สมการนี้ทำผมเงิบ

[sattawat1979]

เคยเห็นสมการแปลกๆนี้มั๊ยครับ...

1 + 2 + 3 + .... = -1/12 ??????

รู้สึกว่าคนค้นพบจะเป็นนักคณิตศาสตร์ชาวอินเดีย ชื่อ รามานุจัน นะครับ ไม่รู้เคยได้ยินกันมั๊ย?

มีวิธีพิสูจน์ดังนี้ (ดูจาก google )

ให้ A = 1 - 1 + 1 - 1 + 1- 1 +...

จัดวงเล็บใหม่ A = (1 -1 ) + ( 1 - 1) + ... = 0 _________(1)

จัดวงเล็บอีกแบบนึง A = 1 + (-1 + 1) + (-1 + 1) +... = 1 _________(2)

จากสมการ (1) และ (2) ; 1 - A = 1 - ( 1 - 1 + 1 -1 +... ) = 1 - 1 + 1 - 1 + 1 +... = A

แก้สมการ A = 1/2


ทีนี้กำหนดให้ B = 1 - 2 + 3 - 4 + 5 -.....

และ C = 1 + 2 + 3 + 4 + 5 +...


ดังนั้น 2B = (1 - 2 + 3 - 4 + 5 - ...) + (1 - 2 + 3 - 4 + 5...)

= 1 + ( -2 + 1 ) + ( 3 - 2 ) + ( -4 + 3 ) + ( 5 - 4 ) +...

= 1 - 1 + 1 - 1 + 1 - 1 +...

= A = 1/2

ฉะนั้น B = 1/4



ให้ C - B = (1 + 2 + 3 + 4 + 5 +...) - ( 1 - 2 + 3 - 4 + 5 -..... )

= 4 + 8 + 12 +...

= 4 ( 1 + 2 + 3 +...)

= 4C


ได้สมการ C - B = 4C

3C = -B = -1/4

ดังนั้น C = -1/12


เพราะฉะนั้น 1 + 2 + 3 + 4 + 5 +.... = -1/12 ???????


ผมโคตรอึ้งเลย 55555555

[sattawat1979]

คำตอบน่าจะเป็น infinity นะ แต่ กลับเป็น -1/12 เฉย??

มันขัดกับความ common sense มากๆอ่ะ

[estelle18]

เห็นตัวเลข ละขอบาย กลัวอย่างที่สุด 55+
แล้ว ทฤษฎี มู้นั้น เป็นไงมั้งแล้วอ่ะ ไม่ได้ตามเข้าไปดูละ

[sattawat1979]

เห็นตัวเลข ละขอบาย กลัวอย่างที่สุด 55+
แล้ว ทฤษฎี มู้นั้น เป็นไงมั้งแล้วอ่ะ ไม่ได้ตามเข้าไปดูละ

อ่อ ทฤษฎีบทสุดท้ายของแฟร์มาร์หรือครับ?? ผมพิสูจน์ได้แล้วชัวร์ๆ สามารถกระชับจาก 4 หน้ากระดาษ ให้เหลือ 2 หน้ากระดาษได้ด้วย

แต่ก็ยังดองอยู่ที่เดิม ไม่ได้เอาไปเสนอที่ไหน เพราะงานยุ่งมากช่วงนี้ เหนื่อย

ผมว่า แอนดรู ไวล์ ก็โหดเกิน เล่นพิสูจน์ 200 กว่าหน้า พาอ้อมซะไกลเลย ผมว่าแฟร์มาร์ไม่ได้พิสูจน์แบบแอนดรู แน่นอน ยาวเกิน

[Zaraki Kempaji]

เกลียดคณิตศาสตร์และฟิสิกส์อย่างรุนแรง

ขอผ่านดีกว่า

[BoonTew]

ผมเห็นอะไรที่คล้ายๆ ( 0______0!)

