มีนิทานที่ไม่น่าฟังมาเล่า เรื่อง เด็กติดเกมส์

[Mcarmy]

กาลครั้งหนึ่ง มีมนุษย์คนนึงที่ เป็นคนที่เส้นทางของชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลงไปจนสายเกินแก้
เพราะว่าอะไร.....

วันๆนั่นเล่นแต่เกมส์ข้าวไม่กินนอนก็ดึก สภาพร่างกายทรุดโทรมเพราะไม่ออกจากบ้านไปออกกำลังกายภูมิคุ้มกันสภาวะแวดล้อม ไม่มีการปรับตัวให้รับมืออยู่ตลอดเวลา
เกิดอาการตาล้า สายตาเสีย ทำให้สายตาสั้น
และปวดหัวเพราะไม่ได้พักสมอง ตื่นมาไปเรียน ฟังไม่รู้เรื่อง สมาธิขาด พอเรียนก็ไม่รู้เรื่องการเรียนตกต่ำ
เกิดอาการเครียดมีปัญหาทะเลาะกับ พ่อแม่

หลังโรงเรียนเลิก รีบปลีกตัวออกมาจากกลุ่ม เพื่อกลับมาเล่นเกมส์ ไม่มีเพื่อนคุยได้บ่อยเหมือนอยู่ต่อหน้า
สังคมก็ของตนก็เริ่มบางจนในที่สุด หมกตัวอยู่กับเกมส์ และด้วย สภาพร่างกายที่ ทรุดโทรม
พอเห็นเพื่อนทำอะไรได้ดีกว่าตน เห็นว่าคนนู้นคนนี้ทำอะไรได้เจ๋งอยากลองมั่ง ในก่อนที่จะโดนเกมส์สะกดจนต้องกดแต่เกมส์
ตนมีร่างกายที่ปกติ กินอาหารเป็นเวลานอนพักผ่อนเพียงพอ ร่าเริงแจ่มใส อยากลองทำอะไรที่เจ๋งๆก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ทำไม่ได้

.........แต่พอกดแต่เกมส์ ร่างกายย้ำแย่ ก็กลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่ได้ดีแบบที่ตนต้องการ สภาวะจิตใจตกต่ำ
จึงทำให้กลายเป็นคนคิดมากว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ดีซักอย่าง เรียนก็แย่ทำให้พ่อแม่หนักใจ เสียเงินซ่อมวิชาเรียนเสียเงินค่าไฟฟ้าที่มากกว่าปกติ เสียเงินค่าเกมส์

และในที่สุดอยู่กับเกมส์จนขี้เกียจจนเรียนไม่จบลาออกมาอยู่แต่ในห้อง ความพยายามความมุ่งมั่นลดต่ำ กลายเป็นคนเกลียดค้าน เพราะในเกมส์ที่เราเล่นจะทำอะไรให้ได้ดังใจมันใช้เวลาแค่แปปเดียว
แต่ในโลกจริงไม่ใช่ จะหางานทำก็ไม่มีใครรับ เพราะวุฒิการศึกษา ที่ต่ำ จึงต้องทำงานใช้แรงงาน แต่ด้วยความขี้เกียจเข้ากระดูกดำจึงทำได้แค่พักเดียว
พอแม่ก็ไม่ให้เงินเลี้ยงแล้ว พอมีเกมส์ออกใหม่ สเป็คคอมดันแรงไม่พอ เกมส์ราคาก็ไม่นน้อย จนปัญญา อยู่กับความจำเจและซ้ำซากไร้สีสันของชีวิต

และด้วยปัจจัยทุกอย่างดั่งข้างบน จึงทำ คุณ คนนั้น โศรกเศร้าไร้จุดหมายของชีวิต และสุดท้ายก็ หาทางออกด้วยการ ฆ่าตัวตาย

[BringwondaNut]

โอ่โหหหหหหหหห

[NNP9MR]

นิทาน นิยาย เรื่องเเต่ง เรื่องสั้น

[ccc]

