กาลครั้งหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า
มีหญิงสาวกับชายหนุ่มพายเรือ มาวันหนึ่งชายหนุมพายเรือกับหลังสับสนกับชีวิตตนเอง อยู่กลางป่าใหญ่ และก็สับสนไปหมด ทุกอย่าง..
ในเวลาที่ท้อเต็มทน ไม่เจอหนทางใดๆ เจอเพียงแต่ทางที่มืดมิดและน่ากลัว... ณ เวลานั้น ก็มีหญิงสาว ได้มารู้จักกับชายหนุ่มพายเรือ.. ทั้ง 2 ตอนแรกไม่ค่อยสนิทกัน..
แต่พอเวลาเนิดนานไปทั้ง2เริ่มสนิทกัน และเริ่มเดินทางกันไปในกลางป่าใหญ่ ทั้ง 2เจอทั้ง หนาม แมลงร้าย และ ก็สิ่งร้ายต่างๆ ทำให้ หญิงสาว วาดกลัวและมีน้ำตา ชายหนุ่มผ่ายเรือก็คอยปลอบใจและให้กำลังใจตลอดมา เวลาท้อ หรือ ทุกข์ หรือเสียใจ ทั้ง 2 ก็จะคอยให้กำลังใจกัน ชายพายเรือได้แอบหลังรัก หญิงสาวเข้าเต็มๆ และการเดินทางดำเนินต่อไป จุด มุ่ง หมาย คือ ทะเลสาป ที่มีเรื่อ ของชายผ่ายเรือจอดอยู่.. และแล้ว วันที่ไม่คาดฝันก็เกิด ขึ้น ทั้ง 2 ได้ถึงทะเลสาป ในทะเลสาป นั้นมีเรือ เต็มไปหมด.. มีทั้งลวดลายสวยงามและ ก็ใหญ่โต.. หญิงสาวได้ถามชายผ่ายเรือในเรือของเจ้าละ ? ชายพายเรือก็ตอบไปว่า นั่นไงเรือของข้า.. เจ้าเห็นไหม ? เรือของชายพายเรือนั้นไม่ใหญ่ไม่โต ไม่สวย.. แต่พายไปได้และไม่จม..
หญิงสาวพอเริ่มเห็นเรือ ก็เริ่ม หาเรือลำใหม่(รึป่าว ?) และเฉยชา ก็คอยหายๆไป ปล่อยให้ชายพายเรือ เฝ้ารอ ? ว่า ตอนนี้ เค้าไปไหน ? เค้าคิดอะไรอยู่ ? ชายพายเรือ มีแต่คำถามเต็มไปหมด ?? ว่าเกิดอะไร ขึ้น ? มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง ? .... โดยที่ชายหนุม ยังไม่ได้ ทัน บอกความในใจเลย !
และวันนี้ชายหนุมคนนั้นกำลังจะได้คำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น..... ?
ชายหนุ่มกลัวมาก กลัวในคำตอบที่จะได้รับ...
กลัวว่าอะไรหลายๆอย่างจะไม่เหมือนเดิม !
กลัวทุกๆอย่าง
แต่ชายหนุมพายเรือก็คอยบอกกับตัวเองว่า.....ความจริงที่เจ็บปวดจะรู้ช้าหรือรู้เร็ว ก็เจ็บเหมือนกัน..
และเพลงนี้ทำให้ชายพายเรือร้องไห้โดยไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น