[sattawat1979]

ทฤษฏีนี้เรียกว่า Ramanujan Summation ครับ >>> https://en.wikipedia.org/wiki/1_%2B_..._%2B_%E2%8B%AF

ยอมรับว่าผมเห็นทีแรก นึกว่ามันเล่นตลกอะไรกัน แต่มาดูอีกที เอ้ย มันเป็นทฤษฏีจริงๆนี่หว่า เงิบเลย

[sattawat1979]

นี่เป็นโฉมหน้า อัจฉริยะ เจ้าของทฏษฏีครับ ศรีนุวาสะ รามานุจัน

[IMG][/IMG]


แถมยังมีการนำเอาชีวประวัติมาเล่าเป็นหนังซะด้วยนะครับ ไม่ธรรมดาจริงๆ

[SilverHand]

ผมไม่รู้รู้ว่าผมรู้หรือเปล่า แต่ผมมองว่า คนที่ไม่รู้ อ่านเผิน ๆ มันก็ดูเหมือนเรื่องตลกที่ไร้สาระ มาเม้นกันมั่ว ๆ โง่ ๆ เหมือนโฆษณาบนยูทูปที่มีไว้ให้คนกดข้าม แต่เท่าที่ผมรู้ ผมดูสารคดีมาหลายรอบมากนะ สองสามอย่างที่รู้แน่ ๆ ค่า "ไพน์" สะกดถูกมั้งหรือเปล่า เหรือค่าสมติที่เรา ๆ เรียน ๆ มาใช้หาพื้นที่วงกลม หรืออะไรที่เกี่ยวกับวงกลมหน่ะ 3.14 หรือ 22/7 หน่ะนะ ทฤษฏีมาจากชาวอินเดียโบราณเนี่ยแหละ ในสารดคียังกล่าวด้วยว่า ชาวอินเดียโบราณเป็นพวกแรก ๆ ที่ค้นคว้าหาความละเอียดที่สุดของ "ไพน์" เพื่อให้ได้ความมั่นคงที่สุดของสิ่งปลูกสร้างทรงกลม ยังจำได้ผ่าน ๆ ด้วยว่ามีอยู่ยุคนึงที่พระพุทธเจ้าทรงให้ความสนใจกับค่านี้ (ในสารคดีแนวคิดนี้มีมาก่อนการประสูติของพระพุทธเจ้าเสียอีก) นั่นยังรวมไปถึง "ตรีโกณมิติด้วย" ในสารคดี ชาวอินเดียวให้ความสนใจต่อสิ่งปลูกสร้างใด ๆ ที่มี "มุม" และ "เหลี่ยม" เพื่อความมั่นคงของสิ่งปลูกสร้างที่เชื่อว่าสร้างถวายแด่เทพเจ้า เพื่อให้มีความมั่นคงถาวรอย่างที่สุดแล้ว นักปราชญ์อินเดียโบราณคิดค้นสมการพวกนี้ขึ้นมา จนในปัจจุบัน ประเทศนึงที่นึกว่าตัวเองเจริญแล้ว ทีั้ง ๆ ที่คนในชาติยังกัดกันเหมือนหมา นำมาบรรจุเพื่อเป็นวิชามาตรฐานสอนเยาวชน ให้โตมาเป็นคนเม้นโง่ ๆ โดนที่ไม่รู้หรอกว่ามันเกี่ยวกันเนี่ยแหละครับ มันก็ไม่แปลกที่เยาวชนชาวอินเดีย จะมีความคิดริเริ่ม แนวคิดใหม่ ๆ อะไรแบบนี้ แตกต่างจากเยาวชนของบางประเทศที่เข้ามาเม้น มาพิมมั่ว ๆ ตามอารณ์ ให้สะใจ แล้วก็นั่งจิบอะไรรอว่า "เห้ยยยย อะไรที่มัน (โง่ ไม่รู้ว่าเป็นสาระ) มันจะโดนเด้ง โดนแบนเมื่อไรดี นี่แหละ ประเทศนึงนั้น ๆ มันถึงไม่เจริญสักที """ครับผม"""

