(เรื่องสั้น) ผมรักคุณ *อาจทำให้คุณหลั่งน้ำตาได้

[Jacoony]

"เร็วสิเบล แต่งตัวชักช้ายังกะผู้หญิงแน่ะ"
"ใจเย็นจ้ะที่รัก ผมมันเนี้ยบนี่นา คุณถึงได้รักผม ฮี่ๆ"
"จ้ะๆๆๆ พ่อนกหงส์หยก ไวหน่อยละกัน เดี๋ยวฝนจะตก"

ปาย แฟนผม เธอเป็นคนง่ายๆสบายๆ ผมเผ้าไม่ไดร์ เสื้อผ้าไม่ต้องรีดก่อนออกไปไหน
จึงกลายเป็นผม ที่อืดอาดยืดยาดเวลาจะออกไปไหนกันที
อย่างไรก็ตาม ผมก็ชอบสไตล์เอ็กเพรสของเธอ สำหรับผม มันดูเซ็กซี่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น

"ยิ้มอะไรยะ รีบเข้าสิ"
"จ้ะๆ แป๊บๆ เป่าผมก่อนจ้ะที่รักจ๋า"
"เดินๆไปมันก็แห้งเองเหอะ เสียเวลาเป่าไปทำม้ายยยย"




บนถนนสายเดิมระหว่างบ้านเรากับห้างสรรพสินค้า
วันนี้มันดูโล่งผิดปกติ แต่ก็ดีแล้ว ผมจะได้ขับรถสบายชิวๆ
ผมชอบที่จะหันไปมองแฟนผมนั่งอ่านหนังสือ เธอดูมีสมาธิและใส่ใจ
ผมมั่นใจในทุกวินาที ว่าผมรักผู้หญิงคนนี้อย่างสุดหัวใจ
แม้ความตายจะพรากเราจากกันก็ไม่อาจพรากความรักนี้ไปจากผม
ผมมั่นใจอย่างนั้น


ในห้างฯ คนพลุกพล่านไม่ต่างจากทุกวัน
เธอจูงมือผมเดินไปนั่นมานี่ ตื่นเต้นกับเคาทน์เตอร์เครื่องสำอาง
ทั้งๆที่มากี่ครั้งก็เป็นแบบนี้ ของก็เดิมๆ และก็ไม่เคยจะซื้อสักที

'ตึกๆๆๆๆๆ'

ปฏิกิริยาของคนรอบข้าง เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ตอนนี้
หลายคนรีบเดินจ้ำไปในทิศทางเดียวกัน
สีหน้าของพวกเขาดูกังวล
ผมน่ะสังเกตได้ก่อน แฟนผมเธอมัวแต่วุ่นอยู่กับสินค้า
ผมเผลอผละออกจากเธอไปในจังหวะนั้น
ผมรู้สึกถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อยกับเหตุการณ์นั้น
ผมเดินตามๆเขาไป เหมือนสถานการณ์พาไป
ปลายทางของทุกคนคือจอทีวียักษ์ ของทางห้าง
ณ ตอนนี้ มันกำลังฉายภาพข่าว

'การเจรจาต่อรอง..........'

เสียงคนรอบข้างดังอื้ออึงขึ้นมากกว่าเก่า
มันเริ่มดังกลบเสียงข่าว ผมเริ่มใจไม่ค่อยดี เพราะในภาพนั้น
ชายคนนั้นถือรีโมทหรืออะไรสักอย่าง ยกขึ้นขู่ให้เห็นกันจะๆ
ที่สำคัญ ที่คนเขาตื่นเต้นกันมากกว่าที่น่าจะเป็น เพราะภาพแบ็คกราวนด์มากกว่า
มันหน้าห้างชัดๆเลย.....

ผมรู้สึกขนลุกซู่
สังหรณ์ไม่ค่อยดีเลย
ผมไม่อยากจะรอช้า ผมรีบวิ่งไปหาปายดีกว่า เผื่อเกิดเหตุร้ายอะไรขึ้นมา จะได้เป็นผม ที่อยู่กับเธอ

