*(เรื่องจริง) ลองคิดดูดีๆ (บทความเรียบเรียงโดยผมเอง)

[{s-c-p} *man*]

*** บทความนี้ ไม่เหมาะกับคนที่อ่านหนังสือวันละ 6-7บรรทัด
ถ้าไม่ อยากอ่านรบกวน ปิดไปเลยก็ได้ครับ เเต่ผมว่ามันเป็นเรื่องที่พวกคุณกำลังมองข้าม***

ไม่นานทุกคนก็จะตายอาจจะสักวันหนึ่งเเต่มันเเน่นอนเสมอ หรือใครจะเถียงว่าคุณจะอยู่ได้ตลอดไป

คนเราอายุเฉลี่ย 60 ปี
1 ปี เท่ากับ 365 วัน

แต่ละคนมีเวลาประมาณบนพื้นโลกเพียง 21,900 วัน

คิดปลีกย่อยไปกว่านั้น มีเวลาเพียง 525,600 ชั่วโมงหรือ 31,536,000 นาที ไม่ลองคิดเล่นๆหรอครับว่าเวลาที่ฟังเพลงไปใช้ไปเท่าไหร่ในนั้น เวลาที่ขับถ่าย เวลานอน หมดไปเท่าไหร่ คนเรานอนอย่างน้อย8-10ชั่วโมง หรือ 480นาทีต่อวัน ถ้าเรานอนไปในเวลาของ 21,900 วัน จะหมดเวลาไปกับมันเท่าไหร่ ยังไม่รวมถึงกิจกรรมอื่นๆอีก

วินาที ทุกๆเวลาทุกๆขณะ มันกำลังลดลง

หรือคิดเป็น 3,120 สัปดาห์ ที่มีอยู่






----------------------

กฎของกระจก คือการสะท้อนกลับมา … แต่กฎของเวลา คือการไม่ย้อนกลับไป

----------------------

ผมขออนุญาติ ยกบทความของ - คุณ เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา



เรามีโอกาสเที่ยวในคืนวันเสาร์สามพันกว่าครั้งเท่านั้นเอง
คิดแบบนี้แล้วไม่กล้าดูนาฬิกา

แทบเบือนหน้าหนีจากปฏิทิน
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการนับถอยหลังเพื่อรอวันลาโลก...

เปล่าเลยผมไม่ได้กลัวตาย
และขอโทษที่หากเรื่องอาจไม่ค่อยขำ

แต่ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มันน้อยมากหากคำนวนในเชิงตัวเลข
ยังมีหนังสืออีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน

เพลงอีกหลายเพลงยังไม่ได้ฟัง
หนังอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ดู

ความรู้สึกในใจอีกมากมายที่ยังไม่เคยบอก
พื้นที่อีกหลายล้านตารางกิโลเมตรที่ยังไม่เคยไป โอ๊ย..... กลุ้ม

สองหมื่นกว่าวันที่เราได้รับมามัน
น้อยเกินไปจริง ๆ และที่น่ากลุ้มไปกว่านั้นคือ

ใช่ว่าทุกคนจะอยู่ถึง 60 ปี
แน่นอน 1 ปี ยังเท่ากับ 365 วัน

นั่นแสดงว่าบางคนไม่ได้มีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วันหรอกนะ
อาจไม่ถึง 3,120 สัปดาห์ซะด้วยซ้ำ!

อุแม่เจ้าเทค 2
คืนวันเสาร์ที่จะได้ไปเที่ยวเหลือไม่ถึง

สามพันวันแล้วเหรอเนี่ย!!!!


คิดแบบนี้ต้องรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู
กางปฏิทินออกกว้าง ๆ

เพราะมันคือเวลาที่เราเหลือ.... บนโลกนี้
นี่ชั้นกำลังทำบ้าบออะไรอยู่.....ไม่เลยน้องสาว

นี่ไม่ใช่ปรัชญางี่เง่าอะไรทั้งสิ้น หากเป็นความจริงที่
เราไม่ค่อยได้มองมัน

เอาล่ะ งั้นสมมติว่าทุกคนอายุ 17 ปี
แปลว่าใช้ชีวิตมาแล้ว 6,205 วัน

และผ่านคืนวันเสาร์มาร้อยกว่าครั้ง
เอาเวลาที่ใช้ไปนั้น หักลบกับเวลา (ที่คาดว่าจะ) เหลืออยู่

ผลลัพธ์ที่ได้
เราจะทำยังไงกับมันดี .....