[BoonTew]

เหมือนบางเม้นจะว่าผมนะ รู้สึกหัวร้อนเลยขอดิ้นหน่อย ไม่แก้ตัวนะที่ผมเม้นแซวถ้าทำให้จขกท.กับบางคนไม่พอใจต้องขอโทษด้วย

ก่อนนี้จขกท.เขาก็โพสต์หลายเรื่องนะ ผมก็เม้นแลกเปลี่ยนความรู้บ้างแซวบ้าง ไม่ได้มีเจตนาจะเกรียนป่วนบอร์ด

แต่ผมว่าคุณเม้นแรงไปนะ บอกกันดีๆผมก็ยอมรับฟังและพร้อมจะขอโทษนะครับ

[sattawat1979]

เกิดอะไรกันขึ้นหรอครับ งงนะเนี่ย ^ ^''


ส่วนประวัติศาสตร์ของ Pi ยาวนานมากกกกกก ผมเคยอ่านมาบ้าง ว่ากันว่าเกิดก่อนพุทธศักราชกันเลยทีเดียว

มีคนจำนวนมากเคยพยายามหาค่า Pi แต่จนแล้วจนรอด ก็ได้แค่ค่าประมาณเท่านั้น เพราะมันเป็นจำนวนอตรรกยะ

ที่เราเรียน Pi = 22/7 จริงๆแล้วไม่ใช่นะครับ ค่า 22/7 เป็นเพียงค่าประมาณเท่านั้นเอง เพื่อง่ายต่อการจดจำ


ผมชอบอ่านประวัติศาสตร์พวกนี้ครับ มันดูลึกลับน่าค้นหาดี

แล้วอีกเรื่องนึง ทฤษฏีสามเหลี่ยมปีทาโกรัสที่เราเรียนๆกัน คนค้นพบชื่อปีทาโกรัส ซึ่งอยู่ในช่วงเวลาเดียวกับพระพุทธเจ้าเลยนะครับ

ไม่น่าเชื่อว่าทฤษฏีบางอย่างที่เราเรียนกันตั้งแต่ประถม มีประวัติยาวนานนับพันๆปีเลยทีเดียว น่าทึ่งมาก

[nakiann123]

ไว้โพสเรื่องศาสนาเราค่อยมาคุยกันครับ 555+ แต่พุทธไม่เอานะผมไม่เชี่ยว โดดประจำเลยละ อิอิ

[Msguzs]

ขอติดตามเจ้าของกระทู้นะครับ

ผมไม่ได้เป็นคนชอบเรียนหนังสืออะ แต่จำเป็นต้องอ่านต้องเรียน ที่นี้เรียนไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกสนุก รู้สึกว่าตัวเองน่าจะชอบมันเข้าแล้ว
แต่พอมาเปิด เว็ป ก็มาเจอกระทู้นี้ ไอ้ความรู้สึกสนุกนี้หายไปเลยครับ ไอความรู้สึกภูมิใจในตัวเองนี้หายไปเลย ใจหายมากเซงมาก
รู้สึกเหมือนโลกนี้มีคนเก่งๆเยอะแยะไปหมด เราก็แค่หลงไปกับตัวเองเท่านั้นเอง

ไอความรู้สึกแบบนี้คงมีความหมายอะไรสักอย่าง เลยขอติดตามคุณเจ้าของกระทู้ครับ 55555+

[kunikuman]

ผมเรียนมาทาง micro bio เรื่องตัวเลขแบบนี้ ขอผ่านหละกัน

[sattawat1979]

