วันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยครับ เมื่อเช้าผมบอกรุ่นพี่ผู้หญิงว่า ผมชอบเพื่อนคนนนี้ แล้วเขาก็ถามผมว่า ชอบจริงจังๆเลยใช่มั๊ย ผมบอกว่าใช่ ยังไม่ทันขาดคำ พี่เขาก็เดินไปหาคนที่ผมชอบ แล้วไปคุยอะไรไม่รู้ต่างๆนานา จนเมื่อเขาคุยเสร็จ คนที่ผมชอบก็ดูแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด เหมือนเขาไม่อยากคุยกับผมแล้ว เมื่อผมถามเพื่อนสนิทของคนที่ผมชอบ เขาก็เดินหนีผมไป ไม่คุยกับผมเลยทั้งสองคน ผมรู้สึกแย่มาก ผมไม่รู้ว่าพี่เขาไปพูดอะไร คนที่ผมชอบถึงเป็นอย่างนั้น แต่เมื่อ เที่ยงวันนี้ผมลองไปคุยกับเพื่อนสนิทเขาอีกที เพื่อนเขาก็บอกผมว่า ไม่อยากคุยกับผม ผมถามว่าทำไม เขาบอกว่า ก็นายอะ ให้พี่เค้ามาถามอะไรคนที่ผมชอบ ประมานว่าหลอกถาม แตุ่วามจริงไม่ใช่ ผมแค่ บอกรุ่นพี่ผู้หญิงว่า ผมชอบเพื่อนคนนี้้ แล้วพี่เขาก็เดินไปคุยกับคนที่ผมชอบ ผมจึงอธิบายให้เพื่อสนิทของคนที่ผมชอบฟังว่า ผมบอกพี่เขาไปแค่ว่า ผมชอบคนนี้ ไม่ได้ให้ไปหลอกถามอะไรเลย แต่ตอนนั้นคนที่ผมชอบคิดว่า ผมให้พี่เขาไปหลอกถาม ซึ่งมันไม่ใช่ สุดท้ายเพื่อนสนิทก็บอกว่าจะไปคุยกับคนที่ผมชอบให้ ในที่สุดผมก็ได้คุยเหมือนเดิม ตอนแรกผมคิดว่าจะเสียเธอไปแล้ว แต่ในที่สุดปัญหามันก็คลี่คลาย อีกอย่างนึงคับ เพืื่อนสนิทของคนที่ผมชอบบอกว่า รุ่นพี่เขาเล่าเรื่องผมให้คนที่ผมชอบ ฟัง แล้วอย่างนี้ คนที่ผมชอบจะรู้สึกยังไงคับ เค้าจะเปลี่ยนไปไหมครับ หรือว่าอาจจะมีอะไรดีขึ้นคับ
"อย่าให้คนอื่นเข้ามา แทรกแซงหรือทำหน้าที่เกินควร! เราไม่รู้หรอกนะว่า รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นเปนอะไรกับคุณและจะพยายามช่วยยังไงก้ตาม
แต่เราขอบอกว่า ถ้าเป็นแบบนี้อย่าพยายามให้รุ่นพี่คนนี้เกี่ยวอีกถ้าไม่จำเปน เพราะเรื่องของตัวคุณ คุณก็ต้องเปนคนเริ่มเปนคนเล่าเอง อย่าให้คนอื่นไปเล่า
ขาดเกินไปยังไงก้ไม่รู้ คนที่ได้ฟังจะคิดแบบไหนเราก้ไม่รู้ จริงมั๊ย?? การบอกคนอื่นน่ะบอกได้ แต่บอกเท่าที่จำเปนและพอควร อย่าดีใจแล้วบอกทั่ว เก็บอาการบ้าง
ให้พอประมาน ยิ่งคนรู้เยอะ ตัวถ่วง ตัวหน่วงเราก้ยิ่งเยอะ เด๋วคนนี้แซว เด๋วคนนี้เชียร์ เด๋วคนโน้นคนนี่สารพัด และที่สำคันอย่าพยายามทำตัว เกรง เข้าใจคำว่า เกรงนะ
เพราะการเกรงขอเราจะทำให้เสียศูนย์ไม่มีความมั่นใจ กังวลจนเกินเหตุ จนบางครั้งทำให้เราไม่กล้าอีกเลย เพราะฉะนั้น คนรอบข้างมีผลต่อเรามากกว่าคนที่เราชอบนะ
ต้องรู้ในจุดนี้ด้วย อ่อ แล้วก็นะ ถ้าคุณกลับมาคุยได้เหมือนเดิมแล้วก็ดีไป แต่อย่าให้มีอีกรอบสอง เพราะครั้งต่อไป จะกลายเปนไม้ยางเหนียว ยางหยดลงที่พื้นแล้วพอนานๆจะดึงไม่ขึ้น
