เหนื่อยจังเลยนะวันนี้ สอบวันสุดท้ายแล้วสิ นัท นักเรียนมัธยมปลายผู้ที่ชอบเพ้อฝัน กำลังพูดคุยอยู่กับ จ๋า แฟนสาวของเขา ผู้ยึดติดกับความจริง อืม...แล้วนี่มีที่เรียนต่อรึยังล่ะ นัท? เมื่อได้ยินจ๋าถาม นัทก็พยักหน้าพร้อมพูดตอบไป ก็ใกล้ๆบ้านนี่แหละ คงรู้นะว่าที่ไหน? จ๋าพยักหน้าตอบ
นี่! ทั้งสองคนน่ะ เค้าขึ้นไปบนหอประชุมกันหมดแล้วนะ มานั่งกันอยู่ตรงนี้อยู่นั่นแหละ ป่ะๆๆ จ๊อด เพื่อนตัวกวนที่คอยขัดจังหวะหวานของนัทกับจ๋าตลอด กำลังเดินมาพร้อมบอกให้ทั้งคู่รีบขึ้นไปบนหอประชุม ทั้งหมดไม่รอช้าและรีบรุดไปที่หอประชุมทันที
ในวันนี้ครูก็อยากจะบอกว่า นักเรียนทุกคนนั้น เมื่อจบไปแล้ว ก็อย่าลืมเสียว่าความสำเร็จที่ได้นั้น เกิดขึ้นได้เพราะใคร...ครูขอฝากไว้เท่านี้ สิ้นเสียง ผอ. เท่านั้น ประธานนักเรียนก็กล่าวนำนักเรียนทุกคน นักเรียนเคารพ และตามด้วยนักเรียนทั้งหมดยืนขึ้นและไหว้ทำความเคารพ เสียงนักเรียนชาย-หญิงดังขึ้นมากมาย ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ จากนั้นทุกคนก็ยืนนิ่งรอ ผอ. เดินออกไปจากหอประชุมหลังให้โอวาทแก่นักเรียน ม.6 ทุกคน
นี่สินะที่ท่านต้องการให้มันเป็น มีเสียง เสียงหนึ่งดังขึ้นไม่ห่างจากนัทมากนัก นัทถึงกับตกใจเพราะนึกว่าเป็นเสียงคุณครูบางท่านกำลังคุยกับผอ.อยู่ใกล้ๆเขา เขาพยายามหันไป-มาเพื่อมองหาต้นเสียง แต่แล้วก็พบว่าไม่มีคุณครูคนหนึ่งอยู่ใก้ลตัวเขาเลย นี่ จ๋า เมื่อกี้ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันแถวนี้ป่ะ นัทลองถามคนใกล้ตัวดูเพราะบางทีเสียงที่เขาได้ยินอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด จ๋าไม่ได้ยินนะ ก็เราเงียบกันหมดทุกคนเลยนี่ มีก็แต่เราสองคนนี่แหละที่กำลังพูดกันอยู่ เมื่อได้ยินดังนั้น นัทเริ่มไม่แน่ใจถึงเสียงที่เขาได้ยิน มันคืออะไรกันแน่
งั้นหรือท่าน เอาล่ะ ลองส่งสมุนข้าออกไปก่อกวนเล่นดูสักหน่อยก็แล้วกัน นัทได้ยินเสียงนี้อีกแล้ว เขาคิดว่าต้องมีคนคุยกันอยู่ใกล้ๆตัวเขาแน่ๆ แต่ทำไมต้องเป็นภาษาโบราณขนาดนี้ด้วยล่ะ
ตู้ม! ไม่ทันที่นัทจะได้คิดอะไรมากมาย ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นบนเวทีหน้าหอประชุม ทุกคนตั้งหน้าตั้งตามองเวทีกันใหญ่ คอยดูว่าเกิดอะไรขึ้นบนนั้น เพราะในตอนนี้มีเพียงกลุ่มควันหนาๆบดบังทัศนียภาพของทุกคนอยู่ ว่าไงล่ะท่าน ความหายนะกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะ ท่านจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังนัท คราวนี้นัทแน่ใจแล้ว นัทจึงรีบหันไปดู ปรากฏว่านัทเจอกับแนวอ้วนตัวหนึ่งกำลังยืนดูท่าเหมือนคนอยู่ แถมมันยังพูดได้อีกด้วย ท่านลองออกไปดูข้างนอกก่อนสิ นัทอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกไปนานมาก จนเมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็โพล่งคำ คำหนึ่งออกมา
แมวพูดได้! ธรรมดาแล้ว เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้แล้วก็มักจะพากันตกใจ แต่หากตอนนี้เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นต่างดึงความสนใจของทุกคนไปจากนัทเสียหมด ทุกคนต่างพากันวิ่งหนีลงไปจากหอประชุม เพราะหลังจากที่กลุ่มควันหนาที่ลอยมาจากเวทีจางหายไปก็ปรากฏให้เห็นร่างของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งซึ่งดูแล้วไม่มีท่าทีเป็นมิตรเอาเสียเลย เมื่อเห็นดังนั้น นัทจึงคิดถึง จ๋า แฟนสาวของเขาทันที จ๋า จ๋าอยู่ไหนอ่ะจ๋า? นัทเรียกเพื่อให้จ๋ามาอยู่ข้างกายเขา เพื่อที่เขาจะได้ปกป้องจ๋าได้ แต่ตอนนี้จ๋าได้หายไปท่ามกลางฝูงชนที่วิ่งผ่านตัวนัทเพื่อออกไปจากหอประชุม เวลาจะไม่มีแล้วนะท่าน ท่านคารอสเจ้านายข้าน่ะ ให้ข้ามาหาท่าน เพื่อที่ท่านจะหยุดยั้งหายนะครั้งนี้นะ นัทไม่ได้สนใจคำพูดของแมวพูดได้ตัวนั้น และพยายามวิ่งออกจากหอประชุม เพื่อที่จะไปตามหาจ๋า