ขอติดตามเจ้าของกระทู้นะครับ

ผมไม่ได้เป็นคนชอบเรียนหนังสืออะ แต่จำเป็นต้องอ่านต้องเรียน ที่นี้เรียนไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกสนุก รู้สึกว่าตัวเองน่าจะชอบมันเข้าแล้ว
แต่พอมาเปิด เว็ป ก็มาเจอกระทู้นี้ ไอ้ความรู้สึกสนุกนี้หายไปเลยครับ ไอความรู้สึกภูมิใจในตัวเองนี้หายไปเลย ใจหายมากเซงมาก
รู้สึกเหมือนโลกนี้มีคนเก่งๆเยอะแยะไปหมด เราก็แค่หลงไปกับตัวเองเท่านั้นเอง

ไอความรู้สึกแบบนี้คงมีความหมายอะไรสักอย่าง เลยขอติดตามคุณเจ้าของกระทู้ครับ 55555+

ทำอะไรทำด้วยใจรักครับ ไม่ต้องหวังว่าจะเก่งกว่าใครๆ ขอแค่ทำแล้วมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำก็พอ

อย่าให้คนอื่นมาทำให้ความชอบของเราลดน้อยลง เพราะมันไม่เกี่ยวกันเลย


ผมอ่านประวัติ รามานุจัน รู้สึกชอบแนวทางของเค้านะ คือเป็นคนที่ชอบคณิตศาสตร์แบบสุดโต่ง ประมาณว่าวิชาอื่นสอบตกหมด เก่งแค่คณิตอย่างเดียว

แม้ไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบ แต่ด้วยความที่มีใจรักคณิตศาสตร์เป็นทุนเดิมและมีพรสวรรค์ทางด้านนี้ด้วย วันๆเอาแต่คร่ำเคร่งอยู่แต่ตัวเลข จินตนาการในโลกส่วนตัว จนมีทฤษฏีเป็นของตัวเอง

ไม่ได้หวังอะไร ขอแค่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักเท่านั้นเอง กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นอัจฉริยะชื่อก้องโลกไปซะแล้ว ขอชื่นชมจากใจ

ก่อนที่ตัวเองจะตายก็ยังคิดอยู่แต่โจทย์คณิตศาสตร์ ถ้าใจไม่รักจริง ทำไม่ได้นะครับแบบนี้ เรียกว่าอุทิศชีวิตกันเลย


เรื่องราวของ รามานุจัน โดยสังเขป >>http://www.vcharkarn.com/varticle/38881

[kingtamza]

เข้ามาอื้งอีกคน 555555

[nunt77]

งงนะคณิต ไม่น่าเชื่อว่าคุณสนใจด้านนี้ด้วย สนใจหลายเรื่องและอยากรู้จริงผมว่าคุณน่าต่อ ป.โท ป.เอก นะ

[KetsuyaBoy]

ถกเถียงกันมานานแล้วครับ ตรงA นี่แหละ เพราะ 1-1+1-1+1+.... ไปเรื่อยๆ มันจะได้ค่าเป็น 0 หรือ 1 แล้วแต่ว่าจำนวยพจน์เป็นคู่/คี่

แต่ ผลบวกอนุกรมอนันต์ จะมีค่าเท่าใด ขึ้นอยู่กับการจัดเรียงด้วย เช่นของ Grandi's series หากทำเป็นอนุกรมเทเลสโคป จะกลายเป็น (1-1) + (1-1) + (1-1) + ... = (0) + (0) + (0) + ... = 0 ไป แทน

[TONP555]

บอกตรงๆ ที่คุยๆกันอะ ผมไม่รู้เรื่องเลย

[Msguzs]

ทำอะไรทำด้วยใจรักครับ ไม่ต้องหวังว่าจะเก่งกว่าใครๆ ขอแค่ทำแล้วมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำก็พอ

อย่าให้คนอื่นมาทำให้ความชอบของเราลดน้อยลง เพราะมันไม่เกี่ยวกันเลย


ผมอ่านประวัติ รามานุจัน รู้สึกชอบแนวทางของเค้านะ คือเป็นคนที่ชอบคณิตศาสตร์แบบสุดโต่ง ประมาณว่าวิชาอื่นสอบตกหมด เก่งแค่คณิตอย่างเดียว

