เว็บไซต์เราจะอยู่ไม่ได้หากขาดเขาเหล่านี้ รวมช่วยกันสนับสนุนสปอนเซอร์ของพวกเรา
|
|
|
|
|
|
|
ให้เช่า Colocation |
สติ๊กเกอร์ไลน์ |
|
|
รวมเซิฟเวอร์ Ragnarok เถื่อน |
Bitcoin |
เฟสบุ๊คเพจ |
-
16th September 2011 02:34
#1
[ระบาย] คนแรกที่เคยรักมาก
ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยมีแฟนเลยซักครั้งเดียว (หรือจะเรียกว่าเคยมีดี เคยสนิทกับคนคนนึง3เดือน)
หลังจากผมเข้ามหาลัยผมก็เจอคนนี้ เธอเรียนคณะเดียวกันกับผม ตอนแรกเธอคนนี้มีแฟนแล้ว แต่ผมก็ยังชอบเขาอยู่ ผมเห็นท่าทีว่าแฟนเขากับคนที่ผมเคยรักท่าทางจะไปกันไม่รอด
แล้วทางแฟนเก่าผมก็ดูจะเสียใจผมก็เลยคอยให้กำลังใจเค้า แล้วรอเค้าอยู่มาประมานสองปี(รอเสียบน่ะแหละครับ)
หลังจากนั้น เขาเลิกกันแฟนเก่า ผมก็ได้เป็นแฟนกับเค้า ช่วงเวลาแรกๆเรามีความสุขกันดี
แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งแฟนเก่าผมก็ได้ไปสนิทกับเพื่อนของผม ซึ่งออกจะเปิดเผยไปหน่อย สนิทเกินไปเกินกว่าจะเป็นเพื่อนสนิทกัน เหมือนข้ามหน้าข้ามตาผม
และเนื่องด้วยที่ว่าผมเป็นคนอารมร้อนแล้วเป็นคนที่ชอบเอาชนะ เมื่อเวลาที่ผมคิดว่าผมผิด ผมก็จะไม่ค่อยอยากจะง้อ อยากให้เค้าง้อกลับมามากกว่า
เวลาผมทะเลาะกับเธอ ก็เลยกลายเป็นว่าทำให้เสียความรู้สึกกันไป ต่างฝ่ายต่างเก็บเอาไว้ โดนเฉพาะผม ที่เวลาอารมไม่ดีแล้วชอบเก็บเอาไว้ไม่พูดแล้วก็ไปขอโทษ หนีปัญหา
แต่ปรากฏว่า พอเก็บไว้มากๆ มันก็ระเบิดอารมออกมา แล้วผมก็พูดในสิ่งที่ผมคิดออกไป (ผมก็เข้าใจแหละครับ ผมผิดเอง คนเราถ้าจะยอมต้องยอมให้ได้ตลอด)
หลังจากนั้นผมกับเธอเลิกกัน แฟนเก่าผมก็ไปสนิทกับคนนั้นมากกว่าเดิมเสียอีก มีการไปเปิดร้านขายของด้วยกัน เวลาออนMSN หรือ Facebook พอเห็นชื่อแฟนเก่าผมทีไรก็ต้องเป็นอันต้องมีเพื่อนผมออนด้วยทุกที เหมือนนัดกันมาออน
หลังจากนั้นผมก็ชอบไปบ่นในเฟสบุคบ่อยๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจเพราะผมจิงๆแล้วก็อยู่คนเดียวเพื่อนมหาลัยก็ไม่ค่อยสนิท(อันนี้ผมมีเหตุผลนา) จนเธอคนนั้นต้องมาพูดกับผมว่า เขาเพื่อนผมกับเธอแฟนเก่าผมไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมก็ทำท่าว่าจะไม่เชื่อ
สะเทือนเลยครับคำที่เธอคนนั้นพูดออกมา "***ไปคุยกันเองสองคนเลย" .... ผมไม่ได้เคยได้ยินคำว่า***กูออกมาจากปากเค้ามาเข้าถึงหูผมเลย อย่างน้อยที่ผมได้ยินก็จะเป็นที่เค้าพูดกับเพื่อนมากกว่า