ใครวะ




แม่Jป๊อด ฆ่าตัวตาย พ่อแม่ก็ก็ปล่อยให่เล่นอยู่ได้ แทนที่จะแนะนำให้เล่นเป็นเวลา ทำงานทำหน้าที่ของตัวตัวเองให้เสร็จก่อนถึงเล่นได้ ไม่ใช่ปล่อยให้สายเกินไป เป็นหน้าที่พ่อแม่ที่ต้องคอยดูแลสอดส่องแต่ไม่ลุกล้ำชีวิตส่วนตัวมากเกินไป สุดท้ายโทษเกมส์ เกมส์อาจมีส่วนอยู่บ้างแต่ไม่ทั้งหมด แม่Jอิน

[Tayo987]

เรื่อง ของเรื่อง กาลครั้งหนึ่งไม่นานเท่าไหร่ มีเด็กชายคนหนึ่งติดเกมอย่างมาก วันหนึ่งเขาเกิดสนใจในตัวเกม แล้วเริ่มอ่านคำพูดสนทนาในเกม วันนี้ได้ A อังกฤษ

[-AngelMafie-]

แค่แบ่งเวลาเป็นก็โอเคนะผมว่า ติดก็ติดแต่อย่าให้เดือดร้อนคนอื่นและตนเอง

[noomha]

มันคือเรื่องจริง (ทุกสิ่งอย่างมีผลเสียหมดถ้ามันมากเกินไป)

[hades051]

อันนี้ก็เวอร์ไปนะครับ ผมว่า หายากนะคนแบบนี้ ไม่รักชีวิตตัวเอง

[Zaraki Kempaji]

กินอาหารไม่เป็นเวลา นอนดึก ผมชัดๆ แต่ร่างกายแข็งแรงนะ วิ่งหนีตีนทุกวัน

[GuPeKsAdz]

ติดยา ติดเกม ติดเที่ยว ติดแฟน ติดการพนัน
คุณคิดว่าติดอะไรดีที่สุด
ติดในที่นี้เรานับแต่สิ่งที่ไม่ดี
ติดยา ทำร้ายคนที่คุณรัก
ติดเที่ยว นำพามาซึ่งการติดยาติดแฟนและติดการพนัน
การที่เด็กคนนั้นเป็นแบบนี้อาจเกิดจากหลายๆสาเหตุ
1.เพื่อนคบไม่ได้ (อยู่โรงเรียนอาจจะโดนเพื่อนแกล้ง หรือโดนตบหัวไถเงิน)
2.พ่อแม่ไม่มีเวลาให้ จึงกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น
และอื่นๆซึ่งใครมีก็เพิ่มเติมมา
แต่ที่รู้ๆผมยอมรับว่าติดเกมเช่นกัน
แต่คุณลองเทียบกับอะไรร้ายๆดูสิ เกมมันอันตรายเทียบกับพวกนั้นไม่ได้เลยนะ และก็เพราะ dota ซึ่งทำให้ผมรู้ภาษาอังกฤษบางคำทั้งๆที่ผมไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย
และอีกอย่างเด็กที่ฆ่าตัวตายส่วนใหญ่มาจากแฟนทิ้งและเกรดต่ำ ส่วนติดเกมแล้วฆ่าตัวตายไม่เคยได้ยิน นอกจากจะเล่นจนตายอะ
ปล.ส่วนตัวเวลาเล่นเกมแล้วหิวก็ปิดคอมแล้วไปหาของกินนะครับ แบบประมาณว่า ช่าง****-กุหิว
นิทานเรื่องนี้แต่งเองสินะครับ ไม่งั้นก็ให้เครดิตด้วย

[BLACK ROCK]

กาลครั้งหนึ่ง มีมนุษย์คนนึงที่ เป็นคนที่เส้นทางของชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลงไปจนสายเกินแก้
เพราะว่าอะไร.....