แม้ไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบ แต่ด้วยความที่มีใจรักคณิตศาสตร์เป็นทุนเดิมและมีพรสวรรค์ทางด้านนี้ด้วย วันๆเอาแต่คร่ำเคร่งอยู่แต่ตัวเลข จินตนาการในโลกส่วนตัว จนมีทฤษฏีเป็นของตัวเอง

ไม่ได้หวังอะไร ขอแค่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักเท่านั้นเอง กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นอัจฉริยะชื่อก้องโลกไปซะแล้ว ขอชื่นชมจากใจ

ก่อนที่ตัวเองจะตายก็ยังคิดอยู่แต่โจทย์คณิตศาสตร์ ถ้าใจไม่รักจริง ทำไม่ได้นะครับแบบนี้ เรียกว่าอุทิศชีวิตกันเลย


เรื่องราวของ รามานุจัน โดยสังเขป >>http://www.vcharkarn.com/varticle/38881

อ่าจริงๆแล้ว ผมก็เคยคิดแบบนี้นะ แต่ในความเป็นจริงมันทำกันไม่ได้
ความไม่ชอบ ความรู้สึกถดถอยมันเกิดขึ้นไปแล้ว ในความเป็นจริงต่อให้เราพูดหาเหตุผลยังไง (เหตุผลคุณดีมากๆครับ เป็นเหตุผลที่ผมควรบอกกับตัวเองเลยหล่ะ)
แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมในขณะนั้นได้จริงๆ ผมรู้สึกมาเสมอเลย ทุกครั้งที่ผมอิจฉาคนอื่น ตอนนั้นผมรู้นะว่าความรู้สึกแบบเนี้ยมันผิดมันไม่สมเหตุสมผลเลย
เราไม่ควรจะไปอิจฉาเขาเลย ผมสอนตัวเองอยู่เสมอ พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆ แต่แท้จริงแล้วเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย เราได้แต่หลอกตัวเองฝืนข่มแล้วก็ต่อสู้กับความรู้สึกที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้น
อยู่ภายในใจของเรา ความเป็นจริงเราไม่สามารถกำหนดความคิดสัญชาติญาณของตัวเองไม่ให้อิจฉาคนๆนั้นได้(หรือคุณได้)

ผมเชื่อว่ามันเกิดขึ้นกับทุกๆคน

จนครั้งหนึ่งที่ผมได้ลองฝึกอานาปานสติดูขำๆ
จนมันสอนผมให้เข้าใจว่าที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาตลอด การที่ผมพยายามควบคุมความรู้สึก ที่เราคิดว่ามันผิดเนี้ย
แท้จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราพลาดโอกาศสำคัญที่จะได้เข้าใจบางสิ่งในชีวิต

แท้จริงแล้วมันไม่ผิดเลยนะครับ ที่คนๆนึงจะอิจฉาคนๆนึง
แต่ก่อนผมมักจะมองคนที่อิจฉาผม เขาเป็นคนน่าเกลียด ทำไมถึงไม่มีความคิดเอาเสียเลย
แต่พอได้เข้าใจว่า ตัวเราเองก็มีความอิจฉาในตัวเองที่มันไม่สามารถควบคุมได้ พอผมเข้าใจตัวเอง ผมจึงเข้าใจคนอื่น
ตั้งแต่นั้นมาผมไม่เกลียดคนๆนั้นอีกเลย
มันเป็นเรื่่องที่ช่วยไม่ได้ เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่ธรรมชาติเหล่านี้ให้มาได้
แต่ถ้าเราเลือกที่จะเข้าใจมัน เข้าใจว่ามันก็เป็นอย่างงั้น สายตาของเราที่มีต่อความเป็นไปเหล่านี้จะเปลี่ยนไปเลย

