พ่อแม่บางคนกำลังห่วงลูกเล่นเกมส์ แต่ไม่รู้ตัวว่ากำลังเล่นเกมส์ชีวิตของลูกอยู่...

[-[C]offee[C]hoize-]

พ่อแม่กำลังห่วงลูกเล่นเกมส์ แต่ไม่รู้ตัวว่ากำลังเล่นเกมส์ชีวิตของลูกอยู่...

เพจ :https://www.facebook.com/chalkcrossout

[Acedia]

Stun แฟรบ
ขยายความให้หน่อยครับ ผมไม่มีปัญญาพอจะเข้าใจ

[NakeKiiz]

Stun แฟรบ
ขยายความให้หน่อยครับ ผมไม่มีปัญญาพอจะเข้าใจ

ประมาณว่า พ่อแม่บังคับลูกให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการเหมือนกับเกมไรงี้ป่ะฮ่ะ

[-[C]offee[C]hoize-]

Stun แฟรบ
ขยายความให้หน่อยครับ ผมไม่มีปัญญาพอจะเข้าใจ

ในรูปมือซ้ายหมายถึงพ่อ มือขวาหมายถึงแม่ ที่กำลังควบคุมลูกเหมือนเป็นเกมส์ชนิดนึงครับ
ในสังคมปัจจุบันพ่ิอและแม่ ชอบขีดเส้นไว้ให้ลูกว่าต้องไปทางไหนอะไรยังไง ไม่ให้เด็กทำในสิ่งที่ชอบจึงไม่ต่างอะไรกับเล่นเกมส์ชีวิตลูกที่บังคับได้นั่นเอง

[-[C]offee[C]hoize-]

ประมาณว่า พ่อแม่บังคับลูกให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการเหมือนกับเกมไรงี้ป่ะฮ่ะ

ใช่เลยครับ

[Noname1]

แอบหลอนนิดหน่อยนะเนี่ย =w=

[Acedia]

ในรูปมือซ้ายหมายถึงพ่อ มือขวาหมายถึงแม่ ที่กำลังควบคุมลูกเหมือนเป็นเกมส์ชนิดนึงครับ
ในสังคมปัจจุบันพ่ิอและแม่ ชอบขีดเส้นไว้ให้ลูกว่าต้องไปทางไหนอะไรยังไง ไม่ให้เด็กทำในสิ่งที่ชอบจึงไม่ต่างอะไรกับเล่นเกมส์ชีวิตลูกที่บังคับได้นั่นเอง

อ่อ ขอบคุณครับ ตอนแรกผมดูไม่ออกว่าเป็นรูปคนหัวเป็นจอยเลยไม่เข้าใจ

[manglove]

ลึกซึ้ง

[SilverHand]

"เด็ก" เนี่ย ไม่มีรายจ่ายอะไร แบมือขอเงินพ่อแม่ซื้อ "เกม" โดยคิดว่า "เงินค่าขนม" คือน้ำพักน้ำแรงที่หามาด้วยตัวเอง ในความเป็นจริง เปล่า มันคือ "น้ำพักน้ำแรงของพ่อกับแม่" ที่ "ตัวเองใช้เหลือ"
เด็กไม่มีภาวะ ไม่มีรายจ่าย ไม่รู้เรื่องโลกอะไร โลกสวยไปวัน ๆ ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่มีภาวะ และ ภาระ ต่อวัน เด็กก็คิดว่า สิ่งที่ตัวเองคิดนั้นถูกต้องเสมอ เพราะไม่เคยเผชิญชีวิตจริงอะไร
ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ เหนื่อยเลือดตาแทบกระเด็น เพื่อให้ลูกมีอนาคตที่ดี ลูกกลับคิดว่าเกมคือทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเท่านั้น เลยถวายทุกอย่างเพื่อให้ได้เล่นเกม โดยไม่คิดถึงความลำบาก
และความห่วงใยของพ่อและแม่ ในมุมมองของผม "เด็กโง่ หรือ เด็กปัญญาอ่อน" เท่านั้นที่คิดแบบนี้

[คุณบอม]