ก้เหมือนถ้าคุณให้คนโน้นนี่ที่เค้ารู้เรื่อง(หรือในที่นี้เกิดกรณีที่คุณบอกแล้วคนน้ั้นเข้าไปแบบรุ่นพี่อีกอ่านะ)ตอกไข่ใส่ความช่วยคุณโดยที่คุณไม่ต้องการหรือต้องการมากไป
จะกลายเปนว่า คุณจีบไม่ติดเสียหรอก เพราะมันไม่เหนจะมีอะไรที่มาจากคุน(ใครก้คิดแบบนี้)ที่อ่านๆเนี่ยย คงพอจะเข้าใจนะค่ะ อะไรที่เปนเรา สื้ออกมา ทำออกมา จากใจถึงใจ
ให้รู้สึกดีกันไปข้างหนึ่ง ให้รู้ว่า ชอบและจริงจังมากแค่ไหน แค่ให้เขารู้นะค่ะ ไม่จำเปนต้องทำให้มันมากมาย เด๋วจะกลายเปนดราม่า
ผมมีปัญหา คือว่า อยากจะเลิกกับแฟนครับ แต่ผมไม่รู้จะเลิกยังไง ผมเรียนอยู่คณะเดียวกับเธอ สาขางิชาเรียนก็เดียวกัน อยู่ด้วยกันตลอด เราเริ่มกันจากเพื่อนในกลุ่มจนกลายเป็นแฟนกัน เรื่องมันคือว่า เรากันกันมา1ปี 6เดือน ผมเริ่มรับเธอไม่ได้ เธอมีแต่เรื่องทำให้ผมไม่สบายใจทุกครั้ง เมื่อก่อนผมขับรถไปส่งเธอถึงบ้าน ประมาณ เกือบ20กิโลเมตร ทุกวัน เข้าเรื่อง เธอมีปัญหกับเพื่อนในสาขา เธอมักจะมาพูดให้ผมฟัง ผมก็แก้ปัญหาให้ตลอด เธอไม่มีเงินผมก็ออกให้ (ตลอด) เธอไม่เคบนอกใจผมแต่ มีอยู่ครั้งนึง ผมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆในสาขา แต่เธอไม่ได้ไป ผมได้ถ่ายรูปกับเพื่อน มีอยู่2-3รูป ที่เป็นรูป แบบว่า เพื่อน กระโดดเกาะหลัง จับมือแต่ผมไม่คิดอะไร เมื่อผมกลับจากต่างจังหวัด เธอได้เปิดดูรูปผมที่จับมือกับเพื่อน เพื่อนเกาะหลัง เธอได้คิดว่าผมนอกใจเธอ ทั้งๆทีผมไม่เคยจะนอกใจ เธอบอกเลิกผม เธอล้างแค้นผมด้วยการไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนผู้ชายที่เป็นเพื่อนเก่า เธอเมาและได้ถ่ายรูป เธอโดนผู้ชายกอด จับมือด้วย ผมเห็นรูป ผมน้ำตาลไหล เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ผมไม่ง้อเธอ เธอก็มาร้องไห้ที่บ้านที่ผมอยู่กับเพื่อนๆเธอบอกว่ารูปที่เห็นเธอทำเพราะประชด ผมสงสารเลยคืนดีกับเธอไปเพราะแพ้น้ำตาผู้หญิง ผมอดทนอย่างมาก กับทุกอย่างของเธอ ผมอยากจะเลิก จริงๆ เพื่อนๆๆ พี่ๆ ช่วยแนะนำผมหน่อยครบ เครียดทุกวันเลย
เคสคุณนี่ค่อนข้างยากเลยนะค่ะเนี่ยย จะบอกว่า การเลิกกับใครสักคนอ่าค่ะ มันไม่ได้ง่ายหรือมีวิธีที่ทำให้เราทำได้อย่างเด็ดขาดหรอกนะค่ะ
ที่เราทำได้และต้องเด็ดขาดคือ ใจเราเองค่ะ ถ้าใจเราไม่แข็งพอ ก็ทำไม่ได้หรอกค่ะ ก็จะต้องเหมือนเดิมอีก เวลาไม่สำคัญหรอกนะค่ะ
อันดับแรก ถามใจคุณก่อนดีมั๊ย?? เลิกแล้ว รู้สึกยังไง ทบทวนดีๆ ไหวไม่ไหว หรือไม่อยากทนก็ต้องทบทวนใจตัวเองก่อน ถามดีๆให้ได้คำตอบชัดๆ
