เล่า+ระบาย เด็กใหม่ในมหาลัย

[dream12594]

ผมก็คิดเเบบนี้เเหละครับ ไอที่ผมจะรับไม่ได้คือซ่อมครั้งนึงเเล้วมันปวดหลายวันนี้เเหละครับขึ้นลงบันไดมันลำบากมาก

ผมก็เป็นครับ ตอนลงหอพักนี่ ขาสั่นเลยครับ เวลาไปเรียนที่ ม ถ้าตึกไหนมีลิฟก็โอเคร ตึกไหนไม่มีนี่ แทบคลานเลย พูดแล้วก็คิดถึง พออยู่ปี2-3-4เราก็เรียนอย่างเดียว ไม่มีกิจกรรม ไม่มีเฮฮา ไม่ได้ไปร้องเพลง ถึงจะมีก็น้อยมากๆส่วนใหญ่ก็ให้ไปดูน้องรหัสว่าหน้าตาเป็นยังไง สอนน้องร้องเพลง อะไรทำนองนี้ ยกเว้นเราจะเข้ากลุ่มทำกิจกรรม เป็นพวกพี่ระเบียบ พี่ว๊าก เป็นพวกสโม แต่ก็ดีละครับที่ไม่มี 55 เรียนก็แทบจะมีไม่มีเวลากระดิกตัวไปไหนอยู่ละครับ วันหยุด เหมือนเป็นวันทำโครงงาน การบ้าน แปปๆ ก็สอบ มันก็วนไปวนมาอยู่อย่างนี้ละครับ พอหลุดออกจากปี 1 ละ

[exodus]

มันเป็นภาพสะท้อนของระบอบอำนาจนิยม ใครที่ไม่ทำตามหรือปฏิเสธจะถูกมองว่าไม่ยอมสยบต่ออำนาจเหนือกว่า ถูกมองว่าเป็นพวกก้าวร้าวแข็งกระด้าง พาลไปถึงไม่รู้จักอดทน
คำถามคือทำไมต้องอดทนในสภาพของการถูกเอาอำนาจเข้าข่ม เรามีเรื่องอีกมากมายในสังคมที่ควรใช้ความอดทน แต่เรากลับไม่ใช้ ไปใช้ความอดทนที่มีอยู่อย่างจำกัดกับระบอบที่ไม่ได้ดีจริง
ถ้าคุณออกไปทำงานข้างนอก ถึงเวลาประชุม ส่วนใหญ่ที่ใช้จริงๆมันก็แค่มารยาทในที่ประชุม มีใครเขาสั่งให้คุณลงไปกลิ้งกับพื้นไหม? มีใครไปสั่งให้คุณวิดพื้นไหม?

ผมไม่เถียงว่าระบบนี้มันแน่น เพราะมันเป็นระบบแบบ แนวตั้ง คือเป็นระดับอำนาจลดหลั่นลงมา แต่สมัยนี้เราใช้ระบบ แนวนอน รู้จักไหม? ที่ทุกคนในองค์กรออกความเห็นต่อองค์กรนั้นๆได้
ยิ่งถ้าคุณไปทำงานเป็น RD หรือทำงานในบริษัทข้ามชาติ คุณหนีไม่พ้นหรอก ซึ่งถ้าคุณทำแค่ว่า "ทำงานตามคำสั่งที่บังคับบัญชามา" มันก็ไม่ต่างอะไรกับแรงงานประเภท Labor แต่ถือวุฒิปริญญา เพราะคุณไม่สามารถพัฒนารูปแบบแนวคิดในการทำงานเพื่อพัฒนาองค์กรได้ ทำได้แค่ปิดจ๊อบหรืองานที่ได้รับมอบหมายเท่านั้น ซึ่งนั่นคือข้อเสียของระบบแนวตั้งที่กดหัวคนไม่ให้มีการโต้แย้ง หรือหาแนวคิดใหม่ๆจากองค์ความรู้เดิม เพราะคุณเคยชินกับการปลูกฝังระบบประเภทนั้นมา คุณจะได้แรงงานที่ทำงานด้วยความอดทน แต่ไม่สร้างผลประโยชน์เชิงก้าวหน้ามากนัก