แต่น่าแปลก หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อ
นั่งเอาหัวตากแอร์ไปวันๆ ยอมให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้

เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า 'เงินเดือน '
บางคนทนเรียนอะไรก็ไม่รู้อยู่ 4 ปี ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า รู้แต่ว่าแม่ชอบ

ไม่ก็เห็นแค่ว่าเพื่อนเรียน
เพียงแค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า เราจะเป็นอะไรดี

บางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้น
ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น

แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความรู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน
บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ

ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ แน่ เราแน่ งอนการกุศล
ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....บ้า

และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม 'ฆ่าเวลา ' ชีวิตมันว่างจัด
ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย

บอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล
เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี

----------------------




เวลา ไม่เคยพูดอะไรกับเรา แต่ กลับให้อะไรเรา ได้มากกว่าคำพูด (เมื่อถึงเวลาใกล้จบชีวิตคุณจะรู้เอง)

----------------------

อีกหน่อยเราก็ตายจากัน ...... แล้วนะ
ลองคิดแบบนี้บ้าง

ใช่แล้ว ....เราจะเกิดความเสียดาย
เพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ

ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ
ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย

แต่ให้รีบทำทุกอย่าง ก่อนที่จะตาย ... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้
และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ...

มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า
เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับ

ใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว
ทำงานในสิ่งที่เรารัก เสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมัน

ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง ...ต้องรีบแล้ว เดี๋ยวตายนะ...เตือนแล้วไง
รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี

ส่วนจะรักหรือไม่รักGU ไม่สนว้อย ...เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ ) ตายแล้ว
ใช้เวลา ( ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้

กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา
นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้

เพราะอย่างน้อย ๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล


คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงาน
ในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด

ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น
แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง

เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน.........
หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย ......

แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วัน
ซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด

และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจ ที่อยากจะบอก
ว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน .... แล้วนะ

อ้าว.... รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก
รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ
เดี๋ยวตายซะก่อน .... เสียดายแย่





ผมรู้สักพักพวกคุณก็ลืมหมด อาจในไม่ช้า ผมเองก็เช่นกัน เเต่สิ่งที่ผม นำมา มันไม่ใช่เรื่องตลก หรือบทความให้ข้อคิด

มันเป็นความจริง เเละ มันเกิดขึ้นเเล้วตอนนี้ พวกคุณมีสิทธิ์ ที่จะทำอะไรก็ได้ ผมไม่ได้ห้าม เพราะนั้นเป็น สิทธิ์ ของเเต่ละคน

เเต่คุณก็จะรู้เองเมื่อเวลานั้นมาถึง .....

-------------------------------------------------------------

ขอขอบคุณ

blog.eduzones.com

dek-d.com

atcloud.com

เเละ คุณ เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

เพราะอย่างนี้ไงผมถึงรักน้าเน็ก แกเป็นคนที่ปากแรง หยาบคายแต่มีมุมมองที่เรียกได้ว่านักวิชาการที่บอกว่าตัวเองฉลาดๆบางคนยังไม่มีเลย แกมีมุมมองที่หลากหลายมากจนนำมาทำเป้นบทเพลงได้

ปล.1 คุณ เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา เผื่อใครยังไม่รู้ว่าเค้าเป้นใคร เค้าคือ น้าเน็ก ครับผม

ฉะนั้นครับ จขกท.เชื่อมั๊ยว่าบทความของน้าที่ท่านยกมาให้เราๆได้อ่านกัน มันเป็นเนื้อหาของเพลงนึงที่น้าทำไว้แล้วให้น้าหนุ่มพี่ชายเค้าร้อง ลองฟังกันดูนะครับแล้วคิดตามหรือกลับไปอ่านใหม่ว่าตรงมั๊ย เพราะผมอ่านยังไงก็เป๊ะเลย

หากเธอจะลองคิดดูวันที่เธออยู่จะอยู่เพื่อใคร เมื่อวันที่ต้องจากไกล เวลาที่ใช้มันควรคุ้มกัน

ปล.2 จขกท.ครับ ช่วยเอาคลิปของผมขึ้นไปเป็นเพลงประกอบด้วยครับผม รบกวนแค่นี้ครับผม

[ALseria]

เป็นบทความที่ให้ข้อคิดและเตือนสติที่ดีมากครับ

[teepagon]

อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองไร้สาระกะ ชีวิตมากฮะ - -

[thanakom03]

ก็จริง อยู่

[alexbigzzz]

อ่านไปแหละหดหู่ พอมาอ่านย่อหน้าท้ายๆ กำลังใจพุ้ง
:รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี
ส่วนจะรักหรือไม่รักGU ไม่สนว้อย ...เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ ) ตายแล้ว
ใช้เวลา ( ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้ :

[andylnw27]

ผมมีเป้าหมายอยู่นะ แต่ต้องทำหน้าที่ก่อน
ทำให้แม่ดีใจ ก่อนจะไปทางของตนเอง

[deviltereter]

น่าจะมี ตายเเล้วไปไหนบ้างนะ ฮ่าๆ(ล้อเล่นครับ)

[Turbosapien]

ถ้าเราได้"ทุกอย่าง"ดังที่คิด
"สิ้นชีวิต"จะเอาของกองไว้ไหน
มี"ได้บ้างเสียบ้าง"ช่างปะไร
แค่ตั้งใจทำงานเท่านั้น"พอ"

แล้วก่อนที่จะตายก็ให้คิดซะว่า ชีวิตนี้มันช่างคุ้มค่าเหลือเกินที่ได้เกิดมา อะไรที่ยังไม่ได้ทำ"ช่างหัวมัน"

[theover]

เพราะอย่างนี้ผมถึงค้นหาวิธีเป็นอมตะ และวิธีที่จะรวมโลกให้เป็น 1

[andylnw27]

ทำได้แล้วบอกด้วยนะครับ

[sanad]

มีความสุขกับชีวิต คิดมาก

[DOOKMANZA]

ขอบคุณมาก ๆ ครับสำหรับบทความดี ๆ ผมอ่านแล้วรู้สึกเสียดายเวลาที่เสียไป แต่ก็ทำให้ผมมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาละครับ

[manglove]

ผมคิดแบบนี้ตั้งนานและนานที่ว่าผมจำความได้ผมก็คิดๆๆและก็คิดว่าพรุ่งนี้เราอาจจะตายก็ได้ใครจะไปรู้แต่ที่รู้เวลาทุกๆเวลาที่เราได้มาจงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขซะอะไรที่ไม่ชอบก็อย่าไปฝืนทนมันปล่อยมันไปอะไรที่เราทำได้และมีความสุขจงรีบตักตวงไว้ซะก่อนที่พรุ่งนี้จะไม่มีอยู่จริงหรือตายนั้นแหละผมจะยกตัวอย่างตัวผมให้ฟังและผมก็เสียดายเวลานั้นมากด้วยที่เสียไป

