ขอเล่าหน่อยละกันนะครับ ตอนนี้ผมอยู่ ม.4 อยากจะมาเล่าความทรงจำดีๆในวันปัจฉิม ม.3 .....
ผมกับเธอเพื่อนกันตั้งแต่ ม.1และได้อยู่ห้องเดียว ผมได้แอบรักเธอตั้งแต่ ม.1 จนมาถึง ม.3 ผมไม่กล้าที่จะสารภาพซักที เพราะผมเป็นคนที่ขี้อาย กลัวว่าเขาจะปฏิเสธ
เธอเป็นคนที่ป๊อปมากและเรียนได้อันดับต้นของห้องมาตลอด มีรุ่นพี่ลุมร้อมเยอะ ส่วนตัวผมนะสิ เด็กหลังห้องดีๆนั่นเอง เรียนก็ไม่ค่อยเก่งอะไรมาก
เก่งวิชาเดียวครับ .....ดนตรี 555 วิชาอื่นก็มาถูๆไถไปได้ ผมก็เป็นคนธรรมดา ทำได้แค่มาโรงเรียนไปวันๆ ก็เพราะอยากเจอเธอทุกๆวัน
วันนึง ผมรู้ข่าวจากเพื่อนของเธอว่าเธอจะต่อม.4 รร.เตรียมอุดมที่กรุงเทพ ผมจึงคิดไปเองว่า ถ้าผมต่อ ม.4 ที่นู่น ผมอาจจะได้เจอเธอทุกวันๆแน่
จนถึงก่อนวันสุดท้ายของวันปัจฉิม ผมส่งข้อความไปหาเธอว่า ตอนเย็นเรามีอะไรจะบอก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอก เพราะเพื่อนผมไปล้มรถครับ ต้องส่งที่ โรงพยาบาล - -
เหลือแค่วันปัจฉิมเท่านั้นที่ผมจะได้เห็นเธออีกครั้งและมีโอกาสครั้งสุดท้ายที่ผมจะบอกความรู้สึกในใจที่มีต่อเธอ แถมวันปัจฉิมก็จัดตรงกับวันวาเลนไทน์อีกก
ผมตั้งใจจะถ่ายรูปกับเธอเป็นที่ระลึกแล้วบอกความในใจ แต่ผมไม่กล้าครับ ผมมันป๊อด -3- (ข้อเสียเลย) จนเพื่อนๆผมต้องมาพูดว่า "เสียใจที่ได้ทำ ดีกว่า เสียใจที่ไม่ได้ทำ''
ผมจึงตัดสินใจเดินไปหาเธอพร้อมดอกกุหลาบ บอกความรู้สึกทั้งหมด แต่เธอคิดกับเราแค่เพื่อน และได้ถ่ายรูปกับเธอด้วยๆ และเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้พูดกับเธอ
หลังจากที่ผมบอก รู้สึกโล่งมากๆ เหมือนเอาสิ่งที่ติดค้างในใจมา 3 ปี ออกไป วันนั้นถึุงผมโดนปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย แต่ผมก็มีความสุขมากๆ
จบ...
ตอนนี้ก็จะเป็นปีที่ 4 ละ ที่ผมรักเธอ
อ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัย ขอบคุณที่อ่านครับบบ