ผมเป็นเหมือนกระทุ้นี้ครับแต่ไม่เคยบอกใคร????

[ONE OK ROCK]

http://www.jokergameth.com/board/sho...60#post2754060

ผมเป็นอยุ่ครับ

อาจเพราะผมโลกส่วนตัวสูงครับ ผมเป็นได้ตั้งแต่อายุ 15 แล้วครับ ตอนนี้ 21ปี แล้ว

เวลาคุยกะคนเพื่อนตามเน็ตต่างๆรุ้สึกดี แต่พอออกโลกแห่งความจริง ผมมอง เกือบทุกคน หรือ โลกภายนอกเลวงร้ายไปหมด


ทุกวันนี้ผมมีความสุขได้เพราะ โลกของเกม สื่ออนไลน์ อินเตอร์เน็ตต่างๆ อะไรที่ผิดหูผิดตาไม่ดี ผมจะเศร้าทันทีและคิดว่าโลกนี้ทำไมโหดร้ายยิ่งข่าวฆ่ากันตายทุกวันอีก

ผมจะมีความสุขก็ แค่ช่วง เวลาที่อยุ่กับเพื่อน ที่ เป็น ผุ้หญิง ได้ยิ้ม เฮษ สนุก เหมือนว่า สังคมของผุ้หญิงมันดีกว่า จนหลายๆคนหาว่าผมเป็นเกย์ เพื่อนมหาลัยก็ด้วย บางคน

กับ ช่วง เวลาที่ ผม มีแฟน ผมคิดว่า แฟนคือคนที่ดีที่สุด เข้ากะเราได้ แต่สุดท้ายผมก็โดน หลอก อกหักมาตลอด!!!! จนตอนนี้ผมไม่คบใครแล้วครับ ผมอายุ 21 ปีครับ

อย่างที่บอกทุกวันนี้ผมมีความสุขได้เพราะ

1 โลกอินเตอร์ เน็ต เกม เพื่อน ออนไลน์ต่างๆ

2 เพื่อนผุ้หญิงในโลกแห่งความจริง แต่เวลาเข้ากะผุ้ชายผมจะเข้าไม่ค่อยได้ครับ คำหยาบไม่อยากพูด พิมๆได้แต่พูดไม่ได้ครับ อยุ่แบบส่วนตัว ดีกว่า

3 การได้เที่ยวกับกลุ่มเพื่อน เฉพาะกลุ่ม ผุ้หญิงครับ ถ้าเที่ยวตามภาษา ผุ้ชายผมรุ้สึกมันดูไร้สาระวุ่นวาย

4 การที่มีแฟนดีๆสักคน คอยห่วงใย เข้าใจเรา!!! พูดคุยกะเรา อารมดี ตลก ชอบยิ้ม หัวเราะ!!! มันทำให้ผมมีความสุข แต่ผมยังไม่เคยมีแบบนั้นหรอกครับอกหักมาตลอดT-T

[levis_14c]

เห็นชื่อ user ละ จัดเพลงให้กำลังใจซัก 1 เพลงละกัน
"Tomorrow's night returns to light"

[ujiha itthaji]

ผมก็เป็นเเบบนั้น.........เเฮะๆ

[Msguzs]

ผมก็เคยเป็นนะครับตลอด 2 ปี ที่ผ่านมานี้เอง
แต่ผมจะไม่พยายามหาอะไรใหม่ๆทำ คือครั้งหนึ่งผมเคยอ่านบทความของพระพุทธทาส ก่อนหน้านั้นผมไม่สนใจในคำสอนในหลักธรรมมะเลยเพราะคิดว่าคงเป็นแนวคิดง่ายๆ
ซํ้าไปซํ้ามา ช่วยอะไรไม่ได้ แต่ไปสะดุดกับบางตอนที่สอนว่าให้มองโลกอย่างเข้าใจ ช่วงแรกๆผมจะงงๆพอรู้สึกเบื่อรู้สึกแย่หรือไม่พอใจผมจะมีความคิดเดิมผุดขึ้นมา
แต่คราวนี้ผมเปลี่ยนพอมีความคิดเดิมผุดขึ้นมาผมก็เฝ้าดูมัน มองมันอยู่เฉยสังเกตุการเปลี่ยนแปลงภายในใจของเราเอง เรียนรู้มันผ่านการมองเฉยๆ
ทีนี้ผมอึ้งในตัวเองมาก ผมมีความรู้สึกประทับใจเล็กๆ เกิดขึ้นภายในใจของผมเอง ผมได้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างทีี่ไม่เคยเข้าใจ
ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ช่วงเวลาที่เริ่มเป็นทุกข์ ไปจนถึงช่วงเวลาที่เป็นสุข ผมแทบไม่ต้องทำอะไร