ส่วนตัวผมเอง เคยเป็นพี่ว๊าก เคยทำหลายๆอย่างตามข้างต้น ยอมรับเหมือนกันว่าบางครั้งก็ทำด้วยความคึกคะนองเช่นให้น้องจิบเหล้าคนละอึก ฯลฯ มันมีหลายๆอย่างปนเปกันไประหว่าง เหตุผล กับ ข้ออ้าง ตัวคนเป็นพี่ว๊ากเนี่ย รู้ดีที่สุด แต่สุดท้ายจะเลือกทางไหน ผมเพิ่งมาคิดได้ตอนงานแต๊งค์ ว่าสุดท้ายแล้ว ไอ้การที่หลายๆคนบอกว่าสวมหัวโขนดราม่ากัน มันไม่มีประโยชน์ เพราะสิ่งที่ทำก็ทำไปแล้ว เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้ เราทำน้องไปแล้ว ตัวเราเองรู้ดีที่สุด จบงานผมเรียกน้องบางส่วนมาคุยเป็นการส่วนตัว เรื่องของระบบโซตัส เด็กบางคนก็บอกว่าเขารับได้ ผมก็เลยถามกลับไปว่าจบจากมหาลัยแล้วต้องเจออย่างนี้ตลอดชีวิตเอาไหม? แน่นอนไม่มีใครเอา แล้วในเมื่อไม่มีใครเอา ทำไมไม่หาทางออกที่ดีกว่าในการปลูกฝังเรื่องของอุดมคติ หรือเสริมสร้างทักษะใหม่ๆแก่นักศึกษา ถ้าพวกคุณไม่เห็นด้วยกับโซตัส พวกคุณก็ล้มมันซะ แต่ล้มเฉยๆไม่ได้ ต้องมีอย่างอื่นที่ดีกว่ามาทดแทน

[liberate01]

ผมถือคติว่าทำๆไปเถอะถ้าไม่เดือดร้อนอะไรมากกลัวจะไม่มีเพื่อนด้วยก็เข้าบ้างไม่เข้าบ้างแต่เพื่อนสนิทผมที่มาจากโรงเรียนเดียวกันอีก2คนไม่เอากิจกรรมเลยผลสุดท้ายก็มีเพื่อนเหมือนกันไม่ได้โดนแอนตี้ไรเลยแถม2คนนั้นมันไม่ต้องมาจ่ายค่ากิจกรรมเหมือนผมด้วยโดนดักควายเลยgu

[kiraraoo]

อดทนหน่อยครับ ถือว่าเป็นการฝึกมันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร อาจเป็นเพราะผมเรียน นศท มาด้วยแหละจึงไม่ได้ลำบากอะไร อยู่เฉยๆทำตัวให้เรียบร้อยก็ไม่มีอะไรแต่เพราะอยู่กับเพื่อนหลายคนเลยต้องรับผิดชอบด้วยกันแต่ก็แค่ลงโทษด้วยการใช้แรงออกกำลังนิดหน่อยเรื่องใช้แรงใช้กำลังถ้าได้ฝึกบ่อยๆนานๆไปก็จะสบายเองแหละ เรื่องจิตใจตอนโดนว๊ากแรงก็ตกใจมากแต่ก็แต่ว๊ากแค่พูดแค่บ่น ไม่ได้มากมายอะไร คิดซะว่ามันคือการฝึกมันคือชีวิตที่ต้องเจอ โลกนี้ถ้าร่างกายไม่แข็งแรงพอจิตใจอ่อนแอมันอยู่ยาก(ถ้าพ่อไม่รวยแต่เราอยากรวยอย่างสบายต้องอดทน) 555+

ของผมอาจารย์เขามาบอกด้วยว่าพี่ว๊ากหรือพบวกรุ่นพี่เขาทำอะไรได้บ้างเลยและบอกด้วยว่ากิจกรรมไม่ต้องใช้เงิน(ก็มันเก็บหมดทุกคนตั้งแต่แรกแล้วเข้าไม่เข้าก็จ่ายไปทุกคนแล้ว) ทำให้เข้ารับน้องโดยไม่ได้กลัวหรือรู้สึกลำบากอะไร แต่ถ้าให้ไปรับน้องนอกสถานที่เฉพาะกลุ่มถ้าไม่รู้ว่าไปทำอะไรมีอะไรให้ทำก็ไม่คิดจะไปเหมือนกัน

