เอ่อขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ

[Friendy8732]

คือผมอยากจะเป็นนักวาดการ์ตูนมากแต่ผมยังวาดภาพก็ไม่สวยแต่งเรื่องก็ไม่ค่อยเก่งก็เลยจะเอาเนื้อเรื่องเป็นหลักน่ะครับ
ใครมีคำแนะนำอะไรดีก็บอกกันได้นะครับผมอยากแต่งเรื่องแบบว่ายังไงดีล่ะครับ Action,Fantasy(ออกดาร์กนิดๆ),Romance,Drama ประมาณนี้ล่ะครับ
ผมเคยแต่งไปลงเว็บอื่นแล้วเสียงตอบรับเงียบกริบผมก็สงสัยว่าเรื่องของผมดีรึเปล่าก็เลยเอามาให้วิจาณกันน่ะครับ
แค่สตอรี่บอร์ดคร่าวๆนะครับถ้าเสียยังไงเดี๋ยวผมจะแก้ใหม่นะครับ^^

ชื่อเรื่อง Final Illuminate น่ะครับ=w=

เช้าวันหนึ่งที่อากาศแสนจะเลวร้าย(สำหรับคนเขียน)แสงแดดจ้าส่องผ่านหน้าต่างชั้น2มากระทบกับใบหน้าของเด็กหนุ่ม
"หอก!!!!..สายแล้ว!!" เด็กหนุ่มวัย14พรางพูดขึ้นขนาดที่ตนจะปั่นจักรยานคู่ใจสีน้ำเงินไปโรงเรียนแล้วเขาก็ปั่นไปโรงเรียนตามฉบับ(การ์ตูน)
ณ โรงเรียน
เอี๊ยด!!!เสียงรถจักรยานเบรคดังขึ้นแล้ว รปภ. ก็เข้ามาหาเด็กหนุ่มแล้วชี้หน้า
"นี่เธอขอไปขับขี่ทีซิ"
"หา!?..มีจักรยานบ้านอาแปะที่ไหนใช้ใบขับขี่กันล่ะลุง!"
"อย่ามาขี้จุ๊หน่อยเลย..นั่นไงรถแกมีเครื่องยนต์(โซ่+มอร์เตอร์ไฟฟ้า)ติดอยู่ด้วยอย่างงี้เขาเรียกว่าจักรยานยนต์สิฟะ" รปภ.ชี้ไปที่จักรยานของเด็กหนุ่ม
"ลุงอย่ามั่วดิ..จักรยานผมติดเครื่องยนต์ที่ไหนมันปั่นล้วนๆนะโวย..จะลองดมเหงื่อผมดูไหมล่ะ" เด็กหนุ่มคัดค้านเต็มที่
ขณะเถียงกันเด็กหนุ่มอายุไล่เลี่ยนกันพร้อมชุดซูทสุดหรูเดินมาเซยหัวกันต์ธีร์เต็มๆ
"เลิกไร้สาระได้แล้ว!!ไปทำงานซะลองประธานกันต์"ไวพจน์เพื่อนของกันต์ธีร์พูด
"ไวพจน์!!..ดูดิ รปภ. แกล้งผมง่ะ"กันต์ธีร์ทำหน้าเหมือนเด็กน้อยร้องขอขนมแม่
"ช่างเถอะไปชักธงได้แล้วจะ8โมงแล้วนะ"ไวพจน์แล้วกันต์ก็ตอบทันที"โอ๊ส"
และเรื่องก็ไปตามสคริปประธานนักเรียนก็ต้องช่วยงานโรงเรียนที่แสนจะยุ่งยาก
"ไวพจน์ครูขอสมาชิคของเธอซัก4คนทีสิครูจะให้ช่วยไปจัดหนังสือที่เขาพึ่งนำมาส่งน่ะ"ครูประจำห้องสมุดขอประธานนักเรียนให้ไปช่วยจัดหนังสือที่เพิ่งนำมาเสริมหลังจากห้องสมุดถูกน้ำท่วมจนเหลือแต่ห้องใต้ดินที่หลายคนแปลกใจว่าทำไมน้ำถึงไม่เข้าไปที่นั่น
"ได้ครับที่ผมจะส่งไปก็เอ่อ กันต์ธีร์ อินทุภา นภา แล้วผมไปด้วยนะครับ" ไวพจน์ตอบขึ้น
และก็เป็นไปตามสคริปกันต์ธีร์ถูกลากไปช่วยงานต่างๆ
ณ ห้องสมุดโรงเรียน
"เชอะไวพจน์ใจร้ายใช้งาน(อย่างหนักด้วย)หนุ่มหน้าใสอย่างเราได้" กันต์พรางพูดขึ้นขณะที่ตนจัดหนังสืออยู่
แล้วเหตุการณ์ก็บังเอิญจัดกันต์สะดุดหนังสือเล่มหนาเล่มหนึ่งแล้วล้มแล้วดันไปเกี่ยวชั้นหนังสือให้ลงมาด้วย"แว๊ก"กันต์ร้องขึ้นขณะพยายามใช้ไหล่ดันชั้นหนังสือไว้แล้วก็ตามแรงโน้มถ่วงของโลกหนังสือตกลงมาเกือบหมดชั้นแล้วเด็กหนุ่มก็เฉลือบมองไปเห็นหนังสือที่จัดไว้ราวกับว่ามีคนพยายามจะซ่อนมัน
