(Event) เลิกเครียดสักพัก! มาต่อนิยายกันดีกว่า!? (ไม่เข้าใจลองเข้ามา)

[Stormwind]

สเมิฟ ๆๆๆ SmurfsTV

สนใจเป็นตัวละครในนี้มั้ย?


ปล. มาเป็นเหอะ ไม่งั้นเรื่องเดินต่อไม่ได้
By Stormwind [Female]

[Stormwind]

สายตาของชายหนุ่มเบิกกว้าง ความคิดทุกอย่างดับวูบลงไป ไม่สนใจแม้กระทั่งเพื่อนรักที่โกยอ้าวไปด้วยความเร็วจนแทบจะทิ้งเขาไว้แล้ว

“กะ...แก้มแหม่ม!” นั่นเป็นคำพูดเดียวที่หลุดมาจากปากของวินด์

หญิงสาวยิ้มอย่างหาความหมายไม่ได้ ผมยาวเป็นมันปลาบเมื่อมีฟ้าแลบปรากฏขึ้น บรรยากาศรอบกายดูคุกรุ่นขึ้นตรงข้ามกับความเย็นของสายฝนที่ตอนนี้เริ่มจะสร่างซาลงบ้างแล้ว

“แหม่มมาทำตามสัญญา......” หญิงสาวพูดเสียงยานคาง ชุดเดรสสีดำที่เธอสวมใส่นั้นช่วยปลุกบรรยากาศหลอนประสาทได้ดีขึ้นเป็นอักโข เธอนิ่งไปสักพักจึงพูดอีกครั้งด้วยประโยคเดิม

“แหม่มมาทำตามสัญญา”

เมื่อตาสีเหล็กประสานกับดวงตาหม่นหมองของหญิงสาวนั้น ภาพเก่าๆเริ่มย้อนกลับมาในมโนความคิดของชายหนุ่ม


“เราจะรักกันตลอดไป” ชายหนุ่มนอนหลับตาพริ้มอยู่บนตักของหญิงสาวหน้าตาน่ารัก สวมแว่นสีฟ้าสดใส ซึ่งหญิงสาวเองก็ยิ้มบางๆ พลางลูบหัวชายหนุ่มที่เธอรัก

เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนกระทั่งเธอก็ได้เอ่ยขึ้นมา

“ถ้าพี่ทิ้งแหม่ม แหม่มจะเป็นผีมาเอาพี่ไปด้วย” เธอพูดแบบนั้นซึ่งชายหนุ่มก็รับคำอย่างง่ายดาย

“ครับ แต่ว่า....ไม่มีทางหรอกนะ”


นั่นคือสิ่งที่ปรากฏในความคิดของชายหนุ่มพร้อมกับสติที่ดับวูบลงไป.....อาจจะตลอดกาล



ส่วนทางฝ่ายสามคนที่วิ่งหนีไปนั้นเมื่อเห็นว่าได้ระยะทางที่ไกลพอสมควรแล้วจึงเริ่มวางแผนขั้นต่อไปท่ามกลางสายฝน

“เฮ้ย เอาไงดีฟะ? ไอ่วินด์ กับ ไอ่ ไฟฟ์ มันหนีกันไปคนละทางอ่ะ?” เร็กซ์เอ่ยถามด้วยเสียงหอบ ตอนนี้เสื้อผ้าของทุกคนนั้นเปียกหมดแล้ว ไม่เหลือส่วนใดที่แห้งเลย และเริ่มรู้สึกแย่ไปพร้อมๆกันด้วย

“นั่นดิ เอาไงดี? หรือจะเรียก ‘ผู้ชายคนนั้น’ ?” ทันทีที่เลิฟคุงพูดชื่อนี้ออกมาทุกคนถึงกับหน้าถอดสี.... จะเอาจริงเหรอวะเนี่ย?