เค้าก็ลากผมเข้าไปคุยMSN แล้วก็เหมือนเค้าจะพยายามอธิบายนั่นล่ะครับ แต่คือเค้าไม่ได้เข้าใจในอารมของผมเลย ผมเคยรักเค้ามากหวงมาก แล้วยังอยากกลับไปคบกัน แต่เค้ากลับบอกมาว่า
ที่เค้าไปคุยกับเพื่อนของผม เพราะเค้าช่วยได้มากกว่า เค้าให้กำลังใจได้มากกว่า เค้าเข้าใจเรามากกว่า
ผมก็เลยตอบกลับไปว่า ก็ถ้าเกิดว่ามันเข้าใจ มันให้กำลังใจได้มากกว่า ช่วยได้มากกว่า ทำไมไม่คบ****ไปเลยวะ(อารมร้อนอีกแล้วครับ)
จบคำนี้ผมออกเอ็ม ผมลบรูปเฟสบุค บันทึกสนทนา ทุกอย่างที่เค้าเคยให้ผมทิ้งหมด (หนีอีกแล้ว)
แล้วผมก็อยากจะลืมๆมันไป เสียดายที่มันไม่เป็นอย่างนั้น ผมต้องเรียนกับเค้าทุกวัน วิชาคณะก็ต้องเจอกัน วิชานอกคณะก็ลงตัวเดียวกัน
เจ็บมากครับตอนนั้น.... จะพูดว่าตอนนั้นมันก็จะดูเหมือนไกลไป เพราะว่าตอนนี้ผมก็ยังเจ็บอยู่ แต่น้อยลงกว่าเดิมมากแล้วครับ
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า พอมันเจ็บมากๆไปนานๆเข้า มันก็เริ่มรู้สึกเบื่อ พอผมเบื่อ ผมก็ไม่อยากจะทำอะไร งานการไม่ทำ วันๆเอาแต่เล่น
แล้วผมก็รู้สึกได้เลยว่า กรรมมันมีจริง กรรมตามทันผมไวมากๆ กับไอการที่ผมไปแย่งแฟนคนอื่นมา แล้วก็โดนเพื่อนแย่งแฟนไปอีกที
มันเหมือนกับว่าผมที่ไปเห็นว่าแฟนเก่าของแฟนเก่าผมมันเลวมันไม่ดี มันกลับมาโดนกับผมเองที่เพื่อนของผมอาจจะเห็นว่าผมมันเลวก็ได้
ขอโทษและขอบคุณคนที่อุส่าอ่านจนจบนะครับ ผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วจริงๆ ผมเบื่อชีวิตมากตอนนี้
-
รายชื่อสมาชิกจำนวน 5 คนที่กล่าวขอบคุณ:
-
16th September 2011 02:51
#2
ผมเป็นกำลังใจให้ครับ ชีวิตนี้ยังหาคนที่ดีได้อีกเยอะ ผมก็เป็นคนที่ชอบหนีความจริงเหมือนกัน
อย่างพึ่งด่วนสรุปไปว่าเราจะไม่มีคนรักอีกแล้ว คนที่เกิดมาเพื่อเรายังหาเราไม่เจอก็เป็นไปได้นะครับ
** กรุณาเปลี่ยนขนาดของภาพในลายเซ็น **
-
-
16th September 2011 08:14
#3
คุณก็อารมณ์ร้อนเกินไปมากๆครับเเทนที่จะเปลี่ยนจากการประชดประชันมาเป็นการที่พูดกันดีๆปรับความเข้าใจกันคุณกลับเลือกที่จะพูดประชดประชันเค้าก็ยิ่งไม่ชอบคุณสิครับ เสียคะแนนมากๆ- -
เเล้วเรื่องคุณผิดเเต่ไม่คุณไม่อยากง้ออยากให้เค้าง้อกลับ โอ้ - - ให้ผู้หญิงมาง้อผู้ชายมันถูกเเล้วหลอทั้งๆที่ผู้ชายเป็นฝ่ายผิด- -*