'ตุ๊บ'หนังสือเล่มนั้นหล่นลงมาตามฉบับเด็กอยากรู้อยากเห็นก็เปิดหนังสือมา"กระดาษเปล่า"เด็กหนุ่มพรานมองเห็นก็อดตกใจไม่ได้เลยเล่นเขย่าหนังสือราวกับจะนำบางอย่างออกมาและแล้วมันก็ลงมามันคือ สร้อยคอ ที่ดูหรูหรากว่าสร้อยคอสมัยนี้มันเหมือนของราชวงศ์เมื่อ100-500ปีก่อนซะมากกว่าและด้วยที่เด็กหนุ่มของเราเสลอไปเขย่าหนังสือรึเปล่าก็ไม่รู้หน้ากระดาษส่วนที่เป็นคำนำก็มีน้ำหมึกเขียนเป็นภาษาอะไรก็ไม่รู้จนมันจัดเรียงกันใหม่ให้ผู้อ่านอ่านได้มีความว่า
"หากผู้ใดได้เจอสร้อยคอกับหนังสือของเราให้เก็บมันไว้ชั่วกาลนานจงอย่าไม่เชื่อในสิ่งที่เจ้าเห็น...แต่หากเจ้าผู้อ่านไม่ใส่สร้อยคอของเราคนผู้นั้นจะถูกอาถรรพ์ของเราตามไป"และตามด้วยลายเซนของผู้เขียนที่พระเอกอ่อนๆของเราอ่านได้เพียงแค่คำว่า H~~~.(~คือตัวที่อ่านไม่ออกนะ)
และแล้วด้วยความไม่เชื่อจึงพูดออกมาว่า"เฮอะ..จะจริงเร้อ"ทันใดหนังสือที่จัดอย่างเรียบร้อยและไม่มีทางร่วงมาได้กลับร่วงลงมาใส่หัวกันต์ตามฉบับกันต์ต้องร้อง'โอ๊ย'ปรากฏว่าหนังสือที่ร่วงมานั้นชื่อหนังสือว่า "ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เชื่อจงลองทำในสิ่งที่เราเชื่อ"กันต์ตกใจอย่างมหันราวหัวใจจะหยุดเต้นและด้วยความสงสัยแต่ไม่กล้าบอกอาจารย์ว่าเขาเจออะไรมาจึงนำสร้อยคอใส่กระเป๋าแล้วหยิบหนังสือมาพร้อมกับไปถามอาจารย์ที่เป็นบรรณารักษ์ว่า
"อาจารย์ครับหนังสืออาจารย์รู้จักไหมครับผมจะขอนำไปอ่านที่บ้านน่ะครับ"
"ครูไม่เคยเห็นนะสงสัยลอยมากับน้ำท่วมล่ะมั้งเธอจะนำกลับครูก็ไม่ได้ว่าหรอก"
"ขอบคุณครับ" กันต์รีบวิ่งกลับบ้านก่อนจะค่ำ
ระหว่างทางกลับบ้านเด็กหนุ่มวิ่งก่อนจะไปถึงสะพานข้ามไปอีกฝั่งเด็กหนุ่มเห็นหญิงสาวผมสีเงินเคลื่อนไหวตามสายลมที่พัดมาพร้อมกับนัยน์ตาสีแดงเพลิงอยู่อีกฝั่งของสะพาน
“ฟุบ” เสียงกาบินออกจากเสาสะพานทำให้เด็กหนุ่มหันไปมองด้วยความตกใจแต่พอมองไปที่หญิงสาวอีกทีเธอกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย...เด็กหนุ่มมองหาหญิงสาวแต่ก็ไม่พอเมื่อมองบนท้องฟ้าก็มีขนนกสีดำตกลงมาที่หัวของเขา
ตกเย็นกันต์รีบดิ่งตัวกลับบ้านอย่างรวดเร็ว...สักพักพอทำกิจวัตรประจำวันเสร็จรีบขึ้นห้องของตนที่อยู่ชั้นสองแล้วเปิดหนังสือเล่มที่ยืมมาจากห้องสมุดพร้อมกับนำสร้อยคอมาไว้ข้างๆแล้วสร้อยคอก็เปล่งแสงเล็กน้อยและทำให้หนังสือส่วนคำนำขึ้นกลุ่มคำว่า
"หากเจ้าพบเจอเทวะสืดำจงอย่านำหนังสือให้นางมิเช่นนั้นเจ้าจะมีภัยกับตน" กันต์รู้สึกระแวงแล้วเปิดหน้าต่อไปหน้าแรกเป็นเหมือนสูตรอะไรสักอย่างที่มีรูปเหมือนเปลวเพลิงกันต์เกิดอาการงงเข้าขั้นจึงปิดหนังสือดูทันใดนั้นได้มีขนนกสีดำร่วงลงมาด้วยความที่อยากเห็นอีกาจัดจึงออกไปดูนอกหน้าต่างแต่คงเป็นไปไม่ได้ที่อีกกาจะบินแถวๆชานเมืองตอนกลางคืนเป็นแน่ใช่แล้วมีเงารูปร่างคล้ายคนเป๊ะๆบินผ่านไปพร้อมทิ้งขนนกสีดำร่วงลงมาจำนวนด้วยความตกใจกันต์ธีร์รีบทิ้งขนนกทั้งหมดแล้วเข้านอนก่อนนอนหยิบโทรศัพท์มาแล้วตั้งปลุกแล้วการที่หวงโทรศัพท์จัดจึงกำโทรศัพท์ไว้ระหว่างนอน... To be continued