วันๆนั่น"ดูเเต่ อนิเมะ"ข้าวไม่กินนอนก็ดึก สภาพร่างกายทรุดโทรมเพราะไม่ออกจากบ้านไปออกกำลังกายภูมิคุ้มกันสภาวะแวดล้อม ไม่มีการปรับตัวให้รับมืออยู่ตลอดเวลา
เกิดอาการตาล้า สายตาเสีย ทำให้สายตาสั้น
และปวด"ตา เพราะไม่ได้พักตา" ตื่นมาไปเรียน ฟังไม่รู้เรื่อง สมาธิขาด พอเรียนก็ไม่รู้เรื่องการเรียนตกต่ำ
เกิดอาการเครียดมีปัญหาทะเลาะกับ พ่อแม่ (เถียงกันว่า หัวดำหรือหัวทองนางเอก)

หลังโรงเรียนเลิก รีบปลีกตัวออกมาจากกลุ่ม เพื่อกลับมา"ดูอนิเมะ" ไม่มีเพื่อนคุยได้บ่อยเหมือนอยู่ต่อหน้า
สังคมก็ของตนก็เริ่มบางจนในที่สุด หมกตัวอยู่กับ"เกมส์h อนิเมะh AV" และด้วย สภาพร่างกายที่ ทรุดโทรม
พอเห็นเพื่อน"ดูเมะ H"ที่ดีกว่าตน เห็นว่า"เรื่อง นี่นั้นนู้นนู๊นนนนน"มันเจ๋ง เลยอยากลองมั่ง ในก่อนที่จะโดน"เมะ H"สะกดจนต้อง"Fap Fap Fap"
ตนมีร่างกายที่ปกติ กินอาหารเป็นเวลานอนพักผ่อนเพียงพอ ร่าเริงแจ่มใส อยากลองทำอะไรที่เจ๋งๆก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ทำไม่ได้

.........แต่พอ"Fap Fap Fap" ร่างกายย้ำแย่ ก็กลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่ได้ดีแบบที่ตนต้องการ สภาวะจิตใจตกต่ำ (หื่น)
จึงทำให้กลายเป็นคนคิดมากว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ดีซักอย่าง เรียนก็แย่ทำให้พ่อแม่หนักใจ เสียเงินซ่อมวิชาเรียนเสียเงินค่าไฟฟ้าที่มากกว่าปกติ(เพราะ เล่นเปิดมันซะทั้งวัน) เสียเงินซื้อ"แผ่น BD"

และในที่สุดอยู่กับ"อนิเมะ"จนขี้เกียจจนเรียนไม่จบลาออกมาอยู่แต่ในห้อง(ฮิคิโคโมริ) ความพยายามความมุ่งมั่นลดต่ำ กลายเป็นคนเกลียดค้าน เพราะใน"อนิเมะที่เราดู"จะทำอะไรให้ได้ดังใจมันใช้เวลาแค่แปปเดียว
แต่ในโลกจริงไม่ใช่ จะหางานทำก็ไม่มีใครรับ เพราะวุฒิการศึกษา ที่ต่ำ จึงต้องทำงานใช้แรงงาน แต่ด้วยความขี้เกียจเข้ากระดูกดำจึงทำได้แค่พักเดียว
พอแม่ก็ไม่ให้เงินเลี้ยงแล้ว พอมี"เมะออกใหม่" ร้านข้างบ้านดันไม่มีขาย "เมะ"ราคาก็ไม่นน้อย จนปัญญา อยู่กับความจำเจและซ้ำซากไร้สีสันของชีวิต

และด้วยปัจจัยทุกอย่างดั่งข้างบน จึงทำ คุณ คนนั้น โศรกเศร้าไร้จุดหมายของชีวิต และสุดท้ายก็ หาทางออกด้วยการ "ปรับเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่ดีกว่า เเบ่งเวลาถูก จากดูวันละ10ชม. ลดมาเหลือ9ชม ไปโรงเรียน ขยันขันเข็ง วันๆไม่เอาเเต่ FAP" เเค่นี้ คุณก็ทำได้ ทำดูสิครับ...

ปล. ที่กล่าวมาข้างบน เกือบเข้าผมทั้งหมด กำ...