มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งรักกัน รักกันมากจนลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไปสนิท นั้นคือ.......
คนที่เขารักเรามากกว่าใคร "พ่อ แม่"
ในวันหนึ่งซึ่งเป็นวันที่สำคัญสำหรับใครบางคนแต่อีกคนคงไม่สำคัญแต่เขาคนนั้นก็ยังไม่เคยลืม
วันที่คนคนนั้นเจ็บปวดที่สุดเพื่อให้คนที่เขารักลืมตาดูโลก
แต่วันนั้นเขากับไม่ได้อยู่กับแม่ของเขา เช้าของวันนั้นลูกของเขาได้ออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า
ผู้เป็นแม่ได้คิดในใจว่า "เอ๋ ..... วันนี้วันอะไรทำไหมลูกจำไม่ได้หรอ ?"
แต่แม่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าไปกับเพื่อนเลี้ยงสังสรรค์ตามประสาวัยรุ่น
แต่เขาไม่ได้ไปกับเพื่อนเขา เขานัดกับผู้หญิงคนหนึ่งไว้เมื่อทั้งสองคนเจอกันก็ต่างยิ้มแย้ม
ตั้งแต่เช้าจนกระทั้งถึงตอนเย็น ผู้เป็นแม่ก็ได้คิดแค่ว่า "เมื่อไรลูกจะกลับมาน่ะ เค้กมาซื้อมาก้อนหนึ่งก็แพงอยากให้ลูกมีความสุข"
หลังจากนั้นสักพักผู้เป็นแม่ก็มีน้ำตาที่คลอเบ้า เพื่อหวังว่าลูกจะกลับมาเร็วๆ
จนถึงเวลา 20.00 น. ลูกของเขาก็ยังอยู่กับแฟนสาว แฟนสาวถามว่า "วันนี้ไม่อยู่กับแม่หรอ แม่ไม่ว่าอะไรหรอไง ?"
เด็กชายคนนั้นก็เลยตอบว่า "ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกแม่เอาแต่บ่นนู้นบ่นนี้น่ารำคาญจะตาย" แล้วเด็กชายคนนั้นก็อยู่กับแฟนสาวจนกระทั้งชาวของอีกวัน
เช้าตรู่ดวงอาทิตย์ขึ้นบนท้องฟ้าบ่งบอกว่าเวลาได้เลยใกล้เกือบสายแล้ว เด็กชายก็เลยตื่นขึ้นมาแล้วก็ปลุกแฟนสาวตัวเองให้ตื่น แล้วก็บอกว่า "ฉันจะกลับบ้านแล้วน่ะ เจอกันใหม่ บ๊าย บาย "
ขณะที่เด็กชายกำลังกลับบ้านได้ยินเสียงคนพูดอะไรกันบ้างอย่าง "นี่ๆ ได้ยินข่าวหรือป่าวว่ามีคนโดนทำร้ายน่ะ" อีกคนหนึ่งก็พูดว่า "ใช่ๆ โดนมีแทงที่ท้องตอนนี้เป็นยังไงก็ไม่รู้"
แต่เด็กชายก็ไม่ได้สนใจอะไรได้แต่เดินกลับบ้านไป จนกระทั่งมาถึงที่บ้านเปิดประตูเข้าไปเห็นว่าบนโต๊ะมีกล่องสี่เหลี่ยมกล่องหนึ่งวางอยู่
พอเด็กชายเปิดออกมาก็เห็นว่าเป็นเค้กเขียนว่า "สุขสันวันเกิดน่ะลุก Happy Birth Day" ลูกชายก็ยิ้มแต่พอลูกหันไปกลับไม่เห็นใครเลย "เลยไปถามป้าข้างบ้านว่า "นี่ๆ ป้า แม่ไปไหนหรอ ?"
ป้าข้างบ้นจึงพูดว่า "เอ้า!!! ... ทำไหม? มาอยู่ที่นี้ละนึกว่าไปหาแม่ที่โรงพยาบาลแล้ว" ลูกก็สงสัยถามว่า "แม่ไปโรงพยาบาลทำไหม ?"
ป้าก็เลยบอกว่า "เอ้า ก็แม่ของเธอโดนแทงอาการเป็นยังไงก็ไม่รู้" เด็กชายได้ยินอย่างนั้นก็เลยรีบไปหาแม่ทันที
พอไปถึงหน้าห้องก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่หน้าห้องพอเห็นเด็กชายคนนั้นก็เลยถามว่า "เจ้าหนู เป็นอะไรกับคนไข้หรอ ?" เด็กชายเลยตอบไปว่า "ลุกชายครับ"
เจ้าหน้าที่ตำรวจก็เลยบอกว่า "พอดีเลย เดียวจะเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง คือเมื่อวานเวลาประมาณ 20.00 น. แม่ของเธอได้ยืนรออยู่หน้าบ้านแต่ไม่ีมีใครรู้ว่าทำไหมแต่คน่ข้างบ้านบอกว่าแม่ของเธอน่ะดูเป็นกังวลมากเลย"
พอลูกชายได้ยินอย่างนั้นน้ำตาก็ไหลอาบแก้มทั้งสองพร้อมสวดมนต์อ้อนวอนว่า "ถ้าสิ่งศักด์สิทธิ์มีจริงขอให้ช่วยแม่ของผมด้วย แม่ผมขอโทษที่ผมไม่เคยสนใจแม่ ผมขอโทษ"
และในเวลานั้นเอง ประตูห้องของคนไข้ก็ได้เปิดออกหมอที่ทำการรักษาบอกว่า "ไม่ต้องห่วงแล้วครับอาการปกติดีแล้วครับ"
เด็กชายก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อไปหาแม่ของเขา เมื่อเห็นว่าแม่ของเขาอยู่บนเตียงเด็กชายคนนั้นเดินเข้าไปใกลักับเตียงของคนไข้พร้อมคลุกเขาแล้วพนมมือกราบลงที่เท้าของผู้เป็นมารดา
เวลาผ่านไป 2 เดือน
"แม่ แม่อยากกินอะไรเดี่ยวผมซื้อให้" แม่เลยตอบกลับไปว่า "ไม่ต้องหรอกลุกแม่ไม่ได้อยากินอะไรแต่แม่อยากกินเค้กก้อนนั้นกับลูก"
เมื่อลูกชายได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มแล้วก็พาแม่กลับไปที่บ้าน
ปล. ผมคงพิมพ์ยาวไป คงอ่านกันไม่หมด
ปล. ที่จริงผมอยากเป็นนักเขียน มีคนเขาบอกว่าไห้ลองแต่งเรื่องสั้นดู
ปล. ขอบคุณที่อ่านน่ะครับ ผมแค่อยากให้บางคนที่ลืมคนสำคัญไปได้เห็นความสำคัญอีกครั้งถึงแม้พ่อแม่จะน่ารำคานในบางทีแต่เขาก็เป็นห่วงเราตลอด เชื่อผมสิ
ช่วยติกันด้วยน่ะครับนี่เป็นการแต่งครั้งแรกของผม