ธรรมชาติของผมคงเป็นธรรมชาติที่อิจฉาคนอื่นได้ง่ายๆพอเห็นคนอื่นเก่งก็รู้สึกท้อและถดถอย ความชอบลดน้อยลง
แต่แท้จริงแล้ว ทั้งหมดนี้มันช่วยผมนะครับ มันช่วย บั่นทอนความมีอีโก้ ความลุ่มหลงในตัวเองของผมลงไปด้วย
และความรู้ของคุณ จขกท. ก็มีประโยชน์กับผมด้วย บางทีความอิจฉาของผมอาจไม่เลวร้ายขนาดนั้น
บางทีความชอบที่ลดน้อยลงของผมอาจเคลือบแคลงไปด้วยความลุ่มหลงในตัวเอง
ผมตั้งใจจะขอบคุณจขกท.
ผมจึงพิมพ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงๆของผมออกไป หยั่งงั้นเองแหละครับ 5555+

อ๋อ ผมเข้าใจคุณละ

เมื่อก่อนสมัยเรียนผมก็เคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่รู้มันหายไปไหนหมด สงสัยผมคงมีโลกส่วนตัวสูงน่ะครับ คิดถึงแต่เรื่องตัวเองเลยไม่มีเวลาคิดเรื่องคนอื่น

มันเลยไม่มีเวลาไปคิดเปรียบเทียบกับใคร นี่อาจเป็นโชคดีของผมก็เป็นได้


ถ้าผมเป็นคนขี้อิจฉา ผมคงกลุ้มใจแย่เลย เพราะสิ่งแวดล้อมผมมันชวนให้อิจฉาเยอะจริงๆ

อย่างเพื่อนผม บางคนทำงานดีๆเงินเดือนสูงๆเป็นหลักแสน บางคนก็มีเมียสวยมาก บ้านรวย ขับรถหรู ไฮโซ น่าอิจฉาทั้งนั้น

มีแต่ผมที่เงินเดือนน้อยที่สุดในกลุ่มเพื่อน แต่ผมก็ไม่อิจฉานะ

เพราะผมก็พอใจแล้วที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร

ถ้าพอใจสิ่งที่่ตัวเองเป็นอยู่ ความอิจฉามันก็จะหายไปเองครับ


การที่เราอิจฉา ถ้าพิจารณาให้ดี มันเกิดจากการที่เราคิดว่าตัวเราขาด แต่คนอื่นมี ความอิจฉาจึงเกิดขึ้นครับ

อุบายในการแก้คือ ให้พอใจสิ่งที่ตัวเองมี พอแล้ว อิ่มแล้ว ถ้าเห็นคนอื่นที่มีมากกว่าเรา เราก็ไม่อิจฉาครับ เพราะว่าพอแล้ว มากกว่านี้ก็ไม่จำเป็น

เหมือนคนกินข้าวอิ่มแล้ว ต่อให้เอาของอร่อยมาวางต่อหน้ามันก็กินไม่ลง เพราะมันอิ่มแล้ว ประมาณนั้น

พอพิจารณาแบบนี้ไปบ่อยๆ ความอิจฉามันจะหายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ลองดู



แต่ผมว่าคุณก็เก่งนะ ที่รู้เท่าทันตัวเองด้วยว่า รู้สึกอิจฉา บางคนอิจฉาจนไม่รู้เนื่อรู้ตัว ก็มีเยอะแยะไป

คุณยังเก่งกว่าใครหลายๆคนนะครับ และอย่าปล่อยให้ความอิจฉาทำร้ายคุณครับ เอาใจช่วยนะครับ

ขอบคุณครับ แหม่รู้สึกเขินจังเลยกระทู้คุยเรื่องสมการ แต่พาล พาเข้าเรื่องจิตใจ

[sattawat1979]

อ่าจริงๆแล้ว ผมก็เคยคิดแบบนี้นะ แต่ในความเป็นจริงมันทำกันไม่ได้
ความไม่ชอบ ความรู้สึกถดถอยมันเกิดขึ้นไปแล้ว ในความเป็นจริงต่อให้เราพูดหาเหตุผลยังไง (เหตุผลคุณดีมากๆครับ เป็นเหตุผลที่ผมควรบอกกับตัวเองเลยหล่ะ)
แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมในขณะนั้นได้จริงๆ ผมรู้สึกมาเสมอเลย ทุกครั้งที่ผมอิจฉาคนอื่น ตอนนั้นผมรู้นะว่าความรู้สึกแบบเนี้ยมันผิดมันไม่สมเหตุสมผลเลย
เราไม่ควรจะไปอิจฉาเขาเลย ผมสอนตัวเองอยู่เสมอ พูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆ แต่แท้จริงแล้วเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย เราได้แต่หลอกตัวเองฝืนข่มแล้วก็ต่อสู้กับความรู้สึกที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้น
อยู่ภายในใจของเรา ความเป็นจริงเราไม่สามารถกำหนดความคิดสัญชาติญาณของตัวเองไม่ให้อิจฉาคนๆนั้นได้(หรือคุณได้)

ผมเชื่อว่ามันเกิดขึ้นกับทุกๆคน

จนครั้งหนึ่งที่ผมได้ลองฝึกอานาปานสติดูขำๆ
จนมันสอนผมให้เข้าใจว่าที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาตลอด การที่ผมพยายามควบคุมความรู้สึก ที่เราคิดว่ามันผิดเนี้ย
แท้จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราพลาดโอกาศสำคัญที่จะได้เข้าใจบางสิ่งในชีวิต

แท้จริงแล้วมันไม่ผิดเลยนะครับ ที่คนๆนึงจะอิจฉาคนๆนึง
แต่ก่อนผมมักจะมองคนที่อิจฉาผม เขาเป็นคนน่าเกลียด ทำไมถึงไม่มีความคิดเอาเสียเลย
แต่พอได้เข้าใจว่า ตัวเราเองก็มีความอิจฉาในตัวเองที่มันไม่สามารถควบคุมได้ พอผมเข้าใจตัวเอง ผมจึงเข้าใจคนอื่น
ตั้งแต่นั้นมาผมไม่เกลียดคนๆนั้นอีกเลย
มันเป็นเรื่่องที่ช่วยไม่ได้ เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่ธรรมชาติเหล่านี้ให้มาได้
แต่ถ้าเราเลือกที่จะเข้าใจมัน เข้าใจว่ามันก็เป็นอย่างงั้น สายตาของเราที่มีต่อความเป็นไปเหล่านี้จะเปลี่ยนไปเลย

ธรรมชาติของผมคงเป็นธรรมชาติที่อิจฉาคนอื่นได้ง่ายๆพอเห็นคนอื่นเก่งก็รู้สึกท้อและถดถอย ความชอบลดน้อยลง
แต่แท้จริงแล้ว ทั้งหมดนี้มันช่วยผมนะครับ มันช่วย บั่นทอนความมีอีโก้ ความลุ่มหลงในตัวเองของผมลงไปด้วย
และความรู้ของคุณ จขกท. ก็มีประโยชน์กับผมด้วย บางทีความอิจฉาของผมอาจไม่เลวร้ายขนาดนั้น
บางทีความชอบที่ลดน้อยลงของผมอาจเคลือบแคลงไปด้วยความลุ่มหลงในตัวเอง
ผมตั้งใจจะขอบคุณจขกท.
ผมจึงพิมพ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงๆของผมออกไป หยั่งงั้นเองแหละครับ 5555+

อ๋อ ผมเข้าใจคุณละ

เมื่อก่อนสมัยเรียนผมก็เคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่รู้มันหายไปไหนหมด สงสัยผมคงมีโลกส่วนตัวสูงน่ะครับ คิดถึงแต่เรื่องตัวเองเลยไม่มีเวลาคิดเรื่องคนอื่น