ผมวิ่ง.....
วิ่ง...
วิ่งไปได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น
เสียงระเบิดก็ดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง มันดังมากจนทุกคนที่ยังไม่ระแคะระคาย ตกใจหน้าตื่นกันหมด
ผมยังคงไม่หยุดวิ่ง เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันมาพร้อมกับความสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
คนรักของผม ทรุดตัวลงที่ตรงนั้น ผมต้องรีบไปให้ถึงเธอให้เร็วที่สุด
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง พื้นหินอ่อนแตกกระจายขึ้นมา แรงระเบิดทำให้กระจกทั้งหมดแตก
เสาใหญ่แตกร้าวและเริ่มเอนล้ม
โอ้พระเจ้า
หัวใจผมแทบหยุดเต้นลงเสียตรงนั้น
ผมกระโดดเข้ากอดคนรักของผมที่ตกใจจนตัวสั่น เธอร้องไห้ด้วยความกลัว
ผมก็กลัวไม่แพ้เธอ แต่นี่คือช่วงเวลาที่ลูกผู้ชายได้แสดงออกถึงความเป็นผู้ชาย
พวกเราเกิดมาเพื่อปกป้องหญิงอันเป็นที่รัก

ในอ้อมกอดของผม มีเธอ
แม้รอบข้างจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราหลับตา
แม้ร่างกายเหมือนจะร่วงหล่นลงสู่ที่ไหนสักแห่งที่มืดมิด
ถูกกระทบกระแทกอย่างรุนแรงแค่ไหน มือของผมจะไม่หลุดจากกัน
เพื่อปกป้องคนรักเท่านั้น


.............................................................
.......................................
......................
.............
......
...
.


"ที่รัก...."
"นี่ ตื่นสิ"

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาบนที่นอนหนานุ่ม ผมเห็นปาย
เธอยิ้ม ผมมีความสุขเหลือเกิน จนยิ้มออกมาเองได้อย่างไม่ต้องมีเหตุผล

"ดูท้องฟ้าสิ สวยจังเลย"

นั่นสินะ เรามองท้องฟ้ายามเช้าด้วยกันแบบนี้เกือบทุกวัน

ผมกำลังฝันอยู่สินะ
เป็นความฝันที่เงียบสงบ บิดเบือนจากความจริงที่โหดร้ายน่ากลัว
ผมกำลังฝันอยู่แน่ๆ เพราะผมรู้สึกกลัวที่จะตื่นเหลือเกิน


ความเจ็บปวดเหมือนจะไม่รุนแรงเท่าไหร่
ที่ท้ายทอย หลัง เอว เหมือนกับถูกเหล็กแหลมแทง
เศษคอนกรีตก้อนใหญ่กดทับหลังผมอยู่
แสงอาทิตย์ยังคงส่องเล็ดลอดผ่านกองซากปรักหักพัง
เพียงให้ผมพอมองเห็นหน้าปาย
เธอนอนหลับอยู่ใต้ร่างของผม นี่แปลว่าผมปกป้องเธอได้สำเร็จแล้ว

ที่รัก ตื่นสิครับ
ตื่นเถอะ อย่านิ่งแบบนี้สิครับ พูดอะไรสักอย่างสิที่รัก

เหมือนว่าผมไม่สามารถส่งเสียงออกไปได้ ปากของผมไม่ขยับ ผมบังคับร่างกายไม่ได้เลย

ที่รัก อย่านิ่งแบบนี้ ผมไม่สบายใจเลยนะ ตื่นเถอะครับ
ที่รัก ลืมตาหน่อย


ทันใดนั้น ผมก็เกิดสังหรณ์ร้าย
มันคงถึงเวลาแล้ว ที่เราจะต้องถูกพรากจากกัน
ในทันทีที่เธอลืมตา..............

เธอมองเห็นร่างของผม เต็มไปด้วยเลือด
เป็นเพียงแค่ศพของผมเท่านั้น ที่ยังคงปกป้องเธออยู่
ร่างกายของผมเป็นเหมือนโล่ป้องกันเหล็กเส้นและคอนกรีต
มือของผมที่กอดประคองศีรษะเธอไว้ เป็นเหมือนหมอนรองรับแรงกระแทก
เลือดของผมไม่ไหลอีกแล้ว เพราะหัวใจของผมหยุดเต้นไปแล้ว

ผมเพิ่งจะรู้ตัวพร้อมกับที่เธอได้เห็น
ผมเห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เธอเริ่มร้องไห้อีกแล้ว
เธอร้องอยู่แบบนั้น ท่ามกลางเสียงอื้ออึงจากภายนอก ซึ่งเราไม่มีวันได้เห็น
เราไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย
ที่รัก สู้หน่อยนะ เดี๋ยวคงมีคนมาช่วยคุณ อยู่รอพวกเขานะ