[caka39]

เป็นเหมือนกันเลยครับ สมัยยังหนุ่มๆ ^ ^

[diawnaja]

ปล่อยรุ่นพี่ให้เขาเรียนละครปัญญาอ่อนไปเถอะครับ

เราไม่ชอบก็ไม่ต้องไปครับ

[CanDiiZ]

มหาลัย / คณะ ที่รับสร้างสรรค์จริงๆก็มีครับ

แต่พวกบ้า sotus แบบผิดๆก็มีครับ

ทำเป็นบอกจบไปยิ่งกว่านี้ ข้ออ้างครับ จบไปไม่มีบริษัทไหนสั่งหมอบ สั่งลุกนั่ง สั่งลุยโคลนหรอกครับ

ไอ่พวกสั่งๆแต่ละตัวจบรึยังครับ ทำงานกันรึยังครับ มโนล้วนๆ

จบไปยิ่งกว่านี้ ยิ่งกว่าจริงๆครับ แต่คนละเรื่อง มันจะเป็นเรื่องความกดดันทางใจมากกว่าทางร่างกาย

ต้องไปเจอคนงี่เง่า งานงี่เง่า หัวหน้างี่เง่า ลูกน้องงี่เง่า อะไรหลายๆอย่าง

แต่ไม่มีการลงโทษแบบทหารแน่นอน

ตอนเรียนเคยมีเพื่อนอีกคณะ ไปรับน้องพาไปลงทุ่งนาเป็นโคลนๆ ตั้งแต่ดึกๆ ยันเช้า

แล้วมันเป็นประมาณพวกเลือดจาง หอบหืด แล้วอาการออกหามไปโรงบาลแทบไม่ทัน

ถ้าเป้นอะไรมารุ่นพี่มันก็คงเปิดการ์ด "รู้เท่าไม่ถึงการณ์"

เหมือนสดๆร้อนๆที่มหาลัยแห่งหนึ่งภาคเหนือ

ประกอบระเบิด (อันเท่าลูกมะพร้าว) ระเบิดใส่ตัวเอง ตัดแขนตัดขา (สมน้ำหน้า)

ไอ่พวกเพื่อนกับรุ่นพี่ที่รักกันปานจะกลืนกินอุจจาระแทนกันได้ คงไม่มีใครมาช่วยได้ไปตลอด

สุดท้ายแล้วคนที่เสียใจคือครอบครัว พ่อแม่ ที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ต้องมาดูแลลูกพิการไปจนตาย

อาจารย์ก็โยนอุจจาระเรียบร้อยว่าไม่สนับสนุกการรับน้องรุนแรง และเป็นเรื่องส่วนตัวของนักศึกษา

ออกมาจากโรงบาลเผลอๆติดคุกข้อหาประกอบวัตถุระเบิดอีก

ลาก่อย . . .

[hades051]

คณะผมรับน้องดีมากครับ นี้บอกเลย พี่เค้าจะจัดเป็นค่ายให้ทำกิจกรรมครับ พี่กับน้องตอนนี้รักกันมากครับ แต่ก็มีพี่ระเบียบด้วยครับ แต่พี่เค้าไม่ว้ากนะครับ แค่ดุเสียงน่ากลัวๆ แต่ก่อนคณะผมก็ใช้ระบบโซตัสครับ แต่พี่ปีสองไม่เห็นด้วยกับระบบนี้ ก็เลยทำการเปลี่ยนการรับน้องครับ แต่เชียร์กลางของมหาลัยก็ยังมีพี่ว้ากครับ แต่เค้าจะท่องบทมาเลยครับ จะพูดเหมือนกันทุกโซนเลยครับ ส่วนตัวผมชอบกิจกรรมรับน้องแบบสร้างสรรค์ครับ บอกให้รู้ไว้