กาลครั้งหนึ่ง มีมนุษย์คนนึงที่ เป็นคนที่เส้นทางของชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลงไปจนสายเกินแก้
เพราะว่าอะไร.....
วันๆนั่นเล่นแต่เกมส์ข้าวไม่กินนอนก็ดึก สภาพร่างกายทรุดโทรมเพราะไม่ออกจากบ้านไปออกกำลังกายภูมิคุ้มกันสภาวะแวดล้อม ไม่มีการปรับตัวให้รับมืออยู่ตลอดเวลา
เกิดอาการตาล้า สายตาเสีย ทำให้สายตาสั้น
และปวดหัวเพราะไม่ได้พักสมอง ตื่นมาไปเรียน ฟังไม่รู้เรื่อง สมาธิขาด พอเรียนก็ไม่รู้เรื่องการเรียนตกต่ำ
เกิดอาการเครียดมีปัญหาทะเลาะกับ พ่อแม่
หลังโรงเรียนเลิก รีบปลีกตัวออกมาจากกลุ่ม เพื่อกลับมาเล่นเกมส์ ไม่มีเพื่อนคุยได้บ่อยเหมือนอยู่ต่อหน้า
สังคมก็ของตนก็เริ่มบางจนในที่สุด หมกตัวอยู่กับเกมส์ และด้วย สภาพร่างกายที่ ทรุดโทรม
พอเห็นเพื่อนทำอะไรได้ดีกว่าตน เห็นว่าคนนู้นคนนี้ทำอะไรได้เจ๋งอยากลองมั่ง ในก่อนที่จะโดนเกมส์สะกดจนต้องกดแต่เกมส์
ตนมีร่างกายที่ปกติ กินอาหารเป็นเวลานอนพักผ่อนเพียงพอ ร่าเริงแจ่มใส อยากลองทำอะไรที่เจ๋งๆก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ทำไม่ได้
.........แต่พอกดแต่เกมส์ ร่างกายย้ำแย่ ก็กลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่ได้ดีแบบที่ตนต้องการ สภาวะจิตใจตกต่ำ
จึงทำให้กลายเป็นคนคิดมากว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ดีซักอย่าง เรียนก็แย่ทำให้พ่อแม่หนักใจ เสียเงินซ่อมวิชาเรียนเสียเงินค่าไฟฟ้าที่มากกว่าปกติ เสียเงินค่าเกมส์
และในที่สุดอยู่กับเกมส์จนขี้เกียจจนเรียนไม่จบลาออกมาอยู่แต่ในห้อง ความพยายามความมุ่งมั่นลดต่ำ กลายเป็นคนเกลียดค้าน เพราะในเกมส์ที่เราเล่นจะทำอะไรให้ได้ดังใจมันใช้เวลาแค่แปปเดียว
แต่ในโลกจริงไม่ใช่ จะหางานทำก็ไม่มีใครรับ เพราะวุฒิการศึกษา ที่ต่ำ จึงต้องทำงานใช้แรงงาน แต่ด้วยความขี้เกียจเข้ากระดูกดำจึงทำได้แค่พักเดียว
พอแม่ก็ไม่ให้เงินเลี้ยงแล้ว พอมีเกมส์ออกใหม่ สเป็คคอมดันแรงไม่พอ เกมส์ราคาก็ไม่นน้อย จนปัญญา อยู่กับความจำเจและซ้ำซากไร้สีสันของชีวิต
และด้วยปัจจัยทุกอย่างดั่งข้างบน จึงทำ คุณ คนนั้น โศรกเศร้าไร้จุดหมายของชีวิต และสุดท้ายก็ หาทางออกด้วยการ ฆ่าตัวตาย