ตอนผมเรียนอยู่ ปวส.1กำลังจะขึ้น ปวส.2 ผมเรียนกับแฟนเมียนั้นแหละผมแต่งกับเมียตอนอายุ 14 ตอนนี้อายุ 23 ยังรักกันดียังหวานอยู่เลยมีความสุขมาก(แต่อะไรจะเกิดต่อไปผมตอบไม่ได้ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลา)
มาต่อๆกันจาก ปวส.นะ ผมก็ตัดสินใจว่าผมจะไปสมัคร นักเรียนนายสิบผมจึงไปสอบและผมก็สอบได้ผมเลยดอบเรียน ปวส 2 ไว้ และไปเป็นนักเรียนนายสิบหลักสูตรของนักเรียนนายสิบของผมต้องเรียน ศูนปราน 6เดือน เรียนเหล่า 6 เดือน รวมเป็น 1 ปี ตอนฝึกๆหนักๆกว่าทหารเกณ์ประมาน 10 เท่าหนักกว่า รด.เป็นร้อยเท่า ผมเรียน รด.มาผมจึงเปรียบได้ ส่วนทหารเกณฝึกแค่ 2 เดือนและก็ขึ้นกองร้อยยกเว้นบางกลุ่มที่ต้องฝึกทหารใหม่ แต่นักเรียนนายสิบฝึก 1 ปีเต็มโดนซ่อมทุกวันไม่ค่อยได้หลับได้นอน จนผมฝึกจบ 1ปี คิดถึงเมียมากตอนไปฝึกแต่บอกตรงๆผมเรียนๆไปผมก็ไม่ชอบระบบของทหารเพราะมันบังคับมากไป วินัยมาจับแยะมากเบื่อ พอจบมาผมได้ สิบตรี ผมก็ได้ทำงานเป็นทหารบอกตรงๆยศผมไปตามเวลาไม่มีกั๊กเหมือนพวก สอบบรรจุเข้า ตอนผมทำงานเขาก็จะมีหลักสูตรต่างๆให้เราไปเรียนอันนี้ถ้านายบังคับก็ต้องไปแล้วแต่นายอีกละและต้องไปชายแดนบ้างภาคใต้บ้าง ผมจึงคิดว่าชีวิตมันสั้นผมจะทนไปทำไม่กับสิ่งที่ไม่ชอบและเสียเวลามากๆเลยทหารเนียผมแทบไม่มีเวลาอยู่กับเมีย พ่อ และ แม่เลยต้องออกปฎิบัติหน้าที่ตลอดผมเข้าใจว่าเป็นทหารต้องเสียสละแต่มันก็เกินไปคนเหมือนกัน ผมจึงตัดสินใจเห็นแก่ครอบครัวแทนเพราะคนในชาติยังทะแระกันแล้วผมจะไปปกป้องคนพวกนี้ทำไม่ขนาดในยูทูปแต่ละอันด่ากันบร.รไลใส้ผมต้องไปปกป้องคนพวกนี้เหรอคนที่หยิ่งเห็นแต่ตัวเห็นแก่ได้เอาแต่ประโยชส่วนตัว ผมจึงตัดสินใจลาออกจากนายสิบทิ้งเกียติยศชื่อเสียงความมั่นคงและสวัสดิการเพือใช้ชีวิตที่เราชอบเราอยากจะเป็นมีเวลาให้พ่อแม่และครอบครัวผมอาจจะดูเล.วในสังคมที่ไม่ปกป้องชาติแต่ผมไม่สนและครอบครัวผมละใครจะปกป้องดูแลความสุขของครอบครัวละทุกวันนี้ผมทำงานเฉพาะวันอาทิตครึ่งวันคือบ่ายหนึ่งถึงหกโมงเย็นและวันจันทร์บ่ายสามถึงหกโมงเย็น ส่วนเวลาที่เหลือก็ว่างไปเที่ยวบ้างอะไรบ้างมีความสุขมากๆๆๆๆเลยได้เดือนละหนึ่งหมืนบาทผมว่ามันคุ้มสุดๆๆๆเลยละเมียผมเขารักผมจริงเขาก็รับได้แม้ผมจะไม่มียศมีเกียรติเขาก็รับได้ตอนเป็นนายสิบเขาก็รับได้ผมว่าผมมีความสุขแล้วละ(พูดตรงๆอยากระบาย)
เข้าประเด็นเลยที่ผมคิดอยู่ตลอดคือเราอาจจะอยู่ได้ไม่นานอาจเกิดอุบัติเหตุตายหรือพรุ่งนี้ตายผมจึงคืดว่าเราจงมีความสุขให้มากๆทหารมันดึงเวลาผมๆจึงลาออกถ้าผมตายตอนปฎิบัติหน้าที่คิดดูลูกเมียพ่อแม่และผมไม่ได้เจอกันอยู่แล้วแต่ดันตายจากไปอีกไม่ได้เจอกันตลอดอีกจะเสียใจแค่ไหนแต่ถ้าอยู่ด้วยกันตลอดสิเจอกันเมื่อวานยังไงตายไปก็ถึอว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยเราก็ได้อยู่กับคนที่เรารักและมีความสุขถึงตายก็ตายตาหลับขี้เกียจพิมพ์และความในใจต่อให้เอาหนังสือมาเขียนทั้งโกดังหรือมีที่เก็บข้อมูลเป็นหมื่นๆกิ๊กก็อธิบายไม่หมดหรอก

จบท้ายนี้ใครที่อ่านโพสผมก็ขอขอบคุณที่ใส่ใจกับโพสยาวๆแบบนี้ด้วยผมเป็นคนอารมดีไม่ชอบด่าใครหรอกถึงคุณจะด่าหรือว่าผมๆก็ไม่ตอบกลับหรอกแต่ถ้ามาด่าแบบเห็นตัวกันรับรองหน้าหงายแน่
ทิ้งท้านด้วยเพลงแสนเศร้า

[popza01]

ความคิดผมคือคนเราจะตายวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือทำปัจจุบันให้ดีที่สุดจะได้ไม่มานะเสียใจภายหลัง

