เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ที่ผมศึกษาอยู่ ม.ต้น
ผ่านมากว่า5ปี ปัจจุบันศึกษาอยู่ปริญญาตรี ปี 3
ช่วงนั้น คุณตา ผมเสียผมจึงบวชหน้าไฟเป็นระยะเวลา เช้า-เย้น
เพราะวันถัดมาผมมีเข้าค่ายลูกเสือ เป็นระยะเวลา 5วัน4คืน
ผมโดนเพื่อนๆแซวสาระพัด แต่เพื่อนกันไม่คิดอะไร
จนไปเข้าค่ายทหารฝึกลูกเสือ ทหารก็เรียกผม ไอ้ทิต ถามว่าโกรธทหารไหมไม่! เพราะผมไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร
ประมาณวันที่3 มีเดินทางไกลตอนกลางคืน
ระหว่างเข้าแถวอยู่นั้น มันช่างพอดิบพอดี ที่พวกนักเลงหัวไม้ ที่คุมโรงเรียนนี้ ยืนอยู่แถวหลังผม
(คิดดูสิมันจะเกิดอะไรขึ้น??? กับหัวเนียนๆของผม)
แรกมันแกล้งเพื่อนผมที่ยืนข้างๆก่อน โดยการตบหัว ต้องยอมครับเพราะรู้ว่าถ้าเกิดเรื่องเปิดเรียนมาจะโดนอะไร กับนักเลงหัวไม้กลุ่มนี้
และหากมีเรื่องอาจตกวิชาลูกเสืออีก
เพื่อนผมจึงยืนนิ่งให้มันตบ
จนในที่สุดมันก็เปลี่ยนเป้าหมายครับ
หัวโจกเลย มันชื่อ "ตั้ม" ลักษณะผอมสูงแก้มตอบ ดำ ตัดผมสกรินเฮด
มันเปิดหัวผมเป็นคนแรก ตบมาที่หัวผมดังลั่น คนในแถวหันมามองกันหมด
ผมก็หันไปมองมัน มันก็ทำสีหน้าแบบ อ้อร้อกวนตีน อุ่ยมองหน้า น่ากลัวจังเลย ประมาณนั้น
ผมจึงหันกลับมา เวลาผ่านไปไม่กี่วินาที พวกในแก๊งมันก็ ตบกันคนละ ที 2 ที
กว่าครูฝึกจะเดินมา ผมก็โดนไปหลายดอก
ในใจมันแค้นขนาดว่า ถ้าสู้มัน และไม่ มีปัญหาวิชาลูกเสืออย่างที่ครูฝึก ขู่ไว้ตอนมาวันแรกนะ
อยากจะฆ่ามันให้ตายไปเลย แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไร แต่ในใจกลับคิดให้ คุณตา ที่พึ่งเสียไปช่วยผมแทน หรือสิ่งศักดิ์สิทธ์ก็ตาม
จนวันออกค่ายกลับมาเรียนวิชาตามปกติ พวกมันก็ยังอยู่ดีทุกคน เวลาเดินผ่านใน โรงเรียน มันก็มองหน้า และทำท่าเหมือนจะไล่หมา
แต่ผมก็ไม่ได้ไปเอาเรื่องนะ เพราะผมพวกพ้องก็ไม่ค่อยจะมี มีกันอยู่ 6 คน พวกมันมีกันครึ่งโรงเรียนได้ ตั้งแต่ ม.1-6
จนจบ ม.ต้นผมก็ไปต่อ ปวช. ก็ต้องไปวิ่งหนีไม้หนีมีด หนีระเบิด จนจบมาเรียนปริญญาได้
และผมยังคอยจับตาดู พวกนักเลงกลุ่มนั้นรอวันที่มันล่มจม
แต่มัน ไม่ใช่ครับ!
ปัจจุบัน นายตั้ม คนนี้ ยังมีชีวิตอยู่ กินดีมีสุข ทั้งที่มันเลิกเรียนแค่ ม.ต้น
แถมกินดีมีสุขแบบ ที่ผมไม่มีทางจะได้ไปถึงจุดที่มันอยู่
มันมีลูก 1คน และ เมีย 2คนเด็ดๆทั้งคู่ ไม่พอ บ้านที่มันซื้ออยู่กับครอบครัว 3คนผัวเมีย และลูก อย่างกับ คฤหาสน์
ไม่พอ มันขับ mercedes benz และมีถึง2คัน ผมก็ไม่รู้หรอกว่า รุ่นอะไร ราคาแค่ไหน แต่มันคงไม่ถูกแน่ ทรงมัน สปอร์ตๆหน่อย
และทะเบียนประมูล มันก็เลยทำให้ผม น้อยใจโชคชะตานิดหน่อย ที่คนอย่างเค้า สามารถมีกินมีอยู่ดีดีได้
ขอบคุณสำหรับการอ่าน และรับฟังการระบายของผม