ถ้าคำตอบของใจออกมาว่า เลิก ยังไงก้จะเลิก ไม่ไหว ไม่อยากทน คุณก็เดินเข้าไปบอกเธอคนนั้นเลยค่ะ เอาตรงๆไม่ต้องอ้อมค้อมเอาทุกสิ่งที่มีในใจ
ออกมาพูดอะไรที่อัดอั้นก้เคลียร์ซะ พูดจบก้ไม่ต้องฟังเธอพูด เพราะไม่อย่างนั้น ใจคุณจะกลับทันที มันก้จะกลายเปนว่า เมื่อเธอคนนั้นพูดมา
และเมื่อคุณคิดตามสิ่งที่ตามด้วยก็คือ คำตอบในใจที่ว่า มันก้ใช่นะ ก้จริงนิ เพราะฉะนั้นการบอกเลิกขึ้นอยู่กับใจและความรู้สึก(ในกรณีของคุณนะค่ะ)
ส่วนเรื่องระยะเวลา การกระทำ ถ้าคุณลืมสิ่งดีๆที่ทำให้กันไม่ได้ก้อย่าหวังจะหนีจากเธอคนนั้นพ้น แต่ก้ไม่ใช่ให้คุณเกลียดหรอกนะค่ะ
หลายคนที่คนส่วนใหญ่มักจะไม่รู้ว่า ความอดทนมันขึ้นอยู่กับเวลาที่เราคบกัน แต่อยู่ที่ว่า ความอดทนนั้นมากขึ้นหรือลดลง?? แค่นั้นเองค่ะ
จริงๆที่เราอยากพูดนะ เราเองก้คบกับแฟนคนหนึ่งเพราะความอดทนเหมือนกัน เขาทั้งไล่ทั้งด่าว่าเราสารพัดแหละ แต่เราไม่ไป ไม่รู้ทำไม
จนสุดท้ายที่เราหยุดเพราะจากความอดทนนั้นมันกลายเป็นความเฉยชา เหมือนเราแทบจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วเลยเลิกแบบเขาคนนั้นอึ้ง
คนนั้นเขาร้องไห้เท่าไหร่ เราก้ไม่กลับไป เพราะมันไม่รูสึกอะไรแล้วจริงๆ ตอนนี้ที่คุณรู้สึกว่า ตัวเองต้องทนมันทำให้ทรมาน อันนี้เราเข้าใจดีค่ะ
**แต่เราอะ คิดว่า คงไม่มีวิธีไหนดีไปกว่า การกล้าที่จะพูดในสิ่งที่คุณรับไม่ได้ การกล้าที่จะเอาหัวใจคุณไปเสี่ยงกับความรักที่ไปไม่รอดแล้ว
เพื่อหนีหรือออกมาจากความทรมานหรือความเจ็บช้ำน้ำใจนั้นๆเสีย ก่อนที่จะสาย และอีกอย่าง ถ้าคุณยังมีความสงสารเหลืออยู่ในใจ จะเพราะเคยรัก
หรือเคยผูกพันแค่ไหน ถ้าแค่มีคำว่า สงสาร คุณก็ทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งอยู่คณะเดียวกัน เราว่า ถ้าอยากหนีไปแบบสงสารคุณคงต้องย้ายที่เรียนแหละค่ะ
เลือกเอานะค่ะ ระหว่าง อยู่แบบนี้ในฐานะของคนรักที่มีความอดทนเปนเลิศแต่ความจริงก้แค่สงสารกับในฐานะของคนเคยรักที่กล้าพอจะปฏิเสธความหลังที่ไม่ควรจำ
เลือกให้ได้นะค่ะ จะคนไม่มีว่าคุณในการตัดสินใจของคุณนะค่ะ ทุกคนยอมรับในการตัดสินใจของคุณแน่ๆค่ะ
แหมม เรียกพี่เลยย ฮ่าๆๆๆ เอาเถอะ จะเรียกอะไรก้เรียกขอแค่สุภาพก้พอเนาะ ^^
ส่วนเรื่องที่ถาม ยังคงให้คำตอบไม่ได้หรอกนะค่ะ เพราะเพิ่งเริ่มต้นแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่า เค้าเล่นด้วยกับเรารึเปล่า??
เพราะฉะนั้นแล้ว ดูเชิงไปก่อนล่ะกันนะค่ะ อย่าเพิ่งหาข้อสรุปเลย ไว้ถึงเวลาจริงๆใจคุณเองจะบอกด้วยแหละว่า ควรจะขอตอนไหน
ตอนนี้ก็ทำคะแนนให้ได้เยอะๆ เอาให้กินขาดไปครึ่งทางก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกทีเนาะ ดีมั๊ย??