จากนั้นผมเลยเข้าใจว่า ผมไม่ต้องเปลี่ยนอะไรในสิ่งที่ผมเป็น ผมจะมองโลกในแง่ร้ายยังไง จะเป็นคนโลกส่วนตัวยังไง
ผมก็เฝ้ามองดูมัน เรียนรู้และเข้าใจ จากนั้นผมก็เปลี่ยนไปเอง พอเราเข้าใจมากขึ้น ยอมรับในข้อผิดพลาดของตัวเอง
ก็จะมีความคิดใหม่ๆผุดขึ้นมาเองอะครับ

[Nakata2009]

ผมก็เคยเป็นแบบ จขกท. อยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกัน ตอนนั้นเป็นช่วงที่ยังเรียนอยู่ด้วย คือวัน ๆ นี่ไม่อยากออกไปไหนเลยจริง ๆ โลกมันมืดมนไปหมด แต่ผมก็อดทนจนผ่านช่วงเวลานั้นมาจนได้

ลองฟังเพลงนี้ดูครับ ความหมายดีมาก

[MERRY]

เราก็เป็นนะ แต่ทำไมในโลกแห่งความเป็นจริงถึงคิดว่า มีแค่เราที่เป็นอย่างงี้ เจอแต่คนในโลกออนไลน์ที่เป็นแบบเดียวกัน .__.

[BoonTew]

ในโลกออนไลน์ผมจะไม่สนิทกับใครเลย เพราะมีอคติว่าเป็นโลกสมมติ ใส่หน้ากากไม่ต่างจากสังคมจริง โลกออนไลน์ในความคิดผมน่ากลัวกว่าโลกจริงซะอีก

ในโลกจริงตอนคุยกัน ตอนเข้ากลุ่ม เราเห็นหน้าตา ท่าทาง แววตาแต่ละคนได้ ถึงจะใส่หน้ากากเข้าหากันแต่ก็ยังพอดูออกบ้าง

จขกท.ยังไม่ถึงกับขั้นต่อต้านสังคมหรอกนะ เพราะยังคบหากับกลุ่มเพื่อนได้อยู่ ถ้าไม่คบใครเลยนี่น่าเป็นห่วงนะ

[UkuleleAlone]

ออกไปหาสังคมมั้งนะเพราะการเข้าสังคมใหม่ๆนั้นมันพร้อมกับอะไรใหม่ๆที่เรายังไม่รู้ถ้าอยู่แต่แบบเดิมๆแบบที่เจ้าของกระทู้กล่าวมานั้นจะเกิดอาการเบื่อมากกว่าเป็นโรคซึมเศร้า โรคซึมเกิดจากหลายประการ เช่น ตัวของตัวเอง สังคม สะภาพแวดล้อม มากกว่า แต่ที่เจ้าของกระทู้กล่าวมานั้นมันเข้าค่ายเบื่อตัวเองมากกว่า ตัวเจ้าของกระทู้เองยังห่างโรคซึมเศร้าอีกเยอะอย่ามโน. . . . .ออกไปซูดอากาศมั้งถ้าอยู่แต่แบบเดิมอย่างที่กล่าวมาคงหนีไม่พ้นโรคที่กล่าวมาหรอก เชื่อหมอ หมอเรียนมา

[Rang Zozor]

เป็นเพราะเรามองคนอื่นมากไปครับ..จึงเห็นและรู้สึกแบบนั้น (ผมก็เคยเป็น..มองคนรอบตัวดูเวิ่นเว้อมาก)

ในทางกลับกัน พวกเขาก็มองเราอยู่เหมือนกัน สุดท้ายจึงกลับมามองตัวเราเอง (จะรู้ว่า..บางครั้งเราก็เวิ่นเว้อในสายตาคนอื่นเหมือนกัน)

นี่แหละครับ..เราจึงเป็นมนุษย์