อดีตมีไว้ให้เรียนรู้ไม่ได้มีไว้ให้จมอยู่กับมัน อนาคตเป็นเรื่องที่เราสร้างจากปัจจุบัน แต่ก็ใช่ว่าเราจะกำหนดอนาคตได้ทั้งหมด

แต่เราสามารถทำให้มันเป็นอย่างที่เราคิดได้ถ้าเรามีความพยาม

[jeditrainer]

ไม่จำเป็นจะต้องไปสนใจหรอกว่าเราจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน แต่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุก ๆ วันก็เพียงพอแล้ว
ไม่มีอะไรที่มันจีรังยั่งยืน เสื่อมลงตามกาลเวลา จะไขว่คว้าก็ใช่ที่ ทำวันนี้ให้เป็นปกติ อยู่อย่างมีความสุขในสิ่งที่มี
ก็เพียงพอแล้วครับ ถ้าไปนั่งคิดว่าเหลือเวลาเท่าไหร่ ชีวิตมันจะมีความสุขไหม บางสิ่งไม่ต้องไปเอามาใส่ใจก็ได้
จะเป็นทุกข์เสียเปล่า ๆ โลกก็หมุนเป็นวัฎจักรอยู่แบบนี้แล คนเรานี่ก็แปลกนะอยู่เฉย ๆ ก็ยังหาเรื่องมาทุกข์เองได้
คนเราเกิดมาก็ต้องตายครับ ตายเร็วตายช้ามันก็แล้วแต่บุญแต่กรรม ถ้าจะเปรียบเรื่องความรักก็ใช่ที่ มันก็ไม่ใช่ทุกสิ่ง
ของชีวิตหรอก คนเราเกิดมาคนเดียวแล้วก็ตายไปคนเดียวครับไม่สามารถพาใครไปด้วยได้ เว้นแต่ความดีความเลว
ที่ได้ก่อเอาไว้ตอนมีชีวิตที่จะติดตัวไปเมื่อผ่านไปยังโลกหน้าแล้ว

[beebell]

รับทราบ!!!
ผมจะกลับไปซั่มเเฟนทุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆวัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาและโอกาศ

[DkTaP82]

เธอทั้งหลาย บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเสพสุขไปในกามฉันทะ(ความพอใจในสิ่งต่างๆ) เพียงแต่คิดว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งสมควรทำ บางสิ่งไม่สมควรทำ บางสิ่งเกิดประโยชน์ บางสิ่งก็ไม่เกิดประโยชน์ในแต่ละของของตน เห็นยังนี้แล้วย่อมไม่ได้ตกอยู่ในทาสของเวลา เพียงแต่ตกอยู่ในทาสของกาม(สิ่งรอบตัว)ทั้งหลาย บุคคลเหล่านี้จึงประมาทด้วยเพราะเสพสุขอยู่ในกาม จึงหลงลืมว่าสิ่งใดสมควร และเกิดประโยชน์ ในที่นี้หมายถึงประโยชน์แก่ส่วนรวม คือศีลและความดีงามในโลก

พิจรณาเถิด เวลา ธรรมดานั้นยังคงเดินต่อไปอีก เช่นเดียวกับความพอใจในโลก เมื่อยังยึดมั่นอยู่ เพลินเพลินอยู่ดังนี้แล้ว ย่อมมีทุกข์เกิดขึ้นใหม่ด้วยเพราะกิเลสและตัณหาที่เป็นเชื้อเพลิง กาลเวลของสรรพสัวต์นั้นมีเหลือให้ใช้อีกยาวนานนัก ตราบใดที่ยังคงเวี่ยนวายอยู่ในวัฏสงสารนี้ จะหมายมั่นว่าเวลาไม่พอเป็นไปไม่ได้ แต่โอกาศสร้างกุศลกรรมนั้นในครั้งกำเนิดชาติในสุคติภูมิ เพรียบพร้อมด้วยอวัยวะครบถ้วนสมบูณณ์นั้นมีน้อย จงสร้างความดีให้เป็นทุนเถิด เพราะการเกิดครั้งถัดไปยังมีอยู่ ตัณหาและกิเลสของเทอทั้งหลายยังมีอยู่ แต่จงหมั่นเพียรพยามลดกิเลสให้เบาบางลงเสีย

ผู้มีสติรู้เท่าทันเหุตและปัจจัยอยู่โดยตลอด ย่อมพิจณาเห็นสรรพสิ่งรอบตัวดำเนินไปอย่างนี้ จึงพิจรณาถึงความดับของอารมณ์เหล่านั้น เป็นไม่ตกเป็นทาสของเหตุปัจจัยด้วยเพราะความรู้สึกในอารมณ์ต่างๆ ด้วยเพราะสติปัญญา ด้วยศีล ด้วยธรรม และความสงบ มีจิตใจเบิกบานที่แจ่มใส ผู้เข้าถึงธรรมะในตัวตน ถึงความไม่มีทุกข์...

