[Action-Thriller].:::::: Lost - สงครามขีปนาวุธล้างโลก ::::::.[First Novel]

[Valentine.]

นี่เป็นนิยายเรื่องเเรกของผมนะครับ ติดตามอ่านกันได้เลย จะมาอัพเดททุกๆวันจันทร์นะครับ วันไหนฟิตๆก็จะรีบลงให้

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lost


Prologue

ชายผู้หนึ่งตื่นขึ้นมาในห้องมืดสนิท  เขาพยายามที่จะลุกตัวยืนขึ้น "โอย..อะไรวะเนี่ย" ชายผู้นั้นอุทานออกมาด้วยความเจ็บที่เเผ่มาจากทั่วร่างกาย เขาไม่สามารถลุกจากพื้นได้ 
เขาสังเกตเห็นว่ามันคือตู้หนังสือที่ทับขาของเขาอยู่ เขาพยายามจะยกมันขึ้น เเต่ด้วยร่างกายที่บอบบาง เขาคงทำอะไรได้ไม่มาก อากาศรอบตัวมีเเต่ฝุ่นคลุ้งกระจายเต็มไปหมด 
จนไม่อยากจะหายใจ เขาพยายามจะล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบมือถือตัวเองออกมาเเต่มือของเขาไม่อาจเอื้อมไปถึงขาที่ถูกทับอยู่ได้ เขาอยากจะตะโกนเรียกใครก็ได้ให้มาช่วยเขา 
เเต่ด้วยสภาพเเบบนี้ เขาจึงต้องจำใจนอนรอความช่วยเหลือต่อไป

"เฮ้! คุณครับ เป็นอะไรมั้ย?"
ร่างของผู้ชายตัวผอมสูงเดินมาหาเขา ชายคนนั้นพยายามจะยกตู้หนังสือที่ทับเขาออก 

...ทันใดนั้นเอง...

ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้น พร้อมๆกับร่างของชายตัวผอมสูงที่ค่อยๆล้มลงไป ตาของเขาเบิกโพลง ตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่นานนักเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังมุ่งหน้ามาหาเขา
ชายผู้นั้นเดินเข้ามาอย่างช้าๆ 

"นี่มันอะไร- โอ้ย!" ยังไม่ทันได้อุทาน ชายผู้นั้นก็ยกสิ่งที่เรียกว่า 'ปืน' ขึ้นมากระเเทกใส่หัวเขาอย่างจัง ร่างของเขาทรุดตัวลงเเนบพื้น ในขณะที่สติของเขาเริ่มที่จะหายไป....

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

บทที่ 1
Fallout
14:14 น. ปี 2140 นิวยอร์ค ประเทศสหรัฐอเมริกา

"เห้! อเล็กซ์ เเกทำงานที่บอสให้ไปเสร็จรึยังวะ" 

ผมชื่ออเล็กส์ อายุ 29 ปี ทำงานอยู่ในบริษัทขนส่งสินค้าเเห่งหนึ่งในนิวยอร์ค รายได้ค่อนข้างดีพอสมควรเเละนั่นเป็นเสียงของจอร์น เพื่อนร่วมงานของผม เขากำลังพูดถึงรายการสินค้า
ที่บอสสั่งให้มันไปตรวจเช็คเเละรวมเป็นรูปเล่ม เเต่ด้วยความเบื่อของผม บวกกับงานที่มีน้อยนิด ผมจึงอาสาทำเเทนมันฆ่าเวลารอกลับบ้านพร้อมกับฟังเพลงไปพลางๆ

"อยากให้เสร็จเร็วก็เอาไปทำเองสิวะ!" ผมตะคอกกลับด้วยความรำคาญ

"เเล้วเย็นนี้เเกว่างรึปล่าว พวกเพื่อนๆในบริษัทนัดกันไปกินเลี้ยงที่ภัตตาคาร จะไปด้วยกันมั้ย?" จอร์นถามผมด้วยหน้าตาอ้อนวอนสุดขีด พนันได้เลยว่ามันคงไม่มีใครให้ติดรถไปด้วยเเหงๆ
เพราะบ้านผมอยู่ใกล้กับมัน ผมจึงคอยเอามันติดรถมาทำงานเเทบทุกวัน เหมือนเป็นคนรับใช้มันเลยก็ว่าได้ เเต่ด้วยความสนิทสนมเเละรู้จักกันมาเเต่เด็ก ผมจึงยินดีที่จะช่วยเหลือมันอย่าง
เต็มที่ 

"ไปก็ได้ พักนี้ยิ่งว่างๆไม่มีอะไรทำอยู่พอดี"

"งั้นเเล้วเจอกันลานจอดรถ 4 โมงเย็นนะ"

"อืม"

