วันเสาร์-อาทิตย์ผมคิดว่าจะมีอะไรสนุกๆให้รอทำ ทั้งเล่นเกมและดูหนังเพลินๆ แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นน่ะสิ ผมตื่นมาในเช้าวันเสาร์ ตื่นโดยเสียงของแม่ที่แม่พูดว่า "ปอมตายแล้วๆ!!" ซึ่ง "ปอมปอม" นั่นก็คือชื่อหมาผมนั่นเอง ผมตกใจมากที่ได้ยินอย่างนั้น จึงรีบหยิบแว่นแล้วก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อดูว่าเกืดอะไรขึ้น ก็ได้พบเห็นหมาของผมหมดลมหายใจ ตายไปเรียบร้อยแล้ว..
สิ่งที่ผมเห็นตอนนั้นก็คือปอมปอมในสภาพที่ตาค้างอยู่ มีเลือดออกมาส่วนหนึ่งตรงท้อง พอไปจับชีพจรหัวใจก็ได้รู้ว่าปอมตายแล้ว พ่อแม่พี่ที่เรียงรายนั่งอยู่รอบๆปอมปอมก็ทำอะไรไม่ได้นอกเสียใจและร้องไห้ที่เห็นหมาที่รักที่เป็นครอบของตัวเองตาย ปอมปอมเปรียบเสมือนน้องเล็กสุดในครอบครัวผม มีอายุประมาณ 4 เดือนได้แล้ว ก็ยังเป็นหมาตัวเล็กที่ยังซนอยู่ ผมถามพ่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับปอม พ่อก็ตอบผมว่า พ่อน่ะกำลังจะเปิดประตูรั้วในตอนเช้า ประตูกระจกที่มีอยู่ก็มีไว้ปิดเปิดก่อนออกมาที่โรงรถหน้าบ้าน ปอมปอมก็วิ่งด้วยความเร็วมากๆ เพื่อจะออกมาหาพ่อ เป็นหมาที่ฉลาดมากครับ มันใช้ปากดันไอ้ที่พ่อซื้อมากั้นปอมไว้ไม่ให้ออกจากบ้าน แต่มันก็ฉลาดมากที่ใช้ปากดันที่กั้นนั้นไว้ และออกไปนอกบ้านด้วยความรวดเร็ว
พอมันออกจากหน้าบ้าน พ่อกำลังใช้กุญแจเปิดประตูรั้วอยู่ แต่ในวินาทีนั้นพ่อก็มองไปที่ปอมที่เดินออกไปข้างนอกนั้น พ่อก็เรียกปอมปกติว่า ปอมกลับเข้าบ้านเร็วๆ แต่มันไม่กลับครับ หน้าบ้านมีถนนเล็กๆอยู่ มีรถกระบะสีดำขับผ่านหน้าบ้าน รถมันเห็นปอมแล้ว แต่มันหยุดเบรคทัน ปอมก็เลยดมๆล้อตามธรรมชาติของมันจนกระทั่งรถคันนั้นมันนึกว่าปอมหลีกทางรถออกไปแล้วและรถนั้นก็เหยียบเข้าไปที่ตัวปอมเต็มๆ 2 ล้อ ล้อหน้าและล้อหลัง พ่อผมทำอะไรไม่ถูก ตอนไขกุญแจ ใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อไขประตูรั้วได้ปึ๊บ พ่อก็รีบวิ่งไปหยิบปอมอย่างรวดเร็ว รถกระบะสีดำขับผ่านไปอย่างไม่สนใจ ก็ตามนั้นแหละครับ ได้หมามานอนนิ่ง ตายังไม่หลับ ครอบครัวเราก็ร้องไห้อยู่นาน
พ่อบอกว่าจะเอาหมาไปฝังที่บ้านเกิดของพ่อผม ก่อนจะไปผมมองสิ่งเหล่านี้แล้วน้ำตาก็ยังไหลพรากไม่หยุด
สิ่งที่ปอมปอมเคยมี อาหารเม็ด ที่นอนนุ่มๆที่อยู่ข้างเตียงผม ปลอกคอน่ารักที่มีกริ่งอยู่ สิ่งที่มันชอบกัดเล่นๆทุกครั้ง ตุ๊กตาหมูที่บีบแล้วมีเสียง ปอมกัดจนเหลือแต่แค่หัวหมู ถุงอาหารเม็ด กล่องใส่หูฟังที่พี่ชายไม่ใช้แล้ว ให้ปอมปอมมากัดแล้ว สิ่งเหล่านั้นเมื่อผมเห็นแล้วก็น้ำตาไหลไม่หยุด ทำไมเราอยู่กันได้ไม่นานทำไมต้องจากกันไปด้วย เดี๋ยวสิสิ่งที่ผมรออยู่ รอที่ Central Festival ที่หาดใหญ่ใกล้จะเปิด รอที่จะพาปอมปอมขับรถผ่านไปดูลักษณะตึกของ Central รอที่จะพาปอมไปเล่นน้ำริมทะเลสวยๆ รอที่จะรอที่จะให้ปอมเห็นเกมโปรดอย่าง Dead Rising 3 ลง PC รอที่จะได้เห็นประเทศไทยได้เข้าอาเซียนแล้ว ได้ปอมอยู่ไม่ถึงเวลานั้น ต้องมาตายจากกันซะก่อน หลับให้สบายนะเพื่อน
พ่อขับรถไปที่บ้านเกิดของพ่อซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหาดใหญ่มาก พ่อเอาจอบ กล่องที่ใส่ของที่ปอมปอมชอบเล่น และตัวปอมปอม เราฝังปอมปอมไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ พอใช้จอบนั้นกวาดดินให้เป็นหลุม เมื่อทำเสร็จแล้วพ่อใส่ปอมลงไปในหลุมนั้น ตามด้วยกล่องที่ใส่ของที่ปอมปอมชอบเล่น เราทั้งครอบครัวจับที่ตัวปอมแล้วอธิฐานเรื่องดีๆ ครอบครัวล้วนแล้วบอกว่าขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นคนที่ดี เราต้องได้เจอกันอีกแน่ๆ เราทั้งครอบครัวช่วยกันเอาดินถมลงไปให้หมด และได้วางดอกไม้สีแดงลงไป พร้อมทั้งจุดธูปเทียนลงไปบนนั้น เราร้องห่มร้องไห้ในสิ่งที่เราสูญเสียไป หลับให้ฝันดีนะปอม เราได้ทำบุญมาร่วมกันแล้วล่ะ
เรื่องราวที่ผ่านมามีแต่เรื่องความทรงจำดีๆ ถึงแม้นายเป็นเด็ก เด็กก็ซนตามภาษาเด็กแหละน่า ขอให้นายหลับฝันดี นายจะอยู่ในความทรงจำฉันเสมอ
ผมเป็นเด็กอายุ 14 ครับผม ปอมปอมคือหมาตัวแรกที่ผมเลี้ยงในชีวิตของผม สิ่งที่ผมโพสต์ไปอยากให้ทุกคนรู้ว่าควรระวังอะไรในรอบตัวอีกมากมาย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับผม