทุนลงแรง ผลตอบแทนมันคุ้มค่าเสมอ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย


สุดท้ายผมขอให้ฟังเพลง นี้แล้วกลับไปคิดให้หนัก ค้นหาตัวเองให้เจอ เพลงนี้ผมฟังแล้วผมได้ดีอย่างทุกวันนี้ ผมหวังว่าคุณจะคิดได้เหมือนผม

[davilking1]

วันนั้นยังโพสเสียดผมในบอร์ดอยู่เลย อุ้บ

ขอโทษครับ สู้ๆนะครับ

[love060604]

สู้ๆๆครับเป็นกำลังใจให้

[boombom007]

เป็นกำลังใจให้ ครับ สู้ต่อ ไป ชีวิตเราไม่ได้จบแค่นั้น ให้ครบ 100 ปี ก่อน