ก่อนจะมีความสุข เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่า จริงๆแล้ว สุข ทุกข์ คืออะไร??
ทุกข์ ในความหมายของพุทธศาสนา คือ การทรงอยู่สภาพเดิมไม่ได้ มีการแปรเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา
กล่าวคืออะไรก็ตามที่ ไม่จีรังยั่งยืน ล้วนแล้วแต่เป็น ทุกข์ทั้งสิ้น
แล้วความสุขในทางโลก ที่เราได้พบอยู่ทุกวัน มันไม่จีรังยั่งยืน แปรเปลี่ยน ไม่คงทน
แล้วอย่างนี้จะเรียกว่าความสุขได้อย่างไร มันก็คือความทุกข์ นั้นแล
ดังนั้น ความสุข ก็เป็นรูปแบบหนึ่งของความทุกข์นั่นเอง คือมีเป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา อยู่เป็นธรรมดา
ความสุขที่แท้จริง คือ ''ความสงบ'' ครับ เป็น สุขขัง นิจจัง อัตตา ซึ่งตรงข้ามกับความทุกข์
ใครที่มีความสงบมาก ก็นับว่าเป็นคนที่มีความสุขมาก
ดังคำกล่าวที่ว่า นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี
ใช่ครับ จริงๆแล้วความสุขทางโลกแท้จริงนั้นไม่มี มันก็เหมือนคนป่วยได้กินของแสลง ซักวันความทุกข์ซึ่งเป็นของแท้ ต้องมาเยือนอย่างแน่นอน
ความสุขแท้จริงนั้นมีอยู่ คือความสงบ ซึ่งเกิดขึ้นกับใจที่ปราศจากกิเลสเท่านั้น อย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละครับ ถูกแล้ว
แนวคิดของคุณก็ดีนะครับ เค้าเรียกว่า positive thinking คือมองโลกในแง่บวก แต่อย่าเข้าใจว่าทำแบบนี้แล้ว ความทุกข์จะหมดไปนะครับ มันยังอยู่ครบ
แต่คุณไปกดมันไว้ไม่ให้มันแสดงผลชั่วคราวเท่านั้นเอง ส่วนจะกดมันได้นานแค่ไหนก็แล้วแต่คน
ถ้าอยากมีความสุขจริงๆ ต้องปฏิบัติธรรม ขัดเกลากิเลสซึ่งเป็นต้นตอของความทุกข์ ครับ