เด็กลองไม่ถูกบังคับผมก็ว่ายากนะที่จะได้ดี ลองพ่อแม่ตามใจปล่อยให้เล่นเกมไปเรื่อยๆจนโตก็ดูเอาละกันว่าจะเป็นยังไง
ปล.โตไปดูแลตัวเองได้ค่อยเล่นก็ไม่เสียหาย

[USED_JKG]

ให้เวลากับลูกบ้าง ทำความเข้าใจลูกบ้าง ศึกษาลูกบ้าง ว่าเค้าต้องการอะไร ถ้าเค้าคิดในทางที่ดีก็น่าจะสนับสนุน ถ้าเค้าคิดในทางที่ผิด เราก็ควรหยุดยั้งและชี้แจงเหตุผล

สมัยก่อนยอมรับว่าเกมส์มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก แต่เกมส์สมัยนี้กลายเป็นแหล่งฟอกเงินทำเป็นธุรกิจ มันเลยไม่ใช่เกมส์

[CanDiiZ]

เรื่อง gen กับแนวความคิดของคนแต่ละรุ่น ก็มีผลนะ

หัวเก่า กับหัวใหม่เจอสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน

BB / X / Y

สิ่งแวดล้อมรอบตัวต่างกัน แนวคิดต่างกัน มันต้องจูนเข้าหากันคนละครึ่งถึงจะไปรอด

ถ้าต่างคนต่างเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ก็มีแต่เสียกับเสีย

[puay]

"เด็ก" เนี่ย ไม่มีรายจ่ายอะไร แบมือขอเงินพ่อแม่ซื้อ "เกม" โดยคิดว่า "เงินค่าขนม" คือน้ำพักน้ำแรงที่หามาด้วยตัวเอง ในความเป็นจริง เปล่า มันคือ "น้ำพักน้ำแรงของพ่อกับแม่" ที่ "ตัวเองใช้เหลือ"
เด็กไม่มีภาวะ ไม่มีรายจ่าย ไม่รู้เรื่องโลกอะไร โลกสวยไปวัน ๆ ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่มีภาวะ และ ภาระ ต่อวัน เด็กก็คิดว่า สิ่งที่ตัวเองคิดนั้นถูกต้องเสมอ เพราะไม่เคยเผชิญชีวิตจริงอะไร
ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ เหนื่อยเลือดตาแทบกระเด็น เพื่อให้ลูกมีอนาคตที่ดี ลูกกลับคิดว่าเกมคือทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเท่านั้น เลยถวายทุกอย่างเพื่อให้ได้เล่นเกม โดยไม่คิดถึงความลำบาก
และความห่วงใยของพ่อและแม่ ในมุมมองของผม "เด็กโง่ หรือ เด็กปัญญาอ่อน" เท่านั้นที่คิดแบบนี้

น้ำตาจะไหล...พูดได้กินใจ....เด็กเวรบางคนก็คิดไม่ได้......พอเวลาโดนนู้นโดนนี่บอกว่า ผม/หนูยังเด็กอยู่...พออยากจะทำอยากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ .... ผม/หนูโตแล้วนะ .... โถ่เอ้ยไอพวกไร้หัวคิด ...... ประเทศเราก็เลี้ยงส่วนใหญ่ลูกให้เป็นลูกแหง่เกิน ...... อายุ 15 16 ก็ปล่อยให้มันไปเริ่มทำงาน หาเงินรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในส่วนของตัวเองได้แล้ว .....

[Capathia]

น้ำตาจะไหล...พูดได้กินใจ....เด็กเวรบางคนก็คิดไม่ได้......พอเวลาโดนนู้นโดนนี่บอกว่า ผม/หนูยังเด็กอยู่...พออยากจะทำอยากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ .... ผม/หนูโตแล้วนะ .... โถ่เอ้ยไอพวกไร้หัวคิด ...... ประเทศเราก็เลี้ยงส่วนใหญ่ลูกให้เป็นลูกแหง่เกิน ...... อายุ 15 16 ก็ปล่อยให้มันไปเริ่มทำงาน หาเงินรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในส่วนของตัวเองได้แล้ว .....

