ก่อนเริ่มเรื่องขอเกริ่นก่อนสักนิดนะคับ...
-> คือผมกับแฟนคบกันมาได้ 3 ปีกว่าๆแล้วตั้งแต่เรียน ปวช. ปี1 ตอนนี้ก็ ปวส.1 แล้วเรารักกันมากๆ ด้วยเราทั้งคู่ หน้าตาก็ถือว่า OK ในสายตาหลายๆคน
จึงมักมีคนอื่นเข้ามาพัวพันด้วยตลอดเลยครับ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็น..เพราะว่า
เราต่างก็รับมันด้วยการไม่คุยกับใครไม่อยากรู้จักใคร..เรารักกันมากจริงๆ ย้อนไป 3 ปีก่อนเราสองคนรู้จักกันและตกลงเป็นแฟนกันอยู่พักนึง
ผมเป็นแฟนคนแรกของเธอครับ และเธอก็แฟนคนแรกของผม
แต่เป็นแค่แฟนแบบทางโทรศัพนะครับ เพราะเราแทบไม่มีเวลาได้เจอกันเลยผมก็ติดเกม จึงตัดสินใจเลิกกัน
ระหว่างนั้นแฟนผมก็มีแฟนอีกสองคน แต่ก็เลิกกันไม่นานเพราะว่าเธอยังรักผมอยู่
แต่ผมนั้นอย่างที่รู้ๆติดเกมครับไม่มีใครเลยครับ..
เข้าเรื่องเลยดีกว่า เมื่อสองสามวันก่อน เธอได้มีโอกาศไปนำเสนองานกับแฟนเก่าของเธอที่ต่างจังหวัด 4 วัน..(ไปกับอาจารย์)
หลังจากเธอกลับมาผมก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง ซึ่งก่อนนี้มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงมานิดๆแล้ว
ผมเห็นเธอโทรคุยกับแฟนเก่าตอนที่ผมไม่อยู่..แต่เธอก็บอกว่าคุยเรื่องงาน (คุยเรื่องงานตี 1 หรอ)
แต่ผมก็รับได้นะผมเชื่อแฟนผม เชื่อทุกอย่าง..ปากก็บอกเชื่อแต่ความคิดสิครับ..
หลังจากนั้นเธอไม่แคร์ผมอย่างที่ควรจะเป็น ผมต้องการอะไร อยากได้อะไรเธอไม่แคร์ผมเลยครับ..
เป็นผมต้องคอยซื้อโน่น นี่ นั่น ให้เธอ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยเป็น..
เวลาผมทำอะไรเธอก็ไม่มาสนใจเหมือนเมื่อก่อน กลับสนใจเพียงตัวเธอเองเท่านั้น..
ผมควรทำยังไงดีครับอยากทำใจซะตั้งแต่ตอนนี้ ..หรือผมคิดมากไปเองครับ..ตอนนี้เสียใจมากครับ
ร้องให้ทุกคืนเลย พยายามคิดถึงแต่ตัวเองและพ่อแม่ แต่มันกลับทำให้คิดถึงเธอมากกว่าเดิมครับ..
ขอความกรุณาช่วยผมด้วยเถอะครับ..