“ไม่ดีมั้ง ? จ่าล่ะ ว่าไง?” เร็กซ์โบ้ยไปให้จ่าซัพซึ่งเขาก็ล้วงเอา ‘ของ’ ที่ใช้เรียกชายคนนั้นออกมาทันที

“ไม่มีทางเลือก” จ่าซัพพูดพร้อมกับบรรจุกระสุนเข้าไปในกระบอกปืนที่ใช้ในการเรียกชายปริศนาอย่างใจเย็น

พลางจ้องมองสายฝนแล้วพูดเบาๆ “ขอให้ใช้ได้ทีเท๊อะ พ่อเจ้าประคุณ”

ปัง !
ทันทีที่กระสุนออกจากรังเพลิงนั้นมันก็เปล่งแสงออกมาตามหน้าที่ แสงไฟพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าเป็นประกายเจิดจ้า แสงนั้นช่วยทำให้ ‘ชายผู้นั้น’ มองเห็นชัดเจน ไม่มีใครใช้กระสุนส่องแสงพร่ำเพรื่อแน่ๆ

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงรีบจัดเตรียมสัมภาระให้พร้อมแล้วรีบไปยังที่ที่ต้องการความช่วยเหลือทันที



ด้านเต้ที่เตลิดวิ่งเข้าไปในป่าลึกจนเหนื่อยแล้วก็ทรุดกายลงนั่งกับโคลนแฉะๆแล้วพึมพำขึ้นมา

“วินด์ ***ว่ามันจะตามเรามามั้ยวะ?”

................เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนรัก เมื่อเขาหันไปก็พบเพียงแค่ความว่างเปล่า ทำเอาหัวใจของเขาหายวาบลงไปกองที่ตาตุ่ม...... ไอ้วินด์หายไป !!

ไวเท่าความคิด ร่างกายของเขารีบกระโจนย้อนกลับไปยังทิศทางที่จากมาซึ่งเขาจำได้อย่างแม่นยำ แม้ว่าขาจะล้าสักแค่ไหน จะเปียกปอนสักเท่าไหร่ แต่เขาต้องเอาเพื่อนรักกลับมาด้วยให้ได้

แต่เมื่อไปถึง เขาก็ต้องตกใจถึงขีดสุดและรีบหลบเข้าข้างทางทันที

เพราะตรงเบื้องหน้าของเขามีหญิงสาวในชุดกระโปรงสีแดงสด...แอลมา นั่นเอง!

เธอยืนหันหลังให้เขาราวกับกำลังเผชิญหน้ากับอะไรบางอย่าง และเขาลองค่อยๆเขยิบกายไปข้างหน้าเพื่อหาต้นตอและก็พบกับหญิงสาวในชุดเดรสสีดำยืนคร่อมร่างของวินด์อยู่

“เอามันมาให้ชั้น มันจะต้องเป็นเหยื่อคืนนี้ของชั้น” แอลมาพูดพลางส่งสายตาอาฆาตดุเดือดไปให้สาวชุดดำ นั่นคือแก้มแหม่มที่ตั้มเคยพูดถึงบ่อยๆนั่นเอง

ว่าแต่...เธอมาที่นี่ได้ยังไงในเมื่อมันเป็นความลับในหมู่เพื่อน หรือว่า.......เธอจะ....!!!

แก้มแหม่มในชุดดำเองก็ไม่ยอมแพ้ เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังก้องกรีดป่า

“อย่า ยุ่ง กับ ผัว กู !!!”