มันเลยไม่มีเวลาไปคิดเปรียบเทียบกับใคร นี่อาจเป็นโชคดีของผมก็เป็นได้


ถ้าผมเป็นคนขี้อิจฉา ผมคงกลุ้มใจแย่เลย เพราะสิ่งแวดล้อมผมมันชวนให้อิจฉาเยอะจริงๆ

อย่างเพื่อนผม บางคนทำงานดีๆเงินเดือนสูงๆเป็นหลักแสน บางคนก็มีเมียสวยมาก บ้านรวย ขับรถหรู ไฮโซ น่าอิจฉาทั้งนั้น

มีแต่ผมที่เงินเดือนน้อยที่สุดในกลุ่มเพื่อน แต่ผมก็ไม่อิจฉานะ

เพราะผมก็พอใจแล้วที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร

ถ้าพอใจสิ่งที่่ตัวเองเป็นอยู่ ความอิจฉามันก็จะหายไปเองครับ


การที่เราอิจฉา ถ้าพิจารณาให้ดี มันเกิดจากการที่เราคิดว่าตัวเราขาด แต่คนอื่นมี ความอิจฉาจึงเกิดขึ้นครับ

อุบายในการแก้คือ ให้พอใจสิ่งที่ตัวเองมี พอแล้ว อิ่มแล้ว ถ้าเห็นคนอื่นที่มีมากกว่าเรา เราก็ไม่อิจฉาครับ เพราะว่าพอแล้ว มากกว่านี้ก็ไม่จำเป็น

เหมือนคนกินข้าวอิ่มแล้ว ต่อให้เอาของอร่อยมาวางต่อหน้ามันก็กินไม่ลง เพราะมันอิ่มแล้ว ประมาณนั้น

พอพิจารณาแบบนี้ไปบ่อยๆ ความอิจฉามันจะหายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ลองดู



แต่ผมว่าคุณก็เก่งนะ ที่รู้เท่าทันตัวเองด้วยว่า รู้สึกอิจฉา บางคนอิจฉาจนไม่รู้เนื่อรู้ตัว ก็มีเยอะแยะไป

คุณยังเก่งกว่าใครหลายๆคนนะครับ และอย่าปล่อยให้ความอิจฉาทำร้ายคุณครับ เอาใจช่วยนะครับ

[zxcvufe22]

อ่อ ทฤษฎีบทสุดท้ายของแฟร์มาร์หรือครับ?? ผมพิสูจน์ได้แล้วชัวร์ๆ สามารถกระชับจาก 4 หน้ากระดาษ ให้เหลือ 2 หน้ากระดาษได้ด้วย

แต่ก็ยังดองอยู่ที่เดิม ไม่ได้เอาไปเสนอที่ไหน เพราะงานยุ่งมากช่วงนี้ เหนื่อย

ผมว่า แอนดรู ไวล์ ก็โหดเกิน เล่นพิสูจน์ 200 กว่าหน้า พาอ้อมซะไกลเลย ผมว่าแฟร์มาร์ไม่ได้พิสูจน์แบบแอนดรู แน่นอน ยาวเกิน

โหงั้นคุณก็อัจฉริยะสิครับ พิสูจน์ทฤษฎีของ แฟร์มาร์ จาก 4 เหลือ 2 หรือผมเข้าใจผิด 5555

[sattawat1979]

โหงั้นคุณก็อัจฉริยะสิครับ พิสูจน์ทฤษฎีของ แฟร์มาร์ จาก 4 เหลือ 2 หรือผมเข้าใจผิด 5555

ไม่ได้อัจฉริยะหรอกครับ ผมแค่บังเอิญเจอวิธีลัดในการพิสูจน์เท่านั้นเอง กว่าจะคิดได้ก็ 10 วันอ่ะครับ ปวดหัวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

มันเป็นเพียงห้วงความคิดนึง ที่แว่ปเข้ามาในหัวน่ะครับ แล้วมันบังเอิญใช้ได้

ผมไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