จริงๆ ก็พึ่งมานึกออกเมื่อสองสามวันก่อนตอน คอมของลูกสาว อยู่ๆ ก็เปิดไม่ติดขึ้นมาผมเลยแกะออกแล้วเอายางลบขัดตรงแรม แล้วก็ลองเปิดดูก็ติด
ลูกสาวโดนหอมแก้มแล้วก็บอก "ป๋าๆๆ เก่งที่สุดในโลกเลยทำได้ทุกอย่าง"
ผมเลยตอบกลับแกไป "ทุกอย่างยังไงอะลูก"
ก็ "ป๋าวาดรูปสวย ถามอะไรก็รู้หมด ซ่อมไฟก็เป็น ซ่อมรถก็ได้ ทำกับข้าวก็เก่ง ปลูกสตอเบอรี่ให้กิน กระโปรงขาดก็เย็บได้"
บอกตามตรงว่าอึ้งไปพักนึง กับคนที่วันๆเอาแต่นอนกับนั้งเล่นเกมส์ ตอนเรียนก็โดด จบมาเกรดไม่ถึง 2 อย่างผม นี้มีความสามารถขนาดนั้นเลยหรอ บอกตามตรงว่าตอนเรียนมีแฟนหลายคน สมัยปวชหรือปวส (ไม่แน่นใจ) เคยมีแฟนเรียนเอกศิลปปั้นหม้อปั้นไหวาดรูป เชื่อไหมว่าผมทำให้เธอจบได้โดยที่เธอไม่เคยวาดรูปหรือทำโครงการอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว ทุกเย็นมีงานวาดโน้นวาดนี้ ผมทำหมดจำได้ว่าตอนแรกวาดดอกชบามั่ง ได้ 3เต็ม10 คะแนน กลับมาคุณเธอเอาม้วนกระดาษไล่จิ้มผม กว่าจะวาดได้ก็เกือบ 2 ปี แต่ก็เลิกกันเพราะเธอเอาเวลาที่ผมนั้งทำงานให้เธอไปหาแฟนใหม่ และไม่ใช้แค่แฟนคนนี้หลอกครับ ยังมีแฟนเรียน สถาปัตย์ วิทยคอม สัตว์แพทย์ พืชศาสตร์ มนุษย์อิงค์ พยาบาล หมอ เภสัช โยธา นิติ รัฐศาสตร์ แม่แต่เอกประมงก็เคยคบ 555 ตอนนี้เลยนึกแล้วมันแปลกดี ผมใช้ Auto CAD ได้ ผสมอาหารไก่ อาหารหมูเป็น ฉีดยาหมูก็เป็น จำชื่อยาได้แถมจำราคามันได้เกือบหมด คอมที่บ้านก็ซื้อมาประกอบเองลงเอง บ้านที่อยู่ก็สร้างเองออกแบบเองฉาบปูนก่ออิฐทาสี ทำเองและคุมลูกน้องเอง
เชื่อไหมว่าเคยคิดว่าตัวเองมีความสามารถซักนิดเพราะจบแค่ ม.6 ตอนคบแต่ละคนผมก็แค่ขับสามล้อส่งหมูในตลาด พ่อแม่ก็ไม่ส่งเสริมซักอย่างเพราะผมโง่มั่งจบมาเกรดแค่ 1.5 ไม่รู้ครูถีบจบมาได้ไง แต่ตอนนี้ความรู้แถบทั้งหมดมาจากคนที่เคยคบทั้งนั้น บอกตามตรงว่าอยากขอบคุณที่ทิ้งผมและทำให้ผมมีวันนี้ และไม่คิดว่าจะเดินมาได้ดีถึงจุดนี้ด้วย
ปล. ไม่มีไรมากแค่คิดถึงแฟนเก่าและอยากบอกว่าน้องๆในนี้ว่า "ทุกครั้งที่เราอกหักเหลือท้อแท้ มันอาจจะเป็นบันไดให้เราเก้าขึ้นไปอีกขั้นก็ได้"