หลายๆคน ทำงานเก็บเงินเพื่อส่งเสียตัวเองเรียน เพื่ออนาคตของตนเอง เพื่อสิ่งที่ตนต้องการ แต่สำหรับผม มันไม่ใช่เลย ผมทำงานเก็บเงินตลอดทุกๆวัน ในขณะที่เพื่อนผมสามารถเก็บเงินเพื่อซื้อสิ่งที่ตนต้องการได้ แต่ผมทำไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเก็บเงินได้เท่าไหร่ "พ่อแม่" ก็เอาเงินผมไปหมด ได้มาเยอะได้มาน้อยท่านก็เอาไป เอาเงินฝากธนาคาร ท่านก็ยังเอาบัตรผมไปกดโดยไม่ได้ขอผมสักคำ (ท่านรู้รหัสเพราะท่านพาผมไปเปิด) ผมทำงานเหนื่อยจนสายตัวแทบจะขาดเพื่อเก็บเงินให้ได้เยอะที่สุด แต่สิ่งที่พวกท่านทำกับผม ไม่ต่างอะไรกับมารชีวิตเลย (ขอโทษที่ต้องพิมพ์อย่างนี้แต่สุดจะทนแล้ว) ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก เหนื่อยสุดๆ ทำงานมาเหนื่อยแล้ว พ่อแม่ก็ยังมาเอาเงินที่เป็นน้ำพักน้ำแรงผมไปอีก ผมตอนนี้แทบไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว หมดกำลังใจ อนาคตที่ไม่มีเงินเก็บน่ะมันน่ากลัวแค่ไหนก็น่าจะรู้นี่ ? ไม่ไหวแล้วกับบท"ผู้เสียสละ" ........... ผมรู้สึกว่าตัวเองเกิดมามีชีวิตที่แย่ที่สุดในฐานะคนในครอบครัวฐานะปานกลาง ..... หมดกำลังใจจะเก็บตังแล้ว
จะว่าผมเป็นลูกอกตัญญูก็แล้วแต่พวกท่านเลย