ผมจะพิมพ์สั้นๆนะครับ เพราะเหมือนจะเป็นเวรกรรมของผมเเล้วจริงๆ (พิมพ์จบไปรอบนึงเเล้วเน็ตตัด กดกลับมาข้อความหายหมด T_T)
เรื่องมีอยู่ว่าผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึง เเต่ช่วงนั้นผมเจ้าชู้มาก และไปจีบคนอื่นโดยที่ผมไม่ได้สนใจเธอเลย เหมือนชาไป หายไป แบบดื้อๆ
ผ่านไปเกือบ 3 ปี เเละเมื่อวันเกิดผมประมาณ 1 อาทิตย์ที่เเล้ว เธอเดินเข้ามาในชีวิตผม มารับผมไปขับรถเล่นเเละคุยกัน เรื่องวันวาน เเละเรื่องทั่วไป
มีประโยคที่ผมถามว่า "เรากลับมาคบกันได้ไหม" "ไม่ได้ เราไม่อยากมีเเฟน เเต่ขอให้รู้ว่าผมเป็นคนที่สนิทที่สุดเเล้ว 3ปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีใครเลย"
กลับมาส่งผมที่บ้าน ผมให้เธอ สวัสดีพ่อเเม่ พี่เเละเเสดงความจริงใจไปว่า "คนนี้เเหละครับเเฟนผม" ผู้ใหญ่เขาไม่ได้ว่าอะไร
จากนั้นผมก็มีโอกาศโทรคุยกัน เเต่น้อยมากวันนึงได้คุยเเค่ตอนก่อนนอน ไลน์ไปเธอก็ไม่ค่อยจะตอบ เเสดงอารมณ์เฉยชา
ไม่เหมือนวันเเรกที่ได้คุยกัน ไม่ค่อยจะได้คุยกัน ทั้งที่ผมอยากคุยมาก เเต่ทุกครั้งที่ได้คุยกันก็คุยสนุกครับ เหมือนเป็นเเฟนกัน
เเต่ผมคงจะคิดไปผ่ายเดียว เพราะทุกครั้งที่ผมพยายามติดต่อ คิดถึงหรืออยากคุยกับเธอมากเเค่ไหน มันทำให้ผม "เจ็บ"
เหมือนเป็นเดจาวู ความรักแบบเดิม คนคนเดิม เเต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือการสลับกัน เหมือนผมกลายเป็นเธอตอนเมื่อก่อน
เเละเธอก็กลายเป็นตัวผมในเมื่อก่อน ความรู้สึกมันเจ็บ มันชา เหมือนที่ผมเคยทำกับเธอไว้เยอะมาก
ตอนนี้ผมเสียใจเเละอยากเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง มีวิธีไหนบ้างครับที่ทำให้เธอใจอ่อนบ้าง ผมรู้สึกเหมือนเป็นเวรกกรมมันตามสนองเเล้ว
เธอเคยให้เพลงนี้กับผมครับ เเต่ผมไม่เคยสนใจที่จะฟังมันเลย จนตอนนี้ผมฟังเเล้วเสียใจขึ้นมาทุกครั้ง
ในตอนนี้ผมก็อยากให้เพลงนี้กับเธอเหมือนกัน ผมมันโง่เองที่ไม่เคยใส่ใจอะไรเลย จนมันสายไปแล้ว
ขอวิธีมัดใจเธอหน่อยนะครับ อยากเเสดงให้เธอรู้ผมรักเธอจริงๆ ให้เธอใจอ่อน กลับมาคบกันอีกครั้ง
ขอบคุณทุกคำเเนะนำของเพื่อนๆพี่ๆนะครับ ที่สละเวลาเข้ามาอ่าน