[Stormwind]

คำผิด ไม่เว้นวรรค ชื่อตัวละครมัน งงๆ อ่ะนะ คำซ้ำเยอะไป หนึ่งคำก็กันต์ สองคำก็กันต์

By Stormwind [Female]

[arbeerun]

ดูเหมือนนี่จะเป็นแค่สตอรี่บอร์ดไม่ใช่งานเขียนที่เป็นนิยายสินะครับ เพราะฉะนั้นเรื่องภาษาก็เลยเขียนง่ายๆ จะว่ากันก็ไม่ได้หรอกนะครับผมว่า แต่อยากให้เว้นวรรคดีกว่านี้นิดนึงนะครับจะได้อ่านง่าย
ส่วนเรื่องเนื้อหาผมว่าสนุกดีนะครับ ผมเองก็พึ่งเข้ามาในบอร์ดนี้ก็ยังเป็นมือใหม่อยู่ แต่สนุกนะครับแล้วมันก็เป็นเรื่องของจินตนาการ ผมว่าเรื่องเนื้อหาเราคงติงอะไรกันไม่ได้หรอก แต่งไปตามที่ใจคิดเลยครับ
แล้วรีบเป็นการ์ตูนไวๆ นะครับ ผมจะรออ่าน

[Friendy8732]

ขอบคุณทั้งคุณ Stormwind และ คุณ arbeerun นะครับผมจะพยายามแก้ไขนะครับอ้อส่วนเรื่องเป็นการ์ตูนน่ะขอบอกตรงๆนะครับผมแค่เด็ก ม.3 ธรรมดาๆไม่มีอะไรเด่นเลยครับกว่าจะวาดเป็นการ์ตูนได้ก็อีกไกลแสนไกลTwT