สิ้นเสียงของเธอนั้นแอลมาก็หายไปราวกับฝันไป

เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างเงียบสงบลงแล้วหญิงสาวจึงก้มตัวลงลูบหัวชายหนุ่มเบาๆก่อนจะก้มลงจูบนุ่มนวลเป็นเวลาเนิ่นนาน หลังจากนั้นเธอจึงกระซิบข้างหูชายผู้กำลังสลบเหมือดเบาๆว่า

“แหม่มทำกับคนที่แหม่มรักมากๆไม่ลงหรอกนะ ตอนนี้พี่ไฟฟ์มาแล้ว หวังว่าพี่แกจะดูแลที่รักของแหม่มได้นะคะ”

พูดจบเธอก็ทรุดกายลงเพื่อหอมแก้มวินด์อีกครั้ง แล้วพูดต่อ “ดูแลตัวเองดีๆนะคะที่รักของแหม่ม”

เธอผุดลุกขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากบริเวณนั้น....แต่โชคร้ายที่เธอเดินเข้ามาเฉียดกรายใกล้ไฟฟ์มากเหลือเกิน เขาได้เพียงแต่หลับตาปี๋ภาวนาอย่าให้ผีสาวเห็นเขาเลย

และเมื่อไฟฟ์ลืมตาขึ้นมา ร่างบางก็อันตรธานหายไปเสียแล้ว



ตัดมาทางด้านของเลิฟคุง เร็กซ์ และ จ่าซัพที่ยิงพลุสัญญาณขอความช่วยเหลือไปนั้นไม่นานก็มีแสงปรากฏขึ้นมาจากถนนสายเล็กๆ แสงนั้นช่วยฉายให้เห็นถึงเงาของชายศีรษะโล้นเลี่ยนเดินมาอย่างแช่มช้า

ท่วงท่าสง่างามราวเพิ่งสึกมาก็ไม่มีผิด ท่าเดินนั้นทำเอาเลิฟคุงต้องอ้าปากค้าง ทำเอาเร็กซ์ต้องหลุดปากพูด

“หลวงพี่กีก้ามาช่วยเราแล้ว”

แต่ไม่กี่อึดใจนั้นก็มีเสียงตะโกนล้งเล้งเป็นภาษาชาวเขาขึ้นมาจากด้านหลังซึ่งจ่าซัพที่คุ้นชินกับคนชายแดนนั้นฟังเข้าใจเป็นอย่างดี แปลได้คร่าวๆคือ

“***จะบังทางรถทำไมฟะ ถนนก็แคบ ฝนก็ตก กูจะกลับบ้าน!!!”


จบตอน

ธีม : ยังคงเอาบรรยากาศของฝนตกไว้นะคะ แต่จะสอดแทรกเรื่องโคลนเข้ามาด้วย และตัวละครใหม่ที่ชื่อ หลวงพี่จีจ้า เอ้ย หลวงพี่กีก้า ข้อมูลคือพี่แกเพิ่งสึกมาค่ะ แล้วปลูกบ้านแถวๆนั้น
ที่สำคัญคือเป็นคนแนะนำให้ห้าหนุ่มมาพักที่นี่ด้วยค่ะ ที่เหลือก็แต่งได้ตามสบายนะคะ

By Stormwind [Female]

[Stormwind]

ตอนใหม่ลงแล้วนะเจ้าค่ะ ปล. อ่านไปเรื่อยๆแล้วอย่าโวยวายว่าภาษาไม่สุภาพนะ เพราะเวลาผู้หญิงหึงนี่แรงแบบนี้จริงๆ

By Stormwind [Female]

[pone123]

ทำไมบทเราตอนนี่ไม่ฮาแล้ว 5555

บทนี่ดูเหมือนจะดูเหมือนจะเน้นแรงนะเนี่ย -.-

[Rex]

ฮากีก้าอะ เหอะๆ

[GIGABom]

โอ้โห ไม่ได้มาดูนานกลายเป็นหลวงพี่กีก้าไปซะแล้ววว 55555

[Rex]

อัพเดทครับ ขอเปลี่ยนช่วงรอยต่อหน่อยจะได้เล่นมุกได้ง่ายกว่าเดิมสำหรับท่านต่อไป บทที่ 5-6 อัพเดทที่หน้าแรกนะครับ!!

[Stormwind]

ใครจะแต่งต่อเอ่ย???

[Rex]

รออยู่เหมือนกัน ไม่รีบ..