แล้วพอทำผิดก็ชอบอ้างว่าเพราะมีผู้ใหญ่ห่วยๆ แต่ไม่เคยโทษตัวเอง

[liger0000]

"ชีวิตคนก็เหมือนเกม เกมหนึ่งไม่มีสเตัส ไม่มีพารามิเตอร์ ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน กำเนินเกมไปเรื่อยๆเป็นฟันเฟื้องในสังคม ชีวิตคนจริงๆมันก็แค่เกมห่วยๆเกมหนึ่ง"
โซระ และ ชิโระ

No game No life

พ่อแม่ที่เป็นเด็กยุคเบบี้บูม-เจนXส่วนใหญ่จะเลี้ยงลูก2แบบคับ ไม่ตามใจสุดๆ ก็จะเผด็จการสุดๆ เด็กเจนY-Z นี้หลายๆคนจะถูกเลี้ยงเพื่อ ทำตามความฝันพ่อแม่อย่างเดียว แม่อยากเป็นนักเปียโนก็จะบังคับอยู่นั้นแหละให้เรียนเปียโน เด็กชอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่บังคับให้เรียนแต่เปียโน หรืออีกเคสคือ บังคับเรียนเพื่อแข่งกัน เราโตมาในยุค ที่การเข้าโรงเรียนเตรียม หรือ มหาลัย จุฬาธรรมศาสตร์เป็นเรื่องที่เอาไว้อวดเอาไว้แข่งกัน ยิ่งเรียนหมอยิ่งอวดได่้ แต่เด็กแน่นอนไม่ได้เมพทุกคน แต่พ่อแม่หลายๆคนก็หลงคิดว่าลูกตัวเองเป็นอัจริยะ บางคนก็ยัดลูกเข้าห้องอัจริยะทั้งๆที่ลูกตัวเองก็ไม่ได้เก่งอะไร

และที่แทบจะเป็นแฟชั่นเลยคือเรียนพิเศษ เรียนอะไร เลข ภาษาอังกฤษ ซึ่งคนเรา มีอัจริยะ8ด้านคับ แต่คนสมัยนี้สนใจแค่2ด้านคือด้านภาษาและด้านคำนวนซึ่ง ปัญหาคือมันไม่ได้เก่งด้านนี้ทุกคน ไปๆมาๆมันกลายเป็นเอาปลาไปปืีนต้นไม้ สุดท้ายเด็กไม่ได้ใช้ความเก่งของตัวเองกลายเป็นเด็กไร้ค่าไป

ทำไมถึงเทียบกับเกม ผมถึงบอกคับชีวิตคนมัไม่มีพารามิเตอร์เราไม่รู้หรอกว่าจริงๆเราเก่งอะไร มีสเตตัสแค่ไหน แต่พ่อแม่เด็กก็ดันทุรังเ่นไปตามที่อยากให้เป็น เหมือนคุณเอาตัวละครที่มีสเตตัส STRจ๋าไปเป็นเมจหรือฮีลเลอร์หละ แล้วถถามหน่อยคุณเล่นก็จะรุ้คับสุดท้ายมันจบไม่สวยแน่ แต่ชีวิตคนไม่มี ปุ่มRestartนะ ไม่มีขายใบเปลี่ยนอาชีพำ รีสกิล หรือต่อให้คุณอัดวิชา(เรียนพิเศษ)แค่ไหน คุณมันใจหรอว่ามันจะเข้ากับลูกคุณได้ ผมจำได้เลยสมัยเด็ก แม่ผมชอบบังคับให้เรียนพวก เลข พวกภาษามาก สุดท้ายไม่เข้าหัวเลยแม้แต่น้อย เพราะผมไม่ถนัดด้านนี้(แต่เกมดันสอนภาษาอังกฤษให้แทน ก็นะพอดีผมชอบเกมRPG แล้วไม่ว่าจะเล่นเกมหรือmodเกมยังไงเสียก็ต้อยคุยกับฝรั่งหรืออย่างน้อยก็ต้องตอบคำถามในเกม)

[thplay]