เมื่ออกมาจากหอประชุมก็พบว่าโรงเรียนของเขาถูกทำลายจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมอีกแล้ว นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย! เขาอุทานออกมาเพราะสิ่งที่เขาเห็นมันช่างเหมือนภาพวาดประกอบนิยายแฟนตาซีที่เขาเคยอ่านมาซะเหลือเกิน มีทั้งยักษ์ตาเดียว มังกรไฟ เหล่าจอมเวทย์ที่ดูเหมือนจะมีสองฝ่ายที่พยายามสู่กันอยู่ เขาอึ้งไปนานมาก แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าขืนอยู่ตรงบันไดทางลงนี้ต่อไป เขาคงพบจุดจบในไม่ช้าแน่ เขาจึงได้รีบวิ่งลงมายังลานหน้าหอประชุม ต่างคนต่างวิ่งหนีกันอย่างชุลมุน ทุกคนก็รู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร ฉะนั้นทุกคนจึงต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ นัทพยายามมองหาจ๋า แต่ก็ไม่เจอ จึงได้ตะโกนเรียกจ๋าอีกครั้ง จ๋า จ๋าอยู่ไหน? ไร้เสียงตอบรับใดๆ นัทพยายามที่จะตะโกนใหม่อีกรอบหนึ่ง แต่เจ้าแมวพูดได้ก็มาขวางไว้ซะก่อน เดี๋ยวก่อนท่าน! เจ้าแมวพูดได้มาขวางนัทไว้ข้างหน้าพร้อมกับสิ่งต่างๆที่หยุดอยู่กับที่ ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ เหมือนเวลาถูกหยุดไว้ยังไงอย่างงั้น ตอนนี้ท่านมีทางเลือกเดียวคือต้องไปกับข้า ข้าไม่มีเวลาอธิบายแล้ว ขืนปล่อยไว้มากกว่านี้ โลกของท่านคงถึงกาลปาวสานแน่นอน ท่านไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ขอเพียงท่านไปกับข้า ตอนนี้ ท่านอาจจะช่วยโลกของท่านได้ นัทเริ่มคิด คิดแล้วคิดอีก ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ใช่แล้ว มันหาสาเหตุไม่ได้ ใจจริงแล้วเขาไม่ได้อยากไปกับเจ้าแมวพูดได้ตัวนี้แล้วสักนิด แต่จากที่ดูสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เป็นไงเป็นกันวะ! ชั้นจะไปกับแก สิ้นเสียงนัทพูดแล้วแมวน้อยก็รีบดึงนัทให้วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว อ๊าก!! หลังจากที่นัทอุทานจบ ทั้งนัทและเจ้าแมวก็พลันหายไป
แว๊บ! แสงขาวสว่างจ้าส่องมายังนัท หลังจากที่นัทรู้สึกตัวว่ากำลังวิ่งไปที่ไหนสักแห่ง ท่านกำลังวิ่งข้ามมิติและเวลาอยู่ ตอนท่านถึงมิติของข้าแล้วท่านจะได้รับผลกระทบข้างเคียงจากการวิ่งข้ามมิติและเวลา แต่มันจะไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ท่านพักสักหน่อยก็จะดีเอง นัทได้ยินดังนั้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก นัทตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไป
ฟู่ว! ลมปะทะเข้ากับหน้าของนัทอย่างจัง นัทค่อยลืมตาขึ้น ปรากฏว่านัทมองเห็นทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม ลมพัดต้นหญ้าปลิวไสว บรรยากาศเหมือนดินแดนในนิยายแฟนตาซีที่เขาเคยอ่านมาเลย อู้วว! เขาค่อยๆชะลอความเร็วลงหลังจากเข้าสู่มิติใหม่ เอาล่ะท่าน นี่แหละมิติของข้า... ฟุ่บ! ไม่ทันที่เจ้าแมวน้อยจะได้พูดต่อ นัทก็ล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม ท...ท...ท่าน...อ่ะ...สงสัยคงเกินกำลังของข้า...ไปหน่อย... ว่าแล้วเจ้าแมวน้อยก็สลบลงไปนอนบนทุ่งหญ้าตามๆกัน ทั้งคู่นอนสลบอยู่ใกล้ๆกัน ลมก็พัดมา ต้นหญ้าก็ปลิวไสวไปเป็นแนวเดียวกัน แสงแดดอ่อนๆส่องมายังทั้งคู่ บัดนี้นัทได้เข้ามาสู่มิติใหม่แล้ว!