เรื่องนี้ออกแนวประชดและเสียดสีสังคมตามสไตล์ผมเหมือนเดิม แต่เรื่องนี้อาจจะมีคำหยาบเพิ่มเข้ามานิดหน่อย
ชื่อเรื่องนี้เอามาจากเรื่อง No country for old men แบบว่าไม่ได้คิดชื่อเรื่องไว้ก่อน แฮะๆ ไม่ดีเท่าไหร่ก็ขออภัย
No country for good men
ทำไมเวลามันผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน...เจ็บ...ทำไมความเจ็บมันถึงได้ยาวนานขนาดนี้
ความทรงจำทุกๆอย่างเริ่มกลับเข้ามาในหัวทั้งเรื่องที่ผมลืมไปแล้วกับเรื่องที่ผมไม่อยากจะจำ ทุกๆอย่างมันกลับมาหมด.....
สมัยเด็กๆผมชอบอ่านการ์ตูนที่เกี่ยวกับพวกซุปเปอร์ฮีโร่มาก โดยเฉพาะฮีโร่ที่ไม่มีพลังพิเศษแต่ก็ยังปกป้องโลกนี่ผมจะติดเอามากๆ
ตัวการ์ตูนพวกนี้เป็นเหมือนแรงบันดาลใจและเป็นต้นแบบในเรื่องของการรักในความถูกต้องและยุติธรรม
มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของเด็กๆที่ชอบดูการ์ตูนมักจะเล่นเลียนแบบฮีโร่กันทั้งนั้น
ผมยังจำได้เลยว่าสมัยนั้นผมกับเพื่อนมักจะไล่กระโดดถีบกันเพราะช่างนั้นติดมาสค์ไรเดอร์มากไปหน่อย เจ็บตัวกันไปตามระเบียบ...
พอได้ดูหนังบู๊ระห่ำของตำรวจอีกนั่นยิ่งทำให้ผมอยากจะเป็นแบบในหนังบ้าง ตำรวจไม่มีพลังพิเศษไม่ใช่ยอดมนุษย์ยอดคนที่ไหน นี่คือจุดเริ่มต้นของความฝันเล็กๆ
ตั้งแต่ตอนนั้นมันทำให้ผมฝันอยากจะเป็นตำรวจมาตลอด ถึงจะเจอกับสภาพแวดล้อมแย่ๆ และภาพลักษณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับตำรวจแต่นั่นมันก็ไม่ทำให้ความอยากเป็นตำรวจของผมลดน้อยลงเลย
ตรงข้ามมันกลับทำให้ผมอยากจะพิสูจน์ให้เห็นว่าตำรวจดีๆน่ะยังมีอีกเยอะ
แต่เมื่อโตขึ้น...มันก็ทำให้ผมได้เข้าใจอะไรมากขึ้น อย่างเช่น การจะเป็นคนดีในสังคมสมัยนี้นี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดจะทำดี
มันจะถูกมองออกเป็นสองฝั่งทันที ระหว่างพวกที่คิดว่าคุณทำดีเพื่อสร้างภาพ กับ ทำดีเพราะคุณเป็นคนดีจริงๆ ไม่มีใครที่จะเห็นพ้องต้องกันหรอกว่าคุณน่ะทำดีเพราะใจจริงๆ ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเบื่อสุดๆ คือพวกที่ชอบถ่ายคลิปเวลาที่คนอื่นเดือดร้อนแต่ตัวมันกลับไม่คิดที่จะเข้าไปช่วยเลยสักนิด แล้วก็เอาคลิปมาโพสต์ใส่คำพูดต่างๆนาๆเข้าไปเพราะอยากจะให้คนดูเยอะๆ
บางทีผมก็คิดแล้วทำไมเเม่งถึงยืนถ่ายคลิปได้หน้าตาเฉยว่ะ
เราทุกคนกำลังกลัว...กลัวการทำในสิ่งที่ถูกต้อง กลัวสายตาของผู้คนรอบข้าง กลัวปัญหาที่จะตามมา สิ่งที่เรามักจะคิดก็คือมันไม่ใช่เรื่องของเราอย่าไปสนใจจะดีกว่า
เรามักมองเห็นแต่ตัวเองมาก่อนเสมอ มีอยู่ครั้งนึงที่ผมเคยช่วยผู้หญิงคนนึงเอาไว้จากพวกนักเลงที่พยายามจะลวนลามเธอ เชื่อมั้ย มีคนด่าผมว่า
ไอ*****นี่เเม่งอยากทำตัวเป็นพระเอก จะได้แอ้มสาว ผมจึงสวนกลับไปว่า ความคิดต่ำๆของแกมันก็เหมาะกับคนต่ำๆอย่างแกดีนะ มันเงียบและเดินหนีผมไป
ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าโลกเรามันเสื่อมลงทุกวัน.....