ผมว่าคุณอารมณ์ร้อนเกินไปต้องใจเย็นกว่านี้ครับ ตอนเด็กๆผมก็อารมณ์ร้อนเหมือนคุณอะเล่นเกมส์เเพ้ก็ด่าเกมส์โกงบ้างยังโง้นยังงี้ เล่นเกมส์เเพ้ก็เที่ยวทำลายข้าวของด่าพ่อล้แม่แต่ตอนนี้ผมก็ดีขึ้นเยอะเเล้วครับเเต่ก็ขี้โมโหเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้ผมรู้จักเก็บอารมณ์ไงครับ รู้ไหมเพื่อนสนิทที่สุดของผมเนี้ยมันทิ้งผมไปรู้ไหมผมทั้งเจ็บทั้งเเค้นเลยเหมือนโดนหักหลังอยู่ดีๆก็ไม่คุยกับเราทำเหมือนเราไม่มีตัวตนซะงั้น เเต่ผมไม่เคยด่ามันเลยนะ เเต่มันกับผมต่างฝ่ายต่างรู้ว่าเราเกลียดขี้หน้ากัน
ผมก็ได้เเต่รอวันที่มันล้มเเล้วผมเนี้ยละเหยียบมันเองด้วยตัวของผมเอง
ปล.แนะนำให้คุณหันมาพูดกับเธอดีๆคุยกันให้รู้เรื่องอย่าใช้อารมณ์มากเกินไปยิ่งคุยยิ่งแย่ ถ้าผมเป็นฝ่ายหญิงผมก็เลือกเพื่อนคุณเหมือนกันอะ เพราะคุณนี้ไม่พอใจอะไรก็ด่าก็ประชด มันไม่น่าอยู่ใกล้ๆ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย JKGMomo : 16th September 2011 เมื่อ 08:22
-
-
16th September 2011 09:44
#4
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
JKGMomo
คุณก็อารมณ์ร้อนเกินไปมากๆครับเเทนที่จะเปลี่ยนจากการประชดประชันมาเป็นการที่พูดกันดีๆปรับความเข้าใจกันคุณกลับเลือกที่จะพูดประชดประชันเค้าก็ยิ่งไม่ชอบคุณสิครับ เสียคะแนนมากๆ- -
เเล้วเรื่องคุณผิดเเต่ไม่คุณไม่อยากง้ออยากให้เค้าง้อกลับ โอ้ - - ให้ผู้หญิงมาง้อผู้ชายมันถูกเเล้วหลอทั้งๆที่ผู้ชายเป็นฝ่ายผิด- -*
ผมว่าคุณอารมณ์ร้อนเกินไปต้องใจเย็นกว่านี้ครับ ตอนเด็กๆผมก็อารมณ์ร้อนเหมือนคุณอะเล่นเกมส์เเพ้ก็ด่าเกมส์โกงบ้างยังโง้นยังงี้ เล่นเกมส์เเพ้ก็เที่ยวทำลายข้าวของด่าพ่อล้แม่แต่ตอนนี้ผมก็ดีขึ้นเยอะเเล้วครับเเต่ก็ขี้โมโหเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้ผมรู้จักเก็บอารมณ์ไงครับ รู้ไหมเพื่อนสนิทที่สุดของผมเนี้ยมันทิ้งผมไปรู้ไหมผมทั้งเจ็บทั้งเเค้นเลยเหมือนโดนหักหลังอยู่ดีๆก็ไม่คุยกับเราทำเหมือนเราไม่มีตัวตนซะงั้น เเต่ผมไม่เคยด่ามันเลยนะ เเต่มันกับผมต่างฝ่ายต่างรู้ว่าเราเกลียดขี้หน้ากัน
ผมก็ได้เเต่รอวันที่มันล้มเเล้วผมเนี้ยละเหยียบมันเองด้วยตัวของผมเอง
ปล.แนะนำให้คุณหันมาพูดกับเธอดีๆคุยกันให้รู้เรื่องอย่าใช้อารมณ์มากเกินไปยิ่งคุยยิ่งแย่ ถ้าผมเป็นฝ่ายหญิงผมก็เลือกเพื่อนคุณเหมือนกันอะ เพราะคุณนี้ไม่พอใจอะไรก็ด่าก็ประชด มันไม่น่าอยู่ใกล้ๆ
ครับ ผมผิดเองที่ใจร้อนในหลายๆเรื่อง เรื่องนี้มันคงจะทำให้ผมโตขึ้นมากล่ะครับ เรียนรู้อะไรได้เยอะ
แต่มันไม่ถูกเลยนะครับที่เค้าสนิทกันเกินไปมากๆ ไอเพื่อนผมถึงกับนอนหนุนตักเลยนะครับ ผมไม่ยอมหรอกครับ ถ้าเป็นเรื่องแบบนี้ผมไม่ยอมง้อจริงๆ