ถ้าผมมีชีวิตอยู่ ผมก็คงจะช่วยปลอมประโลมเธอแบบนั้น
แต่นี่กลับกัน
เป็นเธอที่พูด ตั้งแต่เธอเริ่มขยับปากได้ เธอคุยกับผม พูดกับผม ให้ผมตื่นขึ้นมา
และมีความสุขอยู่ด้วยกันต่อไป
เธอพูดโทษตัวเองที่รบเร้าออกมาที่นี่ในวันนี้ เธอยังคงร้องไห้ไม่หยุด
ที่รัก รู้ไหม ผมอยากช่วยคุณออกไปจากที่นี่ แต่ผมทำไม่ได้ ผมไม่ใช่เจ้าของร่างนั้นอีกต่อไปแล้ว
ผมอยากจะมีแรงขยับร่างกายสัดนิด เราไม่ได้อยู่ลึกเท่าไหร่เลย แสงอาทิตย์ยังส่องถึงอยู่

ในที่สุดแสงก็หมดลง นี่คงเป็นเวลากลางคืนแล้ว
แสงไฟสป็อทไลท์สว่างขึ้นแทน ทุกคนข้างนอกนั่นยังคงไม่หยุดทำการช่วยเหลือ
ที่รัก ผมอยากมีวันต่อไปกับคุณ จริงๆนะ

มือของเธอค่อยๆขยับมาลูบหัวผม เธอยังไม่หยุดร้องไห้และคุยกับผม
เธอไม่มีแรงพอที่จะตะโกน ทำได้เพียงแค่พูดคุยกับศพของผมอย่างแผ่วเบา
เธอลูบหัวผมเบาๆแล้วร้องไห้ ที่รัก ผมก็โศกเศร้าไม่แพ้คุณเลยขณะนี้

ผ่านไปหลายวัน ศพของผมเริ่มเน่าเหม็นแล้ว
บางทีมันอาจจะเป็นการแย่ที่สุด ที่คนหนึ่งคนจะต้องติดอยู่กับศพที่กำลังเน่า และขยับไปไหนไม่ได้
เธอยังคงพูดคุยกับผมอย่างที่เคยเป็นมา เหมือนกับผมแค่นอนหลับอยู่บนร่างของเธอ
เหมือนเรากำลังฝันอยู่ด้วยกัน

"ที่รัก คุณจำได้มั้ยคะ วันที่เราเจอกัน เราเรียนมัธยมกันอยู่เลย"
ใช่จ้ะ เรายังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย

มือของเธอหมดแรง ร่วงลงพื้น เธอลูบหัวผมต่อไปไม่ได้แล้ว

"ที่รัก รู้มั้ย ไม่มีคุณแล้วฉันก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมเหมือนกันนะ"
ไม่ได้หรอก คุณต้องอยู่ต่อไปนะ อย่าท้อสิ สู้มาแล้วตั้งหลายวัน สู้อีกนิดนะ

"รู้มั้ย ฉันรักคุณมากขนาดไหน"
รู้สิ ผมก็รักคุณมากๆเลยนะ

หลายวัน
ศพของผมสภาพแย่มาก ทั้งเน่าน้ำเหลืองไหล ทั้งส่งกลิ่นเหม็นอบอวล
อิมเริ่มหลับมากกว่าตื่น
ผมสาบานได้ ผมเห็นเธอฝัน
ในฝันของเธอ สวยงามยิ่งกว่าความเป็นจริงที่เกิดขึ้นหลายพันเท่า
แสงอาทิตย์กลับเป็นสีขาวนวล สะท้อนผิวกายที่เอิบอิ่มงดงาม
เรามีความสุขกันที่นั่น


"ที่รัก รอก่อนนะ ไม่นานฉันจะตามไปนะ"
ไม่เอาน่า คนข้างนอกเขากำลังช่วยเราอยู่นะที่รัก เพียงแค่เขาหาเราพบ
เพียงแค่นั้นจริงๆ อย่าเพิ่งท้อนะ

เธอไม่ได้ยินเสียงผมแล้ว เธอหยุดพูด และหลับไปอีกครั้ง

ปาย อย่าหลับนะครับ ตื่นก่อน อยู่ด้วยกันก่อน อีกนิดเดียวนะที่รัก

จริงๆนะ เพียงแค่เขารู้ว่าเรายังอยู่ที่นี่



.....................................
......................
..........
.....
..
.