ผมมุ่งมั่นและตั้งใจกับการเรียนอย่างหนักจน เข้าเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจเมื่อจบออกมาผมจึงไปเป็นตำรวจดังที่ฝันไว้ ช่วงแรกๆที่เข้ามาเป็นตำรวจ
ผมเป็นพวกน้องใหม่ไฟแรงตามประสาคนวัยหนุ่ม การบุกจับคนร้ายคือสิ่งที่ทำอยากจะทำที่สุดในชีวิต การลงภาคสนามบ่อยครั้งทำให้ประสบการณ์ของผมมากขึ้น
ด้วยความที่ไฟแรงบางครั้งมันทำให้เตะตาพวกตำรวจรุ่นพี่อยู่บ้างจึงทำให้มีคนที่ทั้งชอบและไม่ชอบขี้หน้าผม ตัวผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกนะแค่อยากจะทำในสิ่งที่มันถูกต้องก็แค่นั้น
คดีล่าสุดที่ผมได้รับมอบหมายคือการจับกุมพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ มีคำสั่งให้จับเป็นหรือตายก็ได้ แต่ดูเหมือนทางพวกผู้ใหญ่จะอยากให้ผมจับเป็นซะมากกว่า
เราสืบทราบมาว่าพวกมันกบดานอยู่ที่บ้านพักแถวชานเมือง ผมจึงนำกำลังไปล้อมบ้านหลังนั้นทันที แน่นอนล่ะเกิดเหตุการณ์ยิงตะลุมบอนกันนิดหน่อย ในระหว่างที่ผมกำลังจะจับตัวหัวหน้า
มันได้ชักปืนออกมายิงผม โชคดีที่ผมหลบทันจึงทำให้ไม่โดนจุดสำคัญ ผมยิงสวนกลับไปเข้าที่กลางหน้าผากของมันพอดี เรายึดของกลางทั้งหมด ผมได้รับคำชมเป็นอย่างดีจากผู้กำกับ
ท่านเชิญผมไปที่บ้านเพื่อทานอาหารเย็น ตัวผมจะปฏิเสธก็กลัวจะเป็นการเสียมารยาทจึงตอบตกลงไป แต่เมื่อไปถึงเหตุการณ์มันกลับตาลปัตรไปหมด
ผมถูกซัดจนหมอบโดยผู้กำกับเอง ท่านกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาแล้วพูดกับผมอีกนิดหน่อย
"แกเป็นคนดีมากสินะไอ้หนุ่ม แกรู้มั้ยว่าสิ่งที่แกทำมันทำให้ฉันเสียหายแค่ไหน แกคิดว่าแกฆ่ามันตายแล้วจะทำให้ยาเสพติดมันหมดไป ไม่มีทางโว้ย!!
แล้วแกนั่นแหละที่กำลังจะตายเป็นรายต่อไป"
วินาทีนั้นทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าคุณจะพยายามทำดีแค่ไหน แสนดีสักแค่ไหน ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องรัก หรือเรื่องไหนก็เถอะ
แต่คนดีคือคนที่ถูกมองข้าม คนดีคือ "ผู้แพ้เสมอ" และโลกนี้...มันไม่มีที่ว่างสำหรับคนดี
ปัง ปัง ปัง!!!..................................
-Theman Inthedark
ปล.กระทู้ไม่สวยเท่าไหร่ก็ขออภัย พอดีว่าผมจัดกระทู้ไม่ค่อยเป็น