สาสน, สาสน, สาสน์, สาส์น [สาน, สาสะนะ, สาดสะนะ, สาด, สาน] น. คําสั่ง, คําสั่งสอน, เช่น สาสนธรรม; จดหมายของประมุขของประเทศหรือประมุข สงฆ์ที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ,
ถ้าเป็น จดหมายของพระมหากษัตริย์ เรียกว่า พระราชสาส์น, เขียน เป็น พระราชสาสน หรือ พระราชสาสน์ ก็ได้, ถ้าเป็นจดหมาย ของประธานาธิบดี เรียกว่า อักษรสาส์น, เขียนเป็น อักษรสาสน หรือ อักษรสาสน์ ก็ได้,
ถ้าเป็นจดหมายของสมเด็จพระสังฆราช เรียกว่า สมณสาสน์, ถ้าเป็นจดหมายของสมเด็จพระสังฆราชเจ้า เรียกว่า พระสมณสาสน์. (ป.).
ส่วน สาร ... สาร ๑, สาร ๑ [สาน, สาระ] น. แก่น, เนื้อแท้, มักใช้เข้าคู่กับคำ แก่น เป็น แก่นสาร; ข้อความ, ถ้อยคำ, เรื่องราว, เช่น กล่าวสาร สื่อสาร, หนังสือ เช่น นิตยสาร วารสาร, จดหมาย เช่น เขียน สาร สารของนายกรัฐมนตรีถึงเยาวชน. (ป., ส.).
อยากให้ใช้คำว่า "สาร" มากกว่า เพราะ "สาส์น" ใช้กับบุคคลระดับสูง (มากๆ) น่ะครับ