ขอบคุณมากๆครับที่ให้คำปรึกษา มีอยู่ประโยคนึงครับ ''ความเฉยชา เหมือนเราแทบจะไม่รู้สึกอะไร'' ความเฉยชานี้ ของผมเป็นทั้ง2ครับ ผมเฉยชากับเธอ เธอก็เฉยชาความรู้สึก บางอย่างแล้ว ที่ผมกระทำต่อเธออะครับ เธอเริ่มที่จะยอมผม ไม่กล้าที่จะทำอะไรไม่ให้ผมพอดี พูดง่ายๆคือเธอไม่กล้าที่จะพูดบอกเลิกผมแล้วครบ และเหมือนกับเธอจะอดทนกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในตอนนี้ ซึ่งผมเห็นเธอทำอย่างนั้น ผมเริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเธอ ผมบอกเพื่อนๆว่าจะเลิกให้ได้ แต่เมื่อเธอมาที่บ้านผม มาทำงานได้ใกล้ชิดกัน มันทำให้ผมคิดถึงเรื่องต่างๆทั้งดีและร้าย ทำให้ผมคิด และสับสน ในการตัดสินใจอย่างมากเลย ผมเคยคิดว่า ช่วงเวลาปิดเทอมใหญ่ น่าจดีที่เหมาะกับการบอกเลิก เพราะผมกลับบ้าน ไม่สามารถคุยโทรศัพท์กับเธอได้ 3 เดือน มันน่าจะทำให้ผมลืมเธอได้ แต่ถ้าเปิดเทอม แล้วเจอเธอ ความรู้สึกก็จะกลับมา เหมือนที่คุณบอกว่า มันขึ้นอยู่ที่ใจผมว่าจะกล้าที่จะตัดสินใจที่จะพูดกับเธอตรง ผมนึกได้ว่า เธอบอกผมว่า ถ้าผมอยากเลิกให้บอกเธอก่อน ผมไม่รู้จะทำยังไง ตัดสินใจไม่ได้เลย ครับ จะทำยังดีครับ
ความรักต้องการเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ
เอางี้ล่ะกันนะค่ะ เราจะไม่บอกให้คุณตัดสินใจหรือออะไรแล้วนะ แต่เราจะถามคุณแค่ไม่กี่ประโยคแค่นั้นแหละ สั้นๆง่ายๆ แต่ว่า เราจะไม่ถามในนี้
จะส่ง PM ไปล่ะกันนะค่ะ เพราะอาจจะเป็นคำถามที่ค่อนข้างจะส่วนตัวด้วย ถ้าคุณคิดว่า ไม่อยากตอบก้บอกว่า ไม่อยากตอบตรงๆนะค่ะ
เราไม่อะไรมาก แต่ถ้าตอบได้ ก้ขอให้ตอบก่อน เพราะเราพอจะเดาทางให้ออกแล้วล่ะค่ะ แต่ไม่รู้ว่า จะได้ผลแน่นอนรึเปล่านะค่ะ
ตอบ PM ด้วยล่ะกันนะค่ะ
ผมชอบคนอยู่คคนนึงเขาเป็นลูกของร้านทำผมแถวบ้านที่ผมสนิทกับเจ้าของร้านแต่มันก็เหมือนฟ้ากับเหวอะผมได้แค่แอบมองเธอ ผมรู้แค่ชื่อเธอ และเธอก็รู้ชื่อผมเพราะแม่ของเธอคุยกับผมบ่อยๆตอนผมไปตัดผม ผมไม่เคยคุยกับเธอเลยแต่เห็นแว๊บแรกก็ชอบขึ้นมา ผมไม่รู้แม้กระทั่งอายุแต่ที่แน่ๆเธอโตกว่าผมแน่นอน เธอมักจะทำงานช่วยร้านทุกวันเวลาเธออกมานอกบ้านผมก็ได้แต่แอบมอง แล้วเวลาเธอออกมาเธอมักจะออกมากับน้องสาวของเธอ ผมไม่กล้าคุยกับเธอ และผมคงได้แต่แอบมองต่อไป.....
ปล.ดราม่าและเรา
แค่คิดดีทำดีก็พอ...