"โฮ่งๆๆๆ โฮ่งๆๆๆ"

เสียงสุนัขกู้ภัยเห่าดังลั่น
ตรงนั้น มีแขนของศพเน่าโผล่ยื่นขึ้นมา

"เฮ้ย นั่นน่ะ อีกศพนึง เอ็นยึดแขนเด้งขึ้นมานั่น รีบไปเร็ว"
"เฮ้ยสองศพว่ะ มีผู้หญิงถูกทับอยู่อีกคน"


ผมเอง ที่พยายามยื่นแขนขึ้นไป จริงๆนะ ผมพยายามจนทำได้
ผมทำได้จริงๆนะ ที่รัก ตื่นเถอะ ผมยังทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้เลย
ที่รัก ตื่นเถอะนะ สู้อีกนิดนะ คุณกำลังจะรอดตายแล้ว

"เฮ้ย ผู้หญิงยังไม่ตาย มาช่วยกันหน่อยเร็ว!!"




แสงอาทิตย์ที่นี่ยังคงส่องสว่าง
ผมมองเห็นอาสาสมัครหลายคนช่วยกันนำร่างของเราขึ้นมา
ผมปล่อยมือที่โอบรัดแน่นออก ให้เขานำเธอส่งโรงพยาบาลได้สะดวก
ผมเป็นเพียงแค่ศพที่เน่าแล้ว เขานำร่างผมไปอีกทาง
ที่รักจ๋า พยายามมีชีวิตต่อไปนะ ผมจะรออยู่ที่สุดทาง
ใช้ชีวิตให้มีความสุขนะ ผมลาก่อน


--------------------
เครดิต : คุณอ้วนเทพแห่งเวบบอร์ด คัน ในตำนาน

[Mid-NighAngel]

' ผมชอบเรื่องแนวนี้จัง

ถึงจะเศร้า แต่ มันก็เป็นเรื่องเศร้าที่ควรจดจำ ! T T'

[aomaomz]

ซึ้งมากเลยค่ะ T_T เป็นเรื่องที่ดีนะ

[Nemisis']

ซึ้งมากครับ เป็นเรื่องที่ดีมากกก ชอบบบบ :]]]] รักแท้มันต้องยังงี้ :]]]

[NAPHAT]

แจ๋มมากเลยครับ ตายเพื่อคนที่รัก นี่แหละคือการเสียสละที่ยิ่งใหญ่

[YcF]

นี่ล่ะสุดยอดซึ้งมากๆT^T

[kingmes]

น้ำตาไหล ครับ ซึ้ง มากกกกก

[FRONG 98]

นี่สั้นหรอครับ น่าจะเขียน หนังยาวนะครับ

[InTrOz]

ซึ้งมากเลยอะ TT

[[26TH]OisHiZ]

ซึ้งสุดๆ T^T

[SchooL]

เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน >< เยอะเกินน T^T

[srika23]

ป๊าด เศร้า ผมอ่านจนจับผู้ชายแมนมาก

[vanzvanz]

หา ยาก แล้ว ล่ะ สมัยนี้....

คน ที่ จะ ยอม ตาย แทน กัน ได้.....

แต่ เชื่อ มั้ย อ่ะ

ยัง มี ผม คน นึง ล่ะ ที่ ยอม ^^

แม้ ผู้ ญ. คนนั้น เค้า จะ ไม่ ได้ รัก ผม จริง ๆ........

ผม ก็ ให้ เขา ได้ .......

แม้ ว่า เขา จะ ไม่ รู้ สึก ดี หรือ เห็น ว่า มัน สำ คัญ เลย.....

ความ รัก ของ ผม ที่ ให้ เขา ไป

ผม ไม่ เคย อยาก ได้ อะ ไร ตอบแทน......

ขอ เพียง ให้ เขา มี ความสุข.......

ถึง เรา ต้อง เจ็บ............

[newmanthai]

สุดซึ้งเลยคับ T^T

[LeiTo]

ให้ตายเถอะซึ้งขนาด

[Xandel]

อ่านแล้ว คิดถึงแฟนที่ทิ้งผมไปจัง....

[kireko]

ชอบอ่ะ ซึ่งง..

[dokaapp]

สุดยอดคับมีเรื่องแนวนี้อีกไหมชอบมาก