ปัญหานี้เกิดขึ้นกันหมดทุกครอบครัวเลย เห็นหลานของผมบางทีก็ท้อใจ พ่อแม่บังคับให้ลูกทำนู่นทำนี่ ทั้งๆที่เด็กไม่อยากจะทำ แต่ถ้าไม่พูดอะไรเลยก็จะทำให้เด็กไม่รู้ผิดชอบชั่วดีก็ได้

[Msguzs]

ครั้งนึงผมเคยไปพักบ้านป้าอยู่ที่กระบี่ พอดีมีน้องคนนึงอาศัยอยู่ด้วย
ผมไปถึงก็เจอเลยนั่งอยู่แต่หน้าคอมพ์ อายุประมาณ 7-8 ปี เวลาเล่นก็ส่งเสียงดังมาก บ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียวขณะเล่นเกมส์
คุณเคยจ้องลงไปในสายตาของเด็กเล็กๆเวลาเล่นเกมส์หรือเปล่า สายตาที่ค้างนิ่งจดจ่ออยู่กับ ภาพรุนแรงที่เกิดขึ้นภายในเกมส์พร้อมส่งเสียงดังสนุกสนานสะใจ

บอกตรงๆก่อนหน้านี้ผมคิดแบบพวกคุณเลย คิดว่าผู้ใหญ่ก็เอาแต่โทษเกมส์นั้นนู้นนี้

แต่พอมาเห็นด้วยตาตัวเองแล้ว เด็กคนนี้ยังเล็กๆอยู่แท้ๆ ผมไม่อยากให้เด็กมันเสียอนาคตมันเลย คือเราไม่รู้ไงว่า เด็กมันคิดยังไง เด็กมันจะเข้าใจหรือเปล่า
ว่ามันเป็นแค่เกมส์ เด็กมันไม่ทำอย่างอื่นเลยหรอวะนอกจากเล่นเกมส์ ผมได้ยินเสียงด่าจากป้า ที่ด่าเด็กคนนี้ทุกวัน ผมเข้าใจเลยว่าทำไมพ่อแม่ถึงต้องด่าเราสั่งสอนเราตีเรารุนแรงขนาดนั้นในตอนเด็ก

อยู่ไปนานๆ เด็กมันขอให้ผมโหลดเกมส์ให้ มันขอให้ผมโหลด เกมส์ GTA ให้ ผมก็โหลดให้ เพราะคิดเหมือนพวกคุณนี้แหละ ผมตั้งใจว่าจะค่อยๆสอนให้คำแนะนําที่ถูกต้องกับเด็กไป

ปรากฎว่าเด็ก มันไม่ฟังผมเลย ขับรถชนคนในเกมส์เป็นว่าเล่น เอาปืนไล่ยิงตำรวจ ไม่แปลกหรอกครับที่ผู้ใหญ่จะโทษเกมส์ ผมเกรงว่าผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
ผมพยายามคุยกับเด็กคนนี้แล้ว ผมเข้าใจเลยว่า เด็กมันมีความคิดเป็นของตัวเองจริงๆ มันเองก็มีอคติเหมือนกับเรา มันเองก็ต่อต้านความคิดแปลกปลอม ที่เข้ามาในหัวมันเหมือนกับเรา มันเองก็สงสัยเป็น มันเองก็ต่อต้านความคิดคนอื่นเป็น ปากบอกเข้าใจ แต่ในใจเข้าใจจริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้ โลกนี้มันถึงได้มีคนหลายๆแบบๆไงละ
เลวบ้างดีบ้าง บางครั้งมันยังยกเอาประโยคสวยหรูที่พวกคุณ กล่าวไว้เป็นข้ออ้าง มาพูดกับผมเลย ผมนี้ยืนอึ้งเลย

ผมเลยพยายามไกล่เกลี่ยให้เด็กลองไปเล่นเกมส์ที่ความรุนแรงร้อยลงกว่านี้ พยายามชวนเด็กออกไปข้างนอก พักบ้างทำไรบ้าง แต่เด็กมันไม่เอา
ไม่แปลกหรอกครับที่ผู้ใหญ่พยายามยัดสิ่งต่างๆลงไปในหัวของเรา เพราะ ถ้าหากไม่ทำอย่างงั้น เราเองก็ไม่เคยคิดจะยัดอะไรลงไปในหัวตัวเองกันอยู่แล้ว
คิดจริงๆหรอว่าคนๆนึงจะเป็นคนดีได้หากไม่เคยได้รับการอบรมสั่งสอน เราจะหยุดรังแกคนที่อ่อนแอกว่าหรอถ้าคุณครูไม่ได้สอนหรือควบคุมสติเราเอาไว้ ความรู้สึกดีเวลาได้รังแกคนอื่น มันก็เป็นสิ่งที่ยั่วยวนจิตใจเราเหมือนกับการเล่นเกมส์ใช่ป่าว