เฮ่อ แต่ก็อย่างว่าทิฐิสูงเกิน เจ็บเลย
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nanatsukung : 16th September 2011 เมื่อ 09:48
-
-
16th September 2011 11:05
#5
ความผิดพลาดเนี่ยหละที่มันจะสอนเราแล้วเราจะเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง
แต่บางคนก็หลงงมงายและจริงจังเรื่องพวกนี้มากไปจนทำให้คิดมาก
จนไม่เหลือความเป็นของตัวเองเลย คนที่จะช่วยพี่ได้ดีที่สุด คือตัวพี่เองครับ
ประสบการณ์มันจะสอนให้เราได้เรียนรู้มากขึ้น
ปล.เห้ยพี่มีแฟนตอนมหาลัยจริงดิ ผมมีลูกตั้งกะม.ต้น = =
-
-
16th September 2011 11:16
#6
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
ballba
ความผิดพลาดเนี่ยหละที่มันจะสอนเราแล้วเราจะเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง
แต่บางคนก็หลงงมงายและจริงจังเรื่องพวกนี้มากไปจนทำให้คิดมาก
จนไม่เหลือความเป็นของตัวเองเลย คนที่จะช่วยพี่ได้ดีที่สุด คือตัวพี่เองครับ
ประสบการณ์มันจะสอนให้เราได้เรียนรู้มากขึ้น
ปล.เห้ยพี่มีแฟนตอนมหาลัยจริงดิ ผมมีลูกตั้งกะม.ต้น = =
ขอบคุณมากๆครับ ผมก็คิดแบบคุณเนี่ยแหละครับ
แต่ผมพึ่งมีแฟนตอนเข้ามหาลัยจิงๆนาา เพราะตอนม.ต้นม.ปลายผมยังมัวแต่นั่งบ้าเกมกับเพื่อนอยู่เลย 5555
-
-
16th September 2011 11:20
#7
คนบางคนเกิดมาให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันครับ !
-
-
16th September 2011 11:32
#8
เป็นประสบการณ์ครับ ได้รู้ว่า อย่าใจร้อน มองหลายๆมุม คุยกันก่อน และค่อย สรุป ทางเขาก็นับว่าผิดที่มองข้ามคนที่น่าจะเชื่อใจได้มากที่สุดไป พอเรารุนแรงมันก่บานปลาย
พอมาถึงจุดนี้ เราต้องปลงตัวเอง อย่าได้คิดมาก หรือ คิดย้อนหลัง เหมือนคำๆนึงที่ผมเคยอ่านเจอในหนังสือธรรมะ (จำไม่ได้ว่าอะไร) เขาบอกว่า มนุษย์เราชอบมองอดีตที่เจ็บ เหมือนเราเอาไม้ไปจิ้มอุจจาระละมาดมทั้งๆที่รู้ว่ามันเหม็นอยู่
ที่บอกคืออยากให้มองอนาคต พัฒนาตัวเองจากสิ่งที่เราทำผิดไป "อย่าไปมองอดีตเพื่อให้เจ็บแต่มองอดีตเพื่อให้จำ"
และถามว่า มันเป็นกรรมไหม ผมว่า ไม่ เพราะ รักของแฟนไม่เที่ยง ครับ มีมาก็มีไป อีกอย่างคุณไม่ได้ไปยุให้เขาเลิกกันหนิ ถูกไหม? แต่คุณให้กำลังใจยื่นมือให้คนที่ล้ม มันจะเป็นที่เรามากกว่าที่ใจร้อนเกินไป และควรพัฒนาเพื่อคนรักที่อาจจะใช่ที่สุดในข้างหน้า