[MI~MI]

และแล้ว เวลาที่จะส่งงานครู ก็ไกล้มาถึงแล้วสินะ

[ILoveJKG]

ตามหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาได้กล่าวเอาไว้ว่า "ทุกๆสิ่งย่อมเป็นอนิจจัง" คือไม่เที่ยง มีเกิดก็มีดับ มนูษย์ทุกคนเกิดมาย่อมตายกันทุกคนขึ้นอยู่กับว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น ไม่มีใครหนีรอดพ้นไปได้แม้แต่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเองก็ตาม ทำไมต้องไปวิตกกังวลว่าตัวเราจะอยู่อีกนานเท่าไหร่ ซึ่งมันทำให้ใจไม่สงบและเกิดทุกข์ แทนที่จะไปคิดเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เรามาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า เรามาดูตัวเราเองว่าทุกๆวันนี้เราทำดีแล้วหรือยัง? ใช้ชีวิตให้เป็นปรกติจะดีกว่า
ปล. อย่าไปยึดติดกับอดีตเพราะไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ และไม่ต้องไปวิตกกังวลเรื่องอนาคตเพราะมันยังมาไม่ถึง ไม่เช่นนั้นแล้วเราจะมีแต่ทุกข์ เจริญพร....

[ekapat]

อ่านแล้วทำให้ผมคิดไว้ว่ายังมีเวลา "ไร้สาระ" อีกเยอะโขเลยครับ

[taiptai]

ส่วนตัวนะ ผมคิดว่าถ้ามีความสุดกับการไร้สาระ ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนมันก็ดีแล้ว
ชีวิตจะเอาไรมาก อยู่แบบธรรมดานี่เเหละดีที่สุด ดินรนไปใช่ว่าจะมีความสุข

[kabukiput]

เพราะอย่างนี้ไงผมถึงรักน้าเน็ก แกเป็นคนที่ปากแรง หยาบคายแต่มีมุมมองที่เรียกได้ว่านักวิชาการที่บอกว่าตัวเองฉลาดๆบางคนยังไม่มีเลย แกมีมุมมองที่หลากหลายมากจนนำมาทำเป้นบทเพลงได้

ปล.1 คุณ เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา เผื่อใครยังไม่รู้ว่าเค้าเป้นใคร เค้าคือ น้าเน็ก ครับผม

ฉะนั้นครับ จขกท.เชื่อมั๊ยว่าบทความของน้าที่ท่านยกมาให้เราๆได้อ่านกัน มันเป็นเนื้อหาของเพลงนึงที่น้าทำไว้แล้วให้น้าหนุ่มพี่ชายเค้าร้อง ลองฟังกันดูนะครับแล้วคิดตามหรือกลับไปอ่านใหม่ว่าตรงมั๊ย เพราะผมอ่านยังไงก็เป๊ะเลย

หากเธอจะลองคิดดูวันที่เธออยู่จะอยู่เพื่อใคร เมื่อวันที่ต้องจากไกล เวลาที่ใช้มันควรคุ้มกัน

ปล.2 จขกท.ครับ ช่วยเอาคลิปของผมขึ้นไปเป็นเพลงประกอบด้วยครับผม รบกวนแค่นี้ครับผม

[bigspy77]

สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุด คือ ผมกลัวตายก่อนที่จะทำอะไรดีๆให้กับประเทศ ถ้าผมอายุเพียงแค่20-30ปี แต่ทำประโยชน์ให้กับประเทศและให้กับโลกต่างๆนาๆ ผมพร้อมที่จะตายอย่างมีความสุขได้ทุกเมื่อ

[rockohhh]

afterlife = ชีวิตหลังความตาย

[Wanatsawin]

เพราะฉะนั้น เกิดมาทั้งทีต้องไปให้สุด อย่ารีรอที่จะทำดั่งใจฝัน เดี๋ยวเอ็งจะไม่มีเวลา เมื่อสายไป ..