พวกเราหน่ะเคยชินกับสภาวะความสุขที่เกิดขึ้นกันอย่างง่ายดายพวกนี้เกินไป ตื่นเช้าขึ้นมาเปิดคอมพ์คลิกไอคอนเข้าเล่นเกมส์ก็มีความสุขแล้ว
เพราะอย่างงี้เราเลยลืมแก่นแท้ของชีวิตไป เราหลงลืม ความสุข ที่เกิดขึ้นจากสิ่งอื่นๆ

ตอนผมเล่นกีต้าร์ครั้งแรกผมก็สงสัย สายมีแค่ 6 สาย จะทำให้เรามีความสุขอะไร เล่นก็ยาก นิ้วก็เจ็บ แต่พอเราเริ่มตีคอร์ดได้ เริ่มสงสัยเริ่ม อยากค้นหาไปเรื่อยๆ
เราจะค้นพบกับความสุขอีกรูปแบบนึง ที่ไม่ได้เกิดจากช่วงเวลาที่เรากำลังบรรเลงบทเพลง ช่วงเวลาที่เรา "พยายาม" เรียบเรียงบทเพลงนั้นให้ได้ มันมีความหมาย
ยิ่งกว่าตอนที่เราเปิด Youtube เพื่อเปิดเพลงนั้นฟังเสียอีก สักวันนึงเราจะรู้ว่า ความรู้สึกที่ได้จากการเล่นเกมส์นั้นเป็นเพียงภาพลวงตา จริงๆแล้วๆความสุขไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ ความทุกข์ก็ไม่ใช่ มันมีช่องว่างตรงกลางระหว่างสองสิ่ง นั้นคือความว่างเปล่า

ผมอะสงสัยมาตลอดว่าถ้าไม่มีเกมส์จะอยู่ได้อย่างไร แล้วมันก็อยู่ได้จริงๆ เกมส์ถ้าหากว่าเราเสพอย่างไม่เข้าใจ มันจะกลายเป็นสิ่งเสพติดโดยทันที

ก่อนหน้านี้ผมต้องคลุ้มคลั่ง เพราะติดเกมส์นานเกินไป พออกหักเลยไม่สามารถรับมือกับสภาวะ ทางจิตใจของตัวเองได้ ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าผมเข้าใจทุกอย่างดี
แต่พอเจอหยั่งงี้เข้าไป ก็เลยทำให้เรารู้ว่า นี้เราโง่ขนาดลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังหายใจอยู่
ขออภัยนอกประเด็น

เดี๋ยวก่อนนะ ไม่ได้เกี่ยวกับเกมส์หรอ กรรม ผิดประเด็นไปไกลเลย

[silver007]

มันเป็นความจริงที่เจ็บปวดที่ทุกๆคนนั้นมีส่วนผิด ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ พ่อ/แม่ ของผู้ใหญ่ คนที่ไม่รู้จัก เพื่อน และอีกมากมาย การที่พ่อแม่เค้านั้นบังคับให้เด็กหรือเราในอดีตทำในสิ่งที่ต้องการ เป็นเหมือนกับการตอบ

สนองความต้องการที่ผู้ใหญ่นั้นอยากจะให้เป็นยังงั้น อยากให้เป็นยังงี้ ซึ่งมีผลมาจากการถูกบังคับอีกที่ แถมยังเป็นสิ่งพวกเรากำลังส่งต่อให้คนรุ่นต่อไปด้วยสิ ทั้งเราไม่ได้ถูกบังคับหรือถูกบังคับก็ตาม

[eMpz]

เข้าใจยากแท้ 555555+