หลังจากคุยธุระกันเสร็จ ผมก็กลับมาทำงานต่อ
ไม่นานนัก ก็ลุงคนคนหนึ่ง เเต่งชุดพนักงานทำความสะอาด ท่าทางไม่น่าจะเต็มนัก เดินไปตู้เก็บหนังสือ ด้วยความกลัวว่าจะเผลอเดินไปชนข้าวของเสียหาย ผมจึงเดินเข้าไปถาม

"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับลุง"

"อ้อ ปล่าวหรอกพ่อหนุ่ม เมื่อกี้ลุงได้ยินเสียงอะไรเเถวๆนี้ เลยลองเดินมาดูน่ะ"

"ครับ"

หลังจากที่ลุงเดินออกไป ผมเหลือบไปเห็นเเสงสีเเดงข้างหลังตู้หนังสือ ด้วยความสงสัยผมจึงหยิบหนังสือออกมา ผมได้เห็นเครื่องอะไรสักอย่าง คล้ายๆกับเครื่องส่งสัญญาณหรือบอกพิกัด
ที่เห็นกันในหนังทั่วไป ขณะที่ผมกำลังจะหยิบมันขึ้นมาดูก็มีเสียงคนตะโกนขึ้น

"เห้ย! นั่นมันอะไรวะ"

ทุกคนในออฟฟิศหันไปมองในทางที่ชายคนนั้นชี้ไป รวมถึงผมด้วย ผมเห็นเเสงอะไรสักอย่างสว่างมาก กำลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง

"หลบเร็ว!"

ตูม!!

ผมรู้สึกถึงเเรงสั่นสะเทือนของตึก ตัวตึกของบริษัท 16 ชั้นกำลังพังทลายลง ผมไม่ทันได้มีโอกาสที่จะคิดทบทวนอะไรทั้งสิ้น ตู้หนังสือที่อยู่ข้างหลังก็ล้มลงมาทับหัวผม สติของผมหลุดไปอย่างรวดเร็ว

---------------------------------------------------------------------------

15:47น. วอชิงตัน ดีซี. สหรัฐอเมริกา

"ท่านครับ Lost ลูกที่ 1 ถูกยิงใส่ นิวยอร์คเเล้วครับ!" เสียงของเลขาประธานาธิปดีคนหนึ่งดังขึ้น หลังจากการเเถลงการของหน่วยรักษาความปลอดภัยเเห่งชาติ

"เราเหลือเวลาอีกไม่มาก เราต้องรีบพาท่านไปที่ศูนย์หลบภัยนะครับ"

"ไม่ทันเเล้ว ติดต่อลูกของผม ให้เธอรีบออกจากประเทศเดี๋ยวนี้"

"ครับ ท่าน"

ประธานาธิปดีในบทบาทของพ่อ พึมพำกับตัวเองว่า

"ลาก่อนนะอลิส พ่อจะคิดถึงลูกเเน่นอน"

------------------------------------------------------------------------
16:20น.
กรุงมอสโค รัสเซีย

"สัญญาณขาดหายไปเเล้วครับ Lost ลูกที่สองถูกยิงใส่กรุงวอชิงตัน ดีซี. เเล้ว"

"ประกาศเคอร์ฟิว ให้ประชาชนทุกคนหลบอยู่ในบ้านเเละหลุมหลบภัย พาพวกบุคคลสำคัญเข้าศูนย์หลบภัยด้วย"

"รับทราบครับท่าน"

"ไอ้พวกบ้าเอ้ย! มันคิดจะระเบิดโลกทั้งโลกเลยรึไงวะ"
-----------------------------------------------------------------------
17:00น.

รายงานข่าวด่วน

กรุงวอชิงตัน ดีซี เเละนิวยอร์ค ถูกจู่โจมด้วยขีปนาวุธ เมื่อเวลา 15:40น. เเละ  16:18 น. คาดว่าจะเป็นฝีมือของกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่เรียกตัวเองว่า 'New Earth'

ขณะนี้ ทางรัฐบาลประกาศให้----------------------- สัญญาณขาดหายไป มีเเต่ตัวอักษรที่ขึ้นอยู่บนหน้าจอ

"พวกเราคือ New Earth เเละพวกเราจะสร้างโลกใบใหม่ โลกที่ไม่มีมนุษย์โสโครก ไม่มีการจราจล ไม่มีการก่อการร้าย ไม่มีรัฐบาลที่เอาเปรียบผู้คน ท่านทั้งหลายจงยอมจำนนต่อพวกเรา 
เเล้วมาร่วมสร้างโลกใหม่ไปที่ขาวสะอาดด้วยกันเถอะ" -------------------------- ตัวอักษรหายไป เหลือทิ้งไว้เเค่ รูปสัญลักษณ์เป็นรูปโลกสีขาว พร้อมกับตัวอักษรตรงกลางว่า

"NE"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

[Valentine.]

ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันด้วยนะครับ

[GIGABom]

ปูเสื่อรอเลยครับ ><

[Snop]

นั่งรออ่านต่อ