จะเข้ามาบอกว่า คืนนี้งดชั่วคราวนะค่ะ พอดีพรุ่งนี้งานปัจฉิม จะยังไม่ตอบอะไรก่อน ไว้พรุ่งนี้จะมาตอบให้นะค่ะ ^^
ฝากถึงคุณ hanger123 ด้วยนะค่ะ จะตอบ PM ไปพรุ่งนี้ตอนกลางคืนนะค่ะ
mung แน่แค่ไหน
มาทำรถGU ทำคนรับได้ ทำรถGuรับไม่ได้
มาระบายแค่นี้แหละพี่
รถโดนกรีด พอจะเดาคนทำได้อยู่ น่าจะเป็นคณะกรรมการด้วย
ลงบันทึกประจำวันแล้ว พรุ่งนี้จะไปดูกล้องวงจรปิด
กล้องจับภาพไม่ได้ครับ ต้นไม้บัง แย่จังเลย
จะดูยังไงครับว่าเขาเริ่มชอบเรารึยัง เมื่อก่อนที่ผมจะบอกชอบเธอไๆป เธอก็มาเล่นกับผมบ่อยอยู่ แต่ตอนนี้ไม่ วันก่อนผมเอารถไป รร วันนั้นเลิกเย็นมาก ผมเพื่อนและคนที่ผมชอบก็เดินไปกินข้าวที่ใกล้ๆ รร ตอนกลับ เพื่อนอีกคนก็บอกให้เธอซ้อนรถผม เธอก็ซ้อนนะคับ พอเธอขึ้นมา ผมออกรถ เธอก็บอกว่า "เราไม่เคยไว้ใจใครเลย ไม่เคยซ้อนใคร นอกจากพ่อ และวิน" พอผมได้ยินไว้ก็ไม่พูดอะไร ในใจผมก็คิดว่าเธอคงจะไว้ใจผมละมั้ง พอไปถึงป้ายรถเม ผมก็ไปรอส่งข้างๆ เธอบอกไม่ได้พ่อมารับ ผมก็เลยไปนั่งห่างๆหน่อย ปกติผู้หญิงเขาเป็นแบบนี้หรอคับ ที่ไม่ให้เพื่อนผู้ชายไปยืนด้วยตอนพ่อจะมา เอ้อวันนึงผมถามเธอว่าเป็นลูกคนเดียวหรอ เธอบอกว่าใช่ พ่อหวงมากด้วย
วันนี้เพื่อนที่ รร เก่าเธอเรียกผมไปคุย แล้วก็บอกผมว่า คนที่ผมชอบอะเลือกมาก มีคนมาจีบตั้ง ห้า หก คน ไม่เอาสักคน แล้วยังบอกผมอีกว่ารู็มานานแล้วว่าผมชอบเธอ ผมอย่าง งง รู้ได้ไง เพราะผมเพิ่งมาชอบจริงจังเมื่อไม่นานมานี้ ส่วนอีกคนบอกประมานเดียวกัน ว่าต้องใช้เวลาคนที่ผมชอบมันเลือกมาก ถ้าไม่อย่างนั้นก็มีแฟนไปแล้ว ผมไปดูไอทำนายมา เขาบอกว่าคนเกิดวันที่ 17 อัธยาศัยดี ยิ่งเปณ็นการยากว่า อัธยาศัยดี กับ มีใจมันแตก่างกันยังไง เพราะเธออาจจะทำกับทุกคนเหมือนที่ทำกับผมก็ได้ พักหลังผมไปนั่งเรียนข้่างๆเธอ ไปส่ง แต่เหมือนเธอจะเบื่อๆรึเปล่าก็ไม่รู้เลยไม่ค่อยอาจจะไปใกล้เท่าไหร่ วันนี้ผมขอไปนั่งกับเธอ เธอบอกไปนั่งกับอีกคนดิ ผมก็เลยมานั่งกับอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนสนิท แล้วผมก็ถามเพื่อนสนิทว่า ทำไมเขาไม่ให้นั่งด้วย เพื่อนก็บอกว่า่ น้อยใจมั้ง เพราะเวลาที่ผมนั่งกับเพื่อนสนิท ผมนั่งใกล้มาก วันนี้ไปเรียนพิเศษ ผมเขียนในไอแพดให้เธอดูก่อนกลับว่า ฝันดี หายไวๆนะ เหมือนเธอไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ หรือว่า เธอเก็บอาการ เขาบอกคนเกิดวันที่ 17 จะเก็บอาการ ผมจะวางตัวยังไงดี ทำแบบ โทรบ้าง แสดงความเป็นห่วงบ้าง ข้อความบ้าง ส่งบ้าง หรือต้องมีอะไรมากกว่านี้ ผมเหลือเวลาอีกไม่มากเพราะเธออาจต้องไปเรียนที่อื่น ทำยังไงให้แบบมัดใจได้เลยอะครับ ผมดูยากมากว่าเธอคิดอะไร