บางครั้ง คนบางคนเหมือนจะใช่ แต่มันก็ไม่ใช่เสมอไป ความรักไม่แน่นอน ความรักที่แน่นอนที่สุดคือ รักของพ่อแม่ครับ ฉะนั้นเวลารักใครสักคนควรก้าวขาไปข้างเดียว อีกข้างไว้ที่เรา เผื่อไว้ไม่ให้ตกลงไปไกล
หวังว่าจะหายเจ็บปวดเร็วๆและพยายามเดินไปข้างหน้า มองอดีตเพื่อพัฒนาน่ะครับ
-
-
16th September 2011 12:00
#9
มันก็งี้แหละ "ชีวิต" ฟังดูก็ดีนะครับ ที่สามารถสำรวจตัวเองแล้วรู้ว่ามันผิดพลาด ผิดพลาดแล้วก็ต้องแก้ไข เอาใหม่สู้ต่อไปเราต้องผ่านมันไปให้ได้และผ่านมันด้วยความมีสติ มันไม่ได้มีอะไรมันมากหรอกครัรบ มันอยู่ที่มุมมอง การที่เรามองว่าสิ่งนั้นมันเป็นของเราสิ่งนี้มันเป็นของเรา ทำให้เราเกิดเป็นทุกข์ ที่จริงแล้วมันก็อยู่ของมันอย่างนั้น แต่เรากลับคิดว่ามันเป็นของเรา ทำให้กลายเป็นว่าเราเอาตัวไปผูกมัดยึดติดกับสิ่งนั้น ยิ่งคิดว่ามันเป็นของเรา ก็เหมือนกับว่าเรายิ่งมัดตัวเองให้ยึดติดกับสิ่งนั้นแน่นขึ้น ซึ่งความทุกข์มันก็ได้เกิดขึ้นแล้ว(จากอดีต) มันก็ได้จบลงแล้ว เพียงแต่เราไปเก็บมันขึ้นมาแล้วแบกรับไว้เท่านั้นเอง แค่เราวางมันลงไว้ตรงนั้นเราก็หลุดพ้นแล้ว แค่นี้มันไม่หนักหนาหรอกครับยังมีหลายคนที่สาหัสกว่าเยอะ อย่างเช่นผมเป็นต้น ตอนอยู่ ม.ปลาย ก็คบกับแฟนคนหนึ่งซึ่งไม่เคยแม้แต่จะล่วงเกินใด ๆ เลย ถนอมไว้เหมือนไข่ในหิน(เพราะเป็นแฟนคนแรก ตอนนั้นผมอยู่ ม.5) เราก็เข้าใจกันดีทุกอย่างพูดคุยกันเหมือนปกติเหมือนกันกับคู่อื่น ๆ ที่เขาเป็นแฟนกันซึ่งก็คบกันมาหลายเดือน แต่อยู่มาไม่เห็นมาโรงเรียนสองสามวันทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไร แล้วน้องสาวผมมาบอกว่าเค้าจะแต่งงานแล้ว ช็อก!มากครับ ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนหมดสิ้นทุกอย่าง เสียใจอยู่เป็นปี การเรียนตกวูบ แ่ต่ก็ัยังมีสติไม่ไปมั่วยาเสพติดหรือสิ่งมึนเมา แต่พอเวลาผ่านไปแล้วเรากลับมามองย้อนหลังแล้ว เราจะรู้ว่ายังมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าที่เราจะต้องเดินไปข้างหน้าไม่จมอยู่กับอดีต เพราะขณะนี้เราอยู่ในปัจจุบัน ยังมีพ่อแม่ เพื่อน เป็นกำลังใจให้ (ได้ข่าวทีหลังว่าเขาแต่งงานได้ปีเดียว สามีโดนจับยาบ้า แล้วก็มาขอให้ผมคืนกลับไปคบกันเหมือนเดิม) แต่ิสิ่งที่มันเป็นบทเรียนเราต้องจดจำครับ
-
-
16th September 2011 13:51
#10
ขอบคุณทุกๆคนนะครับ ได้ฟังเพื่อนๆพูดในหลายๆด้าน แชๆประสบการณ์กัน ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